donderdag 31 januari 2008

inzicht in liefde

Nog maar eens een poging tot inzicht in wat men de 'liefde' noemt
De verstrengeling van de emotionele banden die er tussen mensen bestaan is zo moeilijk te doorgronden omdat er vóór we allen werden verwekt er al zoveel is gebeurd dat wel onvermijdelijk tot ons bestaan leiden moest. Deze soort geestelijk-biologische bewegingen zijn enorm moeilijk te vatten. Neem nu de eerste zin in deze uiteenzetting...ergens hebben we wel onder een bepaalde hoeveelheid ook al deel uitgemaakt van het verhaal van de vorige generaties. De generatiedomino's blijven gewoon vallen. Alle moeilijke dingen waar vorige generaties niet konden mee in het reine komen, krijgen we gewoon terug op ons bord. In religieuse termen zou men dit 'erfzonde' noemen. Bon, iedereen heeft een vrije wil en mits we de verkeersregel numero uno : 'trouw' in het klassieke liefdesspel 'gehoorzamen' hoe minder 'fout' de dingen dan dreigen te gaan : jaloezie, ingewikkelde driehoeksrelaties, vlinders in de buik voor anderen die bij de oorspronkelijke partner, dan weer de slangen tot leven brengen. Dégout in plaats van sensuele gevoelens naar derden toe naar de bestaande relatie te leren integreren. Chemie alleen is nog iets anders dan een voorname rol in het leven van iemand anders willen opnemen,...liefde. Dat is natuurlijk de theorie, de praktijk brengt andere resultaten voort. In hoeverre zijn we eigenlijk 'vrij' om ons eigen emotionele leven te leiden...bestaat die vrijheid eigenlijk wel, zijn we immers niet verbonden met iedereen die via oorzaak en gevolg aan ons voorafging ? Als dit sociaal-ekonomisch en politiek toch duidelijk zo is, waarom zou dat dan ook niet voor onze persoonlijke, emotionele relaties gelden ? Als maatschappij hebben we de vrije wil om armoede, oorlog en vervuiling uit de bannen en om door velen zeer duidelijke, uiteenlopend omschreven redenen, kan dit nog altijd niet...alsof de oude demonen uit de geschiedenis nog niet tot rust gekomen zijn. Ondanks alle mogelijke alternatieven voor het huidig samenlevingsbeheer, blijven we in een sukkelstraatje zitten...net als met onze relaties trouwens. Uitleenlopende en gelijklopende verklaringen en alternatieven genoeg, alle dagen met nieuwe, op oude ontwikkelingen gebaseerde tendensen gekruid.
Het is vandaag de dag niet moeilijk het ontstaan van het leven wetenschappelijk te verklaren. Filosofisch komt het er op neer dat iets dat niet meer houdbaar is onder grote druk ontploft...kleiner of gelijk aan nul bestaat immers niet, spoken ook niet, wat niet wil zeggen dat we na onze laatste adem geen andere vorm van energie aannemen. Wat voor de big-bang (uiteengaan onder teveel druk) geldt, geldt ook in het emotionele leven van mensen. Voor de generatie die nog vijftig jaar getrouwd geraakte, lag dat anders, niet alleen omdat de man vaak de enige kostwinner was. Onder teveel druk van buitenuit ontploffen ook wij en onze relaties (stress op het werk, overdreven steeds opgefokter consumptiepatronen, de kultus van het sexuele genot, de commercialisering van de sex, de sensatiepers, het inhoudsloze deel van wat de media te bieden heeft : geweldfilms, geweldspelletjes, uitgaan temidden van overdreven decibels en tot in te vroege uurtjes, verkeerde voeding, milieufaktoren, geen tijd voor bezinning...het gevoel maar één eindig leven te hebben dat zo vol mogelijk moet zitten, wanhoopsgevoelens naar de eindigheid van het leven toe, politieke a-pathie die asociaal en individualistisch maakt...).
De mensheid heeft zich over heel de wereld verspreid en is eigenlijk als één boom met geweldig veel vertakkigen te beschowen.
Onze wortels zijn in feite ons gemeenschappelijk kollektief verleden, zij die er niet meer zijn, maken er in feite op een haast onzichtbare manier nog deel van uit. Zij zijn een deel van onze vrije wil vandaag als het ware. Wijzelf, iedereen persoonlijk staan aan de top van de pyramide, moeten het geheel dirigeren, al slagen we daar niet altijd zonder moeite in. De ware levenskunst bestaat erin dit zonder teveel af te zien aan te kunnen. Je leven in alle rust te kunnen beleven. Weten wat wel en niet kan indien je die rust behouden wil. Dit houdt in dat je aan een inzicht in al de soorten realties rondom jezelf moet werken. Konstant, elke dag en nacht opnieuw. Als individuele tak van de boom je verbonden voelen met de andere takken, met de gemeenschappelijke stam, met de wortels.
Om dit op het niveau van het emotionele te doorgronden is het misschien best om het sociaal-ekonomisch-politieke deel van het bestaan even buiten beschouwing te laten en ons alleen op het emotionele te richten. Al is het emotionele moeilijk van het ekonomische te scheiden omdat inkomen en dus 'geld' en van die materiële zaken nu eenmaal ook in het emotionele meespelen, als zou dat eigenlijk niet moeten hoeven. Voor diegenen voor wie deze dingen wel een te belangrijke rol spelen zijn het gewoon gegevenheden die een opvoedkundige rol spelen in het proces van het inzien wat nu eigenlijk de zin van het leven is. De emotionele zin van het leven is veel belangrijker dan de socio-ekonomische en politieke zin van het leven...omdat het onze opdracht is van ons van alle negatieve emoties naar onzelf en anderen toe te ontdoen. Soms gaan mensen uiteen en is dat een noodzaak. Soms zouden ze beter bij mekaar blijven omdat dat in hun geval de best mogelijke kaarten zijn die het leven hen voor hun persoonlijke ontwikkeling had kunnen geven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

enkele diepzinnige dingen toevoegen ?