voedsel voor de filosofische geest,evolutie in denken

VOEDSEL VOOR DE GEEST
een kaart van het leven

EEN filosofische SPEURTOCHT NAAR DE ZINnen VAN HET LEVEN
aan de hand van proza, poëzie, essays, pamfletten, citaten, ...

-hoe de planneet één natie wordt
-hoe 'filosoferen' zingeving wordt
-hoe 'graag leven' mogelijk wordt




users.skynet.be/octo http://be.msnusers.com/octo-poetry
Deel 2 : hoe ' filosoferen' zingeving wordt
de filosofie staat weer voor een revolutie 2
filosofie, geschiedenis en kunst als voedsel voor de geest 6
filosofisch voorspel, de geest één met de stof 7
de hoofdreden waarom wij bestaan 9
het leven is een eindeloze test (ludiek overzicht geschiedenis filosofie) 12
de zin van m'n levenskrachten 21
wie we waren 21
nu 24
het positieve dat het negatieve niet voeden mag 25
het oorspronkelijke in ons 26
waarom nog schrijven 27
het heden als proefbuis 29
leren door uitwisseling 29
vijftig geworden 34
de snelheid van licht en de mikrikosmos 35
het bewijs van het eeuwige leven 35
in den beginne was er het woord en de wetenschap 40
het bestaan 41
de symboliek in gebeurtenissen, woorden en beelden is materie-verwant 42
woorden als tekens van een teken 42
handleiding tot het begrijpen van de werkelijkheid 44
over verschillen tussen godsdiensten 45
evolutie in het bewustzijn 49
ach mens 49
't is niet makkelijk om hier nu boodschapper te zijn 51
theatermonoloog 'hier staan we dan' 52
ook jij kunt de wereld veranderen 57
vanwaar we komen 57
doodongewoon 60
er was dus toch leven na de dood 62
roman voor de rode man 75
geen slaven van negatieve emoties blijven 85
innerlight 1 :degrees 87
innerlight 2 : everything = evolution of energy 88
sallaam camerades frères 90
against fanatism 91
the way life operates 92
special kinds of observations 93
you can change the world 95
were we come from 96
there was life after dead 98
innercommunication-tools 99
we were also family, friends and lovers 106
hello humanity 114
vous pouvez changer le monde 115
d'où on vient 116
47.het lijkt soms verboden om verliefd te worden 118




1. De filosofie staat weer eens voor een revolutie
Al vanaf er gefilosofeerd werd (filosoferen betekent ‘uitzien naar wijsheid’), kwamen een aantal denkrichtingen met mekaar in botsing.
Zo was de belangrijkste doelstelling van de Sofisten het welbespraakt leren verdedigen van een zaak…of de uitleg met de werkelijkheid strookte of niet was niet de hoofdzaak. Mensen als Socrates verwierpen dit uitgangspunt. Na hem voegden anderen telkens belangrijke componenten aan het wijsgerig denken toe.
Zo vond bijv. Aristoteles dat de mens bij z’n geboorte ‘leeg’ was, hetgeen natuurlijke de genetische erfelijkheid van ook een aantal psychische faktoren buiten beschouwing liet. De Stoicijnen zagen geen tegenstelling tussen het spirituele en het materiele, het geestelijke bestond binnen het stoffelijke.De tegenstroming daarvan, de Epicuristen raakten gefrustreeerd door het element ‘lust’ als zin van het leven. Meer en meer drukten wetenschappers hun stempel op de filosofie. Gallilei vond dat het boek van de materie op mathematische manier geschreven was. Copernicus stierf op de dag dat zijn boek uitkwam en Kepler ontdekte dat de snelheid van de planeten verhoogde naarmate ze dichter rond de zon draaide. Newton ontdekte dat de planeten in hun baan blijven door de kracht van de sterren. De voornaamste wetten van de makrokosmos werden ontdekt, die van de mikrokosmos zouden na de uitvinding van de mikroscoop dra volgen. Spinoza schreef dat : “als we zouden inzien dat alles wat gebeurd noodzakelijk is, dat we dan tot een intuitieve kennis van de natuur zouden kunnen komen.” Hume nam het dagelijks leven als uitganggspunt voor de filosofie. Empiristen, zo van rationele standpunten doordrongen beweerden dat we niets meer van deze wereld kunnen weten dan dat we zien, maar vroeg zich toch al af of we niet ook door bewustzijn omgeven zijn. Kant wilde de godsdienst tot iets natuurlijks maken, het geloof kon ook een uit de eigen praktijk afgeleid gegeven worden, zodat de mens minder afhankelijk van guru’s worden kon. Artiesten beweerden dan meer en meer dat ze iets konden uitdrukken waar filosofen geen woorden of andere middellen voor hadden. Hegel probeerde de filosofie te redden nadat de romantiek er iets kompleets geestelijks van gemaakt had. Hij toonde aan dat de dingen zich ontwikkelden volgens een stuktuur van these, anti-these en synthese. Marx en Engels verklaarden de geschiedenis eindelijk als een gevolg van de verschillende produktiemethoden die de verschillende soorten maatschappelijke systemen (slavernij, feodaliteit, kapitalisme) gebruikt hadden. ‘Om de werkelijkheid te kunnen veranderen, moet je ze begrijpen’ was hun credo.
Een burgerlijk ekonoom die de waarde van Marx onkent is hetzelfde als een medicus die het werk van zijn tijdgenoot Darwin zou ontkennen.
Darwin deed braanbekend werk op gebied van de afstamming van de soorten. .
Over waar mensen als Freud en Jung zich in dit landschap bevinden later meer onder het hoofdstuk psychologie.
Wat kan onze generatie aan het werk van al deze mensen toevoegen ?
Bestaan er zoals Einstein stelde inderdaad meer dimmensies dan gedacht.
Energie, aantrekkingskracht en al of niet toeval vormde alles.
Ook onze eigen energie zal eens terug uiteenvallen in de elementen die ons hebben gevormd. Ons bewustzijn bestaat ook uit straling en andere energiën dan mineralen en water en zal ook in die elementen uiteenvallen.
Misschien leeft onze ongebonden geest wel wel verder als straling en materie. Gelukkig weten we dat niet…want we hebben hier allen om een boel onnavolgbare redenen ons leven te leiden. Gissiingen over de interaktie tussen de ‘werkelijke’ en de hypothetische ‘onwerkelijke’ geest kunnen alleen maar gissingen blijven, wat niet wegneemt dat het filosofisch GELOOF in onsterfelijkheid een enorme, ook reeds vaak misbruikte energiebron is ( zie bijvb. al die waanzinnige zelfmoordakties).
2

Het enige raakvlak tussen leven en dood; kan gewoon ook ‘zich goed voelen’ zijn.
Onze geest is tot enorm veel in staat. Beschouw maar even hoe ‘intiutiviteit’ eigenlijk werkt. We maken bijvoorbeeld een axioma, een ‘statement’ over iets of we stellen ons een vraag, bijv. ‘is de aarde rond’. Omdat we hier nieuwsgierig naar zijn gaan we ons steeds nieuwe vragen stellen.
De geschiedenis van de oplossing van dat vraagstuk heeft ons geleerd dat die mensen die hiermee bezig waren in hun zoektocht naar de oplossing de gebeurtenissen en mensen tegen kwamen, waarmee ze de sleutels tot de antwoorden op hun vragen vonden. Stel ik mij de vraag naar hoe de menselijke geest subjektief werkt zal ik bijvoorbeeld notities beginnen maken die me daar op termijn een antwoord kunnen op geven , wat dan leidt tot bijvoorbeeld het artikel : TOOLS (bespreekbaar op aanvraag).
Ons bewustzijjn bestaat duidelijk uit drie elementen : verleden, heden en toekomst. Het verleden is de doorgegeven genetische informatie, onze opvoeding en onze levensomstandigheden vóór het punt NU. Ieder moment zijn we ons in het heden van een aantal dingen bewust. Dit punt is het werkelijke geestelijke bestaanspunt dat het verleden met het toekomstige integreren wil.
De toekomst bestaat uit ons wensen, berekenen en willen verstaan
Ons totaalverleden (individueel zowel als kollektief) is als schakel in het heden opgelost. We moeten leren de dagelijkse symptomen van onze problemen te overstijgen door vanuit het positieve in de mens struktureel en analytisch te leren denken
Materie heeft dus duidelijk drie dimmensies : natuurdimmensie, bewustzijnsdimmensie (eterie) en het vraagteken naar de ‘esoterie’ toe.
Sleutels tot het begrijpen van het begrip ‘oneindigheid’ hebben we nu al genoeg gegeven. Belangrijk in het leren begrijpen is vanuit de praktijk tot de theorie komen. Vanuit het meer stoffelijke naar het minder konkrete, de theorie.
Om dit te illustreren zal ik dan toch ooit een roman rond m’n eigen praktijkervaringen moeten schrijven wil ik m'n visie op de verschillende deelaspekten van dit leven kunnen overbrengen. Dat zal dan een filosofisch- geschiedkundig zowel als een psychologisch en artistiek werk moeten worden...hopelijk leidt dit dan tot meer inzicht dan bijgeloof.
Om uit te leggen wat onze steeds evoluerende geest nu eigenlijk is, waar ie vandaan komt en wat uiteindelijk de bedoeling is van het leven als geheel, vertrekken we best van objektieve ontledingen van de werkelijkheid.
We mogen ons niet laten opdelen in aanhangers van mytische of religieuse verklaringen voor het interpreteren van alles wat met het leven te maken heeft.
Geloven is een prachtig iets, en er bestaan inspirerende religieuse teksten in godsdiensten, maar de verklaring die men om niet in godsdienstig fundamentalisme te vervallen aan het leven geeft ; moet er eerder één zijn die een soort inleving in wetenschappellijk aantoonbare mechanismen geeft. Een verklaring die de oneindigheid van de geest daarom helemaal niet op voorbaat uitsluit.
Basisveronderstelling van deze up-to-date natuurfilosofie is, dat alles wat bestaat zo eeuwig en onvernietigbaar is als de elektronen waaruit alles bestaat
De materie heeft zich tot eterie ontwikkelt, met mogelijk uitlopers naar de esotherie. Waarom is alles wat bestaat materie ? Omdat, zoals reeds aangehaald, iets kleiner of gelijk aan nul niet kan bestaan; want als dat iets de ondraagelijke druk van de ‘zinloosheid’ benadert, ‘ontploft’het. Net zoals een ster die ontploft en een zwart gat induikt…of een relatie die uitzichtloos wordt en bezwijkt…met mogelijk ook een ‘zwart gat’ tot gevolg. Energie verdwijnt niet, maar verandert voortdurend van vorm. Altijd is er een overgang, een brug naar iets anders. Zie maar naar de wetten van de fysica die samen met die van de chemie de biologie schiepen. Atomen, elektronen, licht, elektricitieit, waren de ouders van de eerste cel. Toen kwam de overgang naar organisme en soort.

3
De vis werd reptiel en later zoogdier en vogel, aapmens en mens volgden. Ook de ruimte op zich was (is )een kracht door haar omtrek, oppervlakte, inhoud, massa. Zelfs tijd en snelheid speelden mee.
Ons automatisch oerbewustzijn begeleidde ons op onze reis doorheen de meer eterische vormen van zijn : de wording van de ekonomische, sociale en politieke mens.
Deze evolutie was gekoppeld aan hoe we met onze instinkten omgingen.
Gekoppeld aan hoe we vanuit onze instinkten een aantal positieve en negatieve emoties ontwikkelden. Gekoppeld aan hoe de angst plaats maakte voor onbevreesdheid, aan hoe de hebzucht plaats ruimde voor solidariteit en aan hoe jaloersheid door steeds meer handelen naar evenwichtig inzicht teruggedrongen werd. Hoe meer de negatieve emoties door positieve emoties konden vervangen worden, des te meer kansen kregen de waarachtige gevoelens die het soms meer en meer op de blinde emoties haalden.
Heel deze evolutie ging gepaard met de overgang van het ene maatschappelijk stelsel naar het andere…net alsof het menswordingsproces van een meer zachtaardigere dan wredere soort zich voortdurend met de vaak bloedige geschiedenis als achtergrond voltrok. In de veronderstelling dat een materieel menswaardig leven voor alle naties en de wereld als één natie, mogelijk wordt, zal er dan meer tijd en interesse zijn om bijvoorbeeld bij het diepzinnige van de wording van het bewustzijn stil te staan ? Maar terug naar materie en eterie nu.

De anti-materie, een microwereld zoals de makrokosmos, met temperaturen van miljoenen graden celsius per kubieke millimeter of nog heter in dimmensies waar meetkundige maten niet meer bij kunnen. Alle elektronen hebben er een eeuwige levensduur en draaien er als planeten om hun sterren (atomen).Wie zegt dat er geen leven op de kleine planeten van de mikrokosmos is ? Welk energetisch verband bestaat er tussen de zichtbare en onzichtbare stoffelijke wereld, tussen mikro-en makromaterie ?
Misschien vormen die twee soorten bewustzijn bij leven één geheel en kunnen ze zelfs bij het wegvallen van het biologische huis apart bestaan ???
Miischien is het onze taak om ons bewustzijn zo energetisch mogelijk te houden teneinde een aan iedere nieuwe bewustzijnsmoment aangepaste brug met de anti-materie te kunnen vormen ? Het bespreekbare prozastukje ‘doodongewoon’ (op aanvraag) zal duidelijk maken wat ik hier mee bedoel... .
Iedereen is te vergelijken met een soort elektrische weerstand waardoorheen veel eigen en energie van anderen stroomt. De mensen met de lichtste weerstand nemen het meest van hun omgeving op, waardoor ze er soms meer onder te lijden hebben dan anderen. Ze moeten een onverschillig evenwicht zien te vinden, dat hun in hun eigen energie houdt, slechts dan kunnen ze de stromen van anderen aan.
Tot voorlopig besluit : Spiritualiteit is een energie die één met de stof is, omdat ze zelf ook een soort stof is. Ze schijnt alleeen mogelijk op elk nieuw moment dat we ons bewust zijn van wat ons overkomt.
We weten niet of we na ons leven verhuizen naar de krachtvelden van al die waarden die we in tijden van nood aanroepen. We willen ons niet laten vangen aan woorden zoals ‘god’ , die in de komplexiteit van het leven konkreet zo weinig betekenen. Filosofisch gezien hebben we een heleboel geerfd en we zullen er nog veel aan toevoegen, door studie, diskussie…en het leven zelf.
We verschuilen ons nog teveel achter dagelijkse beslommeringen en maken geen tijd voor de zin van het leven vrij. De stof baarde het leven en wij vonden een woord uit voor al hetgeen we niet begrepen : ‘god’.
Wij zijn de eerste soort die beseft dat we het leven kunnen laten ontstaan, alleen al maar door het te wensen. Magie heeft geen grenzen, maar laat ons realistisch blijven. Godgelovigen zeggen dat ‘schepping’ (eigenlijk het ‘wensen’) voor de feiten kwam, het
4
‘idee’ voor de ‘materie’. Andersgelovigen zeggen dat de idee de zoon van moeder materie is. De mannelijk chromsoomkoppelk XY is inderdaad van latere datum in de evolutie dan het vrouwelijke XX-koppel…wat ons intuitief symbolisch geneigd maakt het voordeel van de twijfel aan de ‘andersgelovigen’ toe te kennen. Deze kip of ei-eerst-diskussie leidt de aandacht van de feiten zelf af. Stof is geest en geest is stof.
We leren van en met mekaar…hoe we vanuit onze aardse zielen groei aan onze torkomstige geest kunnen geven…alle dagen ,tot de dag dat die geest misschien op zichzelf zal kunnen bestaan?… of één wordt met de geest van het al…als dat al niet zo is.
Een beetje mysterie moet kunnen. Helpen ‘zij’ ons of wij ‘hen’?
Iedereen doet hier ervaringen op en leeft in de richting van z’n dood, het juiste moment waarop iemand een andere, niet-lichamelijke energie wordt, die al of niet gewoon genetisch deel zou kunnen gaan uitmaken van de verdere evolutie van de levenden hier. Wie, hoe, wat, waar gaat helpen en of wij, vanwege onze genetische verwantschap niet eerder hen dan zij ons helpen…kan misschien vanuit hier net zoals in een detective-aflevering, praktisch alleen vanuit een aantal details naast de feiten geraden worden. Alhoewel ‘hun’ hier ook alleen maar ‘ons’ hier is, vanwege de gemeenschappelijke genetische wortels...daar moeten we ons leren inleven : er is maar één wereld,1bestaan.
Dus zou de zin van het leven ook kunnen zijn dat iedereen hier ‘sterk’ moet worden en de waarheid in z’n eigen leven te ontdekken heeft; teneinde hier en nu en achteraf nog van nut voor anderen te kunnen zijn. Een omnitalent aan inzicht zal een breed gamma aan ‘intuitie’ kunnen verstrekken aan vele mensen, organisaties, … Dus wachten we onze beurt af om een zo goed mogelijk begeleider te worden, ook na onze dood; we oefenen al tijdens ons leven.
Misschien bestaat de geest van diegenen die er nog zijn op een genetische manier wel voor een deel uit diegenen die er niet meer zijn; omdat wij biologisch bestaan uit de voortzettingen van onze voorouders.
Wellicht keren we alleen op die manier biologisch terug.
Dus één van de mogelijke zinnen van het leven is dat eens je dood bent, je blijft funktioneren ten opzichte van anderen die jouw (of ‘iets’ of ‘iemand’) om energie vraagt. Vraagt iemand om energie die dan aanbeland bij iemand die medeverantwoordelijk was voor die iemands lijden; dan zal er ‘in de hemel’ misschien ook nog wel ‘leed’ zijn en zal er daarboven naar de wijsheid van buren moeten gevraagd worden als men het in z’n aardse leven niet gesnapt heeft. Emotioneel zwakkeren vragen als dit axioma waar is, dus best niet om hulp…of het zou in ‘het hiernamaals’ook zo moeten in mekaar zitten als hier…dat men via stukken hel en opnemen van verantwoordelijkheid en bereidheid tot uitwisseling tot stijgende wijsheid komt. Tussen hoofdstuk 1 en 50 zitten jaren en ervaringen.Geduld.
Als het allemaal niet zo moest zijn, kan slechts één ding waar zijn we keren terug naar de simple en ongecomliceerde bewustzijnsvormen van mineralen, water, en lucht en licht en golven… . De biologische cellen die we erfden, (erven is hier een niet zo goed gebruikt woord, want we ZIJN die cellen)én heel het geestelijke deel van die cellen zetten we in onze nazaten voort, al blijken sommige scheuten eerst terug in volgende generaties uit te schieten.. Biologisch zijn we hetgeen anderen ononderbroken lichamelijk doorgaven. Vermits de geest zich uit de materie ontwikkeld heeft, zijn die anderen in een welbepaalde, stoffelijke betekenis…nooit gestorven.
We kunnen alleen maar vasstellen dat ‘zijn’, ‘zijn’ is…wat al boeiend en moeilijk genoeg is. Leven (inbegrepen dood misschien), lijkt een lange reis naar verschillende dimmensies, die je altijd achterlaat, verrijkt of verarmd met jouw bijdrage. Tot slot, als er dan een opperwezen was, noemde het ‘zelfkennis’.



5
2. FILOSOFIE , GESCHIEDENIS EN KUNST ALS VOEDSEL VOOR DE GEEST
TITEL HAD OOK KUNNEN ZIJN : Waarom onwetendheid, lijden, armoede , oorlog…of waarom zo’n dure verzekeringen de dag van vandaag.
Waarom ‘filosofisch’ voedsel ? Omdat we het niet over de honderden soorten boekjes van de krantenwinkel of het oppervlakkige van de gewonde media en kultuur gaan hebben.
@ filosofie is een woord dat we gebruiken als we de zin achter alle mogelijke kennis (waarneming, geloof, psychologie, wetenschappen…) willen achterhalen Sinds de eerste, zich christelijk noemende keizers de filosofische scholen sloten werd wetenschappellijk redeneren meer een taboe.
Zin geven aan het geheel van het leven mag geen monopolie van godsdiensten zijn.
Ook de filosofie, geschiedenis en de wetenschappen en de kunst hebben een enorme bijdrage aan de evolutie van ons bewustzijn geleverd.
@Van een aantal dingen zijn we ons onvoldoende bewust . Ze zijn gebeurd of gebeuren ; maar we kunnen ze onvoldoende interpreteren en daarom blijven ze zich op het niveau van de samenleving voor een stuk in negatieve kringlopen vertalen.
@Voor een beter begrip vertrekken we van het standpunt dat men het woord ‘God’ als schepper beter door het woord ‘natuur’ vervangt. De natuur heeft op een prachtige manier alle elementen samengebracht om de eerste biologische cellen tot stand te laten komen. Telkens er iets rijp ‘Matuur’ wordt voor verandering veranderde de Natuur het.
@Door middel van een aantal teksten of zelfs gedichten, proberen we onze band met het verleden aan te voelen . Het deel ‘hoe filosoferen zingeving wordt' is een antwoord op het nihilisme dat al veel te lang de zinloosheid van alles propageert.
Het deel ‘'hoe graag leven mogelijk wordt’ handelt over het waarom dat mensen in hun verschillende soorten relaties tot mekaar; bij mekaar horen of elkaar soms al of niet loslaten. De man-vrouw verhouding is het grote punt waar de godsiensten mee worstelen; net zoals de werknemer-werkgever verhouding het strijdpunt van politieke partijen is.
Het lijkt wel een eeuwigdurende strijd.
@Onze leidraad zal ook het allesomvattende woord ‘geschiedenis’ zijn. Waarom de geschiedenis als leidraad ? Om het heden juister te kunnen interpreteren. Het verleden zit ingebakken in het heden, net zoals de cellen van ons lichaam nog altijd verwant zijn met de eerste biologische cellen.
Het deel ‘hoe de planeet één natie wordt’ gaat meer over de geschiedenis van de mensheid met een aantal theoretische, praktische en literaire bijdragen.
@Een beter begrip van al deze elementen draagt bij tot ‘graag leven’. Een betere kennis van de geschiedenis van de materie, de mens, het materiële overleven, de filosofie, de pshygologie en andere krachten…draagt bij tot een betere innerkommunikatie met jezelf en de dialogen die daaruit kunnen groeien.
@Eén vraag kunnen we niet of nauwelijks beantwoorden. Godsdiensten hebben altijd een patent gehad op de vraag naar de onsterfelijkheid van de geest omdat de wetenschap nog niet ver genoeg gevorderd was. Het geloof in het op een bepaalde manier voortbestaan van onze geest hoeft niet tegengesteld te zijn aan de ontwikkelingen van de wetenschap…maar de wetenschap alleen zal er ook nooit een volledig antwoord op kunnen geven. Het onsterfelijkheidsvraagstuk hoeft voor de humanistische, atheistische, gelovige of ongelovige mens geen reden tot nihilisme of somberheid te zijn. Om dit vraagstuk te kunnen begrijpen moeten we eerst zelf begrijpen waar het leven zelf over gaat en welke de taken zijn waarvoor we hier met z’n allen staan. We moeten leren van de waarde van elk onderdeel van de zin van het leven op zijn waarde te schatten en te relativeren binnen het geheel van betekenissen.

6


3.filosofisch V O O R S P E L : de geest, één met de stof
In den beginne was er de ruwe onbewuste(?) energie. Onbewuste(?) oermaterie, maar toch reeds met de mogelijkheid tot evolutie en schepping in zich besloten.
De zin van het leven begon reeds toen. De weg van natuur naar kultuur was nog
lang. Alles was en is en wordt energie omdat iets zonder vorm en inhoud niet kan bestaan. Kleiner of gelijk aan nul kan niet, want ontploft. Al is de aarde en de mens niet op een weekje geschapen en stammen we af van één van de takken van de apen, wat daar allemaal aan voorafging is op zich al een heel stuk zingeving. Dat nihilisten (zij die het leven maar een al of niet absurd toeval vinden) dit niet willen zien, geeft hen voor filosofie en wetenschap een nul op tien. Het biologische leven werd verwekt door, 'is', de materie. Het emotionele leven of de psychologie is nog steeds onlosmakelijk verbonden met de oermaterie en één met de biologie. Het aardse, objektieve geestelijke leven is het resultaat van de drie vorige personages : oermaterie, biologie en de strijd tussen positieve en negatieve emoties. Slechts vanuit een innerlijk evenwicht kunnen wij ons objectief bezighouden met ons te verdiepen in filosofie ,wetenschappen, geschiedenis en kunst…alhoewel het zoeken naar innerlijk evenwicht ook al mooie kunst heeft voortgebracht. Over het subjektieve geestelijke leven, bijvoorbeeld over de rol van de godsdienst als de voorloper van de moderne gedragspsychologie later meer.
De materie bevat dus energie die op een bepaalde onbewuste én later meer en meer bewuste manier al eeuwig lang de wording van geestelijke energie heeft voorbereid. DE EERSTE ZIN VAN HET LEVEN IS DE TOTSTANDKOMING en GROEI en INSTANDHOUDING VAN DE GEEST van dierlijk naar menselijk stadium. In alle verschijnselen (ook in ons)die je je kan inbeelden zitten niet alleen chemische maar ook fysische krachten : de temperaturen, de afstanden, de snelheden en bijgevolg de tijd, de verschillende grootes in druk,… .Bij alle stoffelijke bewegingen van atomen binnen dezelfde elementen en hun molekulaire combinaties, zijn positief of neutraal geladen atoomkernen en de rond hun cirkelende, negatief geladen elektronen gemoeid.
De elektronen hebben een eeuwigdurend bestaan, ze kunnen niet vernietigd worden. Onze geest bestaat niet alleen uit de elektronen van onze hersencellen, maar uit de atomen van al onze andere soorten cellen. Eigenlijk kunnen we stellen dat al onze cellen een eigen soort materieel bewustzijn hebben.
We gaan ons niet bezig houden met de vraag welke krachten en stoffen tot het ontstaan van de elementen uit de tabel van Mendelejev geleid hebben, want we kunnen nog niet verder kijken dan de ‘quarks’ die weer door andere deeltjes zouden omgeven zijn. Net zoals we niet kunnen kijken wat er na de ‘dood’ komt gaan we ons voorlopig alleen met onze aardse objektieve en subjektieve feiten bezighouden. De vraag ‘waarom zijn we hier’ ? beantwoord je ‘t best, via de vraag ‘vanwaar komen we’? (…tot wie we individueel en kollektief zijn).
De vraag ‘waar gaan we uiteindelijk naar toe’?, heeft niet alleen te maken met ‘wat blijft er uiteindelijk van ons over’ ? , maar ook met de vraag ‘welke was en is onze bijdrage in het geheel van de relaties tussen mensen onderling en mensen en natuur’ ? Deze vraag staat niet los van de kwalitieit van onze innerlijke relatie. Alles is filosofie en alles is geschiedenis en alles is wetenschap en alles is psychologie en taktiek (politiek). Het is de opdracht van de mens om daar een zinnige en kunstzinnig betekenis aan te geven. Zingeving mag geen monopolie van de godsdiensten blijven. Geloof kan evengoed op kennis gebaseerd zijn of op een glimlach of stralende ogen of op juist gebruikte woorden of noten. Stof ontwikkelde zich dus tot een meerwaarde die we ‘geest’ zouden kunnen noemen. De materie ontwikkelde zich,'was', tot ‘eterie’(straling), de godsdiensten beloven ons de ‘esoterie’ die in feite ook gewoon 'eterie' is. De stof heeft zich tot ‘ziel’ ontwikkeld, tot besturend organisme van biologisch leven.
7

Voordat de eerste cel bestond, moet de rauwe oermaterie ook al een hoeveelheid ‘sturingsenergie’ bezeten hebben. Het verschil tussen ons bewustzijn toen en dat van de mineralen, water, gassen, lucht-en lichtdeeltjes of golven die onze eerste vooroudercellen vormden was enorm. Het verschil in bewustzijn heeft zich ondertussen ontzagelijk uitgebreid, maar heeft nog altijd een band met het oerbewustzijn waarnaar het wellicht terugkeren zal. In esentie kunnen we dus stellen dat de oerzin van dit leven neerkomt op de capaciteit van het oerbewustzijn in de natuur om dit bewustzijn steeds beter te vertalen via levende wezens als wij. Dit is iets waar we dagelijks even zouden moeten bij stilstaan om ons in te leven in die redenering en zodoende op een voelbare manier het kosmisch bewustzijn te ervaren.
Eens we dit kunnen, kunnen we ons beginnen afvragen welk onderdeel in dit gigantisch geheel wij het beste kunnen vertegenwoordigen. In welk onderdeel van de taken die in een samenleving moeten vervuld worden, passen wij het best ? Welke obstakels hinderen ons ekonomsich, sociaal, politiek, emotioneel, psychologisch…bij de verhoging van ons bewustzijn ?
In heel de race naar meer bewustzijn die de laatste paar duizenden jaren en vooral de laatste honderdvijftig jaar is ingezet, hebben we met z’n allen (wij en onze voorouders die wij vroeger waren) al heel veel parcours afgelegd.
Niet alleen genetisch, maar ook sociaal , ekonomisch , politiek, cultureel, filosofisch.
Wij (hetgeen er overbleef van de voorgangers) , hebben een tijdsreis gemaakt langsheen primitieve gemeenschappen, slavenmaatschappijen en feodalisme en zitten globaal gezien al zo’n 500 jaar de groei-en kwijnpijnen van het burgerlijk-kapitalistisch systeem te beleven.
Naast onze socio-ekonomische en politieke ‘bestaansangsten’ hebben we op filosofisch gebied ons bestaan via de godsdienst een zin proberen geven.
De godsdienst, net zoals ons op geld en loonarbeid gestoelde produktiesysteem, gaf ons de troost en zekerheid die ons altijd aan materiële omstandigheden gebonden bewustzijn ons door onze onwetendheid lange tijd niet geven kon.
Teneinde vooruitgang mogelijk te maken, hadden we mytische verklaringen en strenge gedragsregels nodig. Niet alleen gedragsregels wat de produktie voor ons levensonderhoud betrof, maar ook gedragscodes die ons sexueel en emotioneel leven van teveel konflikten vrijwaarde. Ook hierin speelde de zienswijze die de veelal gezagsgetrouwe godsdiensten ons door omstandigheden konden opleggen een belangrijke rol.
Het kollektieve dagboek van het ‘eeuwig leven’ van eeuwige ontwikkelingen zal nooit ‘af’ zijn. Alles heeft zin en bij het benaderen van ‘zinloosheid’ ontploft alles.
Net zoals een materie niet kleiner of gelijk aan nul wil zijn. ‘Zin’ ontdek je voornamelijk op die rustige, heldere momenten waarop je de samenhang tussen allerlei raakvlakken in je eigen leven ontdekt.
Zoeken naar zin zet aan tot kennis, zelfkennis en kommunikatie, met bewustzijnsverruiming en ontwikkelling als gevolg. Wij maken met ons individueel bewustzijn deel uit van een kollektief bewustzijn.
De politiekers die we hebben zijn het resultaat van dat kollektief bewustzijn.
Hoe egocentrischer we zijn des te rechtser politiekers we zullen voortbrengen.
Hoe meer we in negatieve emoties gevangen zitten en hoe meer we positieve emoties voor de verkeerde doelen ananwenden (bijv. door alle dagen gemotiveerd harder werken voor de superwinsten van enkelen) hoe langer we met oorlog en armoede, verspilling van menselijke talenten en overdreven konsumptiedrang zullen gekonfronteerd worden.
Een samenleving moet voorzien in alles wat met samenlevingsbeheer , voedsel, wonen, onderwijs, werk, telematika, voedsel, energie, transport, gezondheid, produktie en distributie te maken heeft, in alles wat korter gezegd met werk en wonen te maken heeft.
8
Het is op internationale basis best mogelijk om op ekologisch aanvaardbare wijze in het stoffelijke en geestelijke welzijn van de mensheid te voorzien.
Ooit zullen we het huidige politieke bestel door een alternatief samenlevingsbeheer vervangen, we zijn er eigenlijk al op verschillende manieren mee bezig. Ons doen en laten en denken wordt voor een stuk door een uitgekiend maar uitgediend systeem bepaald. Al is de heersende ideologie nog zo goed georganiseerd, we moeten bljven zoeken naar middellen om het bewustzijn op het algemeen belang te richten.
We moeten leren een kollektief alternatief uitwerken.
We moeten de bekwaamheid tot gelukkig zijn leren verwerven.
We moeten de waarheid achter toestanden, woorden en beelden leren vatten en ons aldus bezinnen over de mens en zijn kultuur. We moeten de liefde in ons leven in al zijn aspekten doorleven om onze negatieve emoties te kunnen bannen. We moeten vanuit een positief evenwicht leren handelen.
Dat is de nieuwe kunst die zich aan ons bewustzijn openbaren wil.
Loving life is the greatest art, living together also.
Graag leven is de grootste kunst, maar systemen en mensen en wijzelf maken het mekaar moeilijk. Onze kinderen verwachten van ons dat wij het allemaal weten…maar elke generatie zit met dezelfde uitdagingen onder een andere vorm. Geloof of wanhoop, Liefde of haat. Werk of vernietiging

4. De hoofdreden waarom wij bestaan
...is het feit dat iets zonder inhoud niet kan bestaan. Iets kleiner of gelijk aan nul ontploft gewoon omdat zinloosheid gewoon niet kan bestaan...niet 'verdragen' wordt. Alles wat bestaat is materie en hedentendage kan de wetenschap het bestaan van hele kleine materiedeeltjes bewijzen. Vermoedelijk is er een soort materie waarvan we via de wetenschap niet zullen kunnen bewijzen dat ze bestaat. Net zoals een mens geen oceaan kan overzwemmen, staat hij qua kennis bijna machteloos tegenover de geheimen van de anti-materie met z'n temperaturen met cijfers van vele nullen heet. Feit is dat deze materie ons lichamelijk en geestelijk leven niet alleen heeft voortgebracht, maar dat we dus ook tegelijk de veruitwendiging en voortdurende voltooiing van deze materie zijn.
Wat er voorafging aan die toestand van anti-zinloosheid, welke krachten die toestand gekreëerd hebben is een overbodige vraag die je voor mijn part invult met de gedachte dat het wel eens de goedheid die we in ons zelf kunnen ontdekken zou kunnen zijn. Goedheid verdraagt ook geen zinloosheid. Goedheid, godheid, natuur, ...noem je voorstelling zoals je wil. 't Voornaamste om te onthouden is dat die Goedheid 'met E na de O' ook de zinloosheid in relaties tussen mensen aanvalt.
Dagelijks zoeken wij ons evenwicht, net zoals de atoomkernen waaruit wij bestaan in hun relatie tot de negatief geladen elektronen die hun kern omcirkelen; een neutrale of positeve geladenheid moeten innemen; moeten wij voortdurend kiezen tot reageren of niet reageren. Plus en min, het spel van atoom en elektron, van ons dubbelpolige innerlijke, van man en vrouw, van mens en maatschappij...waarbij moeilijk bereikte evenwichten soms de voorbode van vrijwillig of onvrijwillig aangegane allianties zijn. Allianties die soms tijdelijk tot de groei van jezelf en anderen kunnen bijdragen.
De enige onopgeloste vraag de dag van vandaag is of je geestelijke zijn gewoon weer uiteenvalt in die elementen die het leven van de eerste cel hebben mogelijk gemaakt : mineralen, water, gassen, licht, golven...en of er afgezien van het genetische doorgeven van het DNA nog een andere manier is waarop je geestelijke wezen blijft voortbestaan. Indien wel is dat weer zo'n oceaan van kennis en inzicht die wij niet overzwemmen kunnen; maar waar onze intuitie vanop z'n dobberende boot wel eens vissen kan. Sommigen gaan misschien best niet vissen; daar ze misschien haaien aan de lijn krijgen

9
die ze toch niet binnenhalen kunnen...want de waarheid waarnaar je vist kan ook heel pijnlijk en onverdraagelijk zijn misschien.
Moraal van dit verhaal : psychologisch, sociaal en politiek is het de dag van vandaag een onbruikbare stommiteit om ons in filosofisch of godsdienstig in bepaalde groepen blijven te verdelen.
Omdat materie nu eenmaal aan wetmatigheden gebonden is, funktioneren ook wij en onze maatschapijen volgens een aantal regels waar we niet onderuit kunnen.
Net zoals een bepaalde materie onder bepaalde omstandigheden zich in een welbepaalde toestand bevindt, beantwoordt bijvoorbeeld de psychologische en sociale geschiedenis en voorgeschiedenis van ons allen aan wat aan ons bestaan voorafging en is het moment NU altijd de resultante van de som van alle mogelijke voorgeschiedenis daarvan.
Een voorbeeld : de plaatselijke adel regeerde zijn graafschappen of dergelijke op basis van plaatselijke belastingen...dit alles werd zinloos toen onder impuls van van de burgerijen en het proletariaat de eerste grote naties tot stand kwamen. Een ander voorbeeld : het heeft geen zin een werk te blijven doen dat je tegen je zin doet of bij iemand te blijven waar je wekelijks psychologisch of lijfelijk slaag van krijgt : ondanks de materiële moeilijkheden zal men een oplossing in een ander richting gaan zoeken ...of ten onder gaan aan de zinloosheid van een situatie. Een derde voorbeeld : indien het dragend vlak van de maatschappij, de boeren, de zelfstandigen en vooral de werkmassa’s niet beslissender gaan ingrijpen in het bestuur van deze planeet die er niet in slaagd om armoede,overuitbuiting , oorlog en vervuiling uit de wereld te helpen zullen zij hun rol in de geschiedenis niet kunnen opnemen en als werklozen of kannonnenvlees blijven dienen.
Onze soort zit in een evolutie waarbij ze zich probeert los te maken van een aantal negatieve emoties die nog aan onze dierlijke overlevingsinstinkten gekoppeld zitten : uit angst om tekort te komen en een ander niets of weinig gunnen bijvoorbeeld. Of een ander in jouw plaats te laten werken of je eigen deel van het werk niet willen doen. Of met geweld de bestaansmogelijkheden van anderen te proberen ondermijnen bijvoorbeeld. Tot nogtoe heeft de uitvinding van het geld het mogelijk gemaakt om deze ingebeelde overlevingsstrijd in het belang van de hoogste maatschappelijke groepen, regelend te begeleiden. Het geld en de hebberigheid waren de motor achter oorlogen…de klassenstrijd ten gunste van de onderste lagen was er altijd het slachoffer van.
Elke revolutie werd door Staten in bloed gesmoord. Opkomen voor rechten lokt nog altijd geweld in plaats van oplossingen uit. Zeker als dergelijk opkomen niet volgens vooraf uitgekiende taktieken gebeurd. Een omwenteling moet niet langs burgeroorlog langs.
De technologische vooruitgang en de verbetering van het lot van de werkende lagen van een deel van de wereldbevolking; werd altijd geleid via de heersende klassen ten koste van overuitbuiting en oorlog en versterking van de onderdrukking. Zonder de druk van de werkende lagen van de bevolkingen komen er nooit toegevingen ten hunner gunste.
Welk zijn nu de methoden waarop dergelijke druk de laatste paar eeuwen uitgeoefend werd ?

Door toedoen van hongeropstanden, in het Frankrijk dat de adel van de feitelijke macht verdreef bijvoorbeeld, kwam de burgerij aan het hoofd van de regering. Meer dan een halve eeuw later slaagde het proletariaat van Parijs er tijdelijk in van de macht aan de rijke burgerij te onttrekken; maar weer werd zijn streven in bloed gesmoord door het toenmalige Franse leger dat voor de gelegenheid met z’n aartsvijand, het Pruisische leger samenwerkte. Later ontstonden de eerste werkerspartijen en vakbonden die hun plaats in het systeem opeisten. De invoering van het stemrecht kon niet voorkomen dat het kapitalisme zijn zoveelste krisis via een eerste wereldoorlog wou oplossen.
10

Het Russische proletariaat deed een nieuwe poging om de macht van het kapitalisme te breken en kreeg bijna onmiddellijk met buitenlandse invasies te maken. De Duitse massa’s waren oorlogsmoe, maar ook hun revolutie werd in het bloed gesmoord door het leger en door teveel vertrouwen in de sociaal demokratie. Toen reeds werd de weg naar de tweede wereldoorlog toe geëffend. Een tweede wereldoorlog die trouwens niet zozeer onder druk van het proletariaat, maar door toedoen van de politiek van de partijen van de dominante klassen beëindigd werd. Uit schrik voor een heropleving van het socialisme deden die dominante klassen wel sociale toegevingen aan de werkende klassen.
Op wereldvlak ging de uitroeiing van die krachten die het socialisme als hun uitweg zagen ondertussen voort : Indonesië, Zuid-Amerika, …overal was de jacht op linkse mensen nog altijd fysiek open. In het ondertussen rijkere deel van de wereld van de arbeid bestond voornamelijk alleen de maatschappellijke onthoofding van iedere echte linkse die zijn nek te hoog uitstak.
De verschillende partijen die opkwamen voor de werkende mens bleven bijgevolg zwak qua inplanting en onderling verdeeld qua politieke analyse, werkmethodes en programma. Ze wilden wel allemaal een andere maatschappij, maar hoe die er zou uitzien daar zou na de revolutie wel aan gewerkt worden. De enen poneerden dat nog nergens een kommunistische maatschappij mogelijk geweest was, want dat zulks de afschaffing van de loonarbeid en de warenproduktie behelste…waarop de tegenstanders hiervan antwoorden dat als iedereen z’n deel zo kreeg er niet genoeg produktie zou zijn om te verdelen. Anderen geloofden in deelname aan parlementaire verkiezingen en vakbondswerk als methoden om een echte werkerspartij op te bouwen. Vermits ze de media niet in handen hebben en ons denken over de wereld nog altijd door de burgerij voorgekauwd wordt lijkt dit soms een onbegonnen zaak. Feitelijk is het welvarenste deel van de werkenden ideologisch zo door rechts verarmd dat ze telkens kiezen voor rechts of centrum-links en niet zozeer voor de kleine eerder anti-kapitalistische partijen.
Soms door onwetendheid, soms omdat ze een job hebben dank zij iemand, soms omdat ze denken dat de sociaaldemokraten groot genoeg moeten zijn om bij een coalitie met rechts een tegenwicht te kunnen vormen. Op een dergelijke manier zal er geen totaaloplossing voor de wereldproblemen komen via de parlementaire demokratie.
De politiekers en hun kiezers blijven met handen en voeten gebonden aan het grootgeldsysteem dat niet uit zijn krisissen raakt. Spekulatie blijft het denken beheersen.
Logischerwijze is er voor elk probleem een oplossing, het is alleen het grotewinstdenken dat in de weg zit. We moeten dringend over andere taktieken gaan nadenken.
Want. De kleindere westerse boeren verdwijnen en de grotere worden betaald om een flink deel van hun grond braak te laten liggen, terwijl de rest van de wereld op armere gronden probeert te overleven. Openbaar vervoer wordt niet betaalbaarder gemaakt, truckers worden afgejaagd en tegen mekaar opgezet. Net als andere beroepscategorieën trouwens. Door de moderne technologie wordt gelukkig wel een deel werk uitgeschakeld maar met minder werken zal de overschotten op de markt niet doen verdwijnen…dus nog meer ekonomische krisis en ekonomische en militiare oorlogsvoering dreigt eraan te komen. Een wereldoplossing zoals beschreven in het ‘kollektief alternatief’ in 'toekomstig samenlevingsmodel' users.skynet.be/octo of in htpp://be.msnusers.com/octo-poetry )met eerst internationale programmaverkiezingen en daarna verkiezingen voor de ‘dirigenten ‘ervan, lijkt zoals in den tijd van Christus nog niet ‘van deze wereld’. We lijken wel nog door de kapitalistische zweep voortgedreven omdat we voor ons alternatief emotioneel niet rijp genoeg zijn. Naijver bestaat zowel bij proleten als kapitalisten…bijgevolg kisten deze laatsten de eersten met planken van flexibiliteit, werkloosheid, hoge werkritmes, armoede, honger, oorlog, culturele onwetenheid, herstrukureringen die op lange termijn de ekonomische krisis bestendigen...ondanks de gouden handdrukken.

11
5.het leven is een eindeloze test (theatermonoloog ?)
Ik ben een zwaluw en dans jullie luchtruim vol vreugde. Ik ZWAai voortdurend, al LUwend op en neer...al sinds we vliegen kunnen. We voorkomen voor een stuk dat jullie oogsten door insekten kaalgevreten worden. We hebben een podium in de lucht waarin we ons en jullie verblijden kunnen telkens jullie zo wanhopig of zo stil worden dat jullie blik ten hemel gaat. Bedankt omdat we bij jullie te gast mogen zijn, op jullie boerderijen en aan alles wat jullie maakten om jullie gebouwen droog te houden.
Toegegeven, daar kennen wij ook wat van. Jullie elektriciteitsdraden zijn ook niet mis om wat op te rusten. Al duizenden jaren hebben we jullie gevolgd in jullie zoektocht naar het waarom van alles...in al waarin jullie geloofden.
Een voortdurend zoeken naar mogelijkheden...eindeloze testen. Wij komen beiden van dezelfde bronnen...een oerenergie die zocht zich uit te drukken...een oerenergie, verscholen in het eindige kleine temidden het oneindige grote. Vorming van sterrenstelsels en planeten. Vorming van cellen. Versmelten van cellen met gedeeltelijk andere inhoud. Scheppen van organismen, daarna planten en organen en alle door de natuur bezielde wandelende en vliegende wezens. Daarna de mens, de stammen, de koninkrijken, de republieken en ooit één wereld zonder grenzen.
Eerst moet het bewustzijn van de mens zich van de geldspekulatie en de negatieve emoties ontdoen. Groeien naar een nieuwe multipolitieke-multikulturele organisatievorm toe. Een hierarchie die minder op het misbruik van bezit gebaseerd is, dringt zich op.
Het verval van dat geldspekulatiesysteem zal de nodige stimulansen aan de bewustzijnsverhoging geven. Intussen blijven jullie voor een flink stuk ingedommeld, gevangenen van levensgewoonten, gebonden aan de strijd om het ekonomische overleven van het oude systeem en het emotioneel onrijp reageren. Jullie worden tegengehouden om zowel sociaal als persoonlijk te groeien.
Jullie moeten allerlei filosofische inzichten doorgeven zowel als rijp worden om de verwarring die de geslachtsdrift voor jullie met zich meebrengt op te lossen.
Ook jullie lichamelijke sterfelijkheid mogen jullie niet langer meer als iets onbegrijpelijks en angstaanjagends ervaren. Met theorie alleen begrijpen jullie dit alles niet, jullie moeten alles ervaren, de ene wat meer dan de andere...zodat jullie er achteraf op terugkijken kunnen...en begrijpen wat echte vrijheid is.
Ik zal jullie geschiedenis totnogtoe proberen samen vatten.
Niets is 'echter 'dan het beleven van het leven zelf, hoe echt kunst ook is.
We zitten met ons allen in een echte roman die al eeuwig bezig is.
Personages wekken andere personages tot leven en verdwijnen weer.
Sinds duizenden jaren proberen we al dat bezig zijn in tekens om te zetten.
Hoe meer je er van snapt, hoe moeilijker het in woorden om te zetten is.
Het goede dat een mens doet leeft tijdens en na z’n leven door.
Het kwade ook. Positief en negatief vullen mekaar aan in interakties.
De zin ervan, een allesomvattend , machtig iets.
Je kan pas observeren en reageren vanuit een onverschillig evenwicht.
Wetenschappen kunnen ons een logische uitleg over het leven geven.
Een getraind observeerder ervaart meer dan alleen de logika der dingen.
Objektieve wetenschappen hebben alleen oog voor hun vak.
Filosofie, psychologie en geschiedenis moeten de overige logika éénmaken.
Einstein bundelde wat al was bereikt en onthulde een nieuw uitgangspunt.
Tijd, ruimte en materie werden relatiever dan we dachten.
Godsdiensten probeerden het met ons te doen geloven in goden.
De zelfkennis en de waarheid omtrent het geheel waren nog veraf.
Marxisten probeerden de wetmatigheden van de geschiedenis te vatten.
Door kerken en machthebbers bestreden, onthulden zij een heel stuk 'zin'.
12
De subjektieve faktoren hadden ook zij niet onder kontrole.
Freudianen toonden voor een stuk de rol van soorten van bewustzijn aan.
Toch konden zij geen allesomvattende zin zien in dit leven van ons.
Wij allen zouden veel meer 'zinzoekers' kunnen zijn.
Een zin die het leven en de dood overschrijdt.
We zitten echter teveel gevangen in allerlei soorten gewoonten en 'pijn'.

Wij zwaluwen hebben jullie zoeken niet zo nodig. Wij zijn al allemaal wie we bedoeld waren uiteindelijk te worden. Jullie nog niet allemaal. Laat ons hopen.
Wij hebben onze testen achter de rug en voelen zuiver intuïtief aan wat we dag na dag doen, namelijk, genieten van dat stuk van die uiting van de oorspronkelijke energie die wij geworden zijn. Verstandelijk zijn we ook nog wel bezig met bouwen en insekten pakken...maar dat is bijkomstig. In veel gevallen is jullie werken hoofdzaak geworden, niet het beleven van wie jullie zijn en welke jullie rol is.
Jullie dromen stromen niet meer, jullie zijn vast komen zitten, onderdrukt en daarom slapen sommigen van jullie eigenlijk als ze wakker zijn...ze leven een toevallig door omstandigheden bepaalt leven waar ze in sommige omstandigheden wel degelijk uit moeten. Dat soms lang blijven vastzitten is de noodzakelijke weg om los te komen uit een bepaalde situatie. Leer jullie dromen lief te hebben en te respekteren...ze zijn de poort naar een hemel waarin voor sommigen alles duidelijk wordt.
Jullie zouden beter in zinnig werk investeren en alternatieve afspraken maken.
Als iemand van werk wil veranderen zou hij dat gewoon aan iemand anders kunnen doorgeven en zelf met iemand anders wissellen...hetzelfde principe zou je voor woningen kunnen gebruiken. Jullie denken nog altijd in termen van biologische overleving...in jullie ekonomisch stelsel is dit duidelijk terug te vinden.

"Is er een stof die de hele evolutie niet heeft nodig gehad om tot een met jullie menselijk bewustzijn vergelijkbaar besef te komen" ? Bestaan 'goedheid', 'moed', 'rechtvaardigheid', 'waarheid','vrijheid','gelijkheid'...al voordat jullie bestaan ?
Sommigen filosofen dachten van wel, anderen van niet...en dat al sinds 600jaar voor Christus en langer terug. Jullie zijn niet toevallig in de wereld terechtgekomen...jullie hebben er om gevraagd door wie en door wat er aan jullie voorafging. Jullie zijn wie en wat er aan jullie is voorafgegaan. Als jullie dit niet kunnen aanvoelen, kunnen jullie dit nog niet 'begrijpen'. We zullen het even proberen duidelijker te maken.
Jullie moeten ophouden van jullie een aantal zinloze vragen te blijven stellen.
'Kan iets dat geen objekt is wel bestaan' of 'kunnen we wel iets te weten komen', zijn zo'n zinloze vragen. Jullie hebben geleidelijk aan geleerd dat jullie gedachten niet altijd die van autoriteiten of godsdiensten moeten volgen...godsdiensten zijn trouwens ook een vorm van filosofie, net zoals het 'geloof' in iets een soort filosofie is.
In hoeverre komt hetgeen waar jullie van overtuigd zijn eigenlijk overeen met de werkelijkheid ? Wat had het voor zin dat jullie geloofden dat de zon rond de aarde draaide ? Wij waren natuurlijk als zwaluwen beter geplaatst om het tegenovergestelde aan te voelen. Toen we nog een beetje zoals de nazaten van de dino's haast met de aarde vergroeid waren en nog niet konden vliegen...dachten we ook dat we het centrum van het heelal waren...onze evolutie bracht ons gelukkig in een richting die ons meer bescheidenheid bijbracht.
Jullie aanbaden de natuurelementen, wat wij op onze manier ook doen en jullie bedachten allerhande toffe en beestachtige rituelen om jullie angsten en vreugde te uiten. Jullie werden gedomineerd door de hierarchie die de natuur jullie oplegde...om een suksesvolle jacht te hebben of een goede oogst, was de hulp van god de zon en godin de regen enz...nodig. Dat siert jullie. Vanaf het moment dat jullie meer produceerden dan
13
jullie konden opeten of gebruiken, gingen jullie produkten en diensten ruilen. Nog later wisselden jullie het bezit van metalen of papieren geld uit om aan goederen of diensten te geraken. Voor jullie het goed en wel beseften was jullie leven afhankelijk van hen die zich in dit door jullie uitgevonden 'geldspel' het meest bedreven toonden. Zo'n mensen werden na de zon en de maan en de elementen en na de biologisch sterksten uit de groep en na de tovenaars en genezers de nieuwe leiders. Voortaan waren jullie verplicht voor hen te werken. Eerst als slaaf, dan als pachter en dan als arbeider of bediende. Met wat geluk konden sommigen onder jullie ook boer worden of iets zelfstandigs gaan doen...wat soms nog erg genoeg was. Ook jullie evolueerden en groepeerden jullie lotgenoten...toch hebben de Spekulatisten onder jullie de boel nog altijd flink in handen.
Jullie kennis en kunnen vermeerderde in de loop van jullie geschiedenis, weliswaar met perioden van vooruitgang en achteruitgang. Jullie begrip van het wezenlijke van het leven bleef echter voor een minderheid vatbaar. De biologie speelde jullie soms parten, vaak was 'als ik of wij maar eten op de plank hebben' belangrijker dan het welzijn van de groep...en moest het wezen dat 'solidariteit' noemt wachten op betere momenten en andere gebeurtenissen om nog iets aan z'n ontwikkeling kunnen te doen. De filosofie van het overleven was voorlopig heer en meester. Zij die het zich konden veroorloven van wel op een andere manier te filosoferen, hielden zich dan weer vaak bezig met zo van die vragen als 'is een dier zich ook bewust van zichzelf' of
'is het wel de taak van de filosofie om regels te geven'.
Van zodra jullie filosoferen een beetje begon te vorderen raakten jullie al verdeeld tussen het gebruik van jullie rede en jullie intuitie. Het leek wel of jullie voor de rest van jullie geschiedenis een spelletje mannelijk-vrouwelijk gingen spelen.
Jullie 'rede' was het gevolg van een meer mannelijke houding, meer vanuit natuurkundige wetten, meer vanuit de fysica, de zichtbare kracht. Mannen hadden natuurlijk ook toegang tot hun intuitie, maar die was soms toch zo moeilijker 'hard' te maken dan 'feiten', dan de rede...en mannen krijgen graag iets hard.
Jullie 'intuitie' was het gevolg van jullie meer 'vrouwelijke' overhand. Jullie vrouwelijke XX-chromosoon was inderdaad veel ouder dan jullie mannelijke XYvariantie die veel later uit de poel van het leven tevoorschijn kwam...en die vrouwelijke intuitie stond dus toch wel iets dichter bij de oerenergie. Eeuwen kostte het de mens voor hij doorhad dat de zon niet rond de aarde draaide en de natuur Eva vóór Adam geschapen had.
Wat jullie nog niet zo lang durven toegeven is dat er zowel in Adam als in Eva iets hard te maken en iets zacht zitten kan.
Gedurende eeuwen sloofden jullie denkers zich uit om te bewijzen of tijd al of niet bestaat en wilden jullie uitvissen welke de volgorde van jullie ontdekkingen was : was er eerst de gedachte, de filosofie en daarna de natuurwetten of omgekeerd ?
Kwam de kunst als laatste gegeven in de evolutie te ontstaan of was het feit dat iets kleiner of gelijk aan nul, iets dat met andere woorden 'zinloos' dreigt te worden en altijd wel moet 'ontploffen' niet ook op zich al grote kunst ? Niet alleen in de materie bleek dit waar, ook jullie gedachten bleken en blijken na een tijd niet meer bestand tegen te grote druk, tegen te grote veranderingen in de maatschappij, in jullie zelf of zelfs in jullie persoonlijke relaties. Die gedachten en gevoelens die wel tegen alle mogelijke druk kunnen, staan misschien wel het kortst bij die energie die nog kleiner dan atomen is en in de anti-materie verscholen zit...althans...dat is wat wij zwaluwen erover denken...telkens wij onze toeren
in de lucht maken en over de oorsprong van het goede vliegen te filosoferen.
Wij hebben daar geen boeken voor nodig gehad.
Wij zwaluwen weten nog goed hoe het voor jullie in grote lijnen allemaal begon.
Zelfs toen jullie nog niet konden vliegen, wilden jullie al vliegen...en niet alleen in gedachten.
Zo'n zeshondertal jaar vóór jullie tijdrekening wisselden jullie het magische denken
14
in voor het rationele, feitelijke denken. MAgie. MAterie.(duisternis, alhoewel er in de anti-materie van de materie ook licht zit en de mikrowereld z'n eigen aan de sterren verwante struktuur heeft. RA.(zonnegod)Ratio, licht. Vrouwelijk-Mannelijk, de onafgebroken afwisseling in jullie denken en voelen. In plaats van eerst over jullie maatschappij en jullie innerlijk en jullie relaties te filosoferen, zaten jullie met vragen die jullie een antwoord moesten geven op wat de aarde eigenlijk was ten opzichte van de ruimte. Jullie dachten eerst dat jullie de kern van alles waren, zoals jullie mannelijke mensen dachten dat ook alles om hun moest draaien.
Eerst dachten jullie dat alles (Thales, Milete-Turkije, 600vc) op water dreef.
Vermits het leven uit het water komt, was dat symbolisch zo slecht nog niet gezien.
Water. La mère. La terre. De moeder. Licht. Bliksemschicht. Lucht...alle elementen speelden mee...zo kregen geleidelijk aan meer en meer door.
Er moest nog heel wat gebeuren voor jullie doorhadden dat de basisgedachte van Thales, dat de materiële wereld uit één element bestond (water dacht hij), nog niet zo stom was... alle materie, zo weten jullie nu...is immers tot energie te herleiden.
Als jullie genetische voorgeschiedenis ook tot energie te herleiden is, weten jullie meteen waarom er nog zoveel aap in jullie zit...soms teveel, soms te weinig.
Indien jullie onze uitleg over jullie geschiedenis goed volgen, zullen jullie aan het eind ervan begrijpen wat er met jullie energie gebeurd van zodra jullie aardse huis in z'n vroegere elementen uiteenvalt. Misschien verlaat een deel van die energie jullie zelfs vroeger. Ik zal daar even al een tip van de sluier voor jullie voor oplichten.
Toen Thales de zonsverduistering van 585 vc voorspelde, vlogen er vele zwaluwen rond in de streek. Probeer zo'n 'filosofisch raadsel' maar eens op te lossen.
Jullie mogen ons het antwoord mailen terwijl jullie ons in het luchtruim bezig zien.
Toen kwam jullie ANAXimANDER (610vc-546vc ongeveer, toen had dat nog niet zo'n belang in Milete, hoe oud je werd misschien). Als leerling van Thales zag hij het ANDERS door een ANNEX aan het idee van Thales toe te voegen. De zee, moest die ook niet op iets rusten ? Was de aarde niet iets dat gewoon in de ruimte hing en op zijn plaats bleef door zijn gelijke afstand tot de dingen ? Had de aarde niet de vorm van een ton of een cilinder ? Jullie waren echt goed bezig hoor...jullie leerden echt geleidelijk, stap voor stap aanvoelen in welk soort wereld, in welk soort bewustzijn jullie leefden. Wie waren jullie eigenlijk ? Zonder dat jullie het wisten bleven jullie ook op jullie 'plaats' in de samenleving door een afstand of een toenadering ten opzichte van de andere planeten, in dit geval mensen, aan te nemen. Toen jullie de zon nog vereerden wisten jullie tenminste welk jullie vaste punt was. Is alles niet zo geweldig mooi relatief, vragen wij ons af telkens we door het gaatje van onze nesten gluren. Inderdaad, 'wij' vragen het ons af, niet die of die bepaalde zwaluw. Wij. Of zitten jullie ook zo in mekaar...of zijn jullie daar nog niet aan toe ?
We wijken af. AnaxiMENES MEENde dat de aarde plat was, misschien op lucht dreef. Wat had hem naar dat idee geleid (mener in 't Frans) ? Misschien het deksel van de kookpot op het vuur dat op en neer danste ? In ieder geval, jullie; niet alleen Anaxi den tweede; zouden dat nog lang blijven 'menen'. Zo zie je maar dat diegenen die het beter weten daar stapsgewijs door hele gewone dingen toe komen.
Toen onze grote Zwaluwfilosoof z'n eerste nest van klei tegen een rotswand maakte, wisten we vrij snel dat we niet geboren waren om die bomen blijven te trotseren.
Op een dag hadden één van onze voorouders een nest in Efeze in Turkije.
HeraCLITus kreeg een ingeving, plots was het hem duidelijk. Alle tegenstellingen CLITTEN eigenlijk aan één. Zonder tegenstellingen was er geen werkelijkheid...en toch was de werkelijkheid één. In zijn jeugd was hij volgens hem nog dezelfde als in z'n oude dag. Toch was het leven een voortdurend veranderen. Net als een vlam was alles geen objekt, maar een voortdurend stromend proces. Hij was de eerste die van ons zwaluwen
15
begreep dat de nest tegen de gevel van zijn geboortehuis op het einde van z'n leven nog altijd door dezelfde zwaluw bewoond werd...alhoewel de eerste bewoner ervan al lang dood was.
Wij zwaluwen hielden van jullie oude filosofen, zowel van diegenen die meer chemisch, gevoelsmatig overkwamen als die die kouder, fysischer dachten...niet dat tussen jullie denkers aanvankelijk veel vrouwen zaten. Het zou nog meer dan vijfhonderd jaar duren voor een vrouw de filosofie een andere draai zou geven.
Vond Heraclitus met z'n 'vlammen' z'n inspiratie meer in de materie, in de vrouw, in de chemie...dan was onze volgende oogappel PythagorAS meer iemand die met de fysica bezig was, met de wiskunde, het rekenen. Vernieuwende filosofen leken om beurten van elke soort één ergens op te duiken...zoals de symmitrie van sommige om beurten spuitende fonteinen waar wij ons in de hete zomer aan laven gaan. Ondanks alles blijven we toch altijd graag in jullie buurt. Pythagoras van Samos was een echte as. Hij vond dat alle gebeurtenissen in wiskundige vergelijkingen konden worden uitgedrukt. Het moet wel een speciale geweest zijn. Wie vond er nu een kubus of de tweede of derde macht van een getal uit ? Wij zwaluwen kunnen ons wel voorstellen dat Einstein de zoveelste macht van Pythagoras was en is, maar de zoveelste macht van een getal, daar kunnen we ons niets bij voorstellen. 'Go Go mensenras !', was de boodschap van Pythagoras, de uitvinder van de zeer waarschijnlijk ware mythe dat er een intelligentie achter het universum zit. Voor de Pythe was dat geen Mythe omdat hij alle verhoudingen in de mikro- en makrowereld wiskundig uitdrukken kon.
Je zou van minder een MYstieker worden. Als zelf iemand als Pythagoras meer achter het leven vermoed dan er als gewone niet-onderzoekende nuchtere waarnemer lijkt te zijn, dan hoeven jullie toch niet meer te twijfelen zeker ! Maar blijf toch maar oppassen voor charlatans die van de muze ook al een koopwaar proberen maken.
Jullie filosofen hadden beter korte namen van vier of vijf letters gehad. Wij halen nogal wat taalspelletjes uit onze geest om hun namen te onthouden. Neem nu XENOPHANES, die ook poëzie schreef en al veel minder houwvast vond in de zekerheden die de natuurwetenschap en de wiskunde boden. Een Vlaamse zwaluw zou dat onthouden als 'ik ben geen Phytagoras, ik ben anders, 'anes', 'k zen annes'.
PARMENIDES (PAR-door-MENig idee) kwam deze filosoof tot het besluit dat
de uitspraak dat 'niets' ook bestaat niet waar kan zijn. Eerst in de twintigste eeuw zou de grote maar onbekende Belgische filosoof Octo dit idee in een eigentijdse versie gieten...zonder dat hij van Parmenides had gehoord of gelezen. Wij zwaluwen, die altijd in de lucht hangen weten eigenlijk wel beter hoe die contacten in de hemelsfeer werken, maar dat zouden jullie toch niet begrijpen. Maar goed, iets kleiner of gelijk aan nul kan niet bestaan en moet wel door de druk op zo'n dreigend vacuum ontploffen. 'Niets' kan dus niet bestaan. Daarom is het ook onmogelijk dat iets in niets verwijnt.
De gegevens op zich kan je niet veranderen, de combinatie van die gegevens wel...alhoewel dit niet altijd wenselijk is om tot verbetering te komen.
Na Parmenides met z'n 'alles is één'-visie, kwam in de eerste helft van de vijfde eeuw vc EMPEDOCLES op de proppen met het idee dat alles uit elementen bestaat.
Hij hield zoveel van de elementen dat hij in de vulkaan de Etna sprong. Misschien had hij zich door ook aan politiek te willen doen, teveel zorgen op de nek gehaald.
Wil je EMPfinden in 't leven, dan moet je soms betalen, DOKken..., maar minder, LES, was ook goed geweest Empedocles...de mensheid bedankt je in ieder geval.
Bedankt ook al diegenen die wij als zwaluwen nu hier niet citeren en of ze nu filosofen achter een schrijftafel of op een veld of bouw waren,...ze hebben allemaal meegeteld.
Langzamerhand werd de filosofie ook in Athene geïntroduceerd door Anaxgoras...go mens go ras, nog verder van het Oosten naar het Westen en terug enz... . Alle wonderlijke wegen dat mensen in dat verhaal bewandeld hebben uitleggen...zou zelfs ons zwaluwen te ver leiden. 16
LEUCCIPPUS kwam erachter dat alles uit atomen bestaat... 't leven is nog kleiner dan een vlo,...zou in zijn naam kunnen zitten... bedacht ik tijdens één van mijn salto's in de lucht. Atoom, terloops, is het Griekse woord voor 'ondeelbaar'.
Ook DEMOCRITUS bekritiseerde Parmenides door te geloven dat het universum niet één is maar uit afzonderlijke dingen bestaat...net zoals jullie 'democratie' van al die atomen dat jullie zijn nogal veel vergeet dat de wereld eigenlijk één is.

SOCRATES (470-399vc), had beter SoPrates geheten, want hij babbelde heel veel, stelde altijd veel vragen en deed alsof hij heel weinig wist... na de erfenis van de vóór-Socraten zou je al veel gaan zwijgen omdat er al zoveel geweten was...maar welke kant kon je er mee op ? 'Kennis over hoe we moeten leven hebben we nodig ' vond jullie Socrates'. Wij zwaluwen zijn het veelal eens met hem en we vlogen ook toen rond de oren van al die mannen die van verschillende plaatsen bijeenkwamen om mekaar te ontmoeten. Toch denken we niet dat deugd alleen een kwestie van kennis is. Mensen met slechte bedoelingen kan je moeilijk stoppen...net als structureel gevestigd kwaad trouwens. Ook stopt ooit wel eens de dialectiek, de vooruitgang door tegenstellingen en vinden de antwoorden een definitiever vorm. Never say never. Socrates leerling PLATO...eindelijk een nog kortere naam, schreef veel van zijn vriend zijn werk op en wees zijn visie op de deugd als alleen een kennis van het goede af. Hij onderwees in zijn huis, dat toevallig 'academie' noemde...en dat werd het latere woord voor jullie huidige academies. Hij geloofde in een soort 'vormenleer'.
Net als Socrates zocht Plato niet zozeer alleen de verklaring van woorden, maar ook het wezen van de woorden zelf : 'wat is moed', 'wat is vrijheid', 'wat is rechtvaardigheid'... ze geloofden dat die abstrakte waarden als schoonheid, moed...een eigen universeel bestaan hadden, los van tijd en plaats.
Het latere Christendom zou veel van dit duo overnemen. 'Leren' was een repetitie voor het hiernamaals waar de ziel al was door het intelektueel bevatten van de wereld.
Wat we als zwaluwen moeilijker begrijpen is dat mensen als Pythagoras en Plato in reïncarnatie geloofden. In de zwaluwenwereld voeg je je gewoon via de elementen, de lucht en het licht bij de zwaluwen die er op aarde zijn. Voor ons bestaat een niet-zintuigelijke realiteit gewoon niet. Zo dacht PLOTINUS, een Egyptenaar met Latijnse naam die in 't Grieks schreef er niet over. Hij redeneerde in drie lagen : de laagste de ziel van de mens , de middenste het intellekt en de bovenste het goede.
Waar zit dat 'goede' dan ? In de anti-materie waar teleskopen niet kunnen komen ?
Stuurt het via z'n intellekt wat er met de zielen van de mensen gebeurt, maar dan op een manier die hun vrij laat, zodat ze zelf verantwoordelijk voor hun identiteit en hun opgave in het leven zijn. Dat is de plot volgen Plotinus; als zwaluwen noemen we hem ook Slotinus omdat hij als de laatste grote Griekse filosoof beschouwd wordt.
De driehoek tussen Turkije, Griekenland en Egypte was rond...'t was ook leuk om vliegen in de tijd...en nog altijd.
Toen was het de beurt aan de man wiens school toevallig 'Lyceum' heette.
De man van de logica. Observatie, waarneming en dan pas abstract denken...tijd weer voor een mannelijker filosoof : ARISTOTELES. Lange naam maar makkelijk te onthouden, alleen wij zwaluwen, siervliegers, weten waarom. Bedenker van enorm veel wetenschappelijke woorden, die gewoon de titels van zijn boeken waren : fysica, metafysica, demonstratie, categorie, universaliteit,... . Door zijn manier van werken 'stoote' hij minder ('less') op moeilijkheden in het onderzoek omdat hij niet van overdreven subjectiviteit moest weten. Zijn methode was klaar en simpel : van wat is iets gemaakt, door welke efficiënte oorzaak is iets iets geworden, was het de bedoeling dat dat iets een speciaal iets werd en wat of wie heeft dat iets dan eigenlijk verwerkt( zoals in het bekende voorbeeld van het beeldhouwerk in marmer, dat door houwen iets werd en een paard
17
moest verbeelden omdat een bepaalde beeldhouwer dat wenste. Zijn naam verraad ook zijn principes : 'overdreven eigenliefde en geldingsdrang brengen ons in konflikt met onze medemensen en is schadelijk voor ons karakter,' vond hij...en 'elke deugd is een middenweg tussen twee extremen die elk een ondeugd zijn' is ook niet slecht (vrijgevigheid als midden tussen verkwisting en gierigheid, moed tussen overmoed en lafheid, zelfrespekt tussen ijdelheid en zelfvernedering, bescheidenheid tussen schaamteloosheid en verlegenheid.
Doel van dit alles, heel belangrijk voor jullie mensen als jullie echt mens willen leren worden : een harmonieuse persoonlijkheid ontwikkellen.
Heel die erfenis moest wel uitgedragen worden vinden mensen altijd maar weer en de leerling van Aristoteles, Alexander de Grote veroverde alles tussen Italië tot en met Indië en een stuk van Noord-Afrika. Onder het dak van de bibliotheek van Alexandrië in Egypte hebben wij tussen 290 vc en 646 nc alle jaren jonge zwaluwen uitgebroed.
Geen wonder dat er in die eens te meer onzekere tijden na het uiteenvallen van Alexanders rijk ook een aantal Cynici de kop opstaken. Ze waren niet cynisch('honds' betekende dat toen) in de huidige zin van het woord, want ze geloofden in de deugd.
Ze hadden lak aan sociale conventies en geloofden alleen in echte waarden.
Zo kenden ze geen verschil tussen naakt en gekleed, rauw en gekookt, privébezit en openbaar bezit ...enz. Ook het verschil tussen Griek en vreemdeling vond DIOGENES maar niks , 'ik ben werelburger' vond hij en introduceerde het woord KOSMOPOLIET.
Geen DIO, geen GOD wou hij zijn, gewoon 'echt'. ANTHISTHENES koos na de dood van Socrates en de val van Athena voor een leven onder de armen en was tegen religie, privébezit en huwelijk. Aanvankelijk verkeerde hij in aristocratische kringen...maar 'then' zou hij 'anti' zijn...op zoek naar zijn Essentie, langs zijn persoonlijke ervaringen heen.
De sceptici waren de eerste relativisten in de filosofie. Ze lieten zich drijven op de stroom van de meningen die ze in alle nieuw ontdekte gebieden tegenkwamen, zoals wij ons laten drijven op de warme wind. Alles had argumenten voor zowel als tegen...en als goede redenaar kon je wel elke stelling ontkrachten.
EPICURISTEN. Een soort humanisten op wetenschappelijke grondslag.
Wilden de mensen bevrijden van de angst voor leven en dood. ET PUIS-Kuur eens.
En dan ? Het leven beschouwen als een bijeenkomen en uiteengaan van atomen, 'als we sterven zijn we daar toch niet bij'. Grappig en ontspannend, misschien beetje schrik van diepgang en meer ? Ondertussen waren we nog maar een drietal eeuwen van het jaar nul verwijderd. Voor ons zwaluwen maakte tijd echter niks uit.
Denkers en bewegingen kwamen en gingen. De STOICIJNEN hielden het als georganiseerde beweging 500 jaar uit. Het Stoïcisme werd de belangrijkste filosofie van het Romeinse rijk. In de zomer trokken wij altijd mee naar waar ze overal zaten en we waren er natuurlijk vroeger dan zij. 'De geest van de rede is wat men God noemt', moeilijker was dat allemaal voor hen niet. Na de dood lossen we gewoon op.
Dat wisten wij ook al...maar spijtig voor hen waren het geen geweldige optimisten.
Ook zij waren op hun manier op zoek naar het ware wezen der dingen.
Het CHRISTENDOM dan. De christenen die de leer van de filosoof Christus wilden benaderen langs de gewone menselijke weg zonder het dogma van de maagdelijkheid en het feitelijk opstaan uit de dood, werden meer en meer bekampt en van tijd tot tijd probeerden ze ergens in 't geheim meestal de gewone draden in de bijbel terug op te pakken. Maria Magdalena was één van de apostelen die Christus het best begreep.
Als alleenstaande vrouw werd ze afgeschilderd als hoer...een wijze vrije vrouw mocht geen concurrentie zijn voor de toekomstige kerkleiders. Ze MOCHTDAni wat mannen wel mochten. Het officiële christendom integreerde Plato met z'n twee soorten werelden via Augustinus (geboren 354nc Algerije) enThomas van Aquino(1225),ze probeerden al wat voor de kerk onhoudbaar was door de filosofie van de oudheid aanvaardbaar te maken.
18
De inkeer in zichzelf werd belangrijker dan het onderzoek van de wereld. Maar die inkeer stond in funktie van reeds op aarde letterlijk gestraft of niet gestraft worden door de vertegenwoordigers van een opperwezen en riep enorm veel angsten en misbruik op.
Als zwaluwen waren we liever te gast bij simpele mensen die alleen de wijze tips in het nieuw testament onthielden dan een villa op het Sint Pietersplein bij de muggezifters van het Vaticaan te hebben. Het kopieëren van al die werken uit de oudheid was het werk van vele monikken die wij met onze kunsten tijdens hun noeste arbeid verblijd hebben.
Het zijn de Arabieren die de werken van Aristoteles in de dertiende eeuw terug naar Europa gebracht hebben.
Wat jullie filosofen en jullie kerkleiders toch tegen de wetenschappelijke vooruitgang hadden, is nog zoiets onbegrijpelijks. Waar zouden juliie nu staan als jullie niet zo'n figuren hadden gehad als Copernicus (1473) Kepler, Galilei, Newton en vele anderen. Dan zouden jullie nog altijd met middeleeuwse denkbeelden rondlopen.
Nadeel van die voruitgang was dat de rationalistische filosofen zoals Descartes, in mindere mate Spinoza, Leibniz en anderen meer en meer 'wiskunde' van de filosofie gingen maken...dat zou zelfs Pythagoras niet gewild hebben. Ook de Empiristen, die toch al meer rekening hielden met wat de zintuigen en de intuite jullie leren en minder met de rede...spraken een soort wiskundige taal in een poging de filosofen uit de oudheid te verbeteren...en eigenlijk imiteerden ze ze alleen maar een beetje, want de grote lijnen waren al uitgezet. Kant, Locke, Berckeley, Voltaire, Hume, Burke hebben ook wel mooie citaten achtergelaten...maar hun uitleg boeit ons niet, daar viel je van in slaap.
We moesten tot na Diderot, de encyclopedist wachten om nog eens een filosoof bezig te zien die de wereld voor jullie verbeteren wou. Hij zocht een systeem om een voor iedereen weldadig algemeen programma voor het geheel van de maatschappij als wet te doen aannemen. Hij zag de samenleving als een kollektief wezen en godsdienst als een zaak van het hart en niet van het hoofd. Zijn naam JJRousseau...toen waren we al in 1712 aanbeland.
Net zoals ieder van jullie Staten ooit eens op koloniaal of imperialistisch gebied dingen deed of doet en er van vele streken wetenschappelijke of filosofische bijdragen om de wereld vooruit te helpen kwamen, kwamen er vanuit Duitstalige hoek ook niet te onderschatten bijdragen. Kant, die het rationalisme met het empirisme probeerde te vereningen (maar ging het om iets nieuws ? was het niet eerder weer de aloude Plato-Aristoteles tegenstelling in meer wiskundige taal verwoord ? 'In hoeverre kunnen we iets weten en zijn er twee werelden of één '...niet aan ons zwaluwen besteed ?
Schopenhauer die de oosterse en westerse filosofie probeerde te verbinden.
Hegel met z'n absoluut idealisme maar toch al het besef dat het bewustzijn niet buiten de materie om moet gezocht worden.
Marx (1808 )die voor het eerst de dynamiek van de geschiedenis eens echt goed uitlegde. Eindelijk geen salonfilosoof, maar een echte wereldverbeteraar...die al het objectieve heel goed begreep en de subjektieve invloed van de macht van de mens over de mens onderschatte.
Nietzche die de strijd tegen de bestaande moraal aanbond, maar daarin zo overdreef dat hij tegen z'n wil door politiek rechts misbruikt kon worden. Zich niet van het leven afwenden zoals Schoppenhauer onder invloed van de toenmalige miserie en van de Oosterse godsdiensten wel besloot, maar ervan genieten en zichzelf durven worden.
Fichte die beweerde dat de filosofie die je kiest veraad wie je bent.
Schilling die mens als het bewustzijn van de natuur omschreef.
Die mannen hadden wel goei dingen te vertellen, maar ze deden veel te ingewikkeld, goed dat we na de zomer daar altijd konden vertrekken, want een heel jaar hadden we het niet bij ze volgehouden...behalve bij Marx dan, alhoewel dat ook soms te moeilijk voor ons was, het was in funktie van de gewone mens...en die kwam voor 't eerst in de
19
geschiedenis van de mensheid mekaar in de kringen rond Marx vauit vele landen opzoeken...dat internationale, daar hielden wij als trekvogels veel van.
In't oosten van de wereld bijvoorbeeld met Boedha, net als de oude Griekse filosofen ook zo rond zes eeuwen voor Christus met z'n uitleg begonnen, geloofde men niet zoeer in de onsterfelijke ziel, maar eerder in een na een aantal noodzakelijke levens opgaan in iets gemeenschappelijks. Ze zagen 'begeerten' als oorzaak van veel ambras en verheerlijkten de liefde voor het oneindige in dit eindige leven.
De twintigste eeuw die jullie nu al een viertal jaar achter de rug hebben dan.
Zijn jullie werkelijk niet beschaamd over al die oorlog en armoede die jullie al lang hadden kunnen uitroeien ? Nooit zijn er zoveel zwaluwen gestorven als in die eeuw, en dat wordt er door de vervuiling en jullie transportpolitiek niet beter op. Wat deden jullie filosofen ? Van de nobele filosofie waarvan ze al meer en meer wiskunde gemaakt hadden, maakten ze algebra. Erger nog, een deel van de filosofen hun algebra diende en dient om de belangen van de politieke klasse die de wereld om zeep dreigden te helpen te dienen of om de filosofie in de schaduw van de godsdienst te houden.
Als ik jullie daarom een tip mag geven. Eens hadden we in een dorp ergens een nest bij een famillie die leefden van de opbrengsten van het fruit van de streek.
De jongen die daar opgroeide en alle, maar dan ook alle soorten hard labeur leerde doen en achteraf ook nog veel leerde van het leven in andere bedrijven, besloot na zijn werkuren voor filosoof te studeren. Hij vergeleek de theorieën altijd met de praktijken.
Hij had een mateloze interesse in al wat met het leven te maken had en deed alle soorten ervaringen op die je je maar kan indenken, politiek, sociaal, psychologisch... .
Hij probeerde zelfs z'n ervaringen allerhande in kunst om te zetten.
In z'n werken die hij uiteindelijk op het internet zette verklaarde hij alles tussen ontstaan en vergaan in de geschiedenis en in het persoonlijke en kollektieve verleden en heden van mens en mensheid. Hij stelde een aantal konkrete oplossingen voor om met oorlog en armoede af te rekenen en de huidige mogelijkheden optimaal aan te wenden en de huidige moeilijkheden te neutraliseren en te overkomen. Hij vond zelfs een systeem van nieuwe, internationaal te organiseren verkiezingen uit, een systeem met eerst een referendum over de goedkeuring van een algemeen programma met de voorwaarden voor werk en welzijn van de hele wereldbevolking en daarna internationaal overgaan tot projektverkiezingen in plaats van partijverkiezingen.
De wereldbevolking zou hun vertegenwoordigers per projekt ( werk, telekommunikatie, transport, energie...) rechtstreeks kunnen verkiezen.
Om burgeroorlogen te vermijden zou er aan het eigendomsrecht niet worden geraakt, indien de grote bedrijven en Staten er voor konden zorgen dat iedereen een zinnig werk had.(zelfde loon voor zelfde werk over heel de wereld).
Als jullie nog eens achter je komputer zitten, surf dan eens naar users.skynet.be/octo
of naar http://be.msnusers.com/octo-poetry en laat hem weten wat je er over denkt. Tegenwoordig onderzoekt hij ook de wereld van de dromen...en allerlei speciale verbanden rond leven en dood. Maar die studie komt op de tweede plaats...terwijl hij wacht op tekenen dat de mensen sociaal minder passief worden.
Kom uit de ivoren torens waarin een stuk van de media jullie gevangen houdt.
De dag van vandaag maken wij alleen nog nesten bij mensen die selektief met hun TV kunnen omgaan en niet naar kitsch kijken. Misschien tot je ons nog eens bij jullie aantreft.






20


6. de zin van m'n levenskrachten

De zin van leven. Oh prachtige reis door de eindeloze ruimte. Alvorens de eerste cel tot stand kwam was ze voorbereid, voorbestemd om te worden wat niet anders worden kon, omdat al hetgeen voorafging fysisch en chemisch gedetermineerd was.
Ook toen het dier* in de mens meer en meer verdween lag de ontwikkeling naar een nieuwe dimmensie van bewustzijn vast . Het zou nog een lange weg worden voordat het huidig stadium van spiritualteit bereikt kon worden. Dierlijke invloeden vermengd met hebzucht en tal van andere negatieve emoties, kontroleerden de vaak bloedige ekonomische, sociale en politieke ontwikkelingen.(*met exkuus voor de dieren)

Het individu had nog niet altijd de sterkte om vanuit z´n eigen innerlijke kracht zin aan z´n leven te geven; daar speelden het kader van godsdienst en allerhande maatschappijvormen op in. Alhoewel de wereld de dag van vandaag, begin 21ste eeuw technologisch zo ontwikkeld is, slaagt de huidige maatschappijvorm, het kapitalisme, er niet in van allerhande vormen van slavernij en feodaliteit op te heffen. Werkloosheid, armoede, gewapende konflikten, milieubedreiging, honger en overproduktie duren voort.

Alhoewel een kreatief leven waarin de mens de ware betekenis van zijn bewustzijn kan ontdekken, nu reeds mogelijk is voor sommigen, zullen er toch positieve ontwikkelingsinstrumenten moeten worden gebouwd, omgebouwd, of moeten worden vervangen...wil de mensheid globaal gunstig verder evolueren. Ook deze ontwikkeling ligt reeds vast, we moeten er alleen nog dagelijks richting aan geven.
We moeten af van waan en korter bij de echte bedoeling der dingen komen.
Als je de schepping niet interpreteerd als de natuur die haar bewustzijn via haar biologie wil ontwikkellen, zet je de poort open voor de beperkende visie van ´godsdiensten´ .

De waarheid is, dat auto's door ons ontwikkeld werden en dat het oerbewustzijn, de natuur met al z´n atomen en later cellen, virussen...ons geschapen heeft en schaapt... wij zijn die natuur, dat niet niets of niemand willen zijn en worden. Dit kunnen aanvoelen is nodig om met kracht in de realitieit van het nu te kunnen leven en werken.
Ander voorbeeld op sociaal vlak, een fabriek sluit niet zozeer omdat er genoeg van iets geproduceerd is, maar meer om spekulatieve redenen.

Ook op het terrein van onze privelevens zijn er nog vele wanen rijp om op een andere manier begrepen te worden. De rechte, ´onberispelijke´ levenslijn, van geboorte tot dood, bestaat niet . De gebeurtenissen in ons leven zijn het gevolg van een groeiproces met eigen, aan het wezen aangepaste tegenstellingen en wetmatigheden.

7.Wie we waren--------------------------------------------------^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Laat ons nog niet zozeer schrijven over de wegen naar de dood die de geschiedenis van de verdeling der rijkdom ons al heeft ingejaagd. Laat ons het eerst vooral hebben over het nieuwe leven dat daar telkens is uit voortgekomen…maar dat veelal werd vertrapt, afgeleid, in verwarring gebracht of omgekocht… vooraleer het tot bloei kon komen.
Laat ons eerst even stil staan bij de geschiedenis van alle mogelijke evolutie die achter ons ligt en toch ook nu nog ergens deel van ons uitmaakt…belangrijk om doen, want niet alleen de politiek, maar ook de filosofie en de godsdiensten worden tegen ons werkers gebruikt…alsof wij als 'materidealisten' geen ‘geestelijke’ visie zouden hebben :
21
de reis naar bewustzijn : eerst waren we de aparte atoom- noten van het komend kosmoslied; op de toonbalk van de ruimte
Eerst waren we de energie van alle chemische elementen afzonderlijk, gecombineerd met de wetten van de fysiche krachten. Eerst waren we dus FYSISCHE DRUK in alle te KLEINE CHEMIEVOLLE RUIMTEN die explodeerden.
Een ruimte die ontploft, GROEIT, deint uit.
Toen waren we SAMENVOEGING VAN ATOMEN tot
molekulen er was alleen de niet-lege ruimte en wij ,atomen en molekulen, we wilden groeien en klitten tesamen tot planeten.
We waren zowel minneraal als water en lucht, als het vuur van het mikro -en makro licht als elektriciteit en geluids -en andere Golven...straling.
Ons mineralenbewustzijn werd weer te DRUK, we erodeerden en verwerden voor een deel tot vruchtbare grond.
De grote ronde gouden steen, scheen heet over de aarde heen en verwekte de AFKOELING en het water, via een spel van niet tot steen gebonden atomen in de gassenether …het water als schemerzone tussen de aarde en de lucht, terwijl het licht toekeek. Fysica en chemie, mannelijk en vrouwelijk, het elektrische - en + in alles onevenwichtig of evenwichtig aanwezig…hadden de oerregels voor het ontstaan van Biologisch Leven ontworpen.
Vantoenafaan werden al die elementen en wetten personages in weer een nieuwe stap naar een anderssoortig bewustzijn… .
We werden CEL …en ontdekten dat we DELEN moesten om te OVERLEVEN. Weer was er DRUK in ons…en we lieten ons ook op dit nieuwe nivoo…graag exploderen.
Na veel oefening werden we een aantal eenvoudige, doorzichtige of groene organismen, te land of in het water.
Te land, v e r a n k e r d in de aarde, op reis van plant naar boom…in de zee, vooral
d o b b e r e n d.
Het dobberende, het schipperende, het wisselvallige, het onzekere van het leven in het water, zou de baarmoeder van het ‘LEVEN MET OGEN’ worden.
Een cel en cellenorganismen, hadden al zuurstofomzetting, voedselverwerking en afscheiding, maar o g e n nog niet.
Het bewustzijn van het VRIJE, dobberende, nieuwe leven in het Water (in de Mater), verlangde naar het zekere, in de aarde etende ,tastende bestaan der planten…en zocht naar ogen om te zien. Weer kwam er druk en verlangde het mannelijke naar verankering met het vrouwelijke.
De + en - van water en aarde verlangden naar mekaar.
Een antwoord zou dra komen… “’t hing in de lucht.”
De beweging kreeg een r i c h t i n g in de zee, een richting die staartsvingewijs heen en weer en terug ging, om in het midden te blijven staan en dan weer een nieuwe richting in te slaan. De eerste gerichte beweging in het water noemde VIS
De eerste drang naar boven, noemde KIEM
De eerste hang naar licht, noemde BLOEM
Het eerste resultaat in de lucht, VRUCHT
Het visbewustzijn vertaalde zich in cellen die gevoelig waren voor licht…de evolutie naar het eerste oog en het eerste paar ogen zette in… de beweging en de richting perfektioneerden zich, hun bewustzijn wou aan land, eerst zonder poten. Het spel van veranderen en zich om ’t er best aan de omgeving aanpassen, werd geboren uit de drang naar benen, want wortels waren er al : de mutaties naar het gaan en staan toe, schiepen de dimmensie landDIER, als uit een drang van bepaalde vissoorten die zich te koudbloedig voelden.
22

Werd iets te groot , te onaangepast of overbodig, het viel weg…zelfs nieuwe landschappen en klimaten onderbraken ook hun evolutie nooit. Atomen en cellen vernieuwden zich voortdurend in het AL.
Op het allerlaatste van die reis werd ik dus een mensaap…en meer en meer een mens naarmate ik me over geboorte, zijn en hebben…en dood verwonderde. BESCHOUWING en VERWONDERING brachten ook ANGST, want ook DENKEN over tekort en teveel aan voedsel, goederen en zelfs liefde … .
Jaloezie en trots en hebzucht, nijd en egoisme, ijdelheid, minderwaardigheid, overbezorgdheid ontloken als de tegenpolen van de positieve menselijke deugden …in een wereld opgebouwd door het bewustzijn van cellen, zover verwijderd van de allereerste filosofie van de cel : het delen van overvloed…maar ook het richting kiezen , het funktioneren in een geheel en het niet overdadig consumeren, het opdoen van kennis en wijsheid.
Misschien had de enorme taakverdeling binnen een organisme tot zo’n specialisatie van organencellen geleid, dat niemand eigenlijk nog de band met de kollektieve boodschap aanvoelde : produceren, delen en matig genieten van het ‘genoeg’.

Afzonderlijk bestaan, kon minder en minder, we werden SAMENLEVING, met zoals in een ander lichaam, een geschiedenis van hierarchieën .
Eerst produceerden we net genoeg wat we nodig hadden en deelden. Toen maakten we meer en meer overschotten en vochten erom.
De winnaars werden onze leiders in een STAMMENSTRIJD om meer. Stammen werden koninkrijken, met de clerus, adel en burgerij als leiders en managers van een slaven- en herenmaatschappij. Wie een venster op het spirituele wou, werd d’een of d’ander Kerks geleerd, een taal voor diegenen die het echt kontakt met de natuur en hun eigen hadden verleerd en wiens organisaties heelder helende teksten verborgen en verboden en de betekenis van woorden verdraaide.
Hun Christus had zowel een broer en een zus als een vriendin als wij. Hun woord ‘maagd’ betekende oorspronkelijke iemand die niet alleen met uiterlijke ,maar ook met innerlijke dingen bezig is.
Alles had zijn nut, want bleef verandering en vooruitgang dienen : er moest geslaafd, gebeuld, gebeden en gevochten worden, want het kapitalisme ging de wereld ekonomisch aan mekaar smeden… en in iedereen de droom om steenrijk te worden wakker maken; want dan kon je eerst leven.
De hierarchieën werden ingewikkelder en de STAAT het instrument om als heersende klasse aan de macht te blijven.
We waren jager, boer, slaaf, ambachtsman, bedrijfsleider, proleet, ambtenaar.
We waren ruiler,handelaar,fabriekseigenaar, anonieme aandeelhouder, uitbuiter, spekulant.
We hadden innerlijke problemen,famillieruzies en burentwisten, maar ook stammengevechten, adellijke veldslagen en imperialistische staatsoorlogen…met vele emotionele, religieuse ,nationalistische of socio- ekonomische redenen, maar op politiek vlak altijd met KLASSEbelangen als ekskuus.
We waren opperhoofd, stalknecht, ridder, soldaat en generaal…en veel te weinig militant voor de werkende klassen.
We waren dorpsoudste, tovenaar, priester en uiteindelijk
Onze Eigen Tempel en Genezer Temidden Anderen.
Onze eigen innerlijk observator. Ons eigen naar buiten kijkend
Bewustzijn.
We waren tollenaar, torenwachter, ambtenaar, douanier…en wanneer worden we grenzeloos ?
23
Wanneer de echte wereldvrede…wanneer een groot deel van de ekonomie van iedereen zijn zal…en wij wijze en solidaire mensen.
We waren klerus, adel, burgerij, burgerlijk demokraat of syndikalist in al die bonte kleuren van die schijnbaar ongenaakbare burgerlijke partijen.
We lieten ons opdelen in fascisten en anti-fascisten , in links-burgerlijke en rechts-burgerlijke partijen en zo konden telkens de burgerlijk demokratische oorlogen om het gehaaiste imperialisme aan de macht te brengen, blijven voortduren, tussen alle mist over vrede en verkiezingen door.
Al die oude vormen dienen het oude; het is tijd voor een kollektief alternatief, want iedereen heeft het recht en de plicht om in de beste voorwaarden aan alles deelachtig te zijn.
Om deze verre reis zonder einde af te ronden nog dit :

7 kleuren en de kracht van intens innerlijk licht
…de lichtatomen stralen ze ons.
7 dagen en de weelde van tijdloosheid
…de beweging der planeten schenkt ze ons
7 klanken en het comfort van de stilte
…tonen ons telkens weer een andere expressie
7 kunsten en het orgasme van het scheppen
…gebracht door artiesten in zielelijf en materie
7 chakra’s versmelten in het hart
…in ’t bijzijn van de liefde en de intuitie
5 zintuigen brengen het zien, het horen , het ruiken, het smaken, het tasten korterbij; het zesde inwendige zintuig laat ons gloeden en piijnen aanvoelen, het zevende zintuig, het zintuig van het innerlijke geestesleven dat belichten, berichten en richten wil.
Hoogachtend : DE BEWUSTZIJNSENERGIE DIE WE VANUIT ONS KOLLEKTIEVE VERLEDEN ONDER ANDERE VIA DE VORIGE GENERATIES HEBBEN MEEGEKREGEN,
Strevend naar meer kwaliteit.


8.NU
Elke situatie die zich in het 'nu' bevindt bevat een betekenis die het dichtst bij de realitieit staat. De realiteit echter, is een enorm complex gegeven dat ik al op veel manieren proberen beschrijven heb...en om soms ondoorgrondelijke redenen met het verleden verbonden is. Vertrekkend vanuit het verleden probeerde ik op een aantal verschillende literaire manieren, praktisch en theoretisch aan te tonen vanwaar de menselijke geest vandaan kwam en hoe hij zich probeert te ontwikkellen, persoonlijk zowel als kollektief. Welke fasen de kollektieve evolutie van de mensheid ook nog doormoet, één vraag blijft open, een vraag die ieder van ons in zijn innerlijke communikatie met zichzelf dient te beantwoorden : "welke is de rol die mij in het geheel van wat het leven te bieden heeft, is toebedeeld " ? Hoe meer mensen de verantwoordelijkheden die deze vraag oproept,begijpen... des te beter onze kollektieve toekomst.
In wat volgt zal ik die vraag voor m'n eigen proberen vertalen. Als ik me soms hard en cynisch zal uitlaten is dat omdat er grenzen zijn aan begrip hebben voor het veelal te passieve leven dat verschillende maatschappelijke groepen en ook wijzelf ons eigen opdringen.

24

Om de wereld een betere plaats te maken, moet je de rol van het geld en de politiek veranderen. Of dit lukt, hangt niet alleen af van ons inzicht in de rode draad in de geschiedenis of van onze bekwaamheid ons te organiseren…maar ook van onze innerlijke wereld …zijn we reeds emotioneel sterk genoeg om ons deel van het werk te doen…zonder de discipline die ons door onze al of niet anonieme werkgevers opgelegd wordt ? Nee . Wat niet wil zeggen dat er geen ander systeem buiten geld en burgerlijk parlement mogelijk zou zijn .
Maar moeten we niet eerst ook snappen wat de zin van het leven in z’n geheel genomen is ? Aan de ene kant een reis van armoede naar welvaart en aan de andere kant een bewustzijn dat meer in het teken van de ontwikkeling van de eigen sterkte van de ziel staat .
Het is niet de bedoeling van ‘t leven om je te pletter te werken aan de kadans van een syseem dat in vraag zou moeten worden gesteld.
Het is niet de bedoeling om onze persoonlijke relaties in haatspelletjes te laten verworden. Met inzicht en begrip en weten wat je zelf wil kan je veel oplossen.
Het is niet de bedoeling van innerlijk een soort machinaal leven te leiden ; we moeten onze innerlijke stem leren begrijpen. Waarom ? Soms zal je overvloedig weten waarom ; andere keren totaal niet meer hoe je van de ene naar de andere situatie geleid wordt of nog in kringetjes moet draaien tot de volgende doorbraak.
Is ons leven niet een gezamenlijk iets en kan je je leven alleen maar plannen in funktie van hoever diegenen rond je met hun ontwikkeling staan ?
Ik heb de vraag gesteld ; zal ik in wat er de volgende dagen met m’n leefwereld gebeurd ; de antwoorden krijgen ?

9.HET POSITIEVE DAT HET NEGATIEVE NIET VOEDEN MAG

IN DEN BEGINNE WAS ER DE RUWE ONBEWUSTE ENERGIE
ALLES WAS ENERGIE/ALLES IS ENERGIE/ALLES WORDT ENERGIE
ENERGIE IS ER OMDAT IETS ZONDER VORM EN INHOUD NIET KAN
MATERIE WERD GESCHAPEN DANKZIJ HET SPEL VAN + EN -
HET BIOLOGISCHE LEVEN WERD VERWEKT DOOR DE MATERIE
HET EMOTIONELE LEVEN ONLOSMAKELIJK één MET DE BIOLOGIE
HET SPIRITUELE, RESULTAAT VAN DE DRIE VORIGE PERSONAGES

HET SPIRITUELE =
=IN OORSPRONG DUS HET BEWUSTZIJN VAN DE MATERIE ZELF
=DE GENETISCH VERTAKTE DOORGEGEVEN EMOTIONELE ENERGIE
= LICHTENERGIE, GEBOUWD OP GELOOF IN DE KERN, POSIT.KRACHT
=EEUWIG ONLOSMAKELIJK; IS BRUG, IS OP z’n STERKST…
NIET MEER GEBONDEN…
=BEWUSTGEWORDEN OORSPRONKELIJKE ENERGIE

NEGATIEVE EMOTIES ZIJN VOORBESTEMD ZICHZELF OM TE POLEN
IN DIT PROCES PROBEREN ZE HET POSITIEVE UIT TE BUITEN
IN PLAATS VAN ZICH OP EIGEN KRACHT VH NEGATIEVE TE ONTDOEN
VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT KAN ’t POSITEVE WEERSTAAN ALS HET ZIJN POSITIEVE KRACHT IN DE RICHTING VAN HET NEGATIEVE STUURT. ZONIET VERSTERKT HET NEGATIEVE ZICH
TOTDAAR DE THEORIE.


25
IN DE PRAKTIJK IS HET POSITIEVE OOK MEELEVEND, BEHULPZAAM
MAAR ’T IS EEN KLEINE STAP VAN MEELEVEND NAAR MEELIJDEND
…en DAN BEGINT DE SPIRAAL NAAR BENEDEN,
WAARUIT HET POSITIEVE ZO ZELDEN VERSTERKT KOMT
HET POSITIEVE MOET ZICH POSITIONEREN; zijn doel voor ogen houden…
WANT HET NEGATIEVE WEET NOG NIET OVER WELK DOEL HET GAAT

HET ZOEKEN NAAR VOEDSEL LEIDDE TOT SAMENWERKING
SAMENWERKING LEIDDE OOK TOT UITBUITING EN EKONOMIE.
UITBUITING ALS NEGATIEVE EMOTIE EN EKONOMIE ALS POSITIEVE…
WERKTEN SAMEN IN DE RICHTING VAN ONTWIKKELING.
DIE ONTWIKKELING OP HAAR HOOGTEPUNT MOET ZICH NU…
VAN DIE UITBUITING WEER ONTDOEN..OM DE MISERIE TE STOPPEN.
ALS DE VERONTWAARDIGING OM HET ONRECHT ZICH NIET IN DADEN
…EN ORGANISATIE OMZET…KAN DIT NIET.
WIJ HOUDEN AAN ONZE VOORDELEN VAST EN DURVEN DE GROTE
HEBZUCHTIGEN DIE DE EKONOMIE IN HANDEN HEBBEN NIET IN
VRAAG STELLEN…WIJ BLIJVEN HET NEGATIEVE VOEDEN.
HEBZUCHT LEIDDE TOT POLITIEKE ORGANISATIE…
VERWEER ERTEGEN OOK
IEDERE KEER HET VERWEER TOEGAF AAN DE HEBZUCHT
WERD DE ORGANISATIE ERVAN VERPLETTERD OF ONTAARDE…
WERDEN DE OORLOGEN EN DE KOLLABORATIE MET DE HEBZUCHT voorbereid
ZOALS OOK ONS DAGELIJKSE LEVEN DAT VAN IN DE NACHT AL WORDT
WORDT JEZELF


10.Het oorspronkelijke in ons
Als je er vanuit gaat dat er voor elk gevolg een oorzaak bestaat, een standpunt waaruit de logika geboren werd; dan kan je jezelf ook afvragen welke ontstaansoorzaak de allerkleinste deeltjes in de materie gehad hebben.
Je kan dan bijvoorbeeld veronderstellen dat er een oerenergie moet zijn die die allerkleinste bouwstenen moet hebben voortgebracht...en je kan altijd blijven doorvragen 'wat was er dan voor die oerenergie..'? .enz.... Als het antwoord louter en alleen in de fysika ligt, zal het gevraag nooit ophouden en het antwoord altijd worden uitgesteld.
Net zoals je het kleinste deel van de materie wetenschappelijk kan zoeken, kan je ook binnen je eigen naar het warmste binnenste van je wezen zoeken : dat gevoel van goedheid binnen jezelf, van liefde en niet van haat ; zou niet alles van daaruit ontstaan en bij het 'vergaan' er weer in opgaan...en op welke manier kan dat gevoel weer in anderen opstaan ?
Vanwaar komt dan de haat ? Vooreerst, is het goede; niet in zijn symbolische, maar stoffelijke betekenis misschien hetgeen aan de big-bang voorafging, het benaderen van NUL , een leeg volume dat niet kan bestaan en ontplofte en zich samen met de materie door het zich vormende heelal verspreidde ? Onze niet opgeloste negatieve
emoties, voor een deel genetisch erfgoed, voor een deel opvoeding en maatschappij, gekoppeld aan onze inbreng; zijn materie die nog niet 'gepolijst' is.
Als die bron van de oorsprong van alles; ook de natuur; de liefde is; probeert die bron dan ook niet zijn schepping te plannen en te dirigeren; zodanig dat wanneer we de geschiedenis van de mensheid of ons persoonlijke leven zelfs overschouwen; we toch moeten toegeven dat er veel symbolische boodschappen achter verborgen gaan ?

26

Natuurlijke, het goede ondervindt tegenstand in deze grofstoffelijkere wereld...maar is het overwinnen van die weerstand niet de opgave en de uiteindelijke zin van dit leven ?
Voor ik insliep, zat ik met een vraag waarvan ik stiekem hoopte dat het antwoord mij via interpretatie van droombeelden duidelijker zou worden. Ik vroeg me af waar iemand die maar een achttal weken oud embryo is kunnen worden, zich nu bevond. Ik droomde van m'n vader die stervende was en die in een laatste helder moment aan z'n broer vroeg of hij hem niet moest meenemen naar waar hij ging.
Zo van '' ' t is mooi geweest, laat ons nu maar echt op pensioen gaan ''.
Ik wist 's morgens voor ik dit schreef de droom nog wel; maar de vraagstelling errond; was ik vergeten. De vraag kwam terug terwijl ik dit stuk schreef, en beantwoordt tevens de vraag naar het leven na de dood : terug naar het oorspronkelijke, naar de bron.
In hoeverre die bron iets individueels of kollektief is, kan niemand zeggen.
In hoeverre kunnen wij mensen ingrijpen in iets wat op onze weg ligt ? Soms wijzen we de dingen die op onze weg liggen af en maken er een bocht omheen, maar kunnen we ze ontwijken zonder onszelf te schaden ? Doen de dingen die ons moeten overkomen zich dan niet in andere omstandigheden met andere mensen voor ?
Is niet datgene waar we schrik voor hebben onze ware uitdaging ?
Het goede als 'oorspronkelijke bron' is dus ook materie; maar met wetten die haast zoals symboliek of inspiratie of intuitie of zo zijn. Eeuwig, want elektronen zijn onafbreekbaar. Energie verdwijnt niet , maar verandert van vorm.
In welke richting gaat de geschiedenis van de mensheid op psychologisch, ekonomisch, filosofisch, sociaal en politiek gebied evolueren...en hoe ? Technologisch is haast alles mogelijk geworden; politiek hinken we achterop. In de welvarenste delen van de wereld verstikt die welvaart (net zoals armoede dat kan) onze culturele weerbaarheid. Op steeds stijgender wijze verbrassen diegenen die ons zogezegd vertegenwoordigen de middellen nodig voor de uitroeiing van armoede en oorlog en voor het behoud van een gezond leefmilieu.
De bedoeling van de geschiedenis is een tijdperk te scheppen waar eenieder de kans heeft van zich met zinnige dingen bezig te houden : nuttige produktie, kunsten, wetenschappen, dienstverlening... . Bewust ingrijpen in de geschiedenis wordt meer en meer een noodzaak. Blindelings de discipline die het grootkapitaal ons oplegt blijven volgen, wordt een drugprincipe dat ons...op welke termijn(?) zuur kan opbreken.

11.Waarom nog schrijven ?
Ik laad m'n gsm op en de biep verzekert me dat al de elektrodraden in m'n huis nog altijd met de bron verbonden zijn. Ben ik eigenlijk nog wel wel goed met de bron van alle energie verbonden ? Zijn mijn mogelijke oorzaken van kortsluiting weggenomen ?
Ik denk van wel, want sinds een paar dagen ervaar ik een zalige rust in m'n eigen.
Een onverschillig evenwicht. Ik probeer me door niets of niemand uit m'n evenwicht te laten brengen. De duizenden draden tussen mij en de wereld mogen mekaar alleen daar raken waar ze geen kortsluiting kunnen opleveren. Je zou die draden ook gewoon kunnen doorknippen en alleen nog afhankelijk zijn van de rechtstreekse verbinding met de bron. De bron zelf blijft echter ook zijn andere klanten van stroom voorzien en knipt alleen als het niet anders meer kan...en ik, ik kan niet anders doen dan wat de bron doet, want eigenlijk lijken we op mekaar. Hij is een soort eeuwig 'mij' die alleen heel goed in mij afdalen kan, als ik me goed voel; hoe minder weerstand ik tegen hem heb, hoe meer electriciteit dat er door me stromen kan, net als bij de natuurwet van Ohm himself.
Het leven van Ohm, ten dienste van de wetten van het 'hoe' van het stromen.
Mijn leven, ten dienste van het 'waarom' van de stroom.
Door alles kan je elekriciteit laten gaan. Zo vertelde ook de telefoonstoringslichter-
27
leraar die ons wat elementaire dingen over elektriciteit bijbracht. Alles en iedereen heeft ook een bepaalde weerstand. Hoe lager je weerstand, hoe meer electriciteit er door je kan. Ik interpreteerde dat laatste als 'hoe gevoeliger je bent'. Dat kwam zo. De leraar had de weerstand van een melkfles en een paar andere objecten gemeten, toen hij met de subjecten, zijn twaalf leerlingen begon. Ik noteerde de resultaten. Er waren er een zestal tamelijk hoge en een zestal met een tamelijk lage, waarvan ikzelf de laagste waarde had. Gewoon gevoeliger voor bepaalde observeringen die voor de rationelen meer zogzegd maar 'detail' waren.
Nu was het me voordien al opgevallen dat er een zestal onder ons eerder tot de overwegend hun linkerhersenhelft gebruikenden en een zestal meer hun rechterhersenhelft gebruikenden behoorden. De eerste groep was beter in wiskunde, de andere hield meer van literatuur en menswetenschappen. De meer rationelen waren minder 'mals' dan de meer 'intuitieven'. De intuitieven trokken zich meer dan goed voor hen was het lot van de lijdende mens aan, de rationelen zorgden er wel voor dat ze hun eigen broek niet zouden scheuren. Intuitieven en rationelen zijn zowel onder mannen als vrouwen te vinden. Soms geeft de ene groep er bij momenten of tijdelijk de voorkeur aan hun andere kant te laten overwegen. Aantrekking en afstoting op z'n subtielst.
De levensingesteldheid van de overwegend rationelen was er één van vasthouden aan de zekerheden die het leven te bieden heeft : geld en bezit, geloof in alles wat bewijsbaar was. Je had een gamma tussen gematigd rationelen en fanatiek rationelen, net zoals je dezelfde indeling bij de intuitieven had. In hun eerlijke momenten ontdekte ik dat beide groepen wel iets meer de andere groep wilde zijn.

Als schrijver kom je, nadat je alle mogelijke literaire disciplines hebt beoefend, tot de vaststelling dat je eigenlijk het meest de realiteit kunt benaderen op het moment van de beleving zelf. Eigenlijk kan je het meest diepmenselijke boek niet schrijven, want dan zou het moeten gaan over jezelf en de mensen die je zelf kent...en ons leven is nu eenmaal ons leven...te zeer in vanlles vertakt en aan wortels trekken doet alleen een boom precies geen pijn. We willen het om bepaalde redenen niet in de diepte delen met mekaar...de kleine dingen van dag tot dag zijn al voldoende.
Je kan tot in detail een heel hoofdstuk schrijven over je honden die uitgebroken zijn en die in de geburen op kippenjacht geweest zijn, maar één zin uit het dagelijkse leven is al subliem genoeg; een broer die voor een andere broer een bericht neerpent : 'Stephen, spring je fiets maar op, de honden hebben bij Mit zes kiekens doodgebeten".
Realiteit is altijd beter dan roman.
Toch wil ik via m'n schrijven nog een aantal dingen meegeven. Ze passen ieder voor zich in één van de drie schuiven van de kast van het leven.
De eerste schuif : waar komt het leven vandaan en is het biologische leven eindig ? Ik kon deze vraag enerzijds via de wetenschappen beantwoorden en als je dat wil doen, dan zul je voelen welk een krachten de eerste cel in mekaar staken en verbaast zijn over hoe het mogelijk was dat al het andere gebeurde. Dan ontdek je ook dat vóór de deling van cellen als voortplantingsorganisme en vóór de uitvinding van de twee sexen er nog een andere soort voortplanting moet zijn geweest ,
(zie 'er was dus toch leven na de dood')
De tweede schuif : de geschiedenis van de stoffelijke instandhouding van maatschappijen, of het sociale en politieke.
Ga eens langs een niet verharde, hellende landweg zitten als het geregend heeft en kijk naar het bergachtige landschap met de veelkleurige toppen en keien onder je voeten waartussen de mieren op de droge rivierbedding met hun overleven bezig zijn.
Onze huidige manier van tegen politiek aan te kijken als 'toevallige' passieve getuigen, gaat die blijven duren ? Hoe kunnen we armoede en oorlog de wereld uithelpen ? 28
De derde schuif : hoe zitten we psychologisch in mekaar ? Waarom is de man-vrouw verhouding niet altijd even makkellijk...om het zacht uit te drukken ?

12. het heden is de proefbuis waarin het verleden de toekomst baart
Het verleden is de grondstof van 'zijn' en 'zal zijn', het heden de bewerker...de toekomst een voortdurend nieuw bewerkt verleden en heden.

Alles is steeds op weg naar beleefd en uitgesproken te worden. De natuur werkt al oneindig aan een systeem van reproduktie en steeds fijner kommunikatie ...en niet alleen zakelijke kommunikatie. Mensen leren geleidelijk verwoorden wie ze zijn en wat ze met mekaar hebben...maar er is nog veel werk aan de winkel.
Het systeem werkt zelfs zonder woorden en heeft vele nevenuitdrukkingsvormen en hopelijk tijdelijke tekortkomingen.
Een slijkdoorploeterend varken of gewoon een tevreden kip drukken op hun nivo iets uit van het alles.
Militairen die tegen hun zin op missie vertrekken en het niet met hun bazen eens zijn omdat ze het nut van de opdracht niet inzien, zijn onderdeel van het hele probleem...want het zijn zij die vertrekken en de miserie achteraf mogelijk maken.
De uitdrukking van een dergelijke houding wordt nog erger in een tijd waar men weer als vanouds aanvalt zonder eigenlijk aangevallen te worden.
Onze politiekers drukken voor een deel uit dat ze geen politiekers maar boekhouders zonder visie zijn.
Alles is uitdrukking en beleving...het zwaarste zakt naar de bodem van de vijver, zodat het water bij momenten toch helder is. Laat op de bodem liggen wat er ligt, niet meer in ploeteren. Doorgaan naar het licht en de beleving toe, vanuit graag te leven, graag te zien, letterlijk en figuurlijk, graag te zien. Op zo'n momenten kunnen we bijvoorbeeld schrijven. De muze is dan sterker dan de a-muse.
Op een kaartje voor een kind dat geboren is, schrijf je niet 'welkom, kom je littekens maar verzamelen'. Daarom, moet je elke dag opnieuw weer positief in het leven staan.
Je verwonderen over alles en nog wat...over dromen bijvoorbeeld.Dromen. Ik besloot de bus naar het werk te nemen. Elk halfuur was er een bus naar de stad waar ik moest zijn, in plaats van een paar 's morgens en 's avonds. Tot mijn verbazing reed de bus niet naar het werk, maar op een brede stroom ergens in Engeland in plaats van in België. Onderweg kwamen we een boot tegen die ons bijna ramde.
We kwamen echter goed aan. Het volgend ogenblik zat ik in een café in London en raakte de wang van de eigenaarster aan, ze had kanker en terwijl ik de energie in haar hand en op haar wang voelde, besefte ik dat ik dit moest onthouden, om in de toekomst nog zo'n diagnoses te kunnen stellen. Ondertussen is de ochtendmist over het met fruit bezwangerde dorpslandsschap opgetrokken, eveneens de rest van m'n dromen dat zijn.
Knip-en plakwerk van de geest over de dag. Freudiaans...? Blijf verwonderd.



13.LEREN DOOR UITWISSELING
Uitgangspunt 1. In hoeverre kunnen iemands gedachten iemands leven determineren ?
Neem persoon XY Gelukkige jeugd, houdt van buitenwerk, wil eigenlijk fruit kweken en biologisch verantwoord beesten houden, maar heeft nog veel in zich. Vanwaar dat meer komt, laten we voorlopig in het midden. Wil eigenlijk een landbouwtechnische scholing volgen, maar de patriarch in het familiebedrijf duwt hem in de richting van ekonomische wetenschappen en 'handel'. Voelde aan dat daar veel overbodig gezever kwam bij kijken...en buisde, omdat hij er geen aandacht kon op houden tijdens de lessen,
29
voor handelsrecht en boekhouden...zo kon hij menswetenschappen gaan studeren.
Dan het leger, een job als kamioneur in het familliebedrijf met een vrachtwagen naar Duitsland, zag hij wel zitten, maar vanwege een bepaald soort kleurenblindheid, mocht hij dat in 't leger niet behalen.
Iedere keer uit koers geduwd in een andere richting. Het familliebedrijf telde buiten de patriarch en zijn broer nog twee andere kinderen die erin werkten en zo zocht XY ander werk wegens makroekonomische omstandigheden...en ook omdat vrouwen vandaag veel minder hardwerkende zelfstandigen willen zijn.
Hij was gewoon van fysiek hard te werken en verveelde zich in de burokratie van zijn bedrijf, dus als hij z'n werk de dagen van zijn klaar had, bestudeerde hij dingen in z'n eigen interessewereld.
Hij wilde zijn eigen begonnen famillie bij mekaar houden en dat lukte d' eerste twaalf jaar goed zonder ruzie...maar waar hij mee bezig was...als een soort ongediplomeerd advokaat van de werkende klasse en zijn gefilosofeer en geschrijf...daar lag zijn omgeving niet van wakker. Wie was er nu toch geïnteresseerd in een andere vorm van samenlevingsbeheer om de spekulatie en de oorlog en armoede te nekken ?
Wat de mensen wel interesseerden was 'scheidingen' en zo...dat maakt hen allemaal curieus, niet de honger en de oorlog in de wereld...dus deden 'de mensen' en z'n 'ex' XX ' door hun eigen achtergronden zijn aktiviteitsveld opschuiven in de richting van de psychologie.
Op de uitvaart van een collega, gebeurde er iets speciaals met XY.
Een magnetisch raadsel waar hij meer wou over weten, weer studeren en interpreteren en analyseren zonder de absolute waarheid willen te verkondigen en net zoals in de politiek, één van de mekaar vaak bestrijdende meningen te willen volgen. Weer mensen gelezen en ontmoet die inzichten bijbrachten en mede zijn gedachten verrijkten.
GEDACHTEN HEB JE DUS NIET ALLEEN EIGENLIJK, een mening kan je wel naar verloop van tijd distileren en er je eigenheid inleggen. Is het niet van dat punt af dat je eigenlijke plannen ontkiemen kunnen...en dat het uitgangspunt 'in hoeverre kunnen iemands gedachten iemands leven determineren' pas echt waar wordt. Als het axioma dat in vorige zin vervat ligt, waar is...in hoeverre is het dan waar dat ieders leven eigenlijk op voorhand vast ligt, zolang je niet op het punt van je eigen allesomvattende mening aanbeland ? Waarschijnlijk is de waarheid dat wat je denkt en schrijft en zegt bijna onlosmakelijk verbonden met de evolutie van de rest van de nadenkende en niet-nadenkende mensheid.
In dat geval is er altijd nog wel een beetje hoop naar de toekomst toe.

uitgangstpunt 2
Ik wil het over de volgende vraag hebben : 'in hoeverre kan ik en kunnen ook anderen met mij, op basis van doorzetting en karakter hun leven en dat van anderen positief veranderen ' ? Zijn daar eerst maatschappellijke struktuursveranderingen voor nodig of moeten we eerst zicht krijgen op onze emotionele problemen. Of loopt het proces in beide richtingen tegelijk ? users.skynet.be/octo is er dagelijks mee bezig.

uitgangspunt 3
bondige schets der leiddraden ener mensenziel
Is er een kracht die evenveel of meer bewustzijn heeft dan wij...en die heel die weg van atoom tot cel en mens niet heeft moeten afleggen om dat bewustzijn te verkrijgen ?
Waarom is er nog geen samenlevingsmodel zonder oorlog en armoede enzomeer ?
Hoe komt het dat de uitkomst van iets altijd op voorhand lijkt vast te liggen ?
Waarom is de relatie tussen mannen en vrouwen soms meer problematisch vanaf een bepaald punt na het punt waarin vriendschap en liefde met de sexuele beleving ervan
30
aangevuld worden ? God, geschiedenis, geld, gebeurtenissen, genot.
De mens heeft het er moeilijk mee.

Wat ik er nu van weet, en op het internet gepubliceerd heb, weet ik niet alleen uit geschriften vanuit verschillende invalshoeken, maar ook door me in het soms helse van de praktijk van het dagelijkse leven te wagen.
Ik wou antwoorden en ze kwamen, soms zelfs via wegen die ik logischerwijze niet zou bewandeld hebben. Voor iedereen staan er een aantal gelijkaardige dingen op het menu van het leven. Wat je voorgeschoteld krijgt is voor een deel wat je besteld...en te vaak zitten er teveel zware resten van vroeger bij...dit vroeger is dan een mengsel van onze individuele emotionele leefwereld en onze kollektieve geschiedenis. Meer bestellen dan je aankunt, is dom...maar zo moet het soms zijn, want anders raak je niet slimmer.

Ik wist niet dat deze gedachten, zonder dat ik ze toen als kind, zo kon vertalen; in feite het hoofdmotief van mijn leven zou worden. Als kind wilde ik het 'goede' doen, het was evident dat je mee hielp planten, bemesten, snoeien, plukken, bewaren, verhandelen en zo veel meer verder. Ik had met niemand ruzie en kon met iedereen om en was een nieuwsgierig kind. Wat gebeurde er als je stierf ? Adam en Eva, was dat wel waar ?
Die verhalen over die Christus die veel te goed was waren wel inspirerend, maar zonder die verhalen was me misschien een hoop leed bespaard gebleven en had ik me veel terughoudender tegenover de lijdende mens opgesteld. Ik heb eigenlijk altijd al geloofd dat ik uit mijn eigen wist wat goed en slecht was, dat ik daar; alhoewel ze natuurlijk nut heeft , geen school voor vandoen had. Onderwijs heb je nodig, maar de interpretatie van de filosofie achter het leven laat je best niet over aan scholen alleen en zeker niet aan kerken. Op dit punt van deze tekst, zou het handig zijn om mijn boek VOEDSEL VOOR DE GEEST helemaal gelezen te hebben. Tenminste als je een mens bent die nog geïntresseerd is in filosofie, geschiedenis, samenleving, psychologie. Als je nog de moeite wil doen om al die zaken via essays, poëzie, citaten, proza en uitleg te willen begrjpen tenminste.
Indien je nog geen mens geworden bent die zijn kop in het zand steekt en jammert over alles en zegt dat niks zin heeft en dat je toch nergens iets kan aan doen...dan vindt je een deel van de antwoorden die ik zocht op users.skynet.be/octo

Dus zoals gezegd, ging ik zelf op zoek naar antwoorden . Ik trachtte iedereen en alles te begrijpen, maar werd er zelf weinig om begrepen.

uitgangspunt 4
het voorspelbare van een levensloop
Wat moet gebeuren gebeurt. Zoals een ster eens door onhoudbare druk ontploft, zo is ook het leven voor een groot stuk gebonden aan de mogelijkheden die het biedt.
Die mogelijkheden zijn dan weer verbonden aan zoveel toestanden en levens van andere mensen dat er in tijd en ruimte altijd maar één ding tegelijk mogelijk is, namelijk datgene wat op een bepaalde dag of een bepaald moment gebeurdt.

uitgangspunt 5
inleiding
In een poging de mensheid, waaronder mezelf, nog meer bij te brengen over zichzelf en de zin van zijn bestaan, zal ik proberen een diepere benadering van het psychologische leven de dag van vandaag in kaart te brengen. Ik ga proberen hetgeen ik reeds begon, verder uit te werken.
Zoals alle grote vernieuwers verstaan in 't begin weinigen waar je mee bezig bent.
31
Aan mij om te blijven bewijzen dat er meer achter het leven zit dan we vermoeden.
Ditmaal ga ik niet vertrekken met eerst een filosofische uitleg over het go(e)dheidsbeginsel en het ontstaan van het leven, de atomen en de moleculen, de eerste cellen en de 'intuitie' van de eerste afgestorven cellen die de zich nieuw uit de natuur vormende cellen, leerden van zich te delen en alzo de sex deden ontstaan.
Die uitleg was bedoeld voor al diegenen die op een fanatieke manier een uitleg over het leven alleenlijk in de godsdiensten blijven zoeken. Godsdiensten zijn een poging om enerzijds, een deel waardevolle uitgangspunten in een vorm te gieten en anderzijds om de twijfelende en zoekende mens te misleiden en te overheersen. Diegenen die zich laten overheersen, vragen er trouwens gewoon om, op alle gebieden van het leven.
Het overheerst worden, is een stap in de groei; of het nu om de werkende mens of de emotioneel gebonden mens gaat. Omdat niet iedereen in zijn ontwikkeling even ver staat zijn het ook diegenen die die overheersing niet meer nodig hebben die toch ook nog overheerst worden door de anderen. Vandaar dat het moeilijk is om zowel werkloosheid, uitbuiting, armoede, oorlog...als individuele emotionele problemen tussen mensen op te lossen. Alles is zo door het verleden bepaald dat de toekomst soms al lijkt vast te liggen.
De holbewoners moesten wel landbouwgemeenshappen beginnen om te overleven. De eerste stammen konden er niet buiten van zich in grotere strukturen te verenigen en later de adel en de clerus als hun leiding te nemen, ze waren niet rijp voor een alternatief, ondanks de vele pogingen in die richting. De 'burgerij' dan , een woord voor die klasse die zich door de ontwikkellende industrie aan het feodale probeerde te ontsnappen, en daarvoor een nieuwe klasse van moderne slaven ontwikkellde...niet de slaven van de adel (pachters, lijfeigenen..); maar de loontrekkers. Op hun beurt ging dat proletariaat zich organiseren om zoveel mogelijk voordelen af te dwingen...maar hun vertegenwoordigers, partijen en vakbonden waren al zo nauw met de superstam 'Staat' verweven dat de macht in de handen van die Staat en de ekonomische machten die die Staat beheersten en beheersen ...bleef...en blijft. Nog altijd is een deel van dat proletariaat zo zot om zich in Irak gaan laten op te blazen. Zot, want ze zijn gebrainwashten die geld nodig hebben.
De volgende stap in de geschiedenis van de mensheid zal er één zijn van gewoon produceren en verdelen in funktie van de noden en gewoon administratief in plaats van spekulatief met geld omgaan. Ook de burgerlijke manier van verkiezingen organiseren is aan vervanging toe. Omdat we de moed niet hebben om daarmee bezig te zijn, kan dat nog wel tot 2040 duren.

Ook op het persoonlijke vlak ligt de toekomst voor een deel vast. Vanuit een bepaald punt in hun ontwikkeling ontmoeten mensen mensen tot wie ze zich meer of minder aangetrokken voelen; hetzij lichamelijk, hetzij emotioneel, hetzij intellectueel...of een combinatie daarvan. De soorten energie die mensen bezitten bepaald hun aantrekkingskracht zowel tot dezelfde als andere dan hun soort energie. Naargelang het verleden en het levensverloop kan men zich zowel tot gelijke als verschillende soorten menselijke energie aangetrokken voelen. Zelfs de meest oerlijke energie, de sexuele energie, is verschillend naar gelang het soort energie dat je vertegenwoordigt. Terwijl men die periodes vroeger streng door huwelijken afbakende; kwam er de laatste decennia meer een verschuiving naar lossere verhoudingen op gang.
Die lossere verhoudingen zouden geen probleem mogen zijn, ware daar niet de sterke emotionele reakties van derden op het feit dat twee of meer mensen het goed met mekaar kunnen vinden. Het zijn niet alleen de hormonen die dit spel dirigeren.
Er is meer aan de hand. De verhaallijn van de voorouders trekt zich door in de volgende generaties, en wel dusdanig dat er steeds een soort tegenstelling 'in het leven geroepen'
32

wordt, die al van vóór de geboorte van iemand in de twee ouderlichamen tot stand komt. Het punt van de verwekking van de eersteling is nooit hetzelfde als dat van de volgende spruiten. Waarom verschillen we van onze ouders en willen we de dingen anders aanpakken...? Omdat we een nieuwe kombinatie zijn van twee vroegere zelfstandige lichamen die op hun beurt weer enz enz...
We zijn eigenlijk als mensen-en dierenrijk één verbonden geheel dat zich tot in het oneindige verleden doortrekt...en het 'Nu' is slechts een bushalte naar de toekomst toe. Vermits die toekomst ook al voor een stuk vastligt; telt elke dag weer het NU mee; als een verbinding tussen verleden en toekomst. Hoe beter je dit snapt, hoe meer je de toekomst aanvoelen kan.
HOE GROTER JE INTERESSEN EN BEREIDHEID VAN WIE JE BENT ECHT TE WILLEN EN KUNNEN BELEVEN,
HOE BETER JE HET NU LEERT STUREN. EMOTIES ZIJN DAAR EEN BELANGRIJKE LEERMEESTERES IN.
ZE LEREN ONS DINGEN IN FASEN DIE WE ALLEEN KUNNEN BIJSTUREN ALS WE HET ALLEMAAL ZEKER BEGREPEN HEBBEN EN WETEN WAT WE WILLEN. OP DAT MOMENT KUNNEN WE VANUIT EEN ONVERSCHILLIG EVENWICHT ECHT HANDELEN OF BESLUITEN NIET TE HANDELEN...hetgeen allebei positief uitvallen kan.
WEINIGEN KUNNEN VOOR ANDEREN AANVOELEN WAT NU VOOR HEN EEN POSITIEVE RICHTING KAN ZIJN. In hoeverre zijn we eigenlijk emotioneel 'vrij' van iemand of meerdere mensen (partner, kinderen,collega's) Soms worden onze emoties door het geheel van banden tussen mensen als door een haast onweerstaanbare kracht gebruikt om dingen te doen die je rationeel gezien niet zou doen...en toch blijkt soms achteraf dat je door bepaalde zware uitdagingen te aanvaarden, dat je toch nog dichter bij je groei en levenslijn geraakt bent. Je lichaam zal je wel signaleren wanneer je iets niet meer aankan. In periodes dat we wel degelijk verkeerd bezig zijn (omdat niet alles niet altijd door wilskracht gestuurd worden kan) , zowel als in andere periodes; zal je soms ook geconfronteerd worden met haast symbolische gebeurtenissen die je op bepaalde ontwikkelingen wijzen kunnen.

Wat er voorafgaandelijk aan liefdes- verhalen gebeurde blijkt net zo belangrijk als de verhalen zelf...alsof het verleden altijd naar een evenwicht met het heden tracht...en daarvoor soms onze toekomstplannen verkracht. Zoals er in een bepaald geschrift van iemand al stond :
"des mensens ergste vijanden zullen zijn huisgenoten zijn". Niet één bepaald mens werd hier bedoeld, maar misschien het feit dat dieGENEN waarvan we het meeste houden in feite onze grootste uitdaging zijn.
De liefde en zijn vele variaties en combinaties kunnen zowel vreugdevol en genietend als afmattend en vergankelijk tegelijk zijn, maar altijd wordt zowel positieve als negatieve energie gebruikt om een hogere staat van bewustzijn te bereiken...wat dan weer anderen ten goede komt...en in die zin is 'liefde' een oneindige energie. Alle belangrijke dingen in 't leven beginnen en eindigen met een verlies of een ontdekking of herontdekking van iemand of iets, onder welke vorm dan ook.Het is alleen die rustige stem binnen iemand zelf die dat begrijpen kan. In een sterke liefde begrijp je dat met z'n twee of meer zolang bepaalde passies en emoties buiten die liefde de rust niet verstoren komen...of het nodig is dat die rust verstoord wordt.

uitgangspunt 7
De' karma' waarover men het heeft, zie ik meer als een genetisch iets want de enige levens die we voor dit leven geleefd hebben gaan WAARSCHIJNLIJK terug tot onze genetische stambomen in oost- Afrika en vijftien miljard jaar eerder en vroeger tot bij de
33
atomen die moleculen en die dan weer cellen wilden worden enz.. .
Het 'buitenaardse ingrijpen' waar men soms over praat zie ik ook alleen zitten in het stof waarvan we gemaakt zijn ...en dat inderdaad uit de kosmos komt.
Probeer het niet allemaal ingewikkelder te maken dan het al is, 'liefde' is misschien wie weet de oorspronkelijke stof, met haar eigen tegenstellingen. Als je alleen al je ouders en grootouders en vrienden en vriendinnen hun stories hoort en hun moeilijkheden, dan is die karma gewoon te herleiden tot overwinnen van negatieve emoties die zij zelf niet overwonnen of het leren van het positieve van hun. Iedereen komt zijn uitdagingen tegen en het ene roept het andere op . Uiteindelijk wordt je geconfronteerd met het echte beeld van jezelf dat anderen mee hebben helpen scheppen.
Van dat beeld schrik je soms wel, maar je moet het aanvaarden om verder te kunnen.
De ontleding van onze eigen innerkommunikatie via aanvoelen welk soort denken en voelen bezig is , en hoe we omgaan met uitwendige beelden en inwendige beelden,symboliek der gebeurtenissen en dromen en gevoelens is daar een verder dan het gewone gaande dimmensie in. (zie ook onder Tools).
uitgangspunt 8
Het goede proberen te versterken en in leven te houden.
Mijn pijnpunt en geluk is dat ik in de mens het goede zien kan...terwijl die mens dat soms niet meer weet.

14.vijftig
Geworden. Als je de verwekking meerekent. Méér nog als je het onstaan van ons zonnestelsel meerekent. En daarvóór en daarvóór...ik moet toch altijd iets geweest zijn...vóór ik uiteindelijk een stukje iemand van m'n voorouders werd. Eigenlijk zijn we met z'n allen één voortdurend uit mekaar vallend wezen en komen we allen uit dezelfde bron van opbouwen. Vóór het mannelijke en vrouwelijke bij mekaar komen om een nieuwe lichamelijke eenheid te maken hebben ze al een miljarden jaren oude repititie achter de rug. Net zoals je tijdens je leven soms besluit om iets op een andere manier te gaan doen...is er nog nooit dezelfde kombinatie geboren. Welke kombinaties moeten gewoon komen, kan je jezelf afvragen ? Iedereen die hier moet rondlopen is er gewoon denk ik.
Hetgeen biologisch leven zo speciaal maakt is het vermogen om iets op een andere manier uit te proberen. Vanwaar komt dan dat vermogen ? Deels van de wetmatigheden der fysika en chemie...maar bepalen en verklaren onomstotelijke 'wetten' daarom alles ?
Is de scheppingskracht niet een voortdurend opbouwend en afbrekend...maar altijd vernieuwend iets...en is dat proces op zich niet de sleutel tot de eeuwigheid ?
Niet alleen vóór ons leven maar ook tijdens ons leven en zelfs na onze dood zijn we nog altijd een stukje of verschillende stukjes in iemand anders...omdat we één eenheid zijn...nog altijd kinderen van die goedheid, die nieuwsgierigheid, dat 'willen' dat al vóór het biologische leven in de atomen zat. Als we in de anderen meer ook deeltjes van ons eigen zagen zouden we meer in mekaars bestaan en welzijn geïnteresseerd zijn.
Het leven is gewoon een kunstenaar die zich op alle mogelijke manieren uit...in de pracht van de natuur zowel als in onze persoonlijke relaties...tot in het diepst van onze gedachten. Voel je de lijn van dit uiteinde naar het vroege begin in je eigen ? Mysterie en toch heel duidelijk soms. Straling schiep materie en die materie valt in haar componenten én in straling weer uiteen. Na de schepping van materie door straling, 'in den beginne' werd alles alleen uitgebeeld als de vastheid van stof en eeuwige eigenschappen als kleuren en klanken en volume en ruimte en snelheid...als vorm...iets zonder stoffelijke vorm kan immers niet bestaan...zelfs de symboliek die we door onze woorden uiteindelijk deden ontstaan heeft een vorm...gemaakt uit de stof waarnaar we wederkeren. Dewelke is jouw rol hierin...welke eigenschappen vertolk jij het best,...en hoe doe je dat dan ?

34
15.de snelheid van licht en de mikro-en makrokosmos
Als we naar de maan kijken is het licht dat we zien 1 sekonde onderweg geweest. Het licht dat rechtstreeks van de zon komt, het zonlicht, doet er acht minuten over.
Het licht uit de makrokosmos komt dus uit het verleden(nog van de bigbang) en bereikt ons als waarnemer in het NU...de grens van verleden met toekomst. Ook de mikrokosmos is een niet volledig volgens dezelfde wetten opgebouwde wereld met kernen (atoomkernen) zoals de sterren en elektronen(planeten, manen) die errond cirkelen.
Heeft het atomaire licht ook een snelheid nodig om ons te bereiken of valt het volledig met onze tijdszijn samen of...of reist dat anti-materie-licht in de richting van de toekomst als we de richting van het licht uit de makrokosmos als het verleden beschouwen...of valt de snelheid van het atomaire licht niet samen met het uiteinde van het verleden en bevindt het licht in de atomen hun anti-materie zich in ons hier en NU in een genetische of atomaire vorm die tevens het volledige naslagwerk van ons verleden vormt ? Ik denk eerder aan een combinatie van de drie stellingen, met altijd een 'voorzienigheid' naar de toekomst toe.
Wat kan ik daar nu mee aanvangen zal je zeggen? Vermits onze geest één is met de materie, want we komen uit de straling die de materie vormde voort...en alles wat er gebeurdt met materie en straling te maken heeft en weer straling en uiteindelijk weer één punt met bijna geen inhoud wordt; kunnen we ons beginnen afvragen of we niet al geen miljarden bigbangs en ontwikkeling van biologisch leven meegemaakt hebben. Miljarden herkansingen.
Uitgaande van het bovengaande, kan je een aantal schetsjes maken.
De ruimterekening gaat van klein naar groot. Ruimte werd door de bigbang geschapen, werd groter en groter en groeit voort. De tijdsrekening gaat van verleden naar toekomst, van min naar plus.
De snelheidsberekening van makrolicht en mikrolicht met waarnemer gaat van min naar plus, van verleden naar toekomst en wij als waarnemer altijd op het uiteinde van het recenste verleden...ons wegdek om te rijden, de toekomst, altijd in 't oog houdend. Vergeet niet op tijd te rusten...zodat je bewust dagelijks de toekomst weer plannen kunt...in zoverre die toekomst al planbaar is...soms kan je er alleen maar op inspelen... .

16.het bewijs van het eeuwige leven (gebasseerd op wetenschappelijk artikel)
°schuine tekst=mijn bedenkingen
In 1956 deed men een experiment waaruit men eiwitten uit dode materie liet ontstaan. Ze hadden de neiging zich tot ingewikkelder strukturen te ordenen. Zo verliep ook de evolutie van atoom tot cel en zo verloopt ook de ontwikkeling van het bewustzijn. De natuurlijke selektie is al op molekulair gebied begonnen.
Was het beginpunt vóór de oerknal een punt zonder inhoud of een punt dat de zinloosheid, de inhoudsloosheid benaderde...ik denk het tweede. Het eerste uitgangspunt verondersteld een vacuüm, homogener van struktuur dan het ijlste gas. In een punt zonder afmetingen zou een toestand van instbilitieit ontstaan zijn die tot een toestand van lagere symmetrie leidde. Dat punt van absolute bron van scheppingskracht,de volmaakte symmetrie en rust zou dan vanuit zijn toestand van onverschillig evenwicht onder groeiende druk die de uiterste grens van het mikrobestaan benaderdt...ontploffen.
Of daarbij dat mikrosopisch minpunt eerst moet worden bereikt is een vraag voor atoomgeleerden...maar ik denk intuitief dat juist de onbereikbaarheid en onhoudbaarheid van het korter bij dat punt komen de bron van alle schepping is. Wij, die van dezelfde bouwstenen komen schipperen ook nog altijd tussen rust en onrust. Vanuit dat punt schiepen de verschillende soorten van straling daarna de materie die dan tevens weer uiteindelijk de cel ontwierp...uiteindelijk zal alles weer straling worden. Staan wij aldus niet
35

symbool voor dat proces van wording en verwording en wordt niet uiteindelijk alles weer straling om weer in het aanvangspunt van vóór de oerknal te verdwijnen ? Van oerknal naar binair tellen : o en 1...veel, maar tegelijk in essentie alleen de soort energie veranderd ?
Bij de overgang van een toestand van volmaakt evenwicht naar een toestand van lagere orde kwam er ondenkbaar veel energie vrij. Is dus het verschil tussen oneindig veel opgeslagen, gebalde energie en minder energie hetzelfde als tussen volmaakte rust en onrust ? Hetzelfde systeem zien we tussen de neutronladingen van atomen(plus en min in evenwicht) en de interakties tussen de positieve protonladingen en de negatieve elektronenladingen...om altijd weer die 'rust' te herstellen. We zouden nu reeds veel parrallellen met persoonlijke en maatschappelijke relaties kunnen trekken.
Het punt van volmaakt evenwicht spatte dus uit mekaar en met de snelheid van het licht verspreidden energiepakketjes zonder massa (straling) zich in alle richtingen door de ruimte. Hoe dikwijls kan dat al niet gebeurd zijn die kosmische reis van bijna niks naar alles en terug ? Een voortdurend proces van schepping en vernietiging volgde. Hetzelfde stramien als ons biologische en psychologische leven, bij schepping komt altijd een meerwaarde aan energie vrij...bij vernietiging ook ?
Het heelal toen, was één fotonenzee (straling). Fotonen,straling, ontstaat uit de botsing tussen een antideeltje (positron) en een deeltje (elektron). Beide deeltjes annihileren (opheffen-vernietigen) mekaar. De aanvankelijk kleine ruimte van het heelal groeide. Alle mogelijke fotonen konden ontstaan. De fotonen konden door paarvorming overgaan in materie. In deeltjes, altijd vergezeld van hun anti-deeltjes. De materie waaruit we bestaan hervalt in z'n oorspronkelijke bouwstenen waaronder mineralen, lucht maar ook straling...gaat die voortdurende binding of verbinding na de dood niet gewoon verder via de straling die ingrijpt in de materie of opnieuw materie schept ? Misschien via het gevoelsleven en de intuitie ?
Momenteel zijn er een 100-tal elementaire deeltjes bekend (de meeste met een extreem korte levensduur).
Deeltjes en anti-deeltjes annihileren mekaar ogenblikellijk en ze laten de enegie achter waaruit ze voortkwamen
De gekreërde materie die de ruimte ingeslingerd werd ging door annihilatie weer over in straling (fotonen).
Aanvankelijk was er slechts één soort elementaire deeltjes die mekaar beïnvloeden door het uitzenden van krachtvoerende deeltjes, die een aantal van hun eigenschappen dragen. (zoals onze deeltjes ook onze eigenschappen dragen). Elementaire deeltjes bestaan op de grens van materie en anti-materie (tussen materie en straling)(tussen aarde en hemel, tussen mikro -en makrostruktuur). De energie die ze bij hun vorming kregen moet zo snel mogelijk weer worden afgestaan. Het leven...geven en nemen...doorgeven. Er is alleen rust en onrust...beiden onafscheidelijk verbonden.
Krachtvoerders zijn eigenlijk de communikatievorm tussen de elementaire deeltjes, met geen of slechts een kleine massa die ze bij hun vorming meekregen...die massa moet zo snel mogelijk weer worden afgestaan.
Lichtere krachtvoerders hebben een heel groot afstandsbereik. Is zich 'leeg','zonder kopzorgen''gevuld met inzicht en vertrouwen' ...kunnen maken ook niet een toestand waarin je veel meer energie kunt doorgeven ?
Zwaardere krachtvoerders moeten de geleende massa en energie sneller terugbezorgen, zodat ze een kleiner krachtveld bestrijken. Meer met negatieve gevoelens beladen mensen...kleinere radius.
De kosmische krachten berusten op het principe dat ze zich kunnen laten gelden binnen de beperkte straal van een atoomkern, andere zijn werkzaam van het ene uiteinde van het heelal...tot het andere. 36

De eerste frakties van miljardsten van sekonden na de oerknal bestond er nog maar één soort materiedeeltje met zijn antideeltje (we zijn er allemaal nog afstammelingen van en als man en vrouw staan we er enigszins symbool voor). Er was dus nog maar één krachtvoerend deeltje en één kosmische kracht. De symmetrie van het heelal was nog erg groot. De kunst was vanuit wanorde terug symmetrie te krijgen. De temperatuur daalde in een flits van oneindig naar 100.000 x een miljard x een miljard °C en toen ging de zwaartekracht haar eigen weg...gedragen door gravitonen...(krachtvoerders zonder massa).
Twee of meer materiedeeltjes kunnen over een oneindige afstand voortdurend gravitonen uitwissellen zodat ze elkaar aantrekken. De kracht is zeer zwak maar kan kumultatief groot worden...zodat ze zelfs sterrenstelsels en melkwegen bij mekaar kan houden. (zie ook onze lichamen)...Zover waren we echter nog niet.
Vanaf een bepaalde temperatuur werden er geen nieuwe X-deeltjes(straling) en daarmee overeenstemmende materie en anti-materie gevormd. De annihilatie haalde de overhand en heel de X-kosmos ruimde de baan voor allerlei nieuwe deeltjes met bijhorende krachtvoerders.
Het heelal werd niet alleen groter, koeler en minder dicht...maar ook ingewikkelder.
De bijna-kleinste mikrobouwstenen,de anti-materie, de quarks...wisselden gluonen uit...deze verplaatsten zich met de snelheid van het licht. Quark en anti-quark...een kleur en een anti-kleur.Rood, groen of blauw. Op zeer korte afstand is hun kracht nul. Op toch iets om op grotere submikroafstand wordt de kracht onvoorstelbaar groot om op grotere afstand weer nul te worden. Door het afgebakend bereik van deze quark-kleurenkracht kunnen 2 of meerdere quarks zich alleen maar binnen kleine ruimte binden...de binding veronderstelt dat de gezamenlijke kleur van de betrokken quarks wit is.
De quark-antiquarkcombinatie vd gluonen die de quarks uitwissellen is echter nooit wit, wat betekent dat ze in een triplet voortdurend van kleur veranderen, maar dan zo dat de totaliteit altijd wit blijft. Er zijn ook nog opquarks met een lading van plus tweederde en neerquarks met een lading van min éénderde. De combinatie van twee opquarks en één neerquark levert een triplet op met een totale lading plus 1, een proton dus...een opquark levert samen met twee neerquarks een neutron op, met lading nul. Neer en op, beide nodig om iets essentieels te vormen.
Proton : groen, neutron :wit, elektron : rood, foton : blauw... . (gevoel, intuitie,verstand en inspiratie...zouden ze in essentie niet ook uit kleuren bestaan ?).
Slechts één miljardste vd materie bleef bestaan. Naast de zwaartekracht (positie?)en de kleurkracht (samenstelling?) liet ook de zwakke wisselwerking (beweging?) zich in het prille heelal gelden.
De zwakke wisselwerking werkt met extreem kort afstandsbereik op alle mogelijke elementaire deeltjes in en wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid van krachtvoerders (de vektorbosonen). Naarmate het effekt dat ze op ladingen hebben onderscheiden we deze quark enn anti-quarkcombinaties in w+,w- en w° (+handelen,-handelen, °handelen...of links, rechts of neutraal geladen?)...(binden, niet-verbinden, tekorten, tevelen, evenwicht...verschillende toestanden, verschillende reakties)
De vektorbosonen veroorzaken tal van interakties, waarbij deeltjes voortdurend in andere deeltjes omgezet worden. De zwakke wisselwerking kan bijvoorbeeld maken dat in 1 proton één vd opquarks verandert in een neerquark, met als gevolg dat het proton een neutron wordt (zie ook gemoedsgesteltenis?). Door de bestendige interaktie en het voortdurend in mekaar overgaan, kwamen alle elementaire deeltjes in even grote hoeveelheden in het heelal voor. Naarmate de afkoelingen de expansie verder gingen, werden echter geen nieuwe quarks enantiquarks meer gevormd. De deeltjes die nog niet in stabielere strukturen waren geraakt, vernietigden mekaar massaal...daarbij kwam zoveel energie vrij zodat de afkoeling tijdelijk weer wat geremd werd. Op dat ogenblik
37
bestonden er evenveel protonen als anti-protonen evenveel neutronen als anti-neutronen. Zij konden dus alleen nog maar annihileren en ze zouden voorgoed uit het heelal verdwenen zijn als de SYMMETRIEVERBREKING waarmee het allemaal begon zich niet had verdergezet.
Ongeveer 1 van elke miljard protonen en neutronen vond geen anti-deeltje...ongeveer 1 miljard van alle tevoren materie bleef dus bestaan.
1/1000ste sec. na de oerknal was de t° van het heelal zo gedaald dat er naast de resterende fotonen, protonenen neutronen ook elektronen met een -1 lading ontstonden, samen met een lading +1. Deze deeltjes zijn zo dicht dat hun hun creatie door paarvorming minder energie vergt. Dit proces kon aan de gang blijven totdat het heelal tien sekonden oud was (daarna was de t° zo koud dat ook geen elektrons en positrons meer gevormd konden worden).
Ze konden alleen nog annhileren, waarbij de afkoeling van het heelal weer tijdelijk geremd werd. Uiteindelijk bleef er door de zich steeds verder zettende symmetrieverbreking ook hier een overschot aan elektronen achter. (-deeltjes, vandaar dat veel later XXde basis voor de voortplanting werd? )
In de eerste tien sekonden na de oerknal van de geschiedenis werd dus alle materie gekreëerd, ook die waaruit U en ik zijn opgebouwd. Nadien was de energie al zo zeer uitgedijd en verdund dat er geen nieuwe deeltjes meer konden ontstaan. Het hele universum is dus samengesteld uit een klein restant van bouwsteentjes die 15 miljard jaar geleden met een ontzagelijke kracht in alle richtingen de ruimte werd ingeslingerd. Na drie minuten was de t°gedaald tot 1miljard °C. Nog meer krachten lieten zich toen gelden. Protonen en Neutronen gingen mesonen uitwissellen , virtuele deeltjes die ook al uit een quark en een anti-quark bestaan...ze zijn de dragers van de sterke kernkracht (zie ook ontstaan van zwaartekracht, kleurkracht, zwakke wisselwerking) . Die sterke kernkracht kan protonen en neutronen stevig tot kernen binden...maar ze reikt niet verder dan de omvang van een doorsnee kern.
chacun ça place. Waterstof en helium vullen het heelal. Ruterrford en Bohr beschouwden het atoom als een soort zonnestelsel. Schrödinger en Heisenberg leerden ons evenwel dat elektronen geen vaste banen rond de kern hebben.
Uit het samenspel van al de kosmische krachten werden de atomen geboren. Als twee of meerdere protonen botsen, worden ze door de sterke kernkracht naar mekaar mekaar toegetrokken maar door de gelijke lading drijft de elektromagnetische kracht ze uit mekaar. De materie zat toen nog sterk op mekaar gepakt. Sinds de oerknal werd het heelal per sekonde 300.OOO kmin alle richtingen ruimer. De protonen waren wel gedwongen van dicht bij mekaar te blijven, zodat ook de zwakke wisselwerking kon intreden. Die kon een proton omzetten in een neutron (die de elektormagnetische kracht niet meer voelde...de sterke kernkracht kon de deeltjes dan aan mekaar (elkaar)binden.
Op die manier ontstonden de kernen van waterstof...die door neutronen van mekaar gescheiden werden en de elektromagnetische kracht minder voelden. Het heelal vulde zich op die manier met 75%waterstof en 25%heliumkernen.(zie verhouding aarde, water-vastland, en verhouding mens : 90%water) Na zo'n 7000jaar zakte de t° tot 3000graad Kelvin. Thermische energie en bewegingsenergie waren dermate afgenomen dat de negatief geladen elektronen konden gaan kombineren met de positief geladen kernen. Ze werden niet meteen bij de vele onderliggende botsingen losgeslagen. Ze gingen met de kernen hogere strukturen vormen. (evolutie naar meer bewustzijn en samenwerking was van toen al bezig) Rond elke waterstofkern kwam één elektron te cirkelen, rond elke heliumkern zochten er twee hun baan op en zo ontstondende waterstof-en heliumatomen die alle vrije atomen opslokten. Ook rond onze kernen 'cirkelen' anderen.
Het heelal werd zodus transparant. Gevolg : een ontkoppeling tussen materie en straling...tot dusver had beide zich in bestendige wisselwerking voorgedaan. Voor elk
38
materiedeeltje bestonden ruwweg 1 miljard fotonen. Ze werden er voortdurend door geabsorbeerd en in één of andere richting weer uitgestraald. Toen alle vrije elektronen in atomen gebonden raakten, veranderde dat echter. De straling werd niet langer gehinderd door de aanwezige materie. De fotonen kondeen onbeperkt door de ruimte reizen...het heelal werd transparant (scheiding materie-eterie...maar toch nog beïnvloeding ?) Naarmate het heelal verder uitzette werd de straling verdund, energiearmer...dus haar golflengte steeds groter...gammastralen gingen over in röntgen, ultraviolet, zichtbaar licht, infrarood en ten slotte radiogolven. De energie vd fotonen werd met het uitdijen steds verder omgezet in heelalvolume, maar de energie die overeenstemt met de massa vd materiedeeltjes bleef onverminderd behouden : het tot dusverre door straling gedomineerde heelal,
GING GAANDEWEG OVER IN EEN DOOR DE MATERIE GEDOMINEEERD HEELAL.(wat primeert er na de dood, fysisch gezien, straling of materie?)
Een miljoen jaar na de oerknal was de t° gedaald tot 1000°Kelvin en de zwaartekracht kreeg meer vat op de materiedeeltjes en op miljarden plaatsen tegelijk ontstonden verdichtingen in het gasmengsel van waterstof en helium. Atomen uit de omgeving werden er steeds sneller toe aangetrokken en de immense gaswolk stortte overal tegelijk inMelkwegstelsels, gegroepeerd in clusters, die soms op hun beurt van superclusters deel uitmaakten.
Op tal van plaatsen werd de materie iets sneller samengeprest dan elders. De aaantrekkingskracht op het omringende werd steeds groter (zie ook later vorming van groepen,dorpen, steden) en de instortende centra gingen steeds sneller om hun eigen as tollen. IN hun middelpunt werd het steeds heteren zo'n vier tot acht miljard jaar geleden begonnen de sterren vd eerste generatie te gloeien. Vanaf 15000°C konden de waterstofatomen in hun binnenstetot helium versmelten . Bij een dergelijke kernfusie is de totale massa vd heliumkernen kleiner dan de som vd vier deeltjes(twee protonen, twee neutronen), waaruit ze werden gevormd. Bij fusie komt er dus meer energie vrij...onder de vorm van straling...zie ook samensmelting gameten,geslachtscellen ? Eén deel vd massa gaat over in energie, met als gevolg dat de t° in de oersterren kon stijgen tot 10 à 15 miljoen °C. Vantoenafaan begon het helium te branden in een steeds krachtiger fusieproceswerden er allerlei nieuwe en grotere atoomkernen gesmeed. Zo ontstonden koolstof, zuurstof,ebij t° van miljarden graden ook zwaardere kernen zoals zwavel, silicium en tenslotte ook ijzer. De aarde ontstond uit een beetje kosmisch gruis. Uiteindelijk liepen de t° in de sterren vd eerste genertie zo hoog op dat ze ontploften. Op het moment vd explosie werden nog zwaardere elementen gevormd, maar hun kernen waren veelal onstabiel. Ze begonnen meteen na hun ontstaan weer uiteen te vallen. Daarbij kwam de erin besloten energie weer vrij in de vorm van straling. Ze waren m.a.w. radioaktief. Bij de explosies vd sterren vd eerste generatie werden de in hun binnenste gevormde elementen de ruimte in geslingerd. Voortaan bevatte het heelal 99%waterstof en heliumgas en 1% zwaarder elementen.
Bij de volgende plaatselijke verdichting in de materie werden de lichtste elementen het meest naar de zich vormende centera gezogen. De zwaardere atomen voelden de aantrekkingskracht ook, maar op weg naar één vd vele smelthovens kwamen ze o.i.v. de elektromagnetische kracht molekulen te vormen. Ofwel gingen verschillende atomen gebruik maken van gemeenschappelijke elektronen (covalente binding) ofwel werden atomen met een tekort aan elektronen omwille van hun positieve lading aangetrokken door atomen met een teveel aan elektronen, atomen met een negatieve lading dus.(het spel van teveel naar te weinig en te weinig naar te veel dus...zie ook menselijke relaties allerlei soorten). De zwaarste molekulen trokken andere atomen en molekulen uit hun omgeving aan en zo kwam het aan de buitenrand vd instortende nevels tot lokale samenbundeling
39
van materie, vooral vd zwaardere elementen die in de sterren vd eerste generatie gevormd werden. Gas en -stofwolken verdichten en gingen sneller rondwentelenen de vorm van platte schijven aannemen, hun centrum begon te gloeien en de sterren vd tweede generatie werden 4,4miljard jaren geleden-de zon- geboren. De buitenlagen vd gas-en stofwolk verdichten zich tot planeten die rond de zon draaiden en er door de zwaartekracht aan verbonden zijn.

17 "in den beginne was er het woord"én de wetenschap
Voor de zoekenden naar het waarom, de betekenis van het leven, zijn er niet alleen een deel van de antwoorden in teksten te vinden; teksten niet alleen van vandaag maar zelfs tot 200 jaar voor Christus en langer zoekt men met woorden een betekenis aan het leven te geven. Wat bijvoorbeeld de niet zo gekende Jezus van Sirach toen schreef daar kan menigeen die nog de moeite naar het zoeken naar zingeving wil doen zich in meer of mindere mate in vinden. Alhoewel hij soms ouderwetsig overkomt.
Ook de moderne mens die het niet zo begrepen heeft op het klassieke taalgebruik dat je in de liturgie terugvindt. Sommige verzen zullen natuurlijk door anti-feministen of overdreven patriarchisch ingestelde figuren blijven misbruikt worden.
Niet alleen literaire teksten, maar ook de wetenschap draagt vele sleutels tot het begrijpen van de zin van het leven.
'In den beginne was er het woord'...en inderdaad...het woord is trilling...is straling...'straling' kan je niet vastgrijpen...daarin onderscheid het zich van materie. Chronologisch gezien was er eerst 'straling' en dan pas 'materie'. Het was het onzichtbare dat het zichtbare vormde. Chronologisch was er eerst het ei en dan de kip...eerst het idee, het onzichtbare, de straling...en dan de materie. De wetenschap breekt zich het hoofd over de vraag wat er vóór de big-bang was : was er eerst ofwel een punt zonder afmetingen en zonder inhoud of was er eerder eerst een volume dat kleiner of gelijk aan nul dreigde te worden (zoals iets dat wordt samengeperst en op de duur barst) ? Intuitief geloof ik eerder dat er sprake is van schepping van zodra iets het inhoudsloze benaderd. Als de druk op of in een bepaalde ruimte zo groot is dat het inhoudsloze wordt benaderd is er sprake van instabiliteit en bijgevolg van een lagere symmetrie...de ruimte ontploft met als doel de oorspronkelijke symmetrie te herstellen. Wanneer uit dode materie (als zoiets al bestaat, want zelfs mineralen hebben energie) biologisch leven ontstaat, dan heeft dat de neiging zich tot ingewikkelder strukturen te ordenen. 'Instabiliteit' vraagt als het ware om een verhoging van de kwaliteit van de strukturen langs de welke de organisatie van de natuur tot en met zijn kind, 'ons bewustzijn', zich beweegt. Een lagere vorm van symmetrie leidt tot zinloosheid en uiteenvallen. Bij een toestand van 'stabiliteit' heb je geen druk van buitenuit of wordt de druk weerstaan...is dit niet het geval dan komt men via het uiteenvallen soms toch tot situaties die naar nieuwe vormen van stabiliteit leiden kunnen. Zou het soms ook niet mogelijk zijn, zo vraag ik me af 'dat die uitwendige druk, die onrust, soms ook niet van binnenuit gecreërd wordt ? Roept de rust de onrust op met beider ontwikkeling als doel ? Je kan deze fysica ook naar de alledaagse belevingswereld van de mens proberren vertalen.
Een rechtschapen iemand die veel negativiteit moeten dragen heeft en er wijzer door geworden is en zijn inzichten helder proberen doorgeven heeft...is er zelf op de duur nog meer bewust van geworden. Zo bewust dat sommige dingen ook voor hem nog slechts in een flits duidelijk zijn. Is 'rust' fysisch gesproken enorm veel groter dan onrust en neemt die rust, dat evenwicht af, naarmate het kleine, het detail van alles benaderd wordt...teveel detail dreigt te overladen. Zo kan een mens bijvoorbeeld ook instorten als er teveel problemen opeens op hem afkomen. Geen wonder dat hij dan in de grootheden van de rust, een open luchtruim, de sterrenhemel, een berg of de zee enz....weer nieuwe energie vindt.
40
Zo kan je doorfilosoferen. Is dood wel 'rust' en 'stabilisatie'...wat gebeurdt er met het gedeelte onzichtbare stralingsenergie dat ons verlaat (zie het essay 'doodgewoon' over een bijzondere ervaring).
De wetenschap leert ons onder andere dat zowel fotonen (straling), atomen en later cellen bepaalde dingen gemeen hebben.
Ze schikken en herschikken en vormen voortdurend nieuwe combinaties.
Al die combinaties hebben een voorgeschiedenis.
Al die combinaties waren en zijn en zullen voortdurend afhankelijk van bepaalde levensomstandigheden zijn.
Onze genen zijn een actueel dossier van alles wat er daarvoor al meegemaakt is.
Ook onze huidige zielsgesteldheden zijn aan dezelfde wetten onderhevig. Als je je eigen familie en omgeving bestudeert dan lijkt het wel of sommige eigenschappen van mensen al voor hun geboorte voorgeprogrammeerd in de genen van hun ouders moeten zijn ingeprent, afhankelijk van de ontwikkeling van de verwekkers destijds. De energie van licht en andere stralingsenergie ontwierp het leven en waarschijnlijk verworden we terug tot die bron, voegen we ons bij het licht, worden we licht dat stroomt daar waar het binnengelaten wordt...letterlijk en figuurlijk...zoals de kracht vervat in het WOORD...dat niet alleen een klank, een trilling maar ook een betekenis is. Alles is betekenis...en een drang naar voortdurende herstabilisatie van verbroken symmetrie.
het individueel wezen is een tot stand gekomen kollektief, tot stand gekomen door zij die geleefd hebben en leven
het individuele wezen is een progressieve, voorgeprogrammeerde inkarnatie doorheen de tijd
als noten die je onder een boom zoekt, zo wordt gevonden alles wat je je maar afvraagt, als je maar aandacht hebt

18.het bestaan
Niet-bestaan is het enige dat niet mogelijk is. Wat kleiner of gelijk aan nul dreigt te worden, spat uiteen.
Sterren, atomen, cellen, individuen, gemeenschappen...allemaal vebonden...inhoud en druk bepalen hun evolutie.
We hebben altijd bestaan. We gaven meer en meer uitdrukking aan het oerbewustzijn van de verschillende soorten materie waaruit we voortkomen en die ons in stand houden.
Het verleden, in het heden gegrift, doorgegeven ...we proberen het voortdurend te polijsen...maar we gebruiken de werktuigen daartoe maar matig. We rekenen nog te weinig af met negatieve emotionaliteit, interesseren ons maar matig voor geschiedenis, kennis, kultuur en moeten oproeien tegen het gareel waarin de wetten van de spekulatie en platte overkonsumptie ons gevangen houden.
Naargelang ons genetisch verleden leveren we allen een individuele en interindividuele strijd om onze eigenheid daarin te ontdekken. Afhankelijk van onze levensomstandigheden en de personen waarmee we worden geconfronteerd, doen we ons best om met de ons toegemeten sterkte weerstand te bieden aan alles en iedereen wat de groei van ons bewustzijn in de weg staat. We kunnen dit groeien slechts afhankelijk van de evolutie van anderen. De inzet van hen die de politieke situatie van de wereld begrijpen is voortdurend afhankelijk van het gemiddelde politieke bewustzijn.
Allen die zich in hun persoonlijke relaties ongelukkig voelen zijn afhankelijk van de emtionele evolutie van anderen...en van hun eigen evolutie ook natuurlijk.
Zij die stierven, inbegrepen de eerste cellen miljoenen jaren geleden...wel, in feite bestaan ze nog altijd.
We waren en zijn met z'n allen samen één voortdurend uit mekaar vallend wezen.
We verdwijnen op genetische manier in een voortdurend opbouwen van oude tot nieuwe
41
gegevens. Als we in de andere ook meer deeltjes van ons eigen zouden zien, zouden we misschien meer in mekaar geïnterresseerd zijn.
Voor het dier is het leven een les in overleven...voor de mens zou het leven op termijn ook nog meer en meer een les in goedheid en belangeloosheid moeten zijn. Kennis opdoen. Het beleven van positieve emoties.
Niet alleen de praktische dingen van alledag leren verwoorden zou meer een meer een dagelijkse kunst moeten worden.
Verdwijnen we niet na onze dood in de zwarte gaten van de mikrokosmos waar het geestelijke humus voor de volgende generaties zich ophoopt en waar ons op basis van onze verdiensten een verdere ontwikkeling te wachten staat ?

19.de symboliek die in gebeurtenissen, woorden en beelden zit ,is verwant met de materie uit dewelke ze is afgeleid
Gebeurtenissen, opgebouwd uit ruimte, energie, massa en een evolutie die naar ons en onze ogen leidde, naar onze woorden, naar begrip en symboliek.
Elke gebeurtenis op zich is de volmaakte logika zelf.
Toch bestaat er een andere soort logika. Zo lees je bijvoorbeeld in de krant over ooievaars die om de zes maand trekvogels worden...en dan kom je bij je ouders waar je al een halve eeuw kwam en je merkt het oude plankje dat een zwaluwnest van destijds ondersteunde eerst na jaren weer op. Zo maar ineens distileer je er dan de intuitieve symboliek naar keuze uit : je okkazie mobilhome wacht nu al een tijdje om er op uit te trekken. Al m'n relaties met de buitenwereld doorgrond, het mooie en de lessen ervan beschreven. Iedereen op intuïtief aangeven kansen tot groei gegeven.
Groeien is het licht in je eigen volgen, niet je schaduwkanten. Waar en niet-waar, schuld en onschuld zijn van een ongeloofelijke simpele complexiteit, hoe verder af, hoe onontwarbaarder. Je kan het natuurlijk ook toeval vinden. Symboliek overvalt je :
Ik dacht dat ik twee sterren zag, maar het was er maar één, er was één waterdruppel in straatlicht gehuld bij. De druppel hing in een boom die in m'n gezichtsveld hing. Het kleine en het grote, symbolisch hetzelfde. Het kleine is groot, het grote is klein, het is maar met wat je het vergelijkt.
Uit ervaringen geboren symboliek : Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ze ook aan wie te geven. Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden. Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene. Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie.
Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het al of niet tijdelijk niet zo zijn.

20.Woorden als tekens van een teken
Al die dingen en mensen in ons leven, die we diepdoorvoeld ondergaan en mochten ondergaan; van de aangename tot diegene die zeker alleen zwaar om dragen zijn; al die dingen werken in onszelf en diegenen die ermee verbonden zijn door.
Al die dingen en mensen wekken immers vragen in ons op...en het leven geeft de antwoorden erop, schept omstandigheden die ons de mogelijkheden bieden ons bewustzijn voortdurend scherper te stellen.
Een handdruk of een blik die je niet vergeet, een gesprek dat bijblijft en zich soms achteraf eerst tot de ware betekenis ontrafelt. Allemaal aanrakingen.
Onder aanrakingen verstaan we niet alleen iets of iemand die we kunnen vastgrijpen. Voordat het eerste atoom ontstond, was er alleen maar onzichtbare aanraking...straling. Straling kwam uit...de 'big-bang' voort, kwam voort uit, simpel
42
gezegd...iets dat niet zinloos wil worden...zinloos : geen vorm, geen inhoud...kleiner of gelijk aan nul willen worden bestaat niet. Atomen, cellen en tenslotte ook wij...nog altijd begeven we onder teveel druk van de omgeving en lijkt iets zinloos te gaan worden...net zoals in de natuur...er is geen onderscheid, we zijn één.
Aan iets dat geen zin heeft, willen we niet meedoen.
Bestaan bestaat alleenlijk omdat het bestaan niet NIET WIL BESTAAN.
Na onze dood worden we terug voor een deel alleen straling, zo simpel als licht straling is...zo eenvoudig en energievol zal dat dan zijn...niemand weet het. Er is alleen het vermoeden dat we meer dan het bewustzijn van licht en straling zelf zullen zijn. Soms is er de zekerheid dat 'er meer is', die ons inspireren kan. Het is met die dingen zoals met een vlinder die ergens met de vleugels naar beneden zit te zonnen...als je hem wil gaan vragen waarom hij dat doet, zal hij wegvliegen. Zo 'vervliegen' sommige indrukken die we in onszelf soms hebben heel vlug omdat ze niet in onze klassieke manier van waarnemen passen...ze zijn meer het terrein van 'dichters' zou je kunnen zeggen...en 'wat kun je daar nu mee kopen' menen sommigen. Maar goed dat er vele van onze indrukken 'vervliegen', ze zouden ons op de duur alleen maar overbelasten. Je kunt ook niet naar twee radio's tegelijk luisteren. Meestal zijn het die dingen die je echt van mensen bijblijven, zonder dat je ze opschrijft...die je eigen zelf de rode draad van jou leven kunnen laten achterhalen.
Soms kan je aan het water aan een vijver zitten, als de zon dan juist zit en de wind de bomen de takken van de bomen beweegt en ook de vissen voor voortdurende rimpels in het water zorgen, dan zie je als het ware de takken, die net als de aders in ons lichaam wel 'sap' lijken te pompen. Heel het universem, hoe eindeloos ook, is in feite maar een stille wenk naar de eenheid die dit universum in zich draagt.
Onze indrukken en negatieve emoties, ons louter 'tellen' in plaats van ook te aanschouwen, ons verleden, dat niet alleen het onze is, maar door generaties verder werd gedragen, onze eenzaamheid...kunnen ons zo overstuur maken dat we het er niet makkelijker voor ons eigen en onze omgeving op maken. Wij zijn allen omgeven door mensen die een bepaalde rol in ons leven invullen...en wij in het hunne. Vaak zijn het diegenen die het kortst bij ons stonden of diegenen waarmee je onder één dak leeft, die de grootste uitdaging voor de verruiming van je bewustzijn betekenen...en vaak is het met hen dat je de ook de moeilijke kanten van het leven leert aanpakken.
Hun sterke, lieve en warme kanten moeten we niet trachten te begrijpen...die staan het dichts bij hun eigenlijke 'uitstraling'...en hoeft geen uitleg. De dingen van anderen en onszelf waarmee we minder overweg kunnen die zullen zich altijd onder één of andere vorm blijven manifesteren. Vaak hebben deze 'moeilijke dingen' hun roots in onverwerkte en onbegrepen ervaringen...of in niet ingelostte verwachtingen of in een gebrek aan zelfwaarde...t.g.v. verwaarlozing of overbescherming of overbezorgdheid of wie weet nog al wat. Dat begint dan allemaal in ons hoofd te malen en verknoeit ons vermogen om helder te kunnen genieten van al die dingen die er zoal op een dag te observeren vallen. Als alle omstandigheden goed zitten en je begrijpt wat er zich in feite in jezelf en in anderen voltrekt...wordt je de hele dag met veel onnavertelbare 'binnenpretjes' verrast. Soms lukt het ook veel beter als je niet alleen figuurlijk door de dingen en de mens zelf 'aangeraakt' wordt...letterlijk betekent dat dan een duik in het water bij warm weer of iemand die je over je arm streelt bijvoorbeeld...figuurlijk betekent het datgene wat je overkomt als je deze tekst probeert te begrijpen of zelfs een blik (straling) kan iemand 'aanraken' of koud laten...het heeft allemaal zijn bijna ondoorgrondelijke redenen.
Het verleden, het zit nog in ons en door het heden helder te leren interpreteren wordt het verleden van z'n zwaarte ontdaan...en blijft een heldere, genietbare toekomst dagen. Dat is zo voor het begrijpen van het waarom van al die stomme oorlogen als het begrijpen van al die konflikten die men met mensen kan hebben. Hoe wijs iemand ook wordt, alle dagen kan je nog dingen bijleren en in anderen in beweging zetten en
43
omgekeerd...net zoals oude fruitboeren nog alle jaren bijleren over hoe ze het best snoeien en zo...zo moeten we 'de boom in ons' ook goed leren kennen als we voor anderen willen bloeien. Het grootte geheim is de vertakking van die eenheid van allen en alles en hoe dat op mekaar inspeelt.

21.handleiding tot het begrijpen van de werkelijkheid
Mijn 111-de computerbestand had ook kunnen beginnen met 'o, eindelijk nog eens een blauw luchtruim midden februari', of 'de eerste dansende muggen van 2006' of 'de vreugde en de bewolking van het volmaakte zijn' of 'wat betekende die droom vanmorgen weer ?' of 'dat er toch maar nergens een atoombom valt !' of 'hoe vindt men een bij hem of haar passende partner in het leven ?' enz... .
Het meest kenmerkende van het leven is het feit dat elk moment in zijn kleinste onderverdelingen al sinds de laatste oerknal uniek is geweest voor ieder stukje dat we waren en geworden zijn. Je kan immers geen centimeter overslagen als je van het ene dorp of continent naar het andere rijdt. Eerst waren we straling die onder de druk van het onmogelijke zijn van iets dat niets wil worden uiteenspat.
Dan speelden fotonen (straling) en electronen een spel dat uiteindelijk tot het allereerste atoom leiden zou. Het feest van aantrekking en afstoting ging door via al die combinaties van quarks die naar de juiste kleurencombinaties zochten om nog meer en meer ingewikkelder materie in mekaar te knutselen...alle krachten van de kosmos zoals de 'kernkracht' of de 'zwaartekracht' zijn ooit eens in mekaar geknutseld geweest. Wisselende grootheden van energie en temperatuur, te groot om in cijfers uit te drukken, alles en allemaal een gevolg van het niet 'niets' willen zijn. Altijd moest men vaak miljarden jaren wachten tot alle omstandigheden bijna ideaal waren om tot de eerste cel en het eerste organisme en het eerste biologisch wezen te komen. Een beetje meer of minder afkoeling, wachten op voldoende zuurstof, regen... noem maar op. Als je die wetenschappellijke dingen leest of ziet...het is echt een waarachtig gebeurd en zich nog altijd voltrekkend epos, veel intensiever dat ooit iemand in Genesis mooi proberen samen te vatten heeft. Nihilisme, niet-bestaan, onmogelijk...maar als we dat allemaal met z'n allen teveel gaan willen, stort alles gewoon weer in tot 'bijna-niets' en moeten we vanvoorafaan herbeginnen. Niets en bijna niets en alles ertussen, de sleutel tot het begrijpen van leven en ontwikkeling en 'dood', een dood die per natuurkundige definitie ook niet een 'niets' kan zijn. Elke dag gebeuren er miljarden mirakels in elk van onze levens. Elk leven is een expressie van een eigen manier van beleving en zoeken. Voor te velen onder ons is het woord 'mirakel' echter iets dat met bijvoorbeeld een 'onverklaarbare' genezing te maken heeft.
Alles wat leeft en alles leeft op zijn manier, staat symbool voor al hetgene dat je daarnet in die schets van de wetenschappelijke redenen van het bestaan in een notedop beschreven zag.
De schepping heeft zijn wetenschappelijke straling omgezet in wie wij nu zijn...de geest is meer dan de hoogst ontwikkelde vorm van straling en materie. Geschiedkundig heeft alles zijn zin gehad. Iedere fase van maatschappellijke ontwikkeling door de eeuwen heen van de jager, de boer, de slaaf, de pachter,de adel, de ambachtsman tot en met de kapitalist en de arbeider. Er had ons natuurlijk veel onzin kunnen bespaard worden. Was het alleen de politiek die die zin en onzin van bovenaf organiseerde of vertrokken het merendeel van de sociale bewegingen die zich politiek vertalen konden niet eerder van ons in het verleden en ook nu nog beperkt bewustzijn ? Immers, ook onze individuele levens die niet alleen volgens de lijnen van de ekonomische feiten liepen; niet alleen volgens de wetten van produktie en distributie en ook het bezit speelde aldus hun rol...; maar ook het geheel van onze positieve en negatieve emoties,familiebanden en het man en vrouw zijn telden mee in het scheppen van individuele en kollektieve toestanden.
44
22.over verschillen tussen godsdiensten
Op een debatavond rond de stellingen van de schrijver van de Da Vinci -code, hoorde ik een aantal merkwaardige dingen. De avond ging uit van de plaatselijke evangelische gemeenschap. Een protestants theoloog had het over de vierde eeuw van het christendom, een door een keizer Constantijn bijeengeroepen concillie (als dat woord toen al gebruikt werd, want men werkte alleen met bisschoppen, er was nog geen paus). Als kritikus van de miljoenenbestseller beweerde de professionele bijbelonderzoeker dat de overgrote meerderheid van de 315, dacht ik,bisschoppen voor de oorspronkelijke leer van de apostelen Paulus en Petrus gekozen hadden, er waren maar enkele onthoudingen en twee tegenstemmen die tegen waren, niet om de alternatieve teksten (andere dan die van Matheus, Lucas, Johannes,Marcus) een kans te geven, maar om andere redenen.
Bij de stemming voor een verlenging van de pensioenleeftijd, een 1700-tal jaar later stemden maar vier mensen in 't parlement tegen...of dat dan de juiste benadering was ?
Zie me niet als een verdediger van de 'Da Vinci code' of zo...als je iets beweert krijg je altijd het tegendeel of een niet-geplande uitbreiding van wat je beweert op je bord...niemand weet alles over alles op z'n eentje...bovendien als je zelf zegt dat je fiktie schrijft heb je altijd gelijk.
Elke vogel zingt zoals hij gebekt is. De gnostici, zij die naast de vier klassieke evangelie-schrijvers ook schreven, wilden door ervaring zelf achter de waarheid over de bedoeling van 't leven komen...ook Maria Magdalena zal wel teksten geschreven hebben...wie zal het zeggen...wat er in teksten staat is belangrijker dan wie ze geschreven heeft. Waarom onderling bekvechten over het al of niet maagd zijn van de moeder van Christus of dat zij nog meerdere kinderen had of dat haar zoon de zoon van God (zonder uit te klaren wie men daarmee bedoeld) was of dat hij een vrouw had of een kind of meerdere kinderen of niet...niemand kan dat bewijzen, met geen enkele tekst. Of er zou dezelfde DNA moeten zitten in het stukje vezel-huid van Magdalena dat men in Vézelay zou bewaren, als in een opgegraven Merovinger bijvoorbeeld... .
Elke gevestigde godsienst krijgt vroeg of laat met kritiek binnen eigen rangen te maken...natuurlijk dat er vierhonderd jaar geleden kritiek op de roomskatholieken kwam en men begon te 'protesteren' tegen bepaalde zaken...nu krijgen ook de protestanten hun deel van kritiek langs alle kanten (new age, Da Vinci-code...) enz... Het is zo'n beetje zoals bij de socialisten...ipv zich te verenigen met het oog op bepaalde doelstellingen(afbouw armoede, militair apparaat omschakelen, wereldwijd zelfde werk, zelfde loon, kennis en mens belangrijker dan winst...verdelen sommigen zich opzettelijk omdat ze coalities met de macht van het geld willen blijven aangaan.
Ze hebben het allemaal over 'God' zonder dat ze dat vanuit de wetenschap onderbouwen en ze idealiseren de geschiedkundige werken waarop ze zich baseren. Alhoewel er natuurlijke prachtige dingen inzitten in die werken kan je van het oude-testament op sommige plaatsen gerust zeggen dat het een imperialistisch pamflet avant-la-lettre is. Het nieuwe testament breekt daar met die stijl. Wat voor de Bijbel waar is kan ook van andere religieuze werken gezegd worden, het zijn allemaal uitingen eigen aan de tijdsgeest...sommige uitingen hebben wel eeuwigheidswaarde (bijvb. 'doe niet aan een ander wat ge zelf niet leuk vindt'), maar zich op basis van boeken in zijn geheel laten verdelen in godsdiensten kan tot onnodige spanningen leiden en door de politiek enz.misbruikt worden. Ook dingen die Marx beweerden zijn nu nog voor een groot stuk waar...ekonomische dominantie leidt tot oorlogen...moeten we ons daarom Marxist noemen...misschien schatte hij de rol van het sparen wel verkeerd in. Misschien wou Christus meer begrijpen over de man-vrouwverhouding en werd hij daarom op Maria Magdalena verliefd ? Wie zal het zeggen...je kan daar een heel leven over lezen en debateren...en iedereen kan er met zijn groot verstand nog naastzitten. Vooral bij zaken die met de subjektieve leefwereld te maken hebben, psychologie, leven en dood, filosofie
45
heeft een mens een groot stuk van de faktor 'geloof' nodig...maar dan een geloof dat vanuit goedheid en innerlijk verlangen naar het goede vertrekt. Goedheid...'god'...maar één lettertje verschil. Het goede en het schone...meer moet dat niet zijn...laat ons mekaar niet onder negatieve gevoelens bedelven...alle lelijkheid heeft ergens in 't verleden zijn oorsprong...laat ons meer vanuit het heden met goede intenties bezig zijn en samenwerken aan een betere wereld en betere verhoudingen tussen de mensen die hem bevolken.
De wetenschap op zich is ook een bijbel voor wie tussen de lijne lezen kan. Straling (symbool voor idee) schiep materie (het eerste atoom,de eerste cel, de eerste mens) en alles keert altijd tot straling weer. Een andere wetenschappelijke oplossing voor het 'probleem' van de zin van het leven : iets dat kleiner of gelijk aan nul(inhoudsloos) dreigt te ontploffen : zinloosheid zelf kan niet bestaan...hoe meer ze dichterbij komt hoe meer de 'redding' , de 'nieuwe schepping...de nieuwe toestand' nabij is. Elke dag is een nieuwe toestand.
Vanmorgen ging ik naar een begrafenis van een oude boer die ik vroeger dikwijls zijn karrenvrachten appels heb helpen lossen. Tijdeman (geel-rode wangen, typische andere smaak dan de appelsoorten van nu met dezelfde kleuren; een toen jonge, maar nu zeldzame appelsoort). Net als de appels van toen zijn de 'smaken' van mensen allemaal origineel binnen hun eigen soorten van aanvoelen (smaken). Tijdens een bijeenkomst rond een begraving vooral, is er een soort kollektief geloof in 'iets' aanwezig...een stil getuigen en openstaan voor de mysteries van leven en dood.
Je geniet van het gebeuren ook al ben je het filosofisch niet eens met alle zinnen die door de priester of zo uitgesproken worden. Ook het deelnemen aan dat stukje leven van de familieleden van de overledenen is een louterend iets waarbij je een stuk zin in het leven ervaart. Leven en dood, hetzelfde mysterie als 'elektriciteit', de ene draad mag de andere niet raken of je hebt kortsluiting...de ene draad weet hij ervan dat de andere bestaat ? Samen geven ze wel stroom, leven...ons ? Gaan we dat allemaal wel weten als we dood zijn ? Misschien is dood-zijn voor sommigen...voor iedereen ?... een toestand van energie in rust in plaats van in beweging...en weten we niet eens dat we dood zijn, maar voelen we dan alleen maar het verschil tussen energie in rust en de stromende energie van het dagelijkse leven. Misschien is het juist de kunst om al tijdens het leven zo een rust te bereiken.
Het leven zelf dan. Waarom de ene de andere als levenspartner aangetrokken heeft...sommige originele maar een stuk dezelfde trekken die je in kinderen en kleinkinderen waarneemt, hun ontroering enz... .Het even stilstaan bij de kern van het leven. Een ziel lijkt wel een lied...daarom ook dat als er één spreekt de andere even zwijgen moet of je hebt chaos.
Iedereen moet leren zichzelf 'scherp' te zien. Weten waarvoor je staat.
Weten welke rol je speelt en voor wie je die spelen wil. Met het stuk pijn dat dit vaak met zich meebrengt geconfronteerd willen worden. Je bewust zijn van de spiegel van jezelf en anderen vanbinnen...al eens de tijd nemen om die spiegel te kuisen, te ontvetten van negatieve gevoelens. Soms zijn anderen ook een stukje spiegel van jezelf buiten jezelf...of een stukje omgekeerd spiegelbeeld...je kan in anderen zowel positieve als negatieve stukjes van je eigen samenstelling bekijken. Leren denken in beelden en symbolen is een soort aanleren van een nieuw alfabet.
Let geconcentreerder op gebeurtenissen, woorden, beelden, toestanden en leer de wereld met kennis van zaken interpreteren. Ook landschappen,niet alleen mensen...geven ons vaak energie...neem eens meer de tijd voor een passage en je wordt 'sage'. Laat het licht en de lijnen en de kleuren in je dringen, voel ineens die ruimte daarvanbinnen. Zuig je longen vol goede lucht en wandel zonder zucht van het ene perspektief naar het andere. Zoveel mensen zoveel landschappen, zoveel gezichtspunten vanuit een andere hoek.
46
Alles kan ten goede veranderen als je je voor het goede openstelt.
Het is natuurlijk niet altijd even goed weer om te wandelen. Zoals het weer neigen wij mensen ook al eens naar depressie...wachten tot het door is en je vooral letterlijk en figuurlijk 'warm'proberen houden...je gemoed niet laten verkillen...al kan dat ook al eens positief zijn als je meer assertiviteit ten op zichte van anderen nodig hebt. Depressiviteit is als een stuk verleden waar je niets meer kunt mee doen en waar je niet mee afrekent...niet alleen de werking van hormonen...jij zou hen moeten sturen in plaats van zij jou.
Daarmee afrekenen kan betekenen dat je leert met mensen te leven, er beter leert mee omgaan of dat je er juist minder moet mee leven...afhankelijk van wie wie het meeste onnodige schade berokkende. Onnodige schade is schade waardoor je als mens niet meer mens van wordt. Man en vrouw kunnen mekaar wel eens beschadigen en hoe langer dat duurt en hoe meer dat gebeurd en hoe meer ze op mekaars tenen trappen hoe minder ze nog voor mekaar voelen kunnen.
Als je goed leert kijken snap je beter waarom mensen bij mekaar horen.
Dat begint al van voor de geboorte...misschien vormen al die verschillende soorten genetische informatie uit het verleden wel 'ploegen' zoals in een wielerwedstrijd met een soort afspraken om het eerste aan de meet, de 'eicel' te kunnen komen...als het zoal werkt...misschien beslist de eicel wel over wie ze eerst binnenlaat...ondanks al die mannelijke afspraken van de ploegen uit de spermaploegentijdrit. Van zodra we er zijn blijven we individueel of kollektief maar koalities sluiten.
Het is belangrijk hier even NU in dit tijdvak van menselijk bestaan op in te gaan...nog een paar decennia en niemand zoekt twee generaties na mekaar een partner in het eigen of aangrenzende dorp...hetgeen daarom niet noodzakelijk te betreuren is, dat bedoel ik niet, maar een psychologisch- evolutionair breken met wat al een heel oud verhaal kan zijn.
In een dorp op een kerkof merk je dat bijna alle mogelijke kombinaties tussen mensen uitgeprobeerd zijn. Naarmate je ouder wordt en in voorzover je nog weet welke voorouder met welke familie is scheep gegaan en wat daar in het geval je die mensen zelf niet gekend hebt nog door overlevering werd over doorverteld ...kan je beter aanvoelen welk een soorten energie je zelf meedraagt...nog allemaal stukjes van die voorouders.
Soms kan je zelfs gelijkenissen zien met dingen waar jijzelf of voorzaten het moeilijk mee hadden of hebben of dingen waarmee je eigen nazaten vlotter mee omgaan. Net als dromen blijven sommige van die observaties over jezelf en de mensen rondom je niet altijd even helder bij en is het vreemd genoeg de bedoeling niet...net als het soort dromen die je je niet meer herinnerd,maar die toch een antwoord waren op wat er zich in de dag of zo heeft afgespeeld. Je ontwaakt met rustige hersengolven en toch weet je niet waarover je nu wel gedroomd hebt. De nieuwe dag kan beginnen...altijd op zoek naar het behoud van de innerlijke rust van 's morgens...je eigen niet laten overnemen door computervirussen die je computerscherm de hele dag bestoken met reklame waar je niks kan mee doen...en die je alleen maar hindert...een mens heeft geen behoefte aan mensen die hem willen 'kopen', maar aan mensen die met andere mensen in ontmoeting willen treden.
Dan wordt je gedachtengang meer als een verre reis, gedachte na gedachte, kilometer na kilometer, in plaats van dat je teveel door de consumptiemaatschappij wordt gedirigeerd.
Als je dan 's avonds echt intens weer naar een goede nachtrust en droombeleving verlangd...komt die er meestal wel en ben je 's anderendaags weer fris vanbinnen...je spiegeltje blinkt weer en je kan weer helderder observeren. De bas-speler die z'n partituur gehurkt op de treinwagonvloer leest, terwijl z'n handen op en neer gaan en hij de muziek hoort en af en toe corrigeert...terwijl er in die bewuste tussenruimte van de trein geen noot te horen is en z'n instrument gewoon in een andere treinhoek gekoesterd ingepakt rechtstaat en hij geen dingesspeler in z'n oren heeft.
De geest is tot veel in staat...het verleggen van dimmensies terwijl je observeert...zoals in de documentaire die ik zag...indien we met ongeveer de gemiddelde
47
snelheid van een parachutiste door de aarde heen moesten vallen...zou dat 32 uren duren...hoe lang zou de overgang van leven naar dood en leven duren...vraag ik me dan af...een sekonde of drie...bijna nul sekonden, waardoor de dood eigenlijk gewoon niet bestaat ? Of moeten we twintig miljard jaar in de vierkantswortel wachten voordat een gelijkaardige kombinatie die het stukje 'ons'-straling van de volgende big-bang zich weer vertaalt in een cel enz... ? Als de dood het inhoudsloze is dan bestaat hij inderdaad niet. Als het inhoudsloze benadert wordt is dat niet alleen zoiets als een bigbang...maar ook zoiets als honger krijgen...je wil het tegengaan en zoekt naar eten...onze ziel zal altijd naar zin zoeken om in leven te blijven...als ze dat al wil...misschien kan ze ook niet anders...zeker als ze alleenlijk als geest verder zal zien te bestaan. Eigenlijk is er geen einde en geen begin maar altijd overgang van het ene in het andere, een eindeloze reis...ook als we in een andere vorm van energie zullen bestaan zal die ook wel in een nog andere vorm overgaan...maar dan wordt het wel wat ingewikkelder dan de vergelijking van de rode draad van het leven en de blauwe draad van de dood die niet tegen mekaar mogen komen omdat je anders kortsluiting hebt...dergelijke vergelijkingen zouden ons te ver leiden.
Laten we het maar rustig bij het leven zelf houden en daar onze vergelijkingen zoeken.
Sommige mensen hebben meer van chimpansees weg die al eens andere apen doden en andere mensen zijn meer met de vredlievender en rustiger bonobo's verwant. Bij niet-mensen heeft dat verschil (bonobos doen het misschien meer) misschien meer met de frequentie van hun sexleven te maken...bij de mens zit dat verschil meer bij z'n innerlijke rust...of zou daar moeten zitten.
Ook de opvoeding speelt een rol...als je nog niet zolang geleden 'linkshandig' was kreeg je een tik van de lat in de school of bond men je hand vast. Alles er doctrinair indrammen in plaats van wat ruimte aan de eigen levensweg en manier van doen te laten...was niet alleen vroeger de boodschap.
Zoals soldaten in 't leger in de rij staan voor een dokter die met een soort pistool inentingen toedient, zo slikken wij alle dagen opinies en meningen die er enkel moeten voor zorgen dat de wereld door overheersing en uitbuiting verder kan blijven bestaan.
Daarom aan alle fundamentalisten in spe : alles is tegelijk veel ingewikkelder en simpelder dan jullie je ook maar kunnen voorstellen. De zelfvernietigingsdrang van sommige mensen, doordat ze het zachte in hun geest en lichaam niet volgen en het eigen gelijk fanatiek verdedigen... dreigt soms anderen voor een stuk of totaal mee te slepen. Als je hen liefhebt wordt liefde een soort zelfkwelling Elke dag van niet liefhebben van het leven in al zijn aspekten ondermijnt en takelt af.
Wat is liefde, wat is haat, wat is rijk en wat is arm ? Te weinig solidariteit en te weinig kansen. Leer allen samen groeps-te dansen. Breek de cirkel van wraak en weerwraak.
Totaal herbeginnen op basis van een menswaardig leven voor iedereen.
Ogenschijnlijk zitten we materiëel goed in 't Westen...we trekken ons voor 't merendeel van politiek weinig aan. Honger en armoede...ver weg...allée kom aan, niks aan te doen zeg !
Maar let op, de wereld is één...de 'problemen' komen toch naar de overkant...en let maar op dat ze ons niet verrechtsen ...vroeger het lachen met de rijke jood...nu de angst voor de vreemdeling ! Goed, die oorlogen dan...zo ver weg. Tot de auto's niet meer rijden...hoe komt dat nou zeg !
Ach mens, laat ons hopen dat het wel goed komt met de wereld en dat we meer bewust ontdekken wat ons daarvoor te doen staat.


48

23.evolutie in het bewustzijn
Eerst was ik supersnel...straling weet je wel. Toen begon ik te vertragen...atoompjes gingen me dragen. Daarna begonnen die wat te prullen...en dra zaten we met molekullen. We hadden het kunnen weten, dat moest eindigen met planeten. Wat dan weer redelijk eenzaam was...zo ver van mekaar afstaan...maar dat deden we toch ook al als atomen...maar nu was 't gedaan...want er zaten celletjes aan te komen.
Die celletjes leerden altijd nieuwe spelletjes...ze moesten zichzelf niet meer kopiëren toen ze met sex begonnen experimenteren.
Van die celletjessex kwam het eerste orgaan en lichaam...en nog was 't niet gedaan. Tussen allerlei soorten groot en klein is ook de mens ontsproten. Wat had hij een leven misschien. Bleef hij in 't begin niet in de buurt van z'n bomen hangen, eten genoeg, aan werken ging hij zich niet laten vangen.
Nog bossen genoeg, jacht en pluk en op tijd nog andere leuke dingen. Van zodra 't ergens te koud werd zijn we dan van d'ene gordel naar de andere getrokken...altijd maar van 't goeie leven blijven dromen.
Toen kwamen er tussen de mensen zij die nooit kontent waren met zomaar genoeg of een beetje...ze wilden stamhoofd, koning, beursspekulant en zo heten. Alles wat voortaan werd gemaakt, eigenden ze zich toe...ze leerden ons werken voor een loon en kopen en verkopen.
Zo werd dus het geld, de duiten, geboren...en hoe meer er werd gevochten om die duiten...hoe meer we naar ons schoon leven konden fluiten.
Toen vonden de nooit-kontenten dan ook nog eens de wapens uit om anderen hun streken te veroveren. Ondertussen kwamen er velen, ze noemden Confucius, Lao-Tse, Boedha of Onze-Lieven-Heer en den Allah, ze hadden misschien wel goed voor...maar wij hadden genoeg aan de zon en de maan, een kampvuur en eten, aan ons innerlijke bestaan...de rest was allemaal goed om weten en soms goed vertaald. Ook veel filosofen sloven zich door allerlei uitleg heen, iedere tijd volgde ze alle wel en wee op de been.
't Ergste was altijd dat een deel van die tisten alles alleen in dienst van boze machthebbers wisten. In feite kwam het samenleven beheren ons toe, en niet de nooit-kontenten; maar was het al niet te laat...ze bestonden al uit een legertje serpenten, hun pluim of hun bik of hun krijt, altijd tot kollaboratie met het kwaad bereid. We besloten ons wel ten allen tijde tegen hen te keren.
Waarom zouden we voor hun onzin blijven kreperen ? We bestudeerden hoe dat toch allemaal kwam...dat we ons steeds lieten vangen door hun telkens heraangepast gezwam. De ene keer riepen ze "'t zijn de heidenen, hak ze toch in de pan". Dan weer "pak ze"want ze lezen de Koran. Nu durven ze wel niet meer te roepen "pak de olie"...maar we zijn nog altijd de dupe verdorie.

24.Ach mens !
Weet je nog hoe we destijds lang vóór de kip en lang vóór het eerste ei en het eerste atoom, als alle gezamelijke energie in één basispuntje samenwoonden ? Ons huisje was het kleinste ietsiepietie groter dan nul...en bij het benaderen van niks zou het zeker ontploffen...want iets zonder zin, iets zonder inhoud...weet je wel...kan niet bestaan.
Weet je nog hoe onze oervorm van leven miljarden jaren geleden weer opnieuw...voor de hoeveelste keer... met componeren begon ? We geloofden als pure straling nog stellig niet in de dood, niet in nul en niet in spoken. We zaten gewoon vol energie, vol straling, we waren gewoon licht dat eeuwiglangzaam met hoogten en laagten, vertragingen en versnellingen weer eens opnieuw aan het eerste atoompje materie werkte.
We konden het gewoon weer niet laten...toen het heelal na onze vorige belevenissen weer tot één punt in mekaar was geklapt. Als gebundeld licht voelden we mekaars voorbije belevenissen en konden niet anders dan weer eens via de grootouders van de electriciteit
49
en het magnetisme, via de zijnsstroom van ervaring en kennis, weer eens aan een nieuw avontuur te gaan bouwen.
We hebben dus op een ongeloofelijke, niet zomaar toevallige, maar soms wel zeer bewuste manier de aarde ontworpen. De eerste tien sekonden na de oerknal waren echt dé ejaculatie aller tijden...jullie laten ze trouwens nog regelmatig in miljarden tonen nagalmen.
Maar zelfs toen we vijftien miljard jaren later onze lieveling, de aarde, ons superei hadden geövuleerd...was het werk nog niet af. Er moesten celletjes en hele wezens worden gevormd...en ook natuurlijk wij...de mens. De eerste prachtige documentaires die we er nu over maken vallen spijtig genoeg in een tijd dat die wereld van ons weer eens aan de strijd om grondstoffen en bezit dreigt ten onder te gaan. Sommigen onder ons proberen dat natuurlijk te verdoezellen en zeggen dat het een strijd tussen rassen, talen, godsdiensten en naties is. Bang als ze zijn om hun plaats onder de zon te verliezen, maken ze er in hun proces van onderwerping van de rede en de menselijke verbeelding een bloederige bedoening van. Ze slepen ons mee in hun achterhaalde praatjes.
Ze misbruiken soms zelfs de grootste wijzen die ooit onder de mensen leefden. Wordt het geen tijd dat hun onderdanen uit de gezamelijke wijsheid totnutoe een bruikbare, echt menselijke wijsheid distileren ?
Wat houdt ons mensheid nog zoal verdeeld ?
We kunnen het leven toch verklaren zonder mekaar in de haren te vliegen...dan gaan we mekaar toch niet naar het leven staan in verschillende soorten uitleg over de dood ?
We vallen toch weer uiteen in materie en straling en straling...dat weten we nu toch...is een 'beginmaterie' met totaal onvernietigbare kracht...de bundeling van het al. Bovendien leven we dan nog eens naar de anderen of sommige anderen biologisch vertakt door omdat we nu eenmaal komponisten zijn. Iedere generatie opnieuw proberen we via de nieuwe formules die we allemaal zijn...van onze negatieve emoties af te raken.
'Bestaan' is dan ook mekaar op de meest uiteenlopende manieren aanvullen. Eigenlijk zijn we miljarden persoonlijke versies van het "er zij licht in de duisternis"...van onze begindagen. Alhoewel we onze beurt zullen moeten afwachten om te weten hoe het ons als zuivere straling zal vergaan...of die toestand dadelijk na de dood ingaat of eerst echt begint als het heelal weer één punt wordt...en we weer eens vijftien miljard moeten wachten om nog eens als een lichaam kunnen te verschijnen...wie zal het zeggen ?
Een beetje mysterie moet blijven.
Laten we toch hier op aarde toch maar ons best doen om 'echt' en niet 'zogezegd' mens te zijn...misschien wordt onze overblijvende straling dan wel rechtevenredig gelukkiger...energie die dan misschien weer door anderen kan worden gebruikt. Misschien daarom dat we al eeuwen tot onze voorouders 'bidden'..., misschien vereist hun verdere groei naar bewustzijn ook onze medewerking...zoals dat bij leven al was.
Niet alleen het 'hier en nu' kan zalig zijn...die evolutie stopt wel nooit.
Veel van wat er nu bestaat, kon men zich vroeger amper voorstellen. De mensen die in de stammenverbanden van vóór de feodaliteit leefden, wisten weinig over hoe het leven als slaaf of pachter zou zijn. Ook het omgekeerde is waar...want veel is relatief...wij beseffen maar al te weinig hoe veel slaaf we van deze op geldgewin gebasseerde maatschappij zijn.
Ons systeem staat of valt met het al of niet 'winstgevend' zijn van onze aktiviteiten. Hetgeen trouwens niet alleen vooruitgang, maar ook achteruitgang en instandhouding van armoede en oorlog met zich mee bracht. Hopelijk komt eens de dag waarop ook de manier waarop we onze leiders verkiezen veranderd. Waarom geen internationale verkiezingen in twee ronden bijvoorbeeld : in de eerste ronde zouden de bewoners van deze bol een programma van mensenrechten voor de hele wereld kunnen goedkeuren : recht op een deftig, ecologisch verantwoord en gestandardiseerd inkomen voor iedereen,
50
afbouw van legers en armoede,... . In een tweede ronde zou men dan de dirigenten voor zo'n programma op projektlijsten in plaats van op partijlijsten kunnen kiezen : projekt werk, projekt veiligheid, projekt telekom...enz...misschien zou er dan ook meer omwille de kennis dan de opbrengst van zaken geregeerd worden.
Wat nu onze overige, diepmenselijke 'problemen' betreft. 'Doe niet aan een ander wat ge zelf niet graag hebt dat U overkomt', lijkt toch zo geen slecht uitgangspunt. Als je tegen die stelregel handelt immers, ontwikkelt zich een moeilijk stopbare dominoreeks van akties en reakties die zelden iniets positiefs uitmonden.
Ook de liefde in al zijn gradaties is een prachtig instrument maar toch nog een aan die grondregel onderworpen iets. Sommigen vinden zelfs dat als ze in hun leven 'maar' één of een paar partners hebben gehad, dat er dan 'niet veel in hun leven is gebeurd'. Moet je in elk dorp van de wereld geweest zijn om iets van deze aarde te snappen...moet je de hele taart gegeten hebben om ze te kunnen smaken ? Als je een vriend of vriendin, echtgenoot of hoe dat je die 'wie' ook noemt kent, en je wordt er niet nerveus van en je vult mekaar aan...prijs jezelf dan gelukkig...en volg de wegen van vooral het hart maar ook de rede en vraag om kracht als je die ontbeert...of in bepaalde situaties...de 'intuitie' die bijna uitsluitend als een soort halfverborgene in alles leeft zal je zo als een soort heilige geest begeleiden. 'Heilig', was dat niet een ander woord voor 'eenmakend'...de eenwording van straling (geest) en 'materie'...? Blijf rechtvaardig en standvastig...zeker zolang we als mensheid al die wetten en het geld als ruilmiddel nog nodig hebben en rechtvaardigheid nog altijd niet de evidentie zelf is.

25. t' is ni et makkelijk van hier nu messias te zijn
Zoals ik gisterenavond al tegen m'n kat zei : "Als ge moest weten wat hier allemaal gebeurdt op de wereld en wat er allemaal al met mijn leven gebeurdt is, dan kroopt ge in nen boom en ge kwaamt er niet meer uit ". Ge moet weten dat sinds ik heb vastgesteld dat ik geen volgelingen bij mekaar krijg, ik soms al eens tegen m'n kat of m'n hond praat. Alle mogelijke dingen die een mens kunnen gek maken zijn mij namelijk overkomen in mijn leven totnogtoe, andere, gelukkige dingen zijn mij ook overkomen...en overkomen me nog steeds...vandaar dat ik toch nog evenwichtig ben.
Ik voel me de laatste dagen zelfs beter nu ik geen pillen tegen m'n maagzweren meer pak, maar veel meer water en thee met honing dan gewoonlijk drink, water van de minnebron van de kapel van Steenbergen...waar dat die ligt ga ik niet verklappen want anders maakt men daar weer een bedevaartsoord van. Ik heb ook besloten van wel weer willen een messias, een boodschapper te zijn...er wel weer in te geloven dat ik de wereld een boodschap moet brengen. 't Is te hopen dat het met mij beter afloopt dan met filosofen zoals Socrates of Christus. Zalig zijn zij natuurlijk die dat gewoon kunnen door voor hun gezin te gaan werken of voor hun bejaarde vrouw of vriendin te zorgen. Vrouw of vriendin ? Daar gaan we weer, ik val weer in één van de taalvallen... ons woordgebruik splijt ons hoofd soms...je vrouw is toch gewoon je hele goeie vriendin, niet ?
Zo pijnigen we ons ook met 'echtscheidingen'...met louter papier eigenlijk.
Geen wonder dat we zoveel therapie nodig hebben en soms is het zelfs zo erg met ons gesteld dat we pillen nodig hebben, terwijl je die eigenlijk niet nodig hebt. Zoek gewoon uit hoe je in mekaar zit en wees gewoon jezelf, vertolk de boodschap die je te vertolken hebt op jouw alledaagse manier. Als je dan zoals in mijn geval al van in je jeugd het gevoel hebt dat je de mensen een geestelijke en een wereldlijke boodschap moet overbrengen, doe dat dan...er moet een manier zijn waarop dat kan.
Zo heb ik al een eigen website gemaakt, waarop weinigen reageren natuurlijk, het lijkt wel of ik toch met moeilijke zaken bezig ben. Toch maakte iemand al een muzikale cd over een ingewikkelde tekst. Nochthans heb ik op die site het leven in al zijn aspekten ontrafeld en geprobeerd van jullie een flink stuk levensenthousiasme mee te geven.
51
En mijn eigen levensloop dan, die mag er toch ook zijn. Op school en op 't werk was ik kritisch en sociaal en probeerde ik iets aan 't sociale geweten van m'n omgeving te doen, op familiaal vlak gaf ik iedereen, mezelf inkluis de vrijheid om z'n eigen stomiteiten te doen Op politiek vlak merkte ik dat rechts voor het oude stond en links voor het nieuwe dat op termijn ook aan ouderdomsverschijnselen leiden kon. Hoe rechtser hoe bedorvener en egoïstisch, hoe linkser, hoe priller en minder levensvatbaar door al de miserie die door de hebzucht in stand gehouden wordt. Bovendien beschuldigd men links er in mijn geval onterrecht van geen antwoord op de 'zijnsvraag' 'is 'dood' dood te kunnen geven. Uiteindelijk, merkte ik dat ik al m'n ervaringen met groepen of enkelingen wereldverbeteraars beter in een nieuw soort politiek partijprogramma met een andere vorm van verkiezingen kon vertalen. Staat trouwens allemaal op die site waar slechts een beperkt aantal mensen op reageerden. Zal ze moeten blijven toegankelijker maken.

Voor de prijs van een combi- personenwagen kocht ik zelfs een soort aards paradijs met veel water en bomen en een chalet en een paar bootjes, waar ik jullie wou ontvangen en onderwijzen over de filosofische zin van het leven...zo ontmoette ik wel een dozijn mensen die allen naast hun gewone levens met één of andere kunsttak bezig waren, maar hen echt mobiliseren om hun kunst in engagement, in daadwerkelijke betrokkenheid om te zetten, kon ik tot dusver met beperkt maar symbolisch resultaat...waar ik maar mee wil zeggen dat niet iedereen zich op het politieke vlak durft te begeven...of het leven en de dood wil begrijpen.
Het is dan ook een riskante bezigheid, zoals je uit het overzicht van de geschiedenis die ik om m'n site schets, kunt opmaken. We hebben allen samen al vele watertjes doorzwommen in al die levens die we vóór het onze op een genetische manier hebben gehad, we waren er altijd voor een stukje zelf bij.
We zouden ons bij de hele mensheid meer betrokken moeten voelen, onze genen zitten overal wel een beetje en gaan terug tot vóór de eerste cel tot stand kwam. We lijken dit sinds de dodelijke Tsunami in Azië wel ineens fel begrepen te hebben, al hebben we wel tegen de oorlog in Irak gedemonstreerd maar er niet dagenlang tegen gestaakt. Wanneer gaan we er eens op vertrouwen dat we 'er' wel iets kunnen aan doen als we ons maar bewust genoeg zijn van hoe de vork van het leven in de steel zit.
Aangezien het bijbels scheppingsverhaal enigszins voor een andere tijd bedoeld is, en we ons niet door het woord 'god' mogen laten verdelen zal ik een poging ondernemen het wezen van jullie oorsprong nog eens uit te leggen. Waarom scharen we ons niet achter het woord 'goed' eigenlijk, maar één letter verschil. Moesten we hier een film over maken, dan zou de film ' Genesis' een mooi voorbeeld zijn. Beelden met de volgende tekst :

26.hier staan we dan, eeuwig oud,voor altijd jong (kabaretvorm)
Goeiendag. Ik weet het, 't is een simpel woord om mee te beginnen. Maar miljarden jaren geleden zou ik dat niet zo gezegd hebben. Toen al zat ik net als jullie, nog verspreid in alle mogelijke soorten atomen, die, net als jullie, door de kosmos vlogen.
Toen duwden we mekaar af en toe eens wat opzij om al eens wat plaats te hebben. We zaten in één of andere molecule, zo hard als steen, zo mals als modder, zo helder als licht of zo zacht als water. Als ik toen iets wou zeggen, dan scheen ik gewoon of dan viel ik gewoon uit de lucht...ik kan dat trouwens nog goed, dat laatste...dat zal een door de eeuwen heen aangeleerde overlevingstechniek zijn. In feite zit ik en ben ik ook nog mineraal, water, licht, golf, enz...zijn wij nog allemaal dat en alles wat zich daaruit ontwikkeld heeft ...tot en met wie we nu zijn.
Nee maar, in die atomen, dat was daar een gedoe rond mijn atoomkernen. Mijn MIN-geladen elektronen vlogen den helen dag rond mijne kop, rond mijne PLUSMINUS evenwichtig geladen kern dus. Den helen dag waren ze me aan 't provoceren, zo
52
uitdagend, zo precies niet kunnen verdragen dat ge kalm in uw onverschillig evenwicht blijft. Dat ging altijd maar van alé, bougeert ne keer, laat ons iets doen, laat ons uitbreiden of zo.

Op den duur was ik als atoomkern wel verplicht van te handelen. In ons taal betekent dat 'uw NEUTRON-evenwicht' verbreken en met uw PLUSPROTON-lading ingaan op wat er in uw eigen en andere stoffen aan MINNETJES te vinden is. Het lijkt wel 'sexen' voor het uitgevonden was.
Maar op nen dag, door al dat over en weer geduw en getrek en gebots en veel vergaderingen om nu eens uit te maken wat we daar allemaal mee van zin waren, met al die nieuw kombinaties van molekulen die we deden ontstaan...
opeens wisten een deel van ons het wel zeker. WE BOUWEN EEN CEL.

In feite is het niet echt zo gegaan, want ineens 'waren we met z'n allen gewoon' 'cel'...ons moeder Chemieke en onze pa Fysicaa hadden een Biologieke gemaakt, ge moet het maar doen.
Dat was allemaal goed en wel, maar u hadden we een serieus probleem. We mochten we zoveel cellen maken als we wilden, ze stierven allemaal te vlug zonder zich op eigen kracht kunnen te vermeerderen.
Maar die cellen waren geen stommerikken...ah nee, heel de natuur, wij dus, ...hadden het beste van ons eigen daar ingestoken...gij zat daar trouwens ook al in. Zo kwamen we op een dag erachter dat we moesten 'delen' om kunnen blijven voort te bestaan...en zo werd de solidariteit geboren. We moesten ons eigen 'delen' om ons kunnen voort te planten. Hoe we daar achter kwamen ? Wel, het stuk 'modder' ,modder, zoals 'mother' in 't Engels dat achterbleef als we als cellen stierven, daar ontsnapte ook de licht en de lucht uit. Die 'licht' en die 'lucht' waren zo triestig dat ze van die cellen geen deel meer uitmaakten, dat ze zwaarder werden en op de nog levende cellen 'drukten' als het regende of stormde. Zo gingen we dank zij de intuitie van het licht en de lucht toch door de knieen en leerden delen.
Ge moogt natuurlijk ook geloven dat het door het bevel van God de vader of zijn broer Alah zijne bliksem kwam.
Feit is dat we weer ne stap verder raakten.

Na een tijd begon ook die toestand ons wat te vervelen; we wilden toch immers niet altijd XX -vrouwelijke materie blijven. Gelukkig dat er op een dag enen een stuk van zijn XX verloor en het voortplanten een stuk plezanter en interessanter werd dan ons eigen moeten op te splitsen...het kwam wel nog op hetzelfde neer, maar 't was eenvoudiger XY bevruchtte het XX-ei en zo ontstond hadden we er een totaal nieuwe telg in de famillie 'biologie' bij : de 'sex'. Man lief, vrouw lief, waar zijn we toen mee begonnen...ik had het miljarden jaren terug, nog zo gezegd als atoomkern van een zuiver deeltje licht , "we zijn nu op ons gemak".

Maar ja...' t was nu éénmaal toch zover gekomen...en eigenlijk was er nog niets veranderd, de minnekes maakten de mannekes hunnen kop zot om toch iets te gaan doen. Nu begon het verhaal eerst goed vaart te nemen. We werden organismen en organen in 't water, we ontpopten onszelf tot vissen, we bevolkten het land op duiznden manieren...van dino's tot mieren. Maar eigenlijk, zeg nu zelf; soms denk ik...waren we niet beter in onzen boom blijven hangen ?
Ik hoor het me nog zeggen(allé 'zeggen', 't is te zeggen we waren aan 't leren spreken) tegen dienene op die andere tak, 'jongen, hou toch uw gemak'. Dat was er zo ene,we noemden hem Meer, die was nooit kontent; hij wou altijd maar meer en meer, meer
53
wijfkes, meer eten, meer grond...tot hem in onzen eigen troep niks van dat alles meer vond. Omdat hij zo geweldig tekeer kon gaan, hadden de meesten er schrik van en zijn ze er maar achter gaan staan toen hem de bavianen wou gaan verjagen.

En zo ging de geschiedenis maar voort. Op den duur zaten de afstammelingen van 'Meer' in streken waar het zo koud was, dat ze in holen moesten gaan wonen in plaats van tussen de takken liggen te dromen. Toen de holen bezet waren, moesten ze huizen leren bouwen en op de duur hadden ze zoveel bezittingen, dat ze het moe waren om er konstant mee rond te trekken. Omdat 'stilzitten' ook niet in hun natuur zat, begonnen ze te leren hoe ze het land konden bewerken. De 'boer' was geboren. Een kalme mens, blij één te zijn met de natuur. Wat we toen voortbrachten, aten we op en we zetten een deel opzij voor minder gunstige tijden. Iedereen deed een stukske van 't werk...en we konden op tijd eens lachen omdat we hadden leren praten en luisteren naar mekaar. Niemand had het er moeilijk mee als er al eens problemen waren, de dorpsraad zou dat wel oplossen.

Op ne keer komt daar toch wel enen af die ons kwam uitleggen dat ne zekere God, de wereld in zeven dagen geschapen had ...en wij waren daar al miljarden jaren mee bezig. Hij joeg ook sommigen schrik aan door te dreigen dat we allemaal levend in de hel zouden verbranden na ons dood...als we niet naar hem luisterden !
Een deel onder ons, trapten daar toch wel in zeker ! Wij, oude Belgen, konden onze rust voorgoed vergeten.
Het bleek namelijk, dat we niet alleen op de wereld waren...en dat er al op ander plaatsen veel meer moet gevochten zijn...dan die dorpsruzies van ons in den tijd. Er was zelfs ne slimme Romein die vondt dat wij de 'dappersten' der Galliërs waren. Sinds toen kwamen er hier veel met hun 'legers' binnenvallen, behalve de Indianen, Chinezen en zwarten ging onze eigen Staat dan weer nog later ons zelf ambeteren.
Ik heb het in den tijd als dorpsoudste nog gezegd : wapens en Meer en meer willen ten koste van anderen en die rijken die het geld en het leger en de goden en afgoden uitvonden achternalopen , daar komt niks goed van.

Maar bon, hier staan we dan uiteindelijk in ons landje dat in solidariteit bewijst dat taalgrenzen geen belang hebben...om ook nog iets positiefs te zeggen. Midden een wereld door honger en armoede en oorlog geteisterd;
waar sommigen te hard moeten werken en anderen niet mogen. Als we een dag terug uiteenvallen in licht en lucht en de rest en de genetica die we achterlieten doen ademen en er ons licht op schijnen...zullen we ons nazaten er aan herinneren...pas op, zie wie jullie volgen...jullie zouden wel eens vroegtijdig kunnen verdwijnen...en dan moeten we weer van voren af aan beginnen.

Dus, we zitten hier nu gezellig bijeen, op ons gemak, wat gaan we nu met de rest van de avond doen ?
Zal ik even de atoomkern zijn. Ik beweeg niet, jullie ook niet, maar toch verlangen jullie nog iets van mij; wat gaan we maken...een rechtvaardiger wereld ? Of handelen we niet en blijven we rondjes-draaien ?
Voor iemand die voor 1 euro per dag schepen afbreekt in India, zijn wij een deel van het grootkapitaal dat hen uitbuit, want de meesten onder ons, kennen een zekere welvaart...je mag dan nch tot dezelfde klasse behoren, we zijn een soort kollaborateurs. Zelfs onze vakbonden eisen nog geen gelijk loon voor de nieuwe Europeanen uit het Oosten.
Ook op ons werk, houden we ons gedeist. Denk eens even aan al die slaven, lijfeigenen en alle uitgebuitenen en gesneuvelden die onze 'vooruitgang' hebben mogelijk gemaakt.
54
Neem nu dat de economische situatie zo verslechtert dat we dat allemaal dreigen kwijt te raken en de lessen uit de geschiedenis niet trekkend, weer eens gaan verrechtsen en ons in meer en meer oorlogen en verarming laten meetrekken. We laten ons toch echt telkens bij de neus nemen door valse nationale tegenstellingen, door 'konkurrentiepositie', door oplossingen als tot 65 blijven werken en al die zever meer. Al wat ne gewone mens wil, is menselijk en nuttig werk en een inkomen, zodat hij bijvoorbeeld een famillie kan onderhouden en jongeren perspektief kan bieden. De politiek is dringend aan herstrukturering nodig.
Na al de banenkostende herstruktureringen die ze laten doorvoeren hebben, zouden zij eens onder het snoeimes moeten komen ...er zou zelfs een andere manier van internationale verkiezingen moeten ingevoerd worden, eerst stemmen voor het programma, en dan voor de uitvoerders...die niet langer op partijlijsten maar op technokratische projektlijsten kandidaat zouden moeten zijn; mensen die van landbouw niks kennen zouden bijvoorbeeld niet op een projekt Landbouw mogen opkomen. We weten allemaal wat er heden ten dage aan de hand is met de wereld, als je je geheugen daarover wil opfrissen, moet je maar eens naar m'n krantenknipsel , boeken en documentaires komen kijken, of surfen naar users.skynet.be/octo Maar weet je wat we er kunnen aan doen :
Eerst en vooral doorhebben wat er boven onze kop gebeurd. De afgevaardigde van de aandeelhouders dreigt te snoeien in het aantal kaders en lekt dit naar de pers. Waarom ie dit doet...de kaders zijn soms te menselijk en durven niet genoeg voor ontslagen zorgen of mensen naar de mutualiteit drijven, de vakbondmensen zijn blij dat de mensen voor hun job vrezen, want zo moeten ze de leiding over niks nemen. Eén grote schrik voor de boeman grote mijnheer anonieme Aandeelhouder, zoals soms de truuk van de anonieme God het nog doet, nog een beetje en we hebben zo'n schrik van alles dat we vluchten in de anonieme Liefde.

Wat men (s) ons allemaal wijsmaakt en waar men ons allemaal mee bezig houdt.
Als ne kleine geboren wordt zoudt ge hem al op vanalles moeten voorbereiden. (of ge kunt daarmee ook al vroeger beginnen door tegen uw buik of onderbuik te praten) Ik zou zo zeggen, manneke of maske, pas op, want ge gaat eenmaal gemaakt of hier buiten het één en 't ander meemaken. Vroeger was je een beetje half en half, een beetje bij je pa , een beetje bij je ma. Wie weet wat een erfenissen hebt ge niet bij.
Zie maar da ge een beetje verschillend bent van ons, dat we al eens kunnen botsen later want we zullen zeker veel van jouw kunnen leren.
En omgekeerd natuurlijk. Al drie generaties hebben we in de famillie zo geen gemakkelijke huwelijksrelatie, misschien kan de famillie dat in jouw kombinatie beter...of gaade gij nie meer aan langetermijnprojekten beginnen ?

Dan nog iet anders. Ge wordt wel geboren, maar dat blijft hier niet duren, want dat is maar tijdelijk. Sommigen zullen U zeggen da ge nadat ge hebt geleefd terugkkomt al een mier of ne pier of een varken of iets of iemand anders . Wat denkte gij daarvan ? Misschien komt iemand dat alles altijd kritiekloos slikt terug als een mier...of hoe een iemand zou terugkomen als een varken...komt ne vis terug als ne pier ? We weten het nie. Maar pieren worden we allemaal als ze ons niet opstoken. Ik wil je geen schrik aanjagen, verre van; want als gij hier rechtvaardig en goed proberen zijn hebt (wa zegde ? milieubewust ook ? wel ja, ga zo maar door; dan moogde vanboven uit die die nog ne goeie mens willen zijn beneden helpen; anders moet ge de pijnen van de anderen helpen verdragen of zo. Ik weet het ook niet. Probeer er maar niet te fel achter te komen, ge zult al wel dingen genoeg te leren en te doen hebben eens buiten.

55
Laat je in 't begin maar eens goed vertroetelen...want da blijft niet duren da ge zo op uw wenken gaat bediend worden. Da's niet goed ook niet, ge moet zelf de wereld in. Pas goed op voor hen die beweren dat ze het allemaal het best weten...ge kunt er misschien wel iets van leren; maar als ge gevonden hebt waar ze fout zitten, moeten ze je niet meer hebben. Als ge teveel bloed en geschiet op tv ziet, zet hem dan maar op iets anders, ne goeien documentaire of zo. Die TV, en die gazet, dat is zoals met eten, ge moet goed kiezen en zien da ge genen bucht binnenkrijgt. Beetje humor tussendoor ?
Laatst zat ik op de stoep van m'n venster naast m'n kat. "Kat", zei ik, "je moest het eens allemaal weten wat hier allemaal gebeurd op deze aarde. Je zou een boom inkruipen en er niet meer uitkomen". In 't dialect klinkt dat allemaal veel sappiger natuulijk. "Kat, ge must het es allemol wieëte, ge kreoup ne bouem in en ge kwamt er nimieeh nemiauw uit
Pauze

En...wat vonden jullie van het eerste deel...toch belangrijk dat jullie weten waar we van komen...waar sex eigenlijk vandaan komt enzo...(pauze)oh...weer geen respons. Bon. We waren bij de menswording aanbeland. Ik sla wel veel van het vervolg op waar sex vandaan komt over...maar dat hebben jullie tijdens de pauze toch op je gsm op 't internet via de radiostraling opgezocht. Ik zal 't even saamenvatten. De aarde was er dus.
De atomsfeer werd gunstig voor de ontwikkeling van biologisch leven. Water lostte mineralen uit de gesteenten op...de rivieren voerde ze mee naar de plassen van allerlei grootte en daar reageerden ze met de molekulen die gedurende miljoenen jaren uit de atmosfeer neergeregend waren. Natuurlijk stond ook de zon al in de keuken van het leven...op de kruidenpotjes in de keuken stonden namen als 'vulkanen', 'elektrische ontladingen', 'straling'...en dat alles werd in de oersoep gekapt. Met de koolstofketen als ruggegraat ontwikkelden zich complexe strukturen zoals suikers, vetten, eiwitten...en al wat goed is. Door molekulen af te breken kwam er energie vrij die de deeltjes samenbond. Zo ontstond na miljarden jaren experimenteren een zichzelf vermenigvuldigende molecule en de eerste celletjes die zich leerden delen, voeden en vermenigvuldigen. De vragen zijn niet voor na de voorstelling...jullie kunnen me ze naar je huisdokter mailen of zo.

Voor we het wisten woonde een oerdeel van onszelf veertigduizend jaar geleden in een grot. Waarschijnlijk zaten we toen al met vele moeilijk hanteerbare driften en angsten. De ene of de andere madam heeft daar een triologie over geschreven, als ge dat leest kunt ge U goed in die tijd inleven. We leerden jagen en boeren, huizen bouwen, praten en schrijven. Zoek dat allemaal maar eens op, ge moogt ook iets doen om uw bewustzijn omhoog te krijgen. Ik heb daar veel over op mijn huisbladzijden op staan...ge moet dat adres maar eens vragen als ge het op de ene of andere manier in mijn huis doet bellen. Samengevat komt onze geschiedenis er op neer dat hij bij tijd en wijlen nog meer beestig dan menselijk was...en daar zijn we nog niet vanaf. Chapeau natuurlijk voor alle geproduceerde kunst, maar boe voor alle op rang en stand en afkomst gebaseerde slachtingen. Hoera en eureka voor het werk van filosofen en de wetenschappelijke vooruitgang, maar oh wee voor al diegenen die de onwetendheid des mensen misbruikten en misbruiken. Hand in hand met al diegenen die het sociale in het vaandel droegen en dragen...maar weg met de lakeien van de spekulatie die de wereld altijd richting oorlog en armoede duwden en duwen. meer op users.skynet.be/octo





56
27.Ook jij en zelfs een kleine gemeenschap kunt de wereld verbeteren
Zo'n tien jaar geleden schreef ik de volgende zinnen :
"Er zal vrede komen in het hart van diegene(n) met een eerlijke ziel. Behoedt de wereld van vernietiging en leidt de mensen naar betere levens. Vergeet nooit dat de wereld onverdeelbaar is. Er is maar één leven en één wereld, neem je verantwoordeljkheid en leef zo intens mogelijk. Wees licht om te kunnen gidsen. Ga naar de mensen toe en spreek over toekomstige vreugden. Jouw plaats zal zijn waar jij je vrij zult voelen. Leg hun het verschil tussen de materiële wereld en de spirituele materie uit. De waarheid is eenvoudig. Ze verbergt zich in het verleden, leeft in het heden en heeft de toekomst nodig. Waarom vindt men zo weinig vreugde tussen veel mensen ? Mensen verwonderen zich niet genoeg over wie ze eigenlijk zijn en over wat het leven dat ze leiden eigenlijk betekent. Ze zouden meer filosoof dan materialist moeten zijn, ze zouden zich de vraag moeten stellen waarom ze in een wereld van rijkdom en armoede, oorlog en vrede, stress op het werk en werkeloosheid leven. Maar er zijn andere redenen voor het gebrek aan vreugde...redenen waarover men nog niet kan schrijven en redenen waarover niemand kan schrijven."
Als ik deze woorden nu einde juli 2006 weer bekijk, kan ik alleen maar zeggen dat er vrede in ons hart kan komen als er een tijd aanbreekt waarop mensen met velen meer beginnen nadenken en handelen om van deze wereld een aangename plek voor iedereen te maken. Waarom zouden we de leiding van deze wereld in handen van een kleine minderheid laten, een minderheid die deze wereld nog voor een andere minderheid tot in het absurde verprutst. Waarom zouden we niet ingrijpen in plaats van toekijken terwijl de barberij in hele delen van de wereld toeneemt ? Men verhindert sommigen van een betekenisvolle job te hebben en men houdt de mensheid in een soort moderne slavernij gevangen. Sommige media, staten en grote aandeelhoudersvergaderingen zijn echt door misantropen gedomineerd...op een bloedige manier blijven ze de geschiedenis van de mensheid schrijven.
En wij dan ? Wij aanvaarden de talloze manieren waarop ze onze levens kontroleren.
Wanneer zal de meerderheid onder ons begrijpen dat de toestand van deze wereld het resultaat is van ons onbewustzijn en onze weigering daar iets aan te doen...we laten de wereld maar draaien zoals ie draait. Gaan we nog lang toestaan dat men ons beliegt over wat 'vrijheid' en 'menselijke waarden nu eigenlijk betekenen ? Nee, we gaan ons niet meer laten doen, en 'ons' dat begint met 'jij'.
Welke zijn de redenen voor dewelke we zo dikwijls zo weinig persoonlijke en sociale moed kunnen opbrengen ? Als we willen weten vanwaar onze negatieve emoties komen en wie we zijn, zullen we dat niet alleen in de boeken van onze verschillende tempels moeten blijven zoeken. Als je de oude teksten leest, onthou dan wel dat de mensen die ze schreven ook het resultaat van hun tijdsgeest waren en dat we onze eigen weg doorheen deze tijd moeten vinden. De filosofische antwoorden en het geloof, ...we kunnen ze ook in de wetenschap vinden en soms lijkt er zelfs helemaal geen tegenspraak tussen bijvoorbeeld de hoop op eeuwig leven en de wetenschap. Om het volgende te kunnen begrijpen moeten sommigen zelfs niet kunnen lezen, alhoewel het niet zo makkelijke fenomenen zijn :


28.vanwaar we komen
In feite kunnen we onze zoektocht naar de zin van het leven aanvangen door te beseffen dat iets alleen maar kan bestaan als dat een zin heeft. Waarom ? Iets kleiner of gelijk aan nul kan niet bestaan...elke vorm van materie die een ruimte kleiner of gelijk aan nul wil innemen, ontploft.
57
Het is net er net mee zoals met de big-ban (of big-bangs) van de geschiedenis van het universum. Teveel druk op één punt doet alles in de mikro en makrowereld ontploffen. In welk stadium we ons ook bevonden of bevinden ; ster, atoom, cel, zelfs onze relaties...teveel druk maakt altijd andere evoluties mogelijk...als deze evoluties het vorig bewustzijn verbeteren...zeggen we dat ze zin hebben gehad.
De natuurwetten hebben de ideale omstandigheden gecreëerd opdat het biologisch leven echt van start zou kunnen gaan. Na de big-bang was er niets dat je kon aanraken...alles, wij oorspronkelijk dus ook waren na energie onder druk, gewoon dus 'straling'...die mekaar ook eigenlijk al 'raakte'.
De materie bestond dus oorspronkelijk alleen als verschillende vormen van straling. (In't Nederlands is 'stralen' er 'goed en gelukkig zien uitzien' eigenlijk...'energierijk'.)
Het zijn de wetten en de pogingen van de straling die het eerste atoom voortbrachten en daarna de planeten en klimatologisch ideale omstandigheden om de eerste cel enz. te 'scheppen'. Het is werkelijk een formidabel verhaal dat ieder maar voor zijn eigen eens moet bestuderen.
Als je dan nog eens in een bos komt, realiseer je dan met welk een snelheid de aarde onder je voeten
door het universum reist, in de richting waarheen ze 15miljard jaar geleden geduwd werd. Heel dat wonderlijke verleden , al die wijsheid die de eerste cellen in zich droegen nog vóór ze zich leerden delen...ze bestaat nog altijd op het moment dat je dit leest. Als we sterven wordt een deel van ons weer minneraal..., maar de straling verlaat ons lichaam. De studie van de manier waarop we observeren en interpreteren en enkele persoonlijke ervaringen die ik NIET 'mystiek' zou noemen en wat studiewerk...leiden me er toe van te geloven dat onze levens niet alleen een sociale betekenis hebben...maar dat we ook op het persoonlijke vlak interageren om voorwaarden te scheppen die ons korter bij ons onbeschadigde 'ik' brengen...bij onze ziel. Onze ziel is niet alleenlijk het genetische erfstuk van de eerste cellen...maar de al eeuwig durende verrijking van de eerste originele straling geboren uit de druk van niet 'niets' te kunnen zijn...het niet zonder vorm kunnen.
In feite, is niet alles wat bestaat één ziel ? We zien God als de ideale abstrakte persoon die alles controleert, maar eigenlijk is het doel van onze evolutie, van onze missie om de wereld tot een plaats te maken waar het goed leven en werken voor iedereen is...en om uiteindelijk meer tijd te hebben om de verschillende manieren waarop we betekenis aan ons leven geven, met mekaar te vergelijken.
Aan iemand die in reinkarnatie gelooft, zouden we kunnen uitleggen dat de kans dat iemand onder ongeveer dezelfde omstandigheden als ongeveer dezelfde kombinatie terugkomt misschien eerst na duizenden big-bangs terug lukt...en dan weten we nog niet of er buiten het universum niet nog andere universums met andere big-bang cyclussen bestaan. Reïnkarnatie is alleen volgens rechtstreekse afstamming mogelijk denk ik en eigenlijk zijn we een mix die een beetje overal ter wereld verspreid is, zonder dat wijzelf daar ooit kwamen. Wij zijn zelf de kapitein van die doorgegeven mix en we moeten ons hart leren volgen, niet de lijn van hoeveel geld we kunnen verdienen (alhoewel de 'voorzienigheid' zal ik maar zeggen die truuk ook gebruikt). We moeten ook NIET de lijn volgen van hoe we ons moeten wreken op iemand anders. We moeten onze filosofische en politieke, religieuse en sociale verschillen en negatieve emoties overwinnen...alle negatieve dingen uit het verleden moeten we vergeten en vergeven...we moeten ons focussen op het heden en het goede voor de toekomst willen.
Stof en geest zijn altijd één geweest. De materie was energie en energie wil altijd de mogelijkheid tot schepping en evolutie. Zelfs als energie zichzel vernietigt of men ze vernietigt, verkrijgt men alleen een verandering in energie. 'De zin van het leven' is iets dat altijd bestaan heeft.
58
De reis van natuur naar kultuur is heel lang geweest. De stof bevat energie die de ontwikkelnig van meer spiritualiteit mogelijk heeft gemaakt...de oorspronkelijke stof was altijd de totaliteit van verzamelde geestelijke energie tussen twee big-bangs in. De eerste zin van het leven is altijd de groei van spirituele energie geweest. Al die krachten zoals temperaturen, afstanden, snelheid, druk en tijd...al de bewegingen van atomen en cellen...het diende altijd de groei van spirituele enrgie. Dat is altijd zo geweest. Onze ziel is niet alleen samengesteld uit de elektronen van onze cellen in onze hersenen maar ook uit de atomen van onze andere cellen en is verbonden met de geest van het universum. Al onze cellen hebben een specifieke funktie en bewustzijn die een dag als de ziel zich uit het lichaam begeeft, overgaat in het geestelijk geheel.
De vraag 'wie zijn we' kan worden beantwoordt met 'vanwaar komen we'.
Deze vraag is niet alleenlijk een monopolie van de religie. 'Religie' komt van het woord 'verbinden', 'relier', 'combination'. De verbinding tussen wetenschap en filosofie, politiek en psychologie, helpt ons beter te begrijpen wat de eigenlijke zin van het leven is. Het 'geloof' basseert zich zowel op een eerlijke glimlach (straling) als op goed gekozen woorden (geluid) als op muziek of alles wat je met je handen aan de aarde verandert...het antwoord naar de zin van het leven is niet alleen intelektueel te geven, bedoel ik maar.
In feite zijn diegenen die zich afvragen of er een God bestaat teveel met de volgende vraag bezig : 'bestaat er een energie met minder of meer of dezelfde soort bewustzijn, die heel de evolutie niet heeft nodig gehad om onze graad van bewustzijn te bereiken'. Welk een energie is er vóór een big-bang aanwezig...de verrijkte energie van een vorige big-bang-cyclus, van ontploffing tot en met weer in één punt samenkomen...of altijd dezelfde uitgangspositieënergie ? In beide gevallen is 'God' steeds opnieuw de herverzamelde of aangegroeide energie, noem het bewustzijn, na één big-bang-cyclus als het universum of een deel ervan, weer ineenstuikt tot één punt met onhoudbare druk.
Het ziet er dus naar uit dat de eeuwige schepping van energie altijd herbegint met niet niets of niemand te willen zijn. Dat wil ook zeggen dat indien iemand sterft iemand ook een nog stoffelijke geestesvorm aanneemt...of moeten we 'behoudt' zeggen (?)... een vorm waarvan we nog niet veel weten...al weten we al veel over 'straling'. Straling is dus de originele vorm van de ontwikkeling van het begin en einde van het leven. Straling is de originele vorm van alle combinaties van vormen die energie kan aannemen en die zich tussen al wat er tussen twee big-bangs gebeurt verzamelt voor een volgende ronde. Misschien wil die straling altijd weer iets op een hoger nivo beginnen of gewoonweg opnieuw beginnen en andere ingebouwde toevallen of voorbestemmingen om ondoorgrondelijke redenen weer een kans geven. Wat mensen dus 'god' noemen is eigenlijk het verlangen naar meer en meer bewustzijn. Zijn het Einstein en anderen en hun boeken en erfenis die me dat doen concluderen...of was het hun straling die me naar deze besluiten leiden ? Wie weet ?
Beter dan onszelf op te delen tussen klassieke godsgelovigen en new agers en 'ongelovigen' (die ook in iets geloven, want 'niets' bestaat niet...beter dus dan ons op te delen in talloze opsplitsingen en hun onderverdelingen, ware het van met de praktische dingen om de wereld beter te maken een serieuse aanvang te nemen.
Waarom hebben we nog geen politiek systeem ontwikkeld dat onwetendheid, oorlog en armoede, honger en werkeloosheid, zinloosheid...overbodig maakt ? Waarom brengen menselijke relaties nog altijd zoveel angst en pijn met zich mee ? In één vraag gesteld : ' waarom heeft de mens nog altijd zoveel problemen met woorden als 'god, geld, geschiedenis, dood of waarden als vriendschap, familie, verlangen...' ? Ik denk dat dat voor een stuk komt omdat we er zich al voor de ejaculatie een heel bewuste strijd tussen de genen voortdoet... een strijd die leidt tot het aangaan van koalities van genen...alsof ons verleden het heden constant in de toekomst wil vertegenwoordigt zien...niet zonder 'betekenis' wil worden...maar altijd de lessen wil leren die nog niet geleerd werden. Daarom lopen wij hier rond en zijn we zoals we zijn. 59

29.doodongewoon

Sommigen hebben iets tegen 'dood zijnde', verbrand worden.
Marcel niet. Toen hij zich een drietal weken geleden nog van zijn stoffelijke cellen bediende, had hij op de begrafenis van een ander lid van de duivenbond gezegd dat men hem "maar naar de verbrandingsoven in Ukkel moest doen".
"Je hoeft zelfs m'n asse niet mee te brengen", had hij tegen z'n Elza gezegd.
Bij iemands dood weegt al wat die persoon ooit voor je belichaamde, heel anders dan alles wat hij of zij tijdens de momenten van haar of zijn leven zelf betekende. Alhoewel je dan in je konstatatiedoos (je hersenen, maar misschien niet alleen daar, wie weet )officieel geen beelden kan zien, meen je de dode bij 't terugdenkproces duidelijk in z''n manier van doen bezig te zien.
Zelfs zonder dat die beelden een andere, nieuwe boodschap uitdragen, blijf je meer dan ooit duidelijk voelen wie hij was...waar hij voor stond.
Aan hem hoefde ik niet zoals tegen vele anderen uit te leggen, waartoe kapitalisme en fascisme via de burgerlijke demokratie leiden kan...
alleszins niet tot ekonomische democratie.
Proletariers die 't vuile werk van de burgerlijke politiekers opknapten, vermoordden z'n vader, een militant die kleur dierf bekennen ...iemand van 't 'heidense' 'soort' dat veel bepaalde zwartrokken destijds niet binnen de muren van begraafplaatsen wilden liggen hebben.
Marcel hield bijgevolg niet van strukturen die iedeeen in vakjes zetten.
'"Soigne bien ta blonde"zei hij nadat hij 'mijn' schalkse ega eens gezien had."
Hij kon uren, dagenlang minitieus zijn werk ter harte nemen, en al hetgeen wij niet hadden gezien , uit de listings opdelven.
Al waren dat dan ook details, voor de grote fouten legde hij onophoudelijk verbanden met de inderdaad niet-vermeende mentaliteiten van sommigen of de strukturen waaronder diende te worden gewerkt.
Alle gegevens van de telefoonabonnees moesten piekfijn kloppen.
Zou hij er kunnen mee lachen als hij zijn overlijdensbericht met een W als eerste letter in plaats van een V zou kunnen zien staan ?
Zijn staalharde ogen, die , als zijn mondtrekken op lachen stonden, heel zacht, geweldloos overkwamen. Wij gunden hem zijn verbolgen blikken , op die zeldzame momenten dat hij dank zij z'n donker brouwsel Engels bier, alles wat hem op de hersenlever lag, innerlijk aan 't verergeren was. Wij hadden op die momenten geen schrik van deze massa, overontwikkeld lichaam.
Hij bewees ons daarvoor te vaak zijn goedhartigheid, door geraffineerd guitig met onze voeten te spelen. Soms wilde hij ons al treiterend zijn macht in een wurggreep tonen of soms stond hij na het werk al met z'n dikke lippen smakkend,in't gat van de burodeur, ons voor wat gerstenat uit de frigo uit te nodigen.
Zo...en zoveel meer (waarvan hij het meeste heeft meegenomen?), was Marcel. In alles en iedereen steekt zo'n grote hoeveelheid materiaal ter inspirering...dat je precies nooit klaar raakt met het totaalbeeld van de wereld om je heen. Je reed dus met iemand van Asse naar een a s -verbranding in Ukkel.
Het krematorium , de plek waar men ook jouw naam, Marcel, in monnikkenstijl, verguld in een groot boek, neerplakte.
Het ersatzprodukt van Sinte Pieter voor de 'vrij' 'zinnig' 'verstandelijken', die zoals ik, ook niet geloven in zomaar God, omdat niemand me dit woord ooit gedefinieerd heeft, maar ik geloof zeker in veel sterke dingen.
Sommigen vonden het ambetant dat er vier maal per uur een reuk van verbrand vlees, voor een minuut hun reukorganen testen kwam? Zoiets als een scheet die je bij bepaalde gelegenheden niet lossen mag. Maar dan ene die betrokkene niet meer hoeft goed te praten.
Laat ons eerlijk wezen. Mikroben en virussen vallen ons aan, wij eten andere wezens op...en als 't zover is, komen de wetten van de ouderdom, de ziekte...ook hun spel met ons spelen. Om maar te zeggen dat we niet al te licht geshokeerd mogen zijn door 't natuurlijke verloop van ' t leven.
Alleen voor burgerlijke wetten die, door onze passiviteit onveranderlijk blijven voortduren, ik heb het ondermeer over oorlog, daarvoor is verontwaardiging niet ongepast...maar soms ver te bespeuren.
Vier weg te werken stoffelijke overschotten per uur, was een lachertje voor de gevoelsloos gemaakte Auschwitz-werknemers.
Voor het krematorium-personeel, waarvan alleen maar de asse-uitstrooier iets militairs heeft (de groet aan de asse en de nog niet-veraste verasste famillie en kenisssen ) is vier per uur een veel estetischer aangelegenheid.
Behalve misschien als je daar al lang werkt, want dan wordt het een 'zaak'.
Er komen lijkwagens uit het Brusselse en naburige streken aangereden. Je mag je niet vergissen van kist. De kisten zijn er van hout, waar niet aan genageld of gevezen is. De handvaten moeten eraf. De temperatuur moet
150O graden zijn. Althans volgens 't gefluister van sommige gasten die best wat ingetogener met Marcel mochten bezig zijn.
In de rekonstruktie van een klein aards paradijs, met water en vissen en al; bedoeld als cafetaria, zijn er vier hoeken voorzien. Kwestie van de famillies en de kenissen van de overledenen niet al te zeer te mengen...
Heerlijke muziek. Je beseft dat het alleen door die tijdspanne kontinu ,geconcentreerd aan het innerlijke wezen van je vriend te denken, mogelijk is geweest, dat je zo sereen naar voor stapt...en de lang vastgehouden roos die in een kubusje water zit ...op het fluwelen laken dat over de kist prijkt, neerlegt...niet denkend aan de anderen rond me heen.
Ik zou het, indien mij misschien meer tijd zou beschoren zijn, het voor ieder van hun doen. Weer zou ik dan zo'n prachtige levens in letters moeten vertalen...weer aan een overblijvende beloven van er iets over te schrijven.
Het zou een broodwinning kunnen zijn, of 'stof' voor een apart boek over alle reeds overleden figuren die ik al 'gevat' 'gesnapt' heb.
Achteraf zou ik dan wel veel processen op m'n nek krijgen , omdat er van iedereen wel iets 'af te breken valt'. Alleen de 'echte levenden' snappen dan dat dat 'af te breken' eigenlijk diende om iets anders proberen op te bouwen. Systemen en mensen, alles lijkt precies voortdurend aan afbraak en opbouw te moeten lijden.
Toch eigenaardig, 'kurieus', die oudere kollega's op een kerkhof-uitstrooiplaats-met-bomen-in-bloei-zo-bijeen. Vinden zij het leven in deze periode van hun leven nu eerst echt spannend, nu de grote ontknoping, het grote raadsel, zoveel dichter bijkomt ?
Of zijn zij totaal ontmoedigd door dat beetje as dat daar uitgestrooid wordt ? De grootste grollenmaker van de buro, de grote Bonnewyn, afkomstig van een geslacht van clowns, treft dit alles 't diepst, omdat hij één van de speciaalste voelingen met 't leven heeft.
Of misschien omdat hij Marcel misschien nog 't best kende...of omdat hij zo dicht bij zijn pensioen staat... . Iets waarvan , in Marcel's geval, alleen het laatste woord van de vorige zin, heeft kunnen genieten.
Gekremeerd worden, een schoon zaak, behalve als er een grasmachine in de buurt staat. Deze alles relativerende schrijver die, vanuit het centrum van dat vermogen toch nog zo subjektief op de stilstaande grasmachine reageerde, slaagt nu zijn arm over de wenende Elza en troost haar met 'dat alles weer opnieuw begint', zoals de botten op de bomen. Een week voor Elza Marcel kwijtraakte had je nog gebeld om te zeggen dat jullie
60
met een paar kollega's de zieke Marcel zouden komen bezoeken.
Je had haar nog gezegd van hem te vertellen dat je dan samen wat bloemen op het graf van een andere, minder opvallende, maar ook intens levende kollega
komen leggen zou. De Roger Delflosse noemden wij hem.
Deze oud-Rex en Mussolini- hater geloofde dat hij (niet de fascisten) 'terug zou komen, onder de vorm van bloemen op zijn graf'. Goei poging Roger, goei poging. De Roger wist ook altijd vanalles, zoals dat de nieuwe Karel Van Europa, 'Miert de eerste', op het kabinet van de keizer van de PS begonnen was.
Elza liet m'n hand gedurende twee minuten niet los. "C'est comme on a tue moi -meme", zei ze. Ik heb hem dus niet meer gezien en die pinten in het cafe van Elza en Marcel te Ellezelles niet kunnen drinken. Ik heb ook niet kunnen proeven van de lekkere salades die hij voor hun en zijn geburen uit alle mogelijke groenten komponeerde.

Maar nu hetgeen ik in alle ernst zo lang onderdrukt heb, dat ik het bijna door de humor weggecijferd kreeg. Als zuiver traditioneel materialist dierf ik het gevoel dat ik in de oase-kafetaria kreeg precies niet beschrijven destijds.
Ineens, voelde ik een soort magnetisme aan m'n voeten omhoogkruipen, precies alsof je twee magneten op afstand van mekaar afhoudt(of zoals in de kindertijd dat spel om een naald op een stoel te laten voortbewegen met een magneet onder de stoel).
Die magnetische 'doortocht' ging vrij vlug...een dertigtal sekonden. Toen dat 'doortrekken' ter hoogte van m'n hart was, dacht ik ,'krijg ik nu een hartaanval' of wat.
Ik was even ongerust en zette m'n cola neer, daar aan tafel acht.
Enkele sekonden van die lange halve minuut dacht ik toen dat ik me best ergens zou aan vasthouden. Uiteindelijk toen die 'ervaring' in m'n hoofd kwam werd het een soort 'heldere, zichtbare gedachte' zonder woorden...een beeld van een soort lichtgevende piramide, het kan ook een kegel geweest zijn...in ieder geval iets dat van beneden kwam en slechts zichtbaar was op het moment dat het me letterlijk in m'n hoofd 'ontsnapte'.
Een beetje zoals van die science-fiction- tuigen die vanonder op tv in beeld komen en dan de ruimte in suizen...ja vooral dat blijft me bij...nu begrijp ik het als Pigeon ...of wie anders?, die in wezenlijk geconcentreerde vorm met al z'n ervaringen en nieuwe bagage 'passeerde'. Zit hij nu in de reservebanken van het leven, zou hij nog wel willen meedoen , maar kan hij slechts aanwijzingen doorgeven ?
Aanwijzingen waarop de spelers op het veld toch moeilijk kunnen reageren, want zij zijn hun match bezig. De vraag in dit hele gebeuren, is misschien ...welke krachten dat bepalen wie uiteindelijk de trainer (de hoogste hierarchische energie)
overhaalt van de Pigeon terug op te stellen. Maar ja, wie stelt er nu een duivenmelker met een cafe in een voetbalploeg op. Let wel ! Dit is niet zomaar humor om de humor, maar een manier om sluiers op te lichten.
Als je de vraag te moeilijk maakt, zal je het antwoord niet vinden.
Moeten we het wel winden. Misschien hebben we Pigeon z'n tips al wel gehad en heeft hij weer een nieuw spel voor de boeg...zonder ons.
(opgepast, dit stukje proza is van rond 1988 ...van toen af ben ik me ook voor zulke zaken en niet alleen het sociale gaan interesseren...en heb me daarbij zoveel mogelijk op het wetenschappellijke en bewijsbare georiënteerd....en ben ondertussen al die dingen veel scherper gaan stellen. Een tijd erna veranderde heel m'n leven, een scheiding, plotse interessen voor boeken rond psychologie,...een andere stad om in te werken, boeken over de kracht van positief denken, een vriendin die me met een aantal boeken en ervaringen in kontakt bracht... enz... .

61

30. Er was dus toch leven na de dood (fiktief)
Het leven van elke dag is een aanvullende bron van inspiratie op alles aan theorie en praktijk waar ik al in elke literaire vorm over schreef.
Ik kan ophouden met schrijven en het aan me laten voorbijgaan tot ik het waarom ervan binnen enkele jaren beter snap ...of ik kan er dagelijks een verslag over uitbrengen. Ik dacht na over de struktuur van m’n dag en bladerde in m’n werken en m’n verschillende soorten inspiratiemappen met ideëen en boekbesprekingen en sorteerde m’n opnames van TV-momenten en krantenartikels en boeken die ik om hun blijvende waarde de moeite vond.
Opdat een eventuele lezer dit zou kunnen volgen moest ik hem of haar eerst een aantal filosofische levenshoudingen overbrengen.
Hoe dit aan te pakken ?
Deze levenswijsheden waren deels het resultaat van een kritische studie van de bestaande levenshoudingen en deels gebaseerd op mijn eigen praktische ervaringen temidden allerlei personages die eigenlijk iedereens levenswereld bevolken.

We hebben ze bijna allemaal wel; famillie, bedgenoten, werkgenoten, vakbondsgenoten, partijgenoten, hobbygenoten, vrienden… .

Van al het gebrainstorm in m’n hoofd, vreesde ik even over te koken, als leek nog verder op mijn stoel blijven zitten wachten tot er iets daagde, gevaarlijk aan een ontoelatbare grens te raken.
Ik ging buiten in een door de elementen aangetaste houten buitenstoel zitten bekomen.
Ik strompelde terug binnen. Als symbolisch sloot ik de deur. Er knakte iets in me en ik sloot m’n ogen hier op aarde voor de laatste maal. Onverwacht afscheid, waar ik al zo dikwijls over had gefilosofeerd. Enkele van de dingen die ik me had voorgesteld, werden werkelijk.
De ervaring zelf was toch heel anders en een beetje te vergelijken met de ervaring die ik eens tijdens de crematie van een oude werkcollega van me had beleefd :
Eerst trok er een soort magnetisme door m'n lichaam beginnend van aan m'n voeten, net alsof het uit de grond kwam. Toen dat m’n hart passeerde vreesde ik echt van ‘oei’, het gaat goed fout met me.
Maar nee, het magnetisme versnelde z’n snelheid en éénmaal in m'n hoofd werd het een zichtbare driehoekige pyramide-achtige 'lichtdimensie'. Deze vorm geelachtig licht versnelde en zoefde zoals een fiktie-ruimteschip weg in de eindeloze donkere en verlichte ruimten van de... makrokosmos ?
Of was het de mikrokosmos ? Of een soort onverschillig evenwicht ertussen ?
Waarschijnlijk bevond ik me in de anti-materie die elke soort materie in zich draagt...in de mikrokosmos...maar die is overal, dus ook in de makrokosmos. Voilà, het mysterie 'God is overal', was daarmee opgelost.
In ieder geval, ER WAS DUS TOCH LEVEN NA DE DOOD.
Bij leven had ik drie te kombineren opties rond de dood gehad. We vielen zeker terug uiteen in de elementen uit dewelke we waren samengesteld ; energieën zoals mineralen, water, lucht en licht- en andere golven met zeker hun eigen vorm van bewustzijn.
Vermits we genetisch met de rest van de biologische wereld verbonden waren…waren we ook in die zin niet dood.
Als derde optie had ik alwel bij leven al vermoed dat al je bruikbare levenservaringen, die eigenlijk al begonnen via allen die in de genetische aardse boom aan jouw leven voorafgingen, na de aardse dood als een soort bruikbare ,in twee richtingen werkende energie zouden kunnen dienen.
62
Die energie, zoals de elektronen waaruit ze bestaat, is onvernietigbaar; ze kan alleen van vorm veranderen en dat is wat er vóór en tijdens en na ons leven met ons gebeurd.

Ik ervoer m’n ‘dood’ zijn als een wedergeboren worden in een andere di-mensie in het ten volle beseffen dat ‘ik’ en ‘we’ eigenlijk al eeuwig leefden ; reeds ver voor het ontstaan van het eerste atoom en de eerste cel als een bezielde energie...de kern van het goede dat zich altijd opnieuw als een kunstenaar uiten wil. Atoom en cel enzoverder worden wil, terwijl het struktuur en samenwerking in de chaos van de afzonderlijke elementen schept. Zelfs als het heelal in één punt verdwijnen zou, zou het toch weer in een ander punt opduiken. Dat andere punt, dat hetzelfde is, het punt midden de cyclus van de achtvorm. Zoals een hart het centrum van de achtvormige bloedsomloop is en een ster het centrum van de makromaterie rondom haar. Zoals een atoomkern centrum in de mikrowerld is.
De overgang was net zoiets als het gevoel dat men heeft bij het aanschouwen van het licht dat vanuit de avondschemer en de donkerte van de nacht in een aantal overgangen van lichtgradaties, ‘s morgens terug geboren word.
Net zoals je bij leven en welzijn soms niet weet of er leven na de dood is, weet je wanneer je dood bent ook niet of je nog een lichaam hebt of niet…zeer raar is dat…van het ene ‘onopgeloste’ raadsel duik je dus in feite een ander in.

M’n individualiteit begon een reis langs ons kollektieve en mijn individuele verleden naar het punt van mijn dood, waar de individualiteit weer in het geheel leek op te gaan en terzelfdertijd er toch nog apart naast bestond. Het ging allemaal wel snel, maar op aarde zou ik vele miljoenen pagina’s nodig gehad hebben om het te beschrijven. Die reis van het atoom naar de cel en de samenleving van nu, doorheen een schets van de menselijke geschiedenis; was eigenlijk een beetje zoals bladeren in een encyclopedie...maar dan op een nog vernuftiger manier dan 'digitaal'. De boodschap en inhoud van de reis was een beetje te vergelijken met een encyclopedie van A tot Z over alles, vanuit alle standpunten bekeken. Misschien was die beleving rechtevenredig met de moeite die ik mezelf had gedaan om zoveel mogelijk voor de mensheid bruikbare kennis op te doen.

Het was alsof de geestenwereld een soort internet-achtig geheel was, samengesteld uit de verschillende geaardheden van alle tot nu toe geleefde levens. Ieder soort leven was een 'home-page' eigenlijk...met vertakkigen naar al diegenen die binnen het aardse verhaal in verbinding met mekaar hadden gestaan. 'Hadden gestaan...' of 'stonden'...het was me nog niet duidelijk.
Het leek er sterk op dat hoe beter het werd om op aarde te leven, des te mooier de symboliek waartussen de 'heengeganen' leefden, werd. Was dat soms de drijfveer van de interaktie ?

Toen ik op een zeker punt NU, na het panoramische overzicht op mijn en ons aardse verleden aangekomen was, drongen de nieuwe wetmatigheden van mijn nieuwe vorm van bestaan tot me door. Ik werd er niet alleen sprakeloos van, ik ‘was’ ook sprakeloos, toen ik besefte op welke manier ik mij voortaan alleen maar naar de nog niet gestorvenen ‘uitdrukken’ kon. Er was ook het besef dat zij mijn energie konden gebruiken en ik de hunne ook nog…maar alleen op symbolische, intuitieve wijze, via gedachten, beelden en dromen en gebeurtenissen…een soort pure inspiratie in feite.

Ik was niet alleen spraakloos, ook ‘zien’ deed ik niet meer omdat ik zelf voor een stuk licht en lucht en vanalles meer was…zonder juist te weten wat, zoals je tijdens je aardse leven toch ook je ingewanden niet kan zien en alleen via een spiegel ‘je verschijning' kan ‘zien’.
Toch dacht ik nog veel meer in zichtbare ‘beelden’ zoals je bij leven in je hoofd ook
63
‘beelden’ kan zien, waarvan sommige wetenschappers zeggen dat ze er niet zijn. Ik voelde ook sterker dan ooit de goede inborst die ik altijd bij me had gehad.
Ik ‘hoorde’ ook niet meer en toch wist ik eigenlijk niet of ik nog kon horen, want zoals iets dat gezegd wordt ook nog lang erna in je hoofd kan ‘doorklinken’, zo hoorde ik op die manier dan toch nog.
Ik vroeg me af of een stem ook geen gedachte was. Zelfs een gedachte leek een gevoel.

Bij ‘doodzijn’ leek meer de nadruk op het ‘aanvoelen’ te liggen. Het aanvoelen van diegenen met wie je in het leven verbonden was.
Niet het letterlijke aanvoelen, maar het mekaar in de geest ‘raken’…zoals de verhouding ouder-kind of man-vrouw of vrienden en werkgenoten onder mekaar. Het werd me meer nog dan tijdens m’n leven duidelijk, dat al hetgene je als bewustzijn en daden op aarde opstapelt ;al die positieve en negatieve dingen die op mekaar inspelen ; al reeds terzelfdertijd als een energie aan de andere kant als een puzzel ineengelegd worden. Het uiteindelijk ‘aanzicht’ ervan geeft je het beeld van de stand van zaken van ‘zelfkennis’ die je hebt bereikt bij je dood. We kunnen eens 'ontbiologied' alleen nog de intensiteit aanvoelen van wie we zijn.
Je aardse, op positieve en negatieve emoties gebaseerde ‘ziel’ die het beneden schijnbaar voor het zeggen heeft, laat al in het aardse leven stukjes ‘geestelijke informatie’ ontsnappen. Je uiteindelijke dood is het geheel van informatie dat je aangeboden wordt. Pas als je dat ginder allemaal door hebt, krijg je een soort geestelijk orgasme dat je in staat stelt te beseffen dat je aan de andere zijde niet alleen bent en dat er ook met andere geesten kan worden gecommuniceerd…net zoals je tijdens je aardse leven soms anderen nodig hebt om volledig te zijn. Net zoals je dat allemaal op sommige heldere momenten van je leven ook beseffen kan en dat besef dan tijdelijk verdwijnt omdat de gebeurtenissen bijna nooit stilstaan.
Er zijn zelfs momenten waar je je als geest, net als op aarde op je eigen terugtrekken kan…dat zijn dan de momenten, waarop je eigenlijk zoals tijdens je aardse leven, nog het meest verbonden met alles en iedereen bent.

Net zoals op aarde is het leven na de dood niet allemaal rozegeur en maneschijn, het proces van bewustzijnsverhoging dat al begon bij de aardse reis van voor het atoom naar de cel, het organisme, het dier en de mens en z'n samenlevingen…dat proces gaat gewoon verder na de dood.
Het hangt van je aardse verdiensten af in hoeverre je gewapend bent om het proces van bewustzijnsverruiming na je dood, verder te kunnen zetten. Ook je rol in de hierarchie van het hiernamaals bepaal je al tijdens je leven.
Jullie ‘nog levenden’ zouden verbaast staan van wie wat hier in deze wereld na jullie wereld vertegenwoordigt. Indien men het mij toestaat om mee te delen, later meer daarover, maar ik heb het gevoel van niet. Om dat allemaal te kunnen uitleggen moet ik terug naar de puzzel van m’n zelfkennis die ik tijdens m’n leven aanlegde.

ER WAS EEN REDEN WAAROM IK HAD GELEEFD EN NOG LEEFDE
Ik 'keek' naar de plaatsen op de wereld die ik had verlaten en 'zag' de groei en oogsten op de velden naast de wegen waarlangs ik had geleefd of gereisd. Ik zag de auto’s op de wegen en de rook uit fabrieken en huizen. Ik zag de dieren, maar de mensen zag ik niet. Misschien was ik in de mensen en kon ik ze daarom niet zien.
Heel vreemd in ‘t begin. Mijn kennissen leefden alleen nog in m’n herinneringen…ik kon ze alleen maar in m’n herinneringen zien, wat eigenlijk toch meer een hulp in m’n invoelingsvermogen, dan een minpunt was. Het versterkte het gevoel van afzondering dat ik leek nodig te hebben om me beter te concentreren op het observeren van de
64
redenen waarom ik had geleefd.
De hoofdreden van m’n bestaan was het doorgeven van de tekst die ik vlak voor m’n dood geschreven had. Ik had namelijk vlak voor m’n dood een inleiding tot het schrijven van een ultieme roman die ik echt voltooien wou, geschreven. Ik had de inleiding ‘mijn inspiratiemappen’ genoemd.
Al zagen de heengegaanen ‘de nog levenden’ niet meer bezig, ze wisten wat er in die andere wereld gaande was. Zoals de levenden soms bezig waren met de vraag naar het leven na hun dood, zo waren wij, de ‘heengegaanen’ nog altijd bezig met de vraag naar wat er na ons nieuw leven na de dood, ons nog als ‘daarnamaals’ te wachten stond. Ook de energievorm van de 'heengegaanen' was niet voor 'eeuwig' en ook hun energie moest ooit nog eens naar een andere overgaan. Kwalitatief hadden we ons eigenlijk ‘verbeterd’, daar we tussen ons, ‘heengegaanen’ voornamelijk communiceerden met mensen die tijdens hun aardse leven met dezelfde interessen bezig geweest waren.
Het was frapant hoe ieder dat op zijn manier had willen doen.
Diegenen die bijvoorbeeld als boeren bezorgd om land-en tuinbouw waren geweest kregen energie van hen die er op aarde graag mee bezig waren en omgekeerd.
De communicatie tussen hen, kwam erop neer dat het systeem als een soort verbonden vaten werkte. De hebzucht van een kleine minderheid op aarde belette vaak dat de energietoevoer in beide richtingen doorstroomde.
Dan gingen de afgevaardigden van de boeren in het hiernamaals bij wijze van spreken ‘aankloppen’ bij de rechtvaardigen die destijds de wereld willen verbeteren hadden.
Dan vertelden die rechtvaardigen dan weer over hun problemen, en die uitwisseling alleen al was voldoende om beneden en boven toch weer wat energie te genereren om toch weer een aantal hoopgevende gebeurtenissen te ontwikkellen. Evenredig groot was dan de pijn van die gezagshebbers of hun collaborateurs die die blokkades destijds hadden veroorzaakt.
Bij deze zijn dus de huidig levende kreaturen op aarde verwittigd. Doe er iets aan of anderen zullen er iets aan doen…en in de hiernamaalswereld is het pijnlijke deel van het bestaan van de gewone doorsnee sterveling veel vlugger geheeld. Alleen zij die overwegend goede bedoelingen hebben gehad, worden niet lang met persoonlijk nog te verwerken pijn geconfronteerd. Zij ook die op aarde zo aan hun eigen zelfkennis en eventuele heling hebben gewerkt en daardoor zoveel goede golven produceerden dat de heling van anderen mogelijk werd…kunnen nog aanvoelen hoe het met de mensen en dingen beneden gaat…zonder rechtstreeks kunnen in te grijpen...en zonder er pijn van te hebben. Ze kunnen alleen een soort inspiratie en raad aandragen die door de eigenlijke ‘antennes’, die ook de op aarde levende mensen zijn, zou moeten kunnen worden begrepen. Vele negatieve emoties verhinderen dat proces echter. Zowel heengegaanen als de klassiek levenden hebben één groot werktuig dat individuen van beide groepen meer of minder goed kunnen gebruiken : de vrijheid van handelen. Deze vrijheid van handelen is een totaalprodukt van al de situaties waarin ze werd gebruikt en kan om bijna onbeschrijfelijke, bijna onnavolgbare redenen soms voor bepaalde bijna niet te vatten redenen 'geblokkeerd' worden voor beide groepen of hun individuele 'bestanddelen'.
Het hiernamaals waarin wij funktioneren, kan ons alleen maar doen ‘filosoferen’ over nog een ander ‘daarnamaals’, omdat er van tijd tot tijd onder de ‘heengegaanen’ die wij kennen ook geesten zijn die er ineens ‘niet meer zijn’; alhoewel we hun aanwezigheid nog op andere manieren kunnen aanvoelen.
Net zoals op aarde zitten we eigenlijk voortdurend in een tussenstadium, dat je net zoals tijdens je aardse leven kan onderverdelen in een aantal stadiums van immer voortdurende ontwikkeling.
Weer blijkt mij dus glashelder wat ik al tijdens mijn aards leven heb ervaren. Alles is één
65
en verbonden, maar er zijn voortdurend tussenschakels, zoals er maar één kleur van licht is, maar zeven hoofdkleuren en een groot gamma vermengingen. Net zoals vanuit de stilte zeven klanken ontstaan, waarmee je de mooiste muziek en woorden componeren kan.
Net zoals de gedachte, het gevoel en de inspiratie op zijn minst zeven schakeringen van literaire expressie kunnen laten ontstaan.
Van kreten tot praktisch gebruik van woorden, proza, poëzie, essay's, filosofie of een leeg blad toe.
Net zoals je iemands huid op verschillende manieren aanraken kan, van ruw tot heel diep masserend of heel traag en zacht. Vreemd dat we dat lichamelijke eigenlijk uitzonderlijk misten… waren we er nog mee verbonden ? Konden we deze drang in het genetisch bewustzijn van levenden opwekken ?
Hoelang zou zo’n toestand voor elk van ons afzonderlijk blijven duren ? Bestond tijd misschien alleen voor hen die zich niet goed in hun vel voelden...nog veel blijven zoeken voor de boeg hadden ?
Bleef het zoeken van het waarom van alles ook niet voortduren ?
Het uitzien naar de volgende fase in onze ontwikkeling was dus een nieuw soort raadsel voor ons. Ik persoonlijk geloofde niet als een aantal anderen dat we weer gingen verdichten en na het ‘verdwijnen’ uit het hiernamaals weer in een soort aardse lichamelijke werkelijkheid zouden terechtkomen. Ik hield het meer op gissen naar de richtingen die onze geestelijke groei nog kon uitgaan en naar de manier waarop we onze genetische stamboom van alle rassen daar beneden zo goed mogelijk konden duidelijk maken dat ze hun eigen moesten leren behelpen en ontwikkellen om het hierboven makkelijker te hebben...en ook om het ons makkelijker te maken.
Ik had niet veel heimwee naar het beneden, naar het lichamelijke zieleleven, dat het embryo van de geest was, en ook weinig verlangen naar dat waar m’n hiernamaalsvrienden over filosofeerden, het verlangen om terug in verdichte vorm onder aardse omstandigheden te leven. Misschien zou ik het gewoon niet of voorlopig niet weten of zij ooit naar het 'daarnamaals' overgingen of weer, zoals ze hoopten 'reïncarneren' zouden. Dat ze dat reïncarneren maar aan de genetica beneden overlaten.
Het was net of ik al genoeg voldoening had aan het feit de positeve aardse ontwikkelingen nog kunnen mee te beleven. Ik liet hen alleen al door m’n aanwezigheid merken (want zo kommunikeren we daar) , dat ik hun verlangen naar een soort lichamelijke 'wederkeren' een romantische beschouwing vond.
Je kon toch niet terug in de tijd reizen in de zuivere materie, in de anti-materie wel, want we hadden toch nog altijd onze ‘herinneringen’, waardoor we konden ‘teruggolven’ in de tijd…en we zaten toch nog voor een stuk in de lucht en het licht en de mineralen tussen de levenden. Althans ik dacht dat die ervaring voor elk van m’n hiernamaalsgenoten met dezelfde energieën zo was. Op aarde kon je in ruimte terugkeren, maar niet in tijd; dat konden alleen de ziel en later de geest via hun herinneringen…een ziel die voor een stuk lichamelijk was…want anders zouden de levenden geen herinneringen kunnen hebben. Aangezien wij, geesten deel uitmaakten van het licht en de lucht en de golven, misschien zelfs van de voedselketen, hadden we op die manier een invloed op het zieleleven van de biologisch levenden. Sommige van m'n geestesvrienden dachten zelfs aan terugkomen door via het genetisch materiaal weer voor een stuk een aards leven te beginnen. Romantische dromers ! Volgens mij overlapten de ziele-en geesteswereld mekaar gewoon.
Er moest dus zowel tussen de levende als de hiernamaals-en daarnamaalswereld voortdurend een soort verbinding zijn; net zoals verleden en heden en toekomst al eeuwig resulteren in de dialectiek van these-antithese en synthese. Stelling, tegenstelling, samenstelling.
66
Had een deel van m'n 'hiernamaalsgenoten' hun leven als te louter verstandelijk ingestelde filosofen doorgebracht en wisten ze eigenlijk veel over het niet-intelektueel ingestelde volk daar beneden? Hadden ze misschien daarom het gevoel en de nood om opnieuw aan een biologisch leven te beginnen. Als boer of bandwerker...of als 'bedrogen' man of vrouw indien ze bijvoorbeeld andere beweegredenen zouden hebben om terug te gaan. Ik probeerde hen ervan te overtuigen dat het hen niet zou lukken en vroeg om inspiratie aan de schrijver daar beneden op wie ik m'n hoop had gesteld. Inspiratie bleek immers iets dat in beide richtingen werkte.

In hoeverre hadden mijn collega-geesten allerlei subjektieve levensomstandigheden kunnen doorvoelen ? Als tegenargument kreeg ik van mijn collega's ‘teruggegolfd’ dat ik net klonk als een socialist die hier in 1883, mensentijd, ook een paar mensenjaren geweest was.
“Hebben jullie je eigenlijk al afgevraagd wat jullie hier eigenlijk dan nog doen ?”, was mijn tegengolf. Waarom zitten jullie eigenlijk nog niet in het ‘daarnamaals ? We zijn tenslotte toch 2003 'zielentijd' en ik ben al geest sinds 1979 ” Tijdens het ‘golven’ van die gedachte begreep ik ineens wat Albert Einstein bij leven ook al van zijn eigen theorieën niet begreep toen hij ze voor het eerst als ziel aan papier toevertrouwde.

In 't aardse leven moest ik er altijd voor zorgen dat ik m’n teksten niet kwijtraakte, hier kwamen ze zoals iets dat je gewoon op ‘t internet opvraagd in m’n geest bovengolven.
Niet iedereen kon van dergelijke hiernamaalse natuurwetten gebruik maken.
In de hiernamaalse ‘aanwezigheden’ met minder bewustzijnsgolven waren er afgestorvenen die in vergelijking met het onze een eerder onderbewust bestaan leidden met weinig interaktie tussen het aardse en hiernamaalse bestaan. Ze hadden geen afstand van hun aardse beslommeringen kunnen nemen en hadden in hun aardse bestaan ook geen duidelijk zicht ontwikkeld op de hun dominerende emoties en strukturen die hen bleven gevangen houden. Dat konden evengoed eenvoudige ongeletterden als intelektuele mensen zijn; mensen met een gewoon beroep konden evengoed in de bovenste golven van bewustzijn zitten, terwijl evengoed terzelfdertijd een deel van de mensen met hoge aardse status en macht de minst energierijke golvenreeksen bevolkten.
Ik wist dat het gewoon allemaal te maken had met de intensiteit aan goede wil waarmee je willen leven had. Een ander voorbeeld misschien. Een aantal zelfmoordenaars die een teveel aan goede wil en goedheid getoond hadden en daarin door het machtsstreven van anderen op aarde, verstrikt waren geraakt…kon je wel op kwalitatief redelijk intensieve golven vinden.
Het merendeel echter, stond nog een lang helingsproces te wachten om uit hun te ego-gerichte klaagkultuur te raken. Ze zagen hun onvolkomenheden wel en heelden daardoor geleidelijk, maar een echte uitweg naar meer bewustzijn kon alleen beginnen als ze zelf bij hogere bewustzijnsgolven te rade gingen. Meestal kwamen de meesten zo ver niet.
Bij de zelfmoordenaars werden in het hiernamaals ook diegenen gerekend die zich langzaam zieker en zieker hadden gemaakt door het niet afstand nemen van de ‘energieaftappers’ uit hun omgeving of het niet afrekenen met de negatieve emoties in henzelf.
Energie ‘aftappen’ is een hiernamaalse term voor de 'nog-niet-heengeganen' die het op voortdurende basis via de kracht van emotioneel sterken ‘voortsukkellen’ omschrijft. Wij proberen van hieruit soms wel het 'teveel' aan energie bij de enen intuitief naar diegenen met een 'tekort' te leiden, maar als de 'noodhebbende' niet zelf vanuit eigen kracht begint te denken, voelen en handelen... blijkt dat vaak een nutteloos ingrijpen van ons te zijn. Tegen de tijd dat we echt door hebben dat nog verder 'intuitie' sturen geen zin heeft omdat het niet op de levenslijn van de betrokkenen op aarde ligt... neemt die hun
67
leven dan toch onverwacht en ook onverklaarbaar voor ons, een nieuwe wending. Maar gewoon in het dagelijkse leven is het al voldoende dat iemand letterlijk het licht en de lucht opzoekt en gaat wandelen om zijn of haar bedroefde ziel met 'ons' in onze nieuwe vorm te verblijden...we hebben zelf een connectie naar planten en bomen toe...dus rieken maar.Emotioneel sterken zoeken in mindere perioden de aanwezigheid van andere ‘sterken’, willen ze in hun sterkte kunnen blijven. Het is natuurlijk makkellijker voor de sterken als de zwakkeren zelf naar andere 'sterkeren ?' ‘wegvluchten’. Meestal ligt de opgave van de 'sterkere' wel in het asisteren van mensen met een geblokeerde groei. Ook wij verstaan het waarom en waarom niet daarvan ook niet altijd.

Energie uitwissellen is dus een voor beide partijen biologisch en spiritueel een gezond proces.
Energie uitwissellen begint met een zo breed mogelijke kennis willen op te doen, begint met door ervaringen durven te gaan en je eigen mogeljkheden en beperkingen in te zien...aan beide kanten van het bestaan. Letterlijk op aarde en in de lucht.
Energie uitwissellen neemt vorm aan door het uiten van woorden, door evoluerende gedachten, door durven te handelen, door hoop en geloof in het mooie en het goede... door kreatie.
In het hiernamaals hebben de meest bekwame energieuitwisselaars het voordeel dat ze zelf niet meer naar de energie van de aftappers moeten afdalen. Ze kunnen alleen nog raad geven, geen hulp meer.
Het werd me duidelijk dat de drie bestaansdimmensies ‘hier’, ‘hiernamaals’ en ‘daarnamaals’ allemaal tegelijk bestonden in dezelfde ruimten als verleden, heden en toekomst…maar in een andere dimmensie. Want :
Wie was er eigenlijk genetisch aan mij voorafgegaan en nagekomen ? Iedereen biologisch levend of 'spiritueel'. Als je ver genoeg teruggaat zijn we allemaal famillie.
De heengeganen zwierven misschien uitsluitend rond in de anti-materie van de golven, het lucht en het licht of de mineralen van onze aarde. Dus via de elementen en het bloed kwamen ze tot in de lijven en genen van die anderen, de levenden…naar daar waar ze misschien via de dirigerende krachten van het ‘daarnamaals’ gestuurd werden. Misschien waren wij 'hiernamaalsers' gewoon een tussenschakel met het 'daarnamaals' .
Je hebt ergens nog iets goed te maken…of aan iemand te leren…voilà…naar daar, in die ziel mag je op een niet ingrijpende manier die ervaringen meemaken, je kan alleen energie geven onder de vorm van raad…als de overdenking of de wens of de handeling van de levende zelf komt.
De levende zelf heeft het volle beslissingsrecht over zijn handelingen.
De intuitie die hij of zij uit een hogere dimmensie binnenkrijgt moet altijd van de dimmensie ‘beneden' (de klassieke ‘levenden’) vertrekken. Je moet 'kracht' durven vragen, en als je ze krijgt was het 'energetisch tijdstip' hiervoor juist. Klinkt moeilijk, maar een aantal mensen weten dit zonder deze uitleg ook al wel.

DE DRIE DIMMENSIES WAREN ALLEN BINNEN DEZELFDE TIJD EN RUIMTE AANWEZIG
Hoe meer angst en onwetendheid er onder de levenden was, hoe meer ze vatbaar waren voor de negatieve invloed van andere levenden… . Het was alleen mogelijk van ‘raad’ te geven telkens een oprecht iemand er nood aan had. Zo iemand moest dan wel al zo ‘wijs’ geworden zijn dat hij of zij de taal van de reeds ‘geest’ gewordenen verstond. In het oude religieuse jargon noemde men die raad ‘engelbewaarders’. Iedereen deed ervaringen op en leefde in de richting van z’n dood, zonder te weten dat het goede gedeelte van het ‘na-de-dood’ hier ook op aarde op geestelijke manier aanwezig was. De kwade bedoelingen van afgestorvenen konden gewoon niet aanwezig zijn maar waren alleen genetisch
68
gebonden aanwezig in de van generatie op generatie doorgegeven negatieve emoties. Hetzelfde geldt en gelde ook voor de positieve emoties...met dit verschil dat de positieve bedoelingen van afgestorven, wel, buiten het genetisch gebondene om aanwezig konden zijn.
De kwade bedoelingen gingen dan ook niet mee naar de overkant. . Ze bleven beneden destructief werken. Hoe meer mensen ‘beneden’ meer ‘menselijk’ dan ‘dierlijk’ reageerden…hoe meer de geestelijke krachten in hen hun werk konden doen. De zin van het leven was eigenlijk dat iedereen hier beneden ‘sterk’ moest worden om na zijn aardse dood nog als ‘goede raadgever’ kunnen te funktioneren. In een bepaalde zin lag alles dan eigenlijk ook voor iedereen min of meer vast, daar het altijd uit het vorige voortvloeide. Dat is de verklaring van het waarom dat sommige mensen beter dan anderen hun 'levenslijn' aanvoelen kunnen.
Teneinde de biologisch-levenden nog van nut te kunnen zijn, moest je de waarheid over het leven en je eigen leven ontdekt hebben; zoniet keerde je alleen terug naar het zuivere bewustzijn van de elementen op zich…of bleef je in het negatieve deel van het genetisch bewustzijn gevangen…of moest je doorheen een soort emotionele heelkuur in het hiernamaals…een kuur die de hiernamaalers met meer wijsheid en geest niet meer belastte.
De ideale kombinatie was een levende die zijn ‘geest’ of ‘geesten’ volledig begreep. Zo iemand was een omnitalent aan inzicht die een breed gamma aan intuitie kon interpreteren en verstrekken aan mensen en organisaties. Eigenlijk wachten we dus allen onze dood af om in het hiernamaals en hier nog een beter begeleider te worden dan we het hier al waren.
Al het positieve en het inzicht in het negatieve, dat we tijdens onze aardse levens niet aan anderen konden overbrengen wordt in het hiernamaals voor iedereen duidelijk en is een onderdeel van het nooit eindigende helingsproces dat tot eeuwig bewustzijn leidt.
DE UITEINDELIJKE BEDOELING VAN DIT LEVEN was, is en zal worden VAN ZICH VOOR TE BEREIDEN OP WAT ER NA DE DOOD KOMT, EN DIT DOOR IN DIT LEVEN TE WERKEN AAN KENNIS EN ZELFKENNIS…en DAARDOOR OP ALLERLEI MANIEREN BIJ TE DRAGEN AAN EEN KWALITATIEVE VERBETERING VAN DE LEVENSVOORWAARDEN OP AARDE.Het leven kon niet alleen genetisch, maar ook via de oude natuurelementen doorgegeven worden onder de vorm van energie…indien het daartoe de kracht toe verworven had. Belangrijk bij dit alles was te beseffen dat je altijd nog opgenomen kon zijn in de dimmensie die je verlaten had…niet alleen genetisch maar ook in de natuurelementen waarin je uiteengevallen was.
Zelfs verleden, heden en toekomst was één en voor sommigen in hoge mate vooraanvoelbaar.

Ik kon dit vanuit m’n nieuwe aanvoelen doorgeven aan een schrijver die net als ik intensief met deze dingen des levens bezig was. Ik kon zijn zoektocht helpen afronden….en bewees hem via zijn eigen geschrijf, dat alleen het goede, de bron van alles, ‘terugkeren’ kon….want ik wist dat hij nog altijd ‘bewijzen’ nodig had. Hij wist via de wetenschap om, dat het niets niet kon bestaan, want dat wat ’niets’ dreigde te worden; kleiner of gelijk aan nul dus: ontplofte…iets zonder inhoud had geen zin…kon niet meer bestaan bij de overgang naar iets anders.
Hij wist dat de elektronen de onvernietigbare eeuwige bouwstenen van alles waren. Hij wist veel over de elementen en het elektronenspel van de proton-geladen atoomkernen of hun neutrontoestand van onverschillig evenwicht. In zijn verstandelijk bewustzijn reikte ik hem viavia de intuitief symbolische of zakelijke informatie aan die hij nodig had voor de gelijkenissen met de gebeurtenissen in de mensenwereld rondom hem.
69
Hij was enorm geintresseerd in de dingen die ik hem op allerlei manieren duidelijk maakte.
Hij vermoedde zelfs welke figuren ik hem in zijn leven deed tegenkomen om die en die ervaringen op te doen of dat of dat boek voor hem te kopen…enzoverder. Ook ik zocht eens naar het antwoord op de vraag waar ik hetgeen ik zelf niet wist vandaan haalde…vanuit mijn daarnamaals.
Zijn bewustzijn bloeide nog meer open toen hij besefte dat bij elke ontbinding in om het even welke evolutiefase (fysica, chemie, atoom, cel…)het bewustzijn van van die elementen zich via hun elektronen naar de nog niet -ontbonden, nog niet afgestorven elementen en hun kombinaties verplaatst…OPDAT DE WIJSHEID VAN DIE KOMBINATIES EN DE AFZONDERLIJKE ELEMENTEN NIET VERLOREN ZOU GAAN…KAN GAAN. Alleen de manier waarop dit op persoonlijke en kollektieve vlakken zich beetje bij beetje of ineens realiseert , was niet altijd na te gaan.
FYSICA EN CHEMIE WERDEN BIOLOGIE OMDAT DE GRONDWET VAN HET BESTAAN DE EVOLUTIE NAAR MEER EN MEER BEWUSTZIJN IS. De eerste cellen ‘stierven’(ontbonden) zonder zich kunnen voort te planten.
Het bewustzijn van die afgestorven cellen kwam als een soort andere energie op ‘bezoek’ bij de volgende cellen die nog geproduceerd werden via de ‘navelstreng’ die hen met de natuur verbond, toen ze nog geen zich onafhankelijk bewegende organismen gevormd hadden.
Het bezoek had een ‘raadgevende’ soort leidende funktie dat leidde tot het DELINGSPROCES van de cel; waardoor organismen op termijn meer zelfstandig konden bestaan en hun bewustzijn zichzelf boven dat van de gewone elementen uittilde, verrijkte. DE OERLES DIE DE NATUUR ONS GAF WAS SIMPEL …om te kunnen overleven moest je DELEN
De stap van dier naar mens en van mens naar meer en meer mens; was ook de evolutie van
beschouwelijk naar bovenbeschouwelijk. Mensen gingen allerlei soorten relaties met mekaar aan.
Eerst in hun stam, dan in hun dorp, later in hun stad. Op een dorpskerkhof kan je zien dat het 'zijn' ongeloofelijk veel combinaties uitprobeerd om via het spel van aantrekking en afstoting, van tegengesteld en gelijkgezind tot een soort 'filtering' van het verleden door het heden te komen.
Armoede, oorlogen en natuurrampen hebben dit willen 'zijn' van het 'zijn' om verklaarbare en onverklaarbare redenen doorkruist...en hoeven dat niet blijven te doen. Daar moeten we ons bewust van worden.

'vandaag ' al wel genoeg om mee te beginnen'

In zijn schriften had de schrijver tal van aantekeningen over voorvallen en paralellen opgetekend. Er zaten wel tal van voorbeelden in die, wat hij met 'bijzondere energiën' bedoelde, illustreerden, maar het zou zijn krachten te boven gaan indien hij dit soort zaken die hij de voorbije tien jaar genoteerd had, weer gaan opdiepen moest. Misschien kon hij er nu, dag na dag, verslag over uitbrengen; niet meer in de korte notitievorm waar hij alleen aan uitkon, maar in een meer verhalende vorm. Eén dag alleen al bestond uit duizenden details.
Elk verhaal dat hij schreef, zou, indien je er zou op inzoemen bijna oneindig veel mikro-vertakkingen hebben, zodat het beschrijven van de banden met het oneindige makro-geheel onmogelijk worden zou. Een Ierse schrijver had de dag van gisteren,honderd jaar geleden, zestien juni 1904 eens in één boek 'samengevat'. Honderd jaar later nam de schrijver die dag gisteren de hele dag door notities over wat zijn intuïeve wereld hem ingaf. Hij ging iets met zijn werk doen. 'Wij', verplichten hem daar niet toe...en gaven
70
hem langs gebeurtenissen en gedachten om enkele 'verkeersborden'op zijn reis mee.
Hij had ondertussen een hecht geloof dat alles waar hij mee zat z'n eigen wel uitwijzen zou. Meer en meer spitste zijn zoektocht naar de zin van het leven zich toe op de relatie met de dood. Zou hij z'n visie niet eerder moeten vereenvoudigen dan ze gecompliceerder te maken ? Je had enerzijds de genetisch-biologische link en anderzijds de link met de natuurelementen waar we in uiteenvallen. Waar waren de doden naartoe...?
'Simpel toch', had hij gisteren na een reeks onnavolgbare notities besloten. Ze zijn niet méér meer dan de biologische vertakkingen waaruit ze zelf vooortkwamen en waarvan er nog meer dan vijf miljard leven én ook licht en lucht en de vele soorten golven en mineralen waarin ze uiteenvielen. Misschien is er wel helemaal geen link meer met hun bewustzijn zoals zij dat hadden, en is het bewustzijn van de natuurelementen op zich vele malen sterker dan welk bewustzijn je ook in de klassieke vorm van leven aan wijsheid vergaren kan.

De 'stilte' was de taal van de 'engelen'. Het 'geluid' kwam van de levenden uit.
Eigenlijk was er niets dood, want de doden waren weer helemaal natuur geworden en de natuur leeft ook. Geen wonder dat de schrijver zich temidden van landschappen en stilte zo 'kort' bij alles voelde. De 'stemmen' in het hoofd van de schrijver,waren niet alleen zijn 'gedachten'...maar misschien ook hun stemmen onderling of één van hun stemmen die zomaar wat aan hem doorgaf. Waren zij eigenlijk niet de dirigenten van het aardse gebeuren, een soort 'bruggen' die voortdurend berekenden wat vanuit een bepaalde benarde of amusante situatie beneden, gezien de omstandigheden, de 'voorlopig beste' uitweg of oplossing was ? Het waren zij, zijn 'stemmen' die hem het lijden en de vreugde lieten ervaren om te kunnen praten met mensen die ergens op een bepaald deel of op het geheel van hun leven 'in nood', 'lijdend' waren of aangename dingen te delen hadden.
Het waren die stemmen, die ontmoetingen voorbereiden en lieten gebeuren en weer afspringen. Ze leefden in een totaal andere wereld...die geesten. Voor hen was een 'binnenkoer' met vier muren geen gewone koer...maar een woning zonder dak. Bij alles wat ze deden, dachten ze in symboliek. Eén lijdende mens, vertegenwoordige voor hen de lijdende mensheid. Eén gelukkige mens, de totale vreugde.
Voortdurend bouwde de andere wereld ook 'spanningen' tussen mensen op.
Die spanningen moesten dan tot ontladingen leiden die hun lijden op termijn 'overbodig' maakten. Wat de ene generatie niet overwint moet de andere doen opklaren.
Dat was dan wel wat anders dan de medische wereld die het lijden wel voor een stuk wegnemen kon, maar toch de lijven van voornamelijk de ouden van dagen zo commercialiseerde dat het lijden tot aan de dood geld opbracht. Hoewel het psychishe lijden met het fysieke lijden verbonden is, kan een psychische (soms fysische) ontlading van spanningen tussen mensen blijvend heil voor alle betrokken partijen meebrengen.
De dingen zijn dan eindelijk eens gezegd zoals ze gevoeld worden. Diegene die de andere 'gebruikte' of 'benadeelde' blijft achter met de konfrontatie met de 'waarheid', de andere zou er versterkt moeten uitkomen indien hij zich niet aan de door 'de op zijn plaats gezette' gelanceerde 'schuldgevoelens' vangen laat. Er hoeven daarom nog geen woorden te worden uitgesproken of mimieken te worden geanalyseerd...het hele proces 'hangt' in de lucht...alhoewel het de daden en woorden zijn die het laten ontploffen.
'Die stemmen toch, die stemmen toch', dacht de schrijver. Negatieve stemmen van zij die er niet meer waren, waren alleen een gevolg van daden uit het verleden. Alleen het positieve van zij die waren heengegaan kon nog doorkomen. Hadden de hiernamaalers zelf alleen nog last van het negatieve van de gestorvenen...niet echt last als ze hier maar wijs genoeg geworden waren misschien ?
Om niet gek te worden besloot hij alle gebeuren maar als één eenheid te zien.
71
Die andere wereld moest gewoon ook van materie zijn...maar een materie van een andere soort. Misschien waren 'vuur' of andere voor ons ongekende intensiteiten van licht daar voor hen wel even gewoon als water en lucht hier voor ons. Zou er geen tussenruimte zijn waar beide werelden mekaar konden raken ? Een soort spiegelruimte als de stof waar dromen zijn van gemaakt ? Het was ofwel dat of het helemaal terug uiteenvallen in de elementen : 'het terug naar het begin van de wereld worden gestuurd'...'Nee, beide,' dacht de schrijver dan zoals steeds z'n gedachten weer aanvullend.
Het heelal was één lichaam...kon hij daar niet uit besluiten dat alles binnen hemzelf te vinden was...en dat hij meer aandacht moest hebben voor wat zich innerlijk in hem als observatie bewoog ? Wat had het allemaal voor zin hier beneden ? Echt leren beleven wat 'mens zijn' is...en tegelijk door het evenwicht dat je zo bereikt, dichter bij die wereld aan de overzijde komen ?
Ze wilden ons veel leren...wij wilden ons veel leren : zelfstandigheid bijvoorbeeld. Of hoe we ons door ons voorgevoel kunnen laten leiden. Het ontdekken van opgaven die typisch voor ons zijn weggelegd. Het weten dat hoe meer je een antwoord echt vraagt, dat dat er ook komt...via ervaringen en dromen allerhande, via anderen of je eigen diepten en hoogten. De vraag moet alleen goed gesteld zijn en het verlangen eerlijk en van negatieve emoties ontdaan. 'Tussen de twee werelden kan er geen wisselwerking zijn als je teveel aan zware emoties vastzit', dacht de schrijver. Helpen zij door ons en wij hen door onszelf ? Tweerichtingsverkeer. Korte ontmoetingen in een soort midden; maar waarvan de invloeden op lange termijn doorwerken.
Leren van ons niet door illussies te laten leiden...begint dat niet als je eerst al in enkele klassieke vallen gelopen bent ? Waren die krachten van de overkant niet een soort geestelijke ouders voor ons ? Leerden ze ons via de hindernissen die we op onze levensweg namen ? Of speelden wij hier beneden niet juist het spel, het theater dat zij nodig hebben om te leren wat zij bij hun aardse leven op 't eind nog niet hadden begrepen ? Stukken van onze verledens aan de andere helft van 't bestaan, en wij, beiden doorgroeiend naar andere inzichten dan de verworvenen, beide gevend en nemend, lerend en onderwijzend.
Met ons verstand kunnen we veel begrijpen...zoals ...'wat is lucht, wat is licht' enz.. .
Maar wat draagt die lucht en dat licht in z'n anti-materie aan geestelijke power...da's wel effe iets anders. De schrijver probeerde het allemaal niet meer voor z'n eigen uit te leggen en was al blij als hij het gewoon beleven kon. Met zo'n dingen kon je trouwens niet of moeilijk naar buiten komen...
zonder voor 'gek' te worden aanzien. Ieder woord had zijn eigen diepe betekenis, het was niet juist dat woord, maar de hele symbolische lading die het dekte. Nervositeit was niet alleen het medisch fenomeen, maar was ook een 'organisatie' zonder leiding.
Het altijd zoeken naar innerlijk evenwicht had ook redenen waarvan de oorzaken vaak bij anderen verborgen lagen. Je werd toch altijd geduwd naar waar je moest zijn...de kleinste reden was goed om je op een pad met grotere gevolgen te sturen...en dat begreep je vaak niet, of alleen maar achteraf. De schrijver ging slapen. Hij droomde dat hij een cabaretavond gaf.

Hij werd wakker en wist maar niet wat hij juist gedroomd had. In de loop van de dag probeerde hij wat voorbeelden voor zijn theorieën te vinden.
Welk was ook weer zijn uitgangspunt geweest gisteren : 'De doden, vanin hun eigen anders- stoffelijk bepaalde wereld, kregen ons aardse schouwspel aangeboden. Als we hen iets hadden verborgen gehouden, werd hen dat via een aantal sketches uit ons leven
duidelijk gemaakt. Maakten we hen die dingen bij leven nog duidelijk, dan zag onze toekomst er anders uit. Een voorbeeld. Een vrouw verborg gedurende jaren voor haar ouders dat ze een buitenechtelijke verhouding had. Vóór de dood van haar moeder stond
72
die verhouding qua intensiteit bijna op nul. Na haar dood begon alles langzamerhand opnieuw : de vriendschap, de gemeenschappelijke interessen, de uitstapjes, de mogelijke conflikten en de oplossingen die ze hanteerden enz... . Alsof binnen een kort tijdsbestek de moeder van hetgeen haar verborgen was gehouden, op de hoogte werd gesteld.

Ook tussen de nog op aarde levenden zelf, gebeurden dingen die ze zelf bijna nooit achterhaalden. Iemand had bijvoorbeeld van z'n moeder eten meegekregen voor iemand anders, maar diegene die het had moeten doorgeven gaf het aan iemand anders, vermits diegene die het eten moest krijgen toch niet thuis was en waar hij was wel aan eten zou geraken. Achteraf bleek dat die persoon die het eten dus gemist had tot de ontdekking was gekomen dat een bepaald faktuur niet voor hem was, maar voor diegene die hem zijn eten had moeten doorgeven. Wie had hem dat kunnen ingeven, hij was met dat soort zaken niet zo bezig en had het de dag waarop hij de vergissing bemerkte helemaal te druk en naar z'n zin. Was hem dat opgevallen via een gemis of tekort, exklusief komend uit het levendennetwerk...of kwam de tip van het hiernamaalsnetwerk ? Er is maar 1 netwerk ?

Om dit soort van redeneren wat te stoppen ging de schrijver in een stukje broesse in een bos wat licht hakken...de dode en ander leven wurgende elementen moesten eruit.
Hij hakte het niet-meer levensvatbare weg terwijl hij in een glimp begreep dat het bijna blozende velletje van een jong-boompje hem toelachte. Soms verschoot hij zich dat iets oud en vermolmds toch nog iets levensvatbaar kon hebben...en hij het per ongeluk had weggehakt. Was er in de relatie met de geestenwereld een hierarchie die dit allemaal heel helder zag en zich hierin niet kon vergissen...als het sterven en geboren worden ook vanboven werd voorbereid ?

Het werd weer een beetje zwaar voor hem, al die dubbele-circuit-informatie.
Hij zette wat thee en sliep wat in...tot hij om kwart voor twee wakker werd.
Net de tijd dat hij gedacht had naar ergens anders te gaan vertrekken. Hij had zo'n zaken nog beleefd. Het was een soort eigen wisselwerking met zichzelf, alsof je lichaam reageert op wat jij je voorneemt te doen, ook als je slaapt en je hersengolven anders werken. Of komen die seintjes ook al uit de geestenwereld en niet vanuit je innerlijke zelf ? Laten we het maar houden op vanuit je innerlijke zelf...en de eenheid met het andere.

Samengevat had de dag hem drie 'hoofdlijnen' gebracht. 1.de levenden op aarde waren een theater voor het geestenrijk 2.moeilijk aanvoelbare wisselwerkingen tussen aardlingen onderling waren ook mogelijk 3.eigen innerlijke wisselwerking met jezelf was een gevolg van je eigen input in jezelf 4. geboorte en dood werden misschien ook al mee in het geestenrijk voorbereidt. Zijn hoofdbesluit was dat NIET ALLES IN JE LEVEN VASTLIGT, als je zelf maar tijdig kordaat ingrijpt. Volgens hem speelden zijn ontdekkingen mee in heel de psychoanalyse die al zovelen hadden bestudeert zonder het waarom ervan te vatten.

Zijn gedachtengang ging maar door. Was het daarom dat oude mensen soms heel lang ziek waren voor ze stierven ? Moesten ze eerst een aantal dingen leren loslaten voor ze konden overgaan naar een toestand van toeschouwer ? Waarschijnlijk was je daar ook
niet alleen toeschouwer maar ook speler...of misschien konden sommigen alleen maar toeschouwer zijn in het hiernamaalse gebeuren. Had dit dan alleen voordelen of alleen nadelen...zo kon hij nog wel een tijdje doorfilosoferen.
Hij zocht in zijn archieven en vond een heel oud gedicht van hem, geschreven lang vóór hij met dat leven na de dood zo intensief bezig was. En hij schreef er nog één.
73


na de dood

De stilte,
is allen die niet meer bestaan
is opkomen en overgaan,
is terug naar onze essentie
in stille beelden blijven ze voor de levenden achter
wat we onszelf wijsmaakten verdwijnt
wat blijft, onze menselijke waarde;
licht, schijnend in licht,
met de lucht ingeademd door de nog ademenden

Licht,
is ook die die er niet meer zijn
Lucht,
doet niemand pijn
Tijdens de zwaarte van het leven reeds even
stilte, lucht en licht zijn,
ze zijn wie de heengeganen waren.


ode aan een punt

vederlicht, immens zwaar, zou ik willen toeven,
in het punt van waarheid, echtheid
waarrond alles cirkelt, dacht ik zo
...behoed het willen weten van verscheuren
...behoed de ontsluierende kracht van zich in te willen graven
...kijk uit voor het teveel verlangen naar de overkant

troebelwitte stilte, vertel me van het luisteren
sterreverre draagwijdte, eindeloze ontwikkeling
kijk uit naar een brug naar ergens
vraag een eeuwigheid stilte voor onvatbare dingen
leef, mens leef, weef mens weef
temidden het stille, eenvoudige en goede

dankbaar voor al het goede en mooie,
zelf te zien, zelf te zoeken;
dwars doorheen kortzichtige onwetendheid









74
31. roman voor de rode man
Sitt had een naam die kon tellen. 'Silent in Times of Trouble'. Hij was ergens in 'the' States opgegroeid in een 'reservaat voor afgedankte' indianen, zoals hij zijn lotgenoten en zichzelf noemde.
Hij had op een dag toen hij onder een boom wat voor zich uit zat te dromen een blanke toeriste uit een klein Europees land aangesproken. Ze had hem eerst blijkbaar niet zien zitten in zijn blauwe jeanspak.
"Hello, ik ben Sitt en ik zit" , zo had hij zich aan haar voorgesteld. Ze was wat geschrokken en toch had ze geweten dat zij hem niet had gestoord. "Hey, ik heet Sophie", had ze gezegd.
"En heb je al veel wijsheden gevonden Sophie" ? De vraag van deze man met zijn rode huid en zijn sterke zwarte haar dat wat grijze lokken toonde, was die soort verrassing zoals de eerste voelbare beweging van een kind in de moederschoot er één is.
"Ik geloof van wel", had ze gezegd. Hij had haar geamuseerd aangekeken...die oudere blanke vrouw met weer geen enkel grijs haar. Op haar vraag wat zijn naam betekende, had hij geantwoord dat hij misschien wel verwant was met de genen van Sitting Bull, maar dat hij in zijn dagelijkse leven niet zo'n strijder was : "Mijn naam betekent zoveel als 'hij die zijn mond houdt als anderen mekaar in de haren vliegen. Ik ben dan wel een blad van de boom waar ook Sitting Bull een blad van was, maar ik strijdt niet op zijn manier. De tijden zijn veranderd; er zijn verschillende vormen van strijden die worden gestreden,
ik spreek alleen met mensen nadat ze weer eens een strijd gestreden hebben. Welk gevecht heb jij achter de rug" ? De gebaren waarmee hij zijn woorden had begeleid, hadden haar uitgenodigd zich bij hem op de oude boomstronk onder de nieuwe boom te zetten.
"Mijn gevecht is nog niet over", zei ze. "Steeds weerkerende perioden van rust en onrust hebben van mij een vluchteling gemaakt. Ik kan gewoon mijn dagelijkse leven niet meer aan zonder op tijd te reizen en nieuwe indrukken op te doen. Zelfs zonder te reizen ben ik in het leven van elke dag een vluchteling, op zoek naar zijn dagelijkse oase".
"Van wat vlucht je dan", had Sitt gevraagd. "Weet je," had Sophie gezegd; "hoe moet ik je dat nu gaan uitleggen" ? 'Vreemd hoe men z'n eigen soms bij bepaalde mensen direct op z'n gemak voelt', had ze gedacht nadat hij weer met een antwoord gekomen was : " voor je ook maar iets kunt interpreteren moet je de gebeurtenissen in je leven eens op een rijtje zetten...tegelijk zal je ze dan ook anders observeren als toen ze zich eigenlijk voltrokken. Je hoeft me die gebeurtenissen zelfs niet te vertellen, ze hebben niet veel belang meer en je gaat alles herkauwen tot in het oneindige. Probeer gewoon je leven verder te leven en probeer te ontdekken op welke manier je steeds weer in hetzelfde wiel van gebeurtenissen terrecht komt...en vooral of je nog wel de sterkte hebt om daar uit te stappen. Misschien kan er ook gewoonweg niet uitgestapt worden, uit dat wiel.
"Als je 's morgens opstaat, treedt je op een symbolische manier uit je lichaam en je begint je dag met een aantal plannen en voornemens. Sommige dagen lukt alles vrij aardig, andere dagen blijft er 's avonds niet veel over van die plannen als je door vermoeidheid terug in je geestelijke kooi gejaagd wordt.
Soms wil je er zelfs midden in de nacht weer uit of raak je niet in slaap, want gebeurtenissen of woorden die gesproken werden krijgen een hele andere betekenis dan toen jij ze waarnam...en dan begin je alweer heel andere plannen te maken voor de volgende dag...en alles dreigt weer opnieuw te beginnen.
De mensen rondom je zitten vaak in andere sferen dan die van jezelf en geven je niet alleen impulsen,maar kunnen je ook uitputten. We zitten toch allemaal in regels en wetmatigheden gevangen waar we ons zo goed en zo kwaad mogelijk moeten zien doorheen te slaan. Op de duur is het alleen nog maar de kunst om na alle opgelopen
75
averij gezond te blijven en te weten wat je geest je probeert duidelijk te maken. Op welke manieren je geest dat doet is soms overduidelijk, soms een groot verwarrend mysterie waar je maar niet aan uitraakt". "Ik ken dat Sitt, maar ga verder".
"Iedereen is een elektrische weerstand waardoorheen veel eigen en energie van anderen stroomt.
De mensen met de lichtste weerstand nemen het meest van hun omgeving op, waardoor ze er meer onder te lijden of genieten hebben dan anderen. Ze moeten een onverschillig evenwicht zien te vinden, dat hen in hun eigen energie houdt...slechts dan kunnen ze de stromen van anderen aan".
"Misschien zijn wij een atomair anti-materie verbrandingsproces dat atomen met hoge lichtkwaliteit de ether in kan sturen. Hoe minder lijden, des te beter de atmosfeer waarin we leven. Dit chemisch en fysisch proces bereikt een 'bewustzijnshoogtepunt' wanneer wij als bundeling van zovele soorten mineraal, vegetatief en biologisch bewustzijn, meer dan alleen een rekenend brein worden; een brein dat moet plannen om biologisch en sociaal te overleven. Ons brein verwerkt onze kennis, onze gevoelens trachten niet in negatieve emoties te verwateren en proberen lief te hebben.
Onze geest bezint zich over de band tussen onze innerlijke relatie, onze 'innercommunicatie' dus en onze overige soorten relaties".
"Het leven is niet altijd makkellijk zoals je weet. We hebben nu eenmaal en aantal psychogentische dingen overgeërfd van onze voorouders...in feite zijn we nog altijd hen, maar in andere combinaties...en dat moet zo zijn; de omstandigheden en de 'verliefdheid' bereidden immers altijd de personages voor de volgende tonelen over rust en strijd voor. De evolutieleer, het Darwinisme, zou eigenlijk een psychogenetisch vervolg moeten hebben dat de visie van bepaalde psychoanalysten corrigeert en aanvult.
Toen mijn overgrootmoeder destijds door een kogel uit het geweer van een indianenhater verwond werd, was ik eigenlijk al een stukje bewustzijn in elke cel van haar. Geen wonder en toch een wonder dat ik mij nu al zoveel heb bezig gehouden met waar de agressie in mensen vandaan komt...het lag al in de blauwdruk en de gebeurtenissen van toen besloten. De situatie waarin ik opgroeide deed de rest.
Armoede, werkloosheid, kansloosheid, verlies van de band met de natuur, alcoholisme... .
De mens die de band met de natuur verliest is als een man die de band met het vrouwelijke verliest.
Veel van de conflikten tussen mensen hebben niet alleen met de sociale politieke spelletjes van de machtsgroepen te maken, maar evenzeer met die prachtige oerenergie die zich tussen onze benen bevindt.
Die oerenergie kan echter ook in een vernietigende jaloezie omslaan als we met biologische concurrentie geconfronteerd worden. Soms hoeft de concurrentie zelfs niet biologisch te zijn en duikt er ineens een geestesverwant in een verhouding tussen man en vrouw op...en wordt de liefdesstrijd met nog grotere pijnen gestreden.
Twee geestesverwanten, met ook een passionele biologische band tussen hun beiden, hebben misschien meer kans dat ze op een dag of via een langgerekte periode, mekaar fysiek tijdelijk of voorgoed zullen moeten lossen."

Sophie had heel aandachtig naar zijn traag en beslist gesproken woorden geluisterd en vermoedde dat ook hij in het leven een harde leersschool achter de rug had. Maar ook zij was toen niet van plan geweest hem naar de details van de gebeurtenissen uit zijn leven te vragen.
"Ik herken veel dingen in wat je zegt", had ze toen geopperd. "Volgens mij zijn de klassieke opvattingen over 'eeuwigheid' en dood gaan en geboren worden, ook aan herziening toe. Wanneer ik op een ontspannen manier over m'n leven begin na te denken en m'n eigen manier van waarnemen begin te analyseren; merk ik dat het leven 'ineens'
76
veel rijker aan waarnemingen en ervaringen wordt. Ook mijn manier van waarnemen, verandert dan. Doch, hoe meer ik mezelf transformeer en mijn gevoelens openlijk uit; des te meer breekt men mij af. Misschien heb je wel gelijk als je zegt dat m'n de dingen uit het verleden niet eindeloos moet blijven herkauwen en praat ik teveel over wat is geweest en heb ik m'n eigen kringloop nog niet zo doorzien. Eigenlijk hopen we in het leven van mekaar dat we veranderen, soms gebeurdt dat ook wel voor een stuk; toch blijft iedereen de rol spelen die in z'n oorspronkelijke genetische blauwdruk en opvoedingservaringen klaarligt. Die opvoedingservaringen duren eigenlijk een heel leven lang.
"Soms vraag ik me af", had Sophie vervolgd; "of gelukkig zijn niet gewoon genetisch bepaald is. Kinderen krijgen liefde van hun ouders en moeten tegelijkertijd afrekenen met de onverwerkte emoties en geestelijke en materieel onvervulde betrachtingen van hun ouders. Later vormen die kinderen weer koppels en het spel begint opnieuw, maar met oude zowel als met nieuwe elementen. Die nieuwe elementen zijn dan de getransformeerde oude, of de oude zelf. Iemand kan bijvoorbeeld nog altijd zo gierig zijn als zijn vader of grootmoeder of juist het omgekeerde, verspillend...of de evenwichtige tussensoort.
Het leven, en dan vooral de omstandigheden waarin we leven, lijken ons wel te dwingen van de lijn van onze blauwdruk bij benadering te volgen. Zo is een deel van ons ziek zijn trouwens te verklaren. Leven met onwaarheid en het zich niet weerbaar genoeg tegenover anderen opstellen, kan ons ook fysisch verzwakken...alhoewel sommige anderen daar nu precies juist sterker van worden. Ik kan niet om met dat soort 'lepe' mensen. Ze gebruiken de dingen die uit je hart komen op een voorbedachte manier, een manier die vaak alleen hen goed uitkomt. Misschien zijn dergelijke mensen er wel om de anderen te leren voorzichtiger en minder medelijdend te zijn ? "

Het was een poos heel stil geweest onder de boom waar de rode man had gezeten.
Weer had hij het woord genomen.
"Wat denk jij er zelf van, 'waarschijnlijk wijze vrouw met het groene hart', 'probably wise woman with the green hart'" ? "Misschien kan je naam veranderen in Wigh. Wise, Intelligent and Goodharted. Zo iemand zou ik wel in m'n 'wigh-wam' willen, maar ik heb al iemand in m'n wigwam en die wigwam moet wel blijven staan...dus blijven we maar beter hier onder de boom wat zitten praten; ik heb trouwens nooit in een wigwam gewoond.
Dat zou ik nog eens moeten proberen eigenlijk."
"Jouw raad en mijn ervaring indachtig, zal ik maar antwoorden op die vraag van voor je 'wigwam'-idee. Eigenlijk is het waarom dat we achter alles zoeken, een tegelijk bijkomstig en toch hoofdbestanddeel van de zin van ons leven. Ik bedoel dat we alleen een antwoord op de vele waarom' s kunnen vinden als we het leven in al zijn hoogten en laagten durven beleven...liefst zonder onze broek te veel te scheuren natuurlijk.
Het waarom komt dan wel tot in onze dromen of op andere momenten dat we feitelijk alleen zijn...al zijn we dat eigenlijk nooit. Ik geloof in een soort telepatisch verbonden-vaten-systeem tussen mensen; met verschillende soorten 'transportsystemen' voor de verschillende soorten energieën naargelang het soorten vloeistoffen, gassen of golven of soorten van licht zijn" .
"En ik die dacht dat ik ingewikkeld in mekaar zat Wigh, Ik probeer me gewoon te
oefenen in de kunst van het observeren en interpreteren van de beelden en gedachten die ik binnenkrijg en van de woorden die ik hoor of wat ik zie gebeuren. De essentie van de woorden en zinnen of dialogen die we dagdagelijks uitspreken is vaak helemaal anders dan ze bedoeld waren; hoewel het daarom geen leugens zijn. Soms zetten we bij anderen dingen in gang waaraan, indien we deze dingen voorafgaandelijk wisten; we zeker niet zouden aan meewerken. Toch zaten onze uitspraken of daden niet 'fout', zoals we wel zouden kunnen denken; nee, om welbepaalde redenen is alles zoals het is...en daar kan jij
77
met je telepatische systeem gewoon niet aan uit...soms heel even misschien; maar wat je dan 'ontdekt' hebt, blijft toch zelden bij...en je hebt je energie nodig voor de nieuwe dingen die gebeuren. Nee, ik ben al tevreden als ik voel dat mijn bewustzijn me steeds opnieuw mogelijkheden biedt om door te groeien naar steeds meer inzicht in wat ik in mezelf m'n 'energetische totaalfilosofie' noem, een inzicht in de verbindingen tussen het individuele en het kollektieve in elke dimmensie van het bestaan : filosofisch, politiek, sociaal, psychologisch, kultureel enzoverder. Hoe meer je je bewust bent, hoe beter je de dingen kan aanvoelen, soms zelfs voorspellen. Belangrijk voor mij zijn weten wat ik nog aankan en in welke verhoudingen het geluk van mezelf van dat van anderen afhankelijk is. Gelukkig kan je niet met iedereen evengoed dialogeren, je zou je uitputten. Met een nog doorgedrevener ingrijpen dan massage is, je weet wel wat ik bedoel, is het ook zo; als je in de moment zelf geen of niet genoeg innerlijke en uiterlijke aantrekkingskracht voelt; weet je nog altijd wat ik bedoel (?), begin er dan niet mee. Als zoiets zich op lange termijn blijft herhalen, stop er dan maar mee; zeker als de heroplevingen er door toedoen van anderen of onderdanige of bezits-fantasieën moeten komen. Je kan natuurlijk ook gewoon kameraad blijven, alhoewel het soms beter is dat je mekaar niet teveel meer tegenkomt, of zelfs niet meer.
Voor mij is filosofie belangrijker geworden dan de kwetsbaarheid tussen mensen.
Zo vindt ik het heel amusant dat elke gedachte in de geest zijn eigen tegenpolen erin oproept. Als ik denk 'iets zonder inhoud kan niet bestaan' reikt m'n geest me bijvoorbeeld ook aan 'zonder eten kan je niet bestaan' of 'geest en materie zijn één'. Ik denk dat er in m'n leven al miljarden metaforen in m'n hoofd tot stand zijn gekomen. Ik verkies het allemaal niet op papier te zetten maar te uiten op de manier waar we nu mee bezig zijn, ".
"Waarover ik dan schrijf Sofie-Wigh ? Over wat je al kon horen en over het feit dat het tot op de dag van vandaag, ondanks onze ontwikkelling, nog altijd mogelijk blijft dat de media uit de driften en bestaansangsten van een pak mensen nog een goedkeuring tot deelname aan een aanvalsoorlog krijgen kan. Bovenop het 'onveiligheidsgevoel' dat ze zich al voor een deel laten aanpraten hebben.
Zij die er zich voor willen laten betalen, willen de strijd van anderen dan nog gaan uitvechten ook...met alleen het ekskuus van 'er is geen ander werk' mag ik hopen.
Eerst houdt men hen voor dat er misschien toch geen oorlog komt, maar dan komen de bevelen en stortten ze zich in een avontuur, hun adrenaline achterna om hun angst voor te blijven. Naarmate er meer belang aan kulturele weerbaarheid dan aan grenzeloos bezit gehecht wordt, zal onze soort zijn door totaalevolutie geschapen bewustzijn zo verfijnen
dat we hier niet meer met oorlog en sociale en individuele gewetenskonflikten moeten rondlopen...hoe meer mensen dit op planetaire schaal doorhebben, hoe vlugger de huidige machtsstrukturen kunnen worden veranderd. Dixit Sitt, niet Sitting Bull.
"Ja Sitt, rode man. Er zijn zoveel soorten mensen als soorten boomschors en de ene schors kan de andere niet worden".
"Weet je wat ik denk Wigh, Ik geloof dat mensen van mekaar weten op welke momenten hun soorten interessen voor mekaar op alle mogelijke manieren minder is...en dit niet alleen door fysieke en verbale kommunikatie. Maar omdat de ene dit op een bepaalt moment niet zo goed door heeft dan de andere, zijn er al eens meningsverschillen die eigenlijk niet alleen het gevolg van gebeurtenissen of uitgesproken woorden zijn.
Dat doet dan meer pijn voor diegene die zich niet van de mindere interesse van de andere bewust is. Daar komt dan nog bij dat een mens een vuur is dat langzaam uitdooft...bijgevolg naarmate het ouder worden vordert en de kwaaltjes en aanttrekkingskracht afnemen...moet er al veel in de plaats komen om de mindere fysieke pool te kompenseren. Heeft men daar nooit aan gewerkt, riskeert men meer kans op gewoon naast mekaar door te gaan leven. Hoe mensen zich gedragen tegenover anderen; zelfs op beroepsvlak; heeft ook in hun persoonlijke levens een invloed en komt in
78
veel gevallen weldadig naar je terug indien je niet tegen de energetische wetmatigheden in handelde. Als je merkt dat mensen op de werkvloer bijvoorbeeld onder mekaar soms wisselende verbonden sluiten, merk je dat je nooit volledig aan het waarom van dat kluwen van interakties uitkan. Probeer daarom niet teveel iemand in een bepaalde richting te sturen als je daartoe de kracht niet hebt. Als je die kracht niet hebt, is het de verantwoordelijkheid van die mens zelf om uit z'n problemen te komen, zoniet die van nog anderen. Als de storm dan weer soms gaan liggen is, treedt er zo'n vreemde stilte in zoals wanneer er iemand ontslagen wordt of sterft...als iets achter de rug is met iemand, spreekt men er na bepaalde tijd zelfs niet meer over. Onze geest zit komiek in mekaar.
Soms heeft een schrijver geweldige zin om iets over zijn personages te vertellen, hem of haar met woorden uit te beelden...soms geniet hij van zijn inspiratie en van die onvolmaakte mensen in hun volmaaktheid zelf, zonder ook maar iets te schrijven, soms gaat hij alleen echt tot schrijven over als ze dood zijn en weet hij hun essentie in één goed gedicht of een paar gevoelige zinnen te duiden".
"Zal ik ons iets halen om te drinken", vroeg Sophie. "Doe maar mevrouw Wigh, voor mij een hele grote fles water, voor wijn is het nog veel te vroeg". Ze was met een paar flessen licht en donker vocht weergekeerd en ze verkwikten er hun lijf en ziel mee.
"Jaja, m'n beste Sitt, theorieën over de betekenis van 't leven zijn altijd ontoereikend, omdat je overal zelf doormoet, maar toch zijn ze nodig als je niet in nefaste cirkeltjes wil draaien; hetzij in je privéleven, hetzij in je eigen detective-onderzoek naar de zinnen van 't leven.
Er bestaat al een hele boekenmarkt met visies en uitleg of therapieën. Technisch gezien is er maar één globale uitleg voor de evolutiewetten van het totaalbewustzijn, vermoed ik. Of kan je wat elektrische stroom met je frigo doet op twee manieren verklaren ? Hoe de natuur zich via ons aller levenskrachten die zich stoffelijk op de anti-materie van de elektronen bevinden, tot zonnestelsel, cellen en organismen ontwikkelde (en ontwikkelt); moeten mensen maar eens gaan bestuderen. Als ze niet willen studeren, of niet in 'levenskrachten' geloven, hebben ze nog niet in de juiste ogen gekeken...of moeten ze nog leren kijken. 'Geloven' is trouwens geen zaak die vanzelf komt als je voldoende theorie onder de knie hebt.Zonder ervaringen uit je innerlijke en uiterlijke praktijk ga je niet zomaar in 'iets' geloven.
Auteurs die via de drie relativiteitstheorieën van Einstein en de quantumtheorie bij de stoffelijke energietoestand van het 'geestelijke' uitkwamen, gebruiken soms ook al de naam 'God' ervoor. Dat ene abstrakte woord, heeft via de godsdiensten al tot zovele dogma's geleid, dat een nieuwe 'leer' in naam van 't een of 't ander mij pretenieus en gevaarlijk lijkt. Woorden kan je immers altijd in bepaalde politieke strategieën inlassen.
Ik verkies in 'levenskrachten' te geloven. Een zeer sterk wapen.
De oerenergie van die levenskrachten is volgens mij de 'liefde' in zijn algemene betekenis. Iedere persoon snakt ernaar deze energie te bereiken, via z'n huid, z'n emoties of z'n verstand. Eens men deze 'energievorm' verworven denkt te hebben, stelt men soms in meer of mindere mate vast, dat die energievorm ook andere, ziek makende energieën als afgunst, haat, wrok, nijd , jaloezie of leedvermaak 'oproepen' kan. Dit is niet alleen een lichamelijk, instinktief proces maar komt ook doordat onze 'persoonlijkheid' zich alleen tot het 'bewuste' deel van onze totaliteit beperkt, ons eigen kleine wereldje en wat men ons dagelijks inlepeld : wij kunnen het lichamelijke, emotionele, en praktisch verstandelijke (ons praktisch bewustzijn)moeilijk overstijgen. Er zijn ook te weinig stimulansen tot buitenschoolse studie aanwezig in onze samenleving. We volgen de macht van de ons opgedrongen gewoonten teveel. Alle dagen zouden we die macht moeten overstijgen.
Wat is dit 'overstijgen ? Sommige mensen weten 'intuitief' wat hiermee wordt bedoeld. Ze kunnen hun innerlijke stem nog volgen. Anderen zijn zo bedolven onder allerhande maatschappelijke informatie, desinformatie en leugens of lichameljke en
79
emotionele problemen, dat ze de voeling met de 'woorden' of 'beelden' uit hun 'bovenbewuste' kwijtgeraakt zijn. Allerhande toestanden en gevoelens hebben hun geblokkeerd. De wijze waarop wij over het leven denken bepaalt onze mentale 'kracht'.
"Daar heb je een punt Sofie. Het lijkt wel, in feite is het ook zo, dat enorm veel mensen met een ongeloofelijk ONBESTEMD, doelloos gevoel in hun wezen zitten.
Ze trekken zich aan hun medemensen op om te kunnen voelen wie ze eigenlijk zijn.
Ze kunnen niet meer stil worden en zich rustig voelen...zonder dat ze met iets bezig zijn. Bezig zijn is prachtig, is een vorm van meditatie, maar moet toch ergens een zin en een doel hebben. Veel mensen hebben ook een enorme nood aan altijd weg en bezig te zijn, waar niks mis mee moet zijn op zich, maar wanneer ze geen rust meer in hun eigen hebben, loopt het verkeerd.
Het voortdurend bezig zijn als vlucht voor de konfrontatie met jezelf en anderen. Anderen vluchten uren in Tv-programma's van een kwaliteit om van gaan te huilen, geweldfilms vol 'aktie', terwijl ze zich voor hun innerlijke aktie verstoppen. De minderwaardigheid dat het vluchten voor zichzelf meebrengt, wordt doorgeschoven en uitgewerkt op de omgeving. Alles is voortdurend niet de eigen schuld, maar diegene van de omgeving. Natuurlijk, struktureel is dit waar als je bijvoorbeeld zonder job zit, of je moet te hard werken. Maar gaat het over opruimen of opgeruimd zijn of zich goed voelen, dan vinden veel te velen dat ze konstant 'bemoederd' moeten worden om zich gelukkig te voelen.
Wie wil er de dag van vandaag nog iets aan zijn onwetenheid doen ? Welk een rijke wereld onder het oppervlakkige dat men ons op massale schaal aanbied, is er op politiek of spiritueel gebied bijvoorbeeld nog niet ontdekt ? Men beseft helemaal niet dat men niet gewapend is tegen het nieuws dat alle dagen op ons afkomt. Men raakt gedegouteerd, zonder dat men nog interpreteerd, omdat men het gewoon niet meer kan opbrengen. Het systeem stort al zijn ellende in woord en beeld over ons uit en maakt ons bewust moedeloos omdat er toch geen alternatief voor een systeem dat vervreemding en oorlog produceert, bestaan zou. Eigenlijk zou ik me vooral willen bezig houden met één vorm van vervreemding :
de vervreemding van de mens met zijn eigen innerlijk : gevangen tussen emoties, media en een onvoldoende ingelicht verstand, zich niet bewust dat er nog zoiets als kritisch bewustzijn of intuitief kontakt met je eigen bestaat. Als je genoeg wilskracht hebt en je kan
je eigen losmaken van allerlei vormen van onbewust leven, dan kan je je eigen zo stimuleren dat je bijna alle antwoorden vindt die je vanuit je binnenste diep vraagt...je moet wel oppassen dat je niet gaat zweven natuurlijk.
Dan kan je in plaats van 'hulpbehoefend', 'helpend' leren worden denk ik."
Het gezoem van enkele rare soorten insekten had de gedachtengang van Sitt en de aandachtig luisterende Sofie onderbroken. "Je kan iemand wel dorstig maken naar kennis, maar het initiatief tot gaan studeren in plaats van teveel te vegeteren, moet van die persoon zelf uitgaan, vrees ik. Als je mensen op dit niveau wil overtuigen sta je er ongeorgansiseerd alleen voor en zit je 's avonds het luchtruim van de woonkamer in te kijken, op zoek naar de soorten aanwezige 'vliegtuigtypes'...en dan praat je soms in je eigen tegen een insekt :hée ben jij een mug en geef je vervelende steken of zo van die waar ik toch geen last van heb, of ben je een zomers fruitvliegje of een herfstachtige langpoot of een all season-spin ' ? "
"Hoezo alleen Sitt ? Ik dacht dat jij iemand in je wigwam had " ? "Ach, weet je, ik zeg dat al wel eens om afstand te houden, voor je het weet stort men zichzelf in een lawine van emoties, je wil van mekaar alles gaan weten om je eigen teleurstellingen nog maar eens op te hangen en voor je het weet hang je van je eigen bij de andere een slachtofferbeeld op en maak je van de andere een soort romantische redding...met weer teleurstelling en het moeilijk proces vanloslaten tot gevolg.
De liefde is een even simpel als veelzijdig iets. Veelal zijn mensen met de meest
80
tegenstrijdige emotionele karaktertrekken onder één of andere samenlevingsvorm bij mekaar. Het begint met aantrekkingskracht en verliefd worden op mekaar. Dat verliefd worden heeft veel verschillende vormen van hevigheid.
Die hevigheid hangt niet alleen af van de link tussen het zijn en bewustzijn van de verliefden zelf...maar ook van de graad van intensiteit waarmee ze naar de buitenwereld toe leven. In welke mate ze zich buiten hun individuele bestaan ook voor wetenschap, geschiedenis en kunst of psychologie interesseren, zal mede de intensiteit van hun verhouding bepalen. Dus niet alleen de individuele, psychologische band bepaalt de intensiteit van een relatie...ook de band met het kollektieve bewustzijn is van belang in een relatie, vind ik. In veel gevallen wordt de liefde gesabotteerd, 'beproefd' door de levensomstandigheden, alsof de genetische erfenis soms al niet zwaar genoeg om transformeren is.
Waarom vinden mensen mekaar aantrekkelijk ? Het fysieke uiterlijk heeft een zware symbolische uitstralingswaarde, dat wel. De ene kan ook iets 'sterker' of 'zoeter' in de andere vinden, of iets even sterks of zoet.
Zij die emotioneel niet onafhankelijk hebben leren bestaan, zullen zich aangetrokken voelen tot iemand 'sterker' en die sterkere dan een gevoel van 'dominantie' verschaffen...met een soort evenwichtig tot gevolg dat niet altijd blijft duren, omdat mensen natuurlijk ook veranderen kunnen...en op een bepaald moment geen voldoening meer vinden in hun 'helpende' of 'dominantie verschaffende' rol.
Ondertussen worden er kinderen geboren die al of niet emotioneel sterker zijn, maar die in ieder geval, omdat ze weer kombinaties van de ouders zijn, die ouders gaan konfronteren met hun eigen tegenstellingen. Kinderen zijn eigenlijk nieuwe personages die via de tegenpolen van hun ouders weer andere tegenpolen gaan tegenkomen en vormen. Het mooie van het verhaal van de liefde is, dat de meer afhankelijke ook aan de sterkere geeft en die sterkere eigenlijk dat zwakkere nodig heeft en tegelijk beiden hun sterke en zwakkere kanten hebben. Omdat alles voortdurende groei is horen kinderen en ouders bij mekaar te zijn, maar soms wordt dit proces wel vreemd en soms onvermijdelijk door andere ontwikkellingen doorkruist. Het voortdurende besluiteloosheidsproces van knopen doorhakken of niet en blijven of niet, dat daarmee gepaard gaat, kan maar beter vermeden worden...soms kan het gewoon niet anders, tenzij bijvoorbeeld de nieuwe personages
waarmee een gezin kan geconfronteerd worden op een afstand van dat gezin emotioneel evenwichtig kunnen blijven funktioren en de personages van het 'gezin in krisis' dat ook kunnen. 't Is natuurlijk een alternatief, maar een uiterst moeilijk.
Scheidingen tonen aan dat één van de twee kanten de andere in de richting van meer vertrouwen in zichzelf en een meer emotioneel gelijk iemand duwt.
Veelal is het zo dat na een scheiding beide partners toch weer niet belanden in een situatie van evenwichtige evenwaardigheid...en na een bepaalde termijn weer geen emotioneel evenwicht gevonden wordt.
Zelfs mensen die kort bij de natuur staan en een goeie innercommunicatie met zichzelf hebben en het proces van hun zelfkennis en kennis van anderen hebben doorgemaakt, hebben het niet altijd makkellijk. In feite zijn ze weer zo onschuldig als een kind en tegelijk zo wijs als een oude man of vrouw geworden...wat hen een andere soort aantrekkelijkheid geeft dan de fysieke, waarnaar ze ook nog verlangen... en die ze op termijn weer gaan missen.
Het zijn mensen die een niet-zwaar emotionele dialoog in zichzelf hebben leren voeren...als zo een mensen iemand op dezelfde frekwentie tegenkomen, kan de liefde hele hoge pieken bereiken...de val kan echter veel dodelijker zijn als ze geen 'innerlijke parachute' uitgevonden hebt om weer naar beneden te komen bij één misstap in de hoge bergen. Misschien kan je wel op die pieken blijven indien je geen andere verhouding begint, die ook sexueel wordt...want dan ga je weer de 'zwaartekrachtwet' van de
81
instinkten voelen die het emotionele denkproces bij sommigen weer in gang gaat zetten. De atomen en genen die voor dit gedrag verantwoordelijk zijn, kunnen moeilijk anders, want hun origineel bouwplan was 1 ei en 1 zaadcel.
Dat is waarom we in feite naar één vaste geliefde verlangen volgens mij.
Daar is dus niks vreemds aan, zolang je maar geen partner zoekt op basis van emotionele onzekerheid of materieële redenen. In een lat-relatie dan weer, kan de verhouding tussen twee mensen zo sterk zijn dat één van beiden of beiden tijdelijk kunnen verdragen dat er een bepaalde of twee driehoeksrelaties binnen de Lat-relatie bestaan...maar uiteindelijk zal de hele konstruktie toch bezwijken onder het gewicht van de verschillen in communikatie en zijn...maar vooral onder het gewicht van de bron van het biologische oerleven : de sexualiteit. Waarvoor al die misschien vermijdbare processen goed zijn : om aan te leren wat men te leren heeft na teleurstellingen misschien.
Om sterker te worden...wie zal het uiteindelijk beter weten dan jijzelf op de top van je eigen zelfkennis ?
Telkens wanneer je in een iets ingewikkelder klassieke of Lat-relatie een goede verhouding met iemand hebt, of een goeie periode in een verhouding met iemand hebt; (realistischer) gezien; kan je toegeven dat je iemand anders graag ziet bijvoorbeeld...als dat niet meer kan zit er iets mis in de verhouding. Om uit te vinden wat er mis zit, is soms een heel vermoeiend iets, omdat het 'zich zelf kennen' soms pijnlijke aspekten in zich draagt en niet iedereen dit aankan, niet fysiek of niet emotioneel...want beide laatste zijn geweldig één. Dit proces overstijgen is pas een 'geestelijk iets'.
Ik kan me inbeelden dat getrouwde mensen, die voornamelijk om te emotionele of praktische redenen trouwden, door hun emotionele zieleleven ineens iemand anders aantrekkellijk gaan vinden.
Ik kan me ook voorstellen dat deze aantrekkingskracht gewoon platonisch blijft en het omgekeerde trouwens ook. Ik kan me ook voorstellen dat het oorspronkelijke koppel na een bepaalde termijn niet meer kickt op de stimulerende aanwezigheid van de 'onzichtbare' energie van die 'derden' in bed...en niet meer met elkaar sext of gewoon veel rustiger alleen slaapt. Maar ik kan me niet voorstellen dat die derde in de driehoek 'alleen' blijft...net zoals niemand zonder lucht is, is ook niemand zonder emotioneel denken; hoewel ik dat in wat ik je al vertelde van mezelf probeerde aantonen. De pijn in het hart veroorzaakt misschien altijd weer nieuwe illusies die je dingen doen zeggen waarmee je anderen die emotioneel gezien nog niet rijp genoeg voor je zijn, verliefd op je maakt. Dan worden er weer langetermijnverbindingen en praktische eisen gesteld, die je toch niet kan waarmaken omdat je met andere dingen bezig bent.
Het echte probleem om uit al deze situaties te geraken, is er niet kunnen over te praten. Mensen zijn niet opgevoed om het hele filosofische beeld te begrijpen en elk tijdvak probeert zijn eigen woorden te vinden om dit begrijpen mogelijk te maken.
Het redeneren in termen van 'goed' en 'slecht' en 'slachtoffer' is de eenvoudigste manier om probleemloos samen te leven met duidelijke regels over wat wel en niet mag.
De genetische en emotionele energie van mensen proberen te snappen is veel moeilijker.
Het in je eigen 'opstoken' van overtollig zware emoties of opgelopen schade uit het verleden, is een vereiste als je als schipbreukeling van de liefde wil overleven. Uiteindelijk leert men wel het verschil kennen tussen emotionele liefde en intuïtieve liefde enerzijds en je eigen innerlijke communikatie anderzijds. Teveel afzien maakt mensen ziek.
De 'levenskrachten' zoals jij ze noemt, al die krachten van in jezelf gebruiken je via een aantal illussies of drijfveren, om aan te tonen dat alles in het universum leeft...behalve mensen die niet hun eigen leren worden".
Sophie had het hem niet gezegd, maar de woorden en aanwezigheid van Sitt wekten in haar de verlangens op waarover hij het had gehad. De passie eigen aan dichters en filosofen kwam in haar naar boven. Als vrouw wist ze dat sommige mannen in
82
een relatie denken dat bepaalde vrouwen hen niet met rust laten, maar het zijn toch de mannen die in de meeste gevallen de eerste stap zetten...of niet ?
Ze vond de mooiste relaties diegenen die niet direct fysiek werden bezegeld. Ze wist dat eens vrouwen een minaar hadden gehad ze het veelal niet meer riskeerden en de geborgenheid van een veilige thuishaven weer opzochten of indien dat niet haalbaar was...nog liever op zichzelf gingen wonen...maar dat dat ook dat niet was wat ze er van hadden verwacht. Ze wist dat vrouwen vlugger emotioneel uit evenwicht geraakten maar toch ook dat mannen waarvan de vrouw iemand anders aantrekkelijk vonden, op die momenten in een eerste fase totaal hun evenwicht konden verliezen. Uit eigen ervaring wist ze dat ze maar beter kon blijven waar ze was, en toch werd ook die situatie onhoudbaar. Ze wist dat de meest makkelijke situatie voor een vrouw, diegene was, waardat minnaar en echtgenoot beiden veel konden pikken van haar. Mekaar vrijheid geven heet dat dan. Maar wie kon dat aan ? Als de minnaar dan niet tevreden was, gingen de poppen voor haar dan weer aan het dansen.
Zo'n goedbedoelde driehoeken, zijn ze edelmoedige pogingen om een uitweg te tonen aan al dieGENEN die met enorme ruzies en scheidingen mekaars familieleven in de praktijk stopzetten (in hun hoofd en genetisch blijven ze personages zijn die met mekaar te maken hebben)...of is men veel beter af als men ondanks alles mekaar trouw blijft binnen een relatie of een gezin ? Feit is dat bepaalde mensen, of het nu ouders of kinderen zijn, niet echt gemaakt zijn om een heel leven met mekaar door te brengen.
Wat is 'ontrouw' eigenlijk...is dat eigenlijk wel de oorzaak van al die onverzoenlijke wrijvingen tussen mensen...met alle gevolgen vandien...of is het slechts een alibi dat mensen gebruiken voor als iets niet meer tussen hen gaat. De echte redenen van 'ontrouw' zijn misschien deze die te maken hebben met verschillen in 'aanvoelen in geest' die tussen mensen opduiken...en die verschillen die zich dan vertalen naar het lichaam toe enzoverder. Omdat dit alles zo moeilijk is om tegenover de andere uit te spreken krijg je dan die onderhuidse ongenoegens, het aanvoelen dat het sexen weer meer paren wordt dan het 'vrijen' van vroeger. Alles wordt nog eens extra moeilijker omdat kinderen dan weer niet weten wat er in de hoofden van volwassenen kan omgaan. Was de oplossing
dat volwassenen weer meer als kinderen tegenover mekaar gingen staan, als kameraden dus ? 'En kinderen wat meer volwassener', dacht ze daarbij. Keerde alles wat je een ander 'aandeed' niet ook terug ? Of was het een soort wet dat je nu eenmaal in een groeiproces mekaar vanalles moest aandoen ? Waarom kon een mens zich niet gewoon uiten zonder dat een ander daar overemotioneel op reageerde ?
Als vrouw wist ze dat een lichamelijke aantrekkingskracht die er niet meer is wel kustmatig te herstellen valt, maar dat je weer na een tijd gaat merken dat je het op de duur niet meer moet hebben van al die fantasieen die je opgedrongen worden om jezelf en de andere genot te verschaffen.
Het verlangen naar de romantiek steekt dan de kop weer op. Ze vond het eigenlijk wel vreemd, het passionele vrijen van vroeger met het literaire woordgebruik en het lachen om duizend dingen en de camera's in de vingertoppen...en het mekaar warmte en gezeldschap en strelingen geven van later.
Het hoort allemaal bij het leven, dacht ze, terwijl zij en Sitt een tijd zwijgend het fruit dat hij gaan halen was opaten en ze hem daarna al datgene wat ze 'gedacht' had, toch maar vertelde.
"Weet je Wigh", had hij toen gezegd..." mensen met relatiemoeilijkheden zijn er meer en meer en ze zomaar veroordelen staat altijd gelijk met ervaringen veroordelen die je zelf; soms misschien beter zo; niet hebt ...en waar je moeilijk over oordelen kunt. Mensen die durven de moeilijkheden van hun wezen en leven doorleven in al hun konsekwenties, zijn dan toch zeker even dapper dan zij die daarvan ook nog eens 'ziek worden' of pillen slikken of zich tot de banale, afstandelijke, geldgerichtte seksindustrie
83
wenden die er voor hen wel nodig is, maar hen alleen fysiek in evenwicht houdt. Als je mensen rond je heen ziet, die vastzitten aan mensen die hun emotioneel in hun macht hebben en die nog bij derden affektie zoeken om maar niet desgevallend op helemaal hun eigen moeten terug te vallen...denk dan maar...geef ze hun tijd... Niemand kan zijn konfrontaties ontlopen...ook die met je eigen niet".
De namiddag was al begonnen en nog hadden Sitt en Wigh onder die boom gezeten die dag.
Sofie had Sitt's laatste zin weer vervoledigd, met een voorbeeld.
Iedereen kent ze wel, die goeiige, warmhartige vrouwen die hun leven leiden in funktie van veelal stugge, teveel koud-verstandelijke ingestelde levenspartners en verwanten. Ze werden teveel verliefd op een zeker vaderbeeld en volgden de onvermijdelijke weg van het toegeven aan mekaars soms tegengestelde verwachtingen en hormonale noden. Hetzelfde kan ook in beide richtingen (warmhartig of verstandelijk) van mannen gezegd worden natuurlijk, want die kunnen ook warmhartig zijn, al weten ze het soms niet meer.
Eeenieders leven wordt precies bepaald door het zich beurtelings of altijd bijna laten leiden door die twee polen, alnaargelang het overwicht dat het koude of warme deel in jezelf krijgen kan.
Een overwegend warm iemand kan door veelsoortige omstandigheden zo genoeg krijgen van zijn of haar tegenpool...dat hij of zij zich koeler gaat opstellen, zodanig dat het koelere de overhand neemt...waardoor de persoon in kwestie nu juist aantrekkelijker wordt voor z'n partner...daar hij of zij nu ineens met een koude tegenpool geconfronteerd wordt ...waardoor zijn of haar warmere helft ineens een kans krijgt om de balans van 'wie-leidt-de-dans' naar die andere pool te laten overhellen. Hij of zij poogt ofwel aantrekkelijker te worden door zijn of haar andere kant te laten zien ofwel ketst men op mekaar af omdat men één van zijn of haar twee polen wil laten overheersen.
Wanneer partners afzonderlijk of tesamen hun polen niet te best afwisselend richten kunnen, zal de dans soms teveel een 'strompelen' worden. Het leven is gedeeltelijk één lange les in het aankunnen van evenwichten tussen mensen met dezelfde of andere 'ladingen'...vaak een mengeling van ladingen...zoals ook iedereen andere voorouders heeft. We leven samen of alleen of in een combinatie daarvan. Soms moet het met, soms moet het zonder, maar wanneer scheidingen zich opdringen, zullen de dingen die ieder voor zich in het leven leert overwinnen zich weer aandienen als je ze niet onder de knie hebt. Sommige mensen hun door de tegenpartij terrecht of onterecht als 'fouten' voorgestelde reakties doen bij anderen de voor hun ontwikkeling gunstige polen 'ontstaan' of doen die polen 'omslaan'. Het lijden dat gewoonlijk 'achter de fouten aanhuppelt' zal de 'overtreders' bij het aftasten van de eigen grenzen helpen...of hun ontwikkeling blijvend 'onder' houden. Ieder persoon en iedere generatie moet leren snappen 'wat' uit wiens genen komt en wat een gevolg is van andere faktoren dan de genetische : opvoeding en maatschappijvisie bijvoorbeeld.
Iemand van de busmaatschappij waar Sophie mee op toer was, had haar komen verwittigen dat de bus binnen een uur zou vertrekken. Zoals mensen soms doen als ze een echt goed gesprek gehad hebben met mensen die ze niet kenden, gaf Sophie Sitt haar telefoonnummer en mailadres en Sitt gaf zijn e-mail en adres en de site op van een geestesgenoot in Europa : users.skynet.be/octo
Ze wandelde met Sitt vanonder de schaduwrijke boom uit om hem aan enkele mensen van haar groep voor te stellen. Sitt vroeg hoe Europa was en vertelde wat praktische dingen over het leven in Noord-Amerika. Hij kon de pracht en kracht van de natuur en het praktische leven van zijn streekgenoten goed overbrengen en trakteerde hen op 't laatst nog met een scherpe kritiek op het buitenlands beleid van de USA. "Als ze al dat geld dat ze de laatste 100 jaar aan bewapening verspilt hebben, gebruikt hadden
84
om de armoede uit te roeien, dan was er geen werkeloosheid geweest in de wereld, en dan waren we nu al een heel stuk verder".
Sitt en Sophie namen tegen hun zin afscheid en beloofden te schrijven. Ze gaven mekaar een hand en een kus die net nog niet vol dierf zijn...of kon zijn...en lieten mekaar achter. Maar met zich mee droegen ze de rijkdom van de wijsheid die in die woorden die ze hadden gewisseld lag...en vooral de onvergetelijke herinnering aan zijn en haar hand en zijn en haar mond, huid... lichaam...al die dingen die ook een zeer belangrijk deel van mekaars herinnering aan mekaars wezen waren.


Sophie was nu al een paar weken terug in België. Ze opende haar mail en vond een mail van Sitt.
Enkele plezante dingen en in 'attach', een artikel als bijlage : 'Zijn wij de slaven van onze emoties' ?
"Waw Sitt, nu begin jij te schrijven ook" ?, had ze onder andere teruggemaild. Ze opende het elektronische essay dat hij haar had teruggestuurd.


32.Geen slaven van negatieve emoties blijven
Laatst moest ik naar de tandarts. Zag er een foto van m'n gebit. Een ruig geërodeerd gebergte. De meest rauwe uitdrukking van de wil tot leven. Het skelet, slaaf, vriend en onderdeel van het vlees en de geest.
De evolutie van oerenergie naar het basisprincipe van het atoom droeg een symbolische les in zich : in de kern in evenwicht blijven en reageren en verbindingen aangaan en uitproberen. Welke verbindingen aangegaan konden en kunnen worden, liggen door de eigenheid van elke soort materie vast. De evolutie van atomen naar cellen voegde een andere symboliek aan het bestaan toe. Om te kunnen blijven bestaan moest je je eigen leren delen. Stammen werden koninkrijken en republieken en de wereld wordt misschien nog ooit eens één vredelievend geheel. De symboliek ontgaat U waarschijnlijk niet : om sterk te staan moet men zich verenigen. Zich verenigen en zich delen...onderdeel van
kennis, genot en strijd...die naar meer en meer innerlijke rust tracht.
In één alinea van een vermoedelijk begin tot in het nu. Wat een reis mijn twee zere tanden me deden maken ! Een reis binnenin mezelf of het geheel dat de geest is , met die geest als transportmiddel. De geest, gegroeid uit het bewustzijn van een mix van het stoffelijke. Mineralen, gassen, licht en golven ontmoeten mekaar in de eerste cel...die vermoedelijk nog via een 'navelstreng' aan de aarde vasthing en afstierf zonder zich te kunnen delen. Het licht en de lucht brachtten de vergane anti-materie energie van die cel misschien terug tot bij de volgende cel die zich vormde. Die tweede cel kreeg of de informatie van de afgestorve cel binnen via haar primitieve ademhaling of voedselketen en de biologische voorloper van de inspiratie was geboren. De weg naar organismen, naar 'organiseren' op biologisch vlak lag open. Exact kunnen we al die gelijktijdige processen die zich van toen tot nu en nu op ons niveau nog afspelen niet beschrijven; want dan zouden we niet meer aan de praktische dingen die ons te doen staan toekomen.
Het ging misschien niet om één maar miljarden cellen waarmee het in de elementen aanwezige bewustzijn experimenteerde.
In die tijd al, werden onze emoties geboren. Er moest waarschijnlijk worden gestreden om voedsel...en dat bracht naijver mee.
Het kan natuurlijk ook zijn dat er in die mikrowereld van toen genoeg voedsel was en de cellen zich vrij solidair ontwikkeld hebben tot organismen enzoverder. Filosofisch gezien kan men zich dus afvragen of hebzucht of integendeel solidariteit aan de basis van het ontstaan van onze emoties lagen. Beide tesamen in wisselwerking wellicht. Hopelijk
85
stammen we in de oerstam mikroscopisch gezien het meest af van de solidariteit, het leren delen...dat moet de bovenhand blijven houden...of de woeker van de hebzucht verstikt ook dat stuk waartoe het voor een deel heeft bijgedragen (onze zeer relatieve welvaart bijvoorbeeld). De hebzucht vernietigt echter altijd meer dan dat ze bijdraagt. Op een bepaalde manier staan we nu op het gebied van voedsel en andere materie nog niet verder dan toen...er is in theorie genoeg voor iedereen, maar de strukturen van de hebzuchtigen verbrodden de gezamelijke groei naar logischer verdelen.
Of is een minderheid van de consumenten te hebzuchtig en spelen de machtigen der aarde daar nu juist op in ?
Een andere bron van onze emoties is de uit het delen geboren geslachtelijke voortplanting, een techniek die het primitieve voortplanten nieuwe wegen opstuurde. Het organisme moest nu BUITEN ZICHZELF op zoek naar combinaties en oplossingen voor zijn materiële verderbestaan. X zocht Y om het via XY in plaats van via XX te proberen.
Dat zoiets tot nieuwsoortige konflikten kon leidden bewijst de met de maatschappellijke verhoudingen meegeëvolueerde man-vrouw verhouding tot op de dag van vandaag. Zowel X als Y onderdrukken en gebruiken en genieten van mekaar tot bepaalde vormen van scheiding of de dood volgen. Waarom ? Omdat we aan ons genetische verleden vasthangen en in ons denken door opvoeding en maatschappij worden bepaald. Indien iedereen een inkomen had waar hij menswaardig kon van leven, zouden er in de wereld veel minder problemen zijn. Indien meer mensen zich in de zin van het leven, de filosofie dus; zouden interesseren, nog een stuk minder.
Liefdeskonflikten tussen mensen zouden nog blijven bestaan, maar men zou ze meer trachten te begrijpen, wat die nieuwe evolutie een hele andere richting zou kunnen geven.
Gisteren zag ik een uitzending over epilepsie ...met beelden van hersenoperaties inkluis. Een klein percentage mensen die met medicijneniet konden worden geholpen, lieten hun schedelpan afnemen en met ergens een stukje weg te nemen of door te knippen konden ze in de meeste gevallen weer onbezorgd autorijden of zo. Gedeeltelijk verdoofd, prikkelde men hun talencentrum en vroeg hun om iets te zeggen om zeker te zijn dat ze nog konden spreken. Dan trotseerde ik toch wel een tiental aanvallen per jaar van zo'n drie vier minuten, dacht ik zo. Als je geweldige tandpijn hebt, werkt je geest niet meer met dezelfde inspiratie als anders. Het is alsof zo'n geest alleen onder bepaalde omstandigheden gedijt. Bij lichamelijke pijn, al of niet het gevolg van emotionele zwaarte, zit die geest te wachten tot hij volop doorbreken kan. Geef iemand nieuw bloed van een donor en hij blijf dezelfde om mee te praten. Zo eigen zijn wij.
En toch uit dezelfde stof voortgekomen...want we kunnen onderdelen met bepaalde mensen omwissellen. Wij zijn het resultaat van honderden eeuwen ervaring op alle fronten van het leven. Wat is de bedoeling ?
Ooit nog eens op andere planeten wonen of mekaar durven tonen wie we zijn en hoe we willen leven? De reis van het in de praktijk snappen van dit alles staat, wat mezelf betreft,. De liefde teveel willen blijven verklaren door het verstand alleen, is er wiskunde van maken...en dan ben je zeker toe aan het kiezen van de beleving ervan.
For all those with an intrest in history, philosophy and art.For all those wanting to have more consciousness in order to be able to make this world a better place.
For all those that get sick watching the daily worldnews without being able to do something.
For all those wanting to know why there is so much poverty and war and unemployment.
For all those wanting a job without being stressed all the time.
For all those not wanting to get stuck in negative emotions.
go to users.skynet.be/octo and read the English texts of 'Voedsel voor de geest'p87-...
also http://be.msnusers.com/octo-poetry fa092640@skynet.be
86
33.innerlight 1. Degrees of consciousness, 'emotional evolution' and other conceptions
'The desire from matter to be able to see, made our consciousness possible.'
This is how a poet would explain life.
That poet wouldn't be far from the thruth. We are matter and matter is us. There must have been 'consciousness' already in non-biological life, otherwise biological life shouldn't have been created. Matter became more and more conscious about itself through it's finest form,biological life. We became more conscious by beiing able to manage matter. We also became more conscious of ourselves, thanks to other persons. From the moment humanity started it's cultural adventure, they mainly occupied themselves with making material products, commodities...practical life, indeed is in fact mainly MOVEMENT outside our body...witch is closely linked and starts with our biological needs. Our biological 'soul' is the sum of physical and chemical elements and laws, combined with our personality and emotions. All forms of consciousness have their roots in matter...this was the word 'heathen', ('pagan') originally meant. Our consciousness goes back to matter from the kosmos, it is in fact cosmos. Human beiing in fact, is stone, plant and animal and in fact adds or can ad a higher degree of INNER SPIRITUAL movement, stronger then our basic emotional 'soul'. There is a difference between the world outside us, our internal parts (our organs), our soul (emotionally bound) and our inner (the spiritual factor). In order to understand then notion 'innercommunication' the differences and connections between the 'internal'(organs) and the 'soul' (emotional) and the 'inner' (spiritual); are very important.
Everything that exist has a form, something without a form cannot exist, because something almost equal to zero tends to explode. That's why nihilism makes no sense.
When our body dies, out of the soul whereout our spirit continuously grew, our spirit is born, with it's own form of matter. We are 'all in one', everything linked together : the minnerals with their laws of physics, the 'hardware'-structure of life, the basis of all objective science; combined with the laws of chemistery and all subjectiv laws that control our emotions and even the objectiv and subjectiv laws of society. The laws of physics not only are about how atoms and molecules are build and about how, because of their attraction they build from the microcosmos the macrocosmos with it's galaxies.
The laws of physics already show that eternally old and new desire to create from the 'innerlight of matter', hidden in the anti-matter of kosmos the 'normal' light we can now see outside in makrokosmos and the light of our hapiness inside.
Once the planet Earth was formed, the desire from the innerlight of matter to evoluate to more consciousness, could continue. The anorganic minnerals, created the organic cells...physics created chemistry...like out of XX-woman, came XYmen. Physics, our skeleton, our relation with gravity...already teaching us the basics of psychological equilibrance.
Chemistry, our stomach, symbol of creation of energy sitting on our unther-belly the matterly-part of the source of our sensuality who started one stage lower where our sexual energy is continously beiing born. Beautiful story, isn't it, we cannot ignore that we are family of the hardware-matter...like when vulcanos errupt and produce furtile ground, we can 'errupt' as well and produce new life.
The energies you are reading about wright in the end produces 'intelligence'. 'Intelligence' in fact is the practical child of our spiritual development. The 'intelligence' of vegetative life (like plants) is an intelligence that is more 'relaxed' teh the intelligence of animal-life. Human intelligence still is more directed towards the struggle for life...it shouldn't stay that way, history will makes sure of that, (see: users.skynet.be/octo), unther History. Acquiring knowledge and cultural development as well as an insight in psychological relations in order to understand the world and the reason why one lives,
87
should become more important then a lot of commercial stupidity. Where there is to much commercial pollution one cannot get in touch with ones own 'innercommunication'.
Our organs are 'living beiings' as well. Our stomach gives us energy, but we have to put something in it. But our stomach can react by producing pain-warningsigns if we keep on having to much problems in our lives.
All the information of every part of our body is centralised in the brain...where our intelligence and our emotions are trying to keep both sides of our brain in equilibrance.
In case of heavy conflicts the only solution is making a choice,(speaking some words, handling...)or taking a position of indifferent equilibrance..and patience.
We have four kinds of CONSCIOUSNESS from BELOW : unconsious consciousness or mineral consciousness,
untherconsciousness or vegetaive consciousness, bog-ore consciousness or biological consciousness...and consciousness.
This can produce a number of conflicts between emotionally oposite energies : for exemple : fear and daring, pure instinct and sensuality, jealousy and comprehension, fanity and selfknowledge, greed or solidarity, melancholy and gladness.
Human beiing and society is in a proces of development towards less egoism. Therefore positive emotions must in general win from the negative ones. To help us in this struggle we can use our four different forms of consciousness from ABOVE : hearing, speaking, seeing and intuitivity. In general when we use the word 'consciousness' we mean everything we can registrate, the facts. With 'untherconsciousness' we also mean the situations we can create on a long or short term by wishing this or that in our dreams, fantasy or thoughts...or with 'unconsciousness' the psychological substancy in matter itself.
An exemple of bog-ore consciousness is the wisdom of our genes or the other energies goiing through our body.
A very special form of consciousness, the prelude of 'innercomuication' is 'intuition'. It tries to shows us the way as well as amusing things or it even tries to predict or prefeel certain things for us. Therefore you can read about the TOOLS our spirit can use.
All of our cells have different kinds of consciousness as well. Those energies belong to one of the eight forms of consciousness I mentioned. Our blood takes those forms of consciousness everywhere in our body.
According to the circumstances in a moment of some day, we thus get the apropriate words, images, thoughts, intuition...that go along with them. That is the way in which our different forms of consciousness grow to an individual an collective spirit on it's way to beat negative emotions which keep us away from our innercommunication. The purpose of it all is to discover the beautiful beiing, hidden inside of us.
Somethimes we need illusions to learn what we have yet to learn. We are sometimes constantly beiing pushed into them by our different forms of consciousness. You can reach a point where you not only get 'food' from what you eat but from the consciousness you have achieved. Earth, water, bellies, air, hearing, seeing,speaking...they all produce different themes of life...they all produce differents forms of beiing...they all produce ...us.
34.innerlight 2. everything as an evolution of energy
Everything is matter. Matter is fastmatter (hardware) and ether-matter.
Innnerlightmatter exists in the spaces of anti-matter in the microkosmos of everything. The innerlightmatter is a world like the macrocosmos with milions of degrees of warmth on each kubic millimeter. All electrons have an eternal existence and turn like planets around their stars (atoms). Who says there isn't life on these microplanets ? Which energetic bridge is their between the visible and unvisible world of matter, between microcosmos and macrocosmos ? We ? Spiritual life ?
In all 88 pure elements of Mendeljev's tabel to which we partly return after our dead,
88
there not only are chemical characteristics, but also physical forces : temperatures, distances, speeds, different degrees of pression.
In the end all these complicated things produce beautifull things like a smile and feelings. The less we have to suffer, the more innerlightenergy can flow through our body. We can become more then a brain that has to concentrate on survival.
Our brain tries to obtain knowledge, our feelings try not to waste time on negative emotions and to love; our spirit reflects between the bridges between our inner-relation en the rest of our relations with others. We should more wonder about the voyage that all intelligence before us, made between minneral, cel and us. If we understand the energy that made this possible we will understand that we are being used by nature and it's intelligence to continue this journey towards more individual consciousness as a part of more collective consciousness that will result in more humanly forms ofliving together as a society and as individuals. In this way we'll experience more satisfaction in our 'spiritual life' as well.
If one doesn't believe that there could be a form of intelligence that did not need all te way we travelled to reach our consciousness, then we must put forward another axioma; namely :
'in the anti-matter from chemical elements there already existed a bog-ore intellgence that guided further evolution towards cells and finer ways of communication and consciousness.
The voyage from the original pure elements till pure elements once again has lots of meanings. The question whether our spiritual heritage can exist outside a biological carier
is not an easy one. Will we only return to the consciousness of the pure elements we were composed of or not ? Will it be a collectve consciousness or an individual one.
I tried to give an answer by writing ' there was life after all, after dead'.
Maybe there is such a thing as a force that guids, but not leads the orchestra of life...let's call it 'collective consciousness' then. Each person is a unique composition, a will to live that represents everyone that came into existence before her or him.
Being born is accepting the challenge of dealing with problems of all kind...ameliorating or completing what came before ones lifestory.
To finish this article, I add an axioma of mine that can help you philosophing about life and dead.
AXIOMA
In order to understand some practical experiences and to discover the laws by which they occur or happen, we can put forward some suppositions and test them to keep on ameliorating our findings and axiomas so in the end we should be able to feel the laws by which life moves… . By doiing so we come close to the spiritual matter…but we will never fully understand everything about it…maybe because we cannot support the degrees of truth about or own life and that of others….
Exemples for axioma : " Our ‘spirit’ is born when our soul stops existing" (when our emotional life here dies together with our body). « There is a kind of conversation between living souls and spiritual powers » or « there is no inter soul-spiritual contact between spiritual powers, they continue their own development in another world ».
« Reincarnation is only a biological issue...we cannot return ». « Soul-matter is passed on by our genes, spiritual matter can not be passed in this dimmension ». « In order to give our spiritual development a bonus we must learn how to get a strong soul in this earthly dimmension ...this means getting independent of negative emotions».
« Can we change our existential menu ? »
EXISTENTIAL MENU ?
If you are getting to much away of what you should be doiing with your life , then negative
89

emotions and feelings aswell as positive ones...or things that happen can be used by life to correct you.
More about this very important energy later. Maybe my main exi.menu is about introducing a new kind of political system, but in order to be able to do so we’ll have to make people stronger in their pshygological, soul related life…therefore this study.
Or maybe my main exi.menu shall be explaing the difference between soul and spirit or the relation between them : must we get ‘stronger’ here in order to evoluate in another dimmension more favourably, or to be able to let those after us function better...during and after our own life ?
EUREKA -axioma :Thesis : idealist axioma. Antithesis : materialist axioma. Synthesis : indifferent equilibre.
The idealist axioma is based on the axioma that you keep on functioning OUTSIDE the body, related to the energy you left behind before you died. Everyone evoluates in the direction of his dead, a moment when one becomes an unbodylike energy that will become part of the further evolution of the ones you leave behind...or evoluates more or less independently according to ones merits. My materialist eureka is based on the fact that spiritual life can only exist within a biological ‘house’ and is genetically bound by means of family and further on….a statement that not necessarely means accepting the fact of interrelations between the material and spiritual world. Isn't our earthly soul something in between the idealist and materialist vision , an embryo for the spiritual dimmension ?
That's why next to the material and idealist axioma’s I also put forward the synthese : an axioma of ‘indifferent equlibre’ stating that once the biological life comes to an end we return to the consciousness of the elements that made us : minneral, water, air, light…hidden in the anti-matter of them…maybe enjoyable as well,but unconscient ? So just by beeiing air and light an minnerals...they join the living in an indifferent way...feeding the living ones, taking biologically part in their existence...and by their indifference, maybe have an influence after all.

35.camerades, frères et soeurs Arabes comrades, Arab brothers and sisters :
sallaam alleikumVous n'etes pas les ennemis des travailleurs du reste du monde. Faites quand même attention que vous vous basez sur les choses valables de vos textes du Koran et pas sur les extrimistes religieux qui veulent utiliser ces valeurs pour justifier des massacres. Ce sont les gouvernements de droite ou un premier de droite et un president de droite qui ont envoyés des troups en Irak, pas les travailleurs. C'est vrai que les travailleurs doivent de plus en plus se revolter de manière pacifique contre l'imperialisme, mais vous aussi vous devez vous liberer des anciens structures. Ne croyez pas comme gens croyant en ''Dieu que 'les autres' sont tous des gens qui ne
croient pas dans l'éternité de la vie, on y croit, mais d'un façon plus scientifique; même la plupart de ceux qui ne vont plus à l'église.
Comment la vie a-t-elle commencée ? Quelque chose qui n'a pas de forme ne peut pas exister, car tout ce qui est plus petit ou égale à zero...explode.
Ceci est vrai aussi bien pour les étoiles que pour les atomes. Le grand et le petit. Le big-bang, suivit par la formation des planetes et enfin la vie, les cellules...font preuf que l'histoire de la vie a une signification. Et comment expliquer l'immortalité demandriez vous ? C'est ma conviction que les premiers cellules qui se formaient, quand elles mouraient, leur energie a rejoingnées l'énergie des cellules nouvelles nées pour leur instruire enfin de leur apprendre à se diviser pour se multiplier. Ce proces à mené jusqu'à le sex a été inventé après la formation des premiers organismes qui seulement se multipliaient en se divisant. Alors les plantes et les animaux et l'homme sont venu. L'Histoire de l'homme va dans le sense d'une planete pas divisée par des frontieres nationalistes ou réligieuses . Le chemin peut etre long, mais se fixer sur les anciens pouvoirs de l'histoire ... .
90
36.against fanatism :science can prove the meaning of life and dead
I can fully understand that people need to be followers of a religion, I hold nothing against them. Each religion contains certain values that non-religious persons understand as well. Originally the word 'religion' comes from the French word 'relier', wich means 'connecting'. In fact non-religious people practice religion in their search for understanding the meaning of life through studying science, philosofy, history, religion, psychology...they connect all this together to a vision. I hope one day we will live in a world where everybody has the means to work and live humanly without people following fundamentalist leaders in their appeals for bloody 'holy' wars. I hope some day a time of worldpeace will come where people have the time to study and understand that life really has a lot of usefull meanings. Even 'dead' and eternal life can partly be explained scientifically.
Let's try. What can our generations add to what has already been discovered ? Asking wheter a 'God' exist is the same question as asking whether at the 'beginning' there
was an energie that did not need the whole evolution that we went through, to reach the same consciousness.

axioama 'O'
a) Something without a form does not exist, because something equal to 'Zero',can not exist, it 'explodes'...just like the 'big-bang(s)'. This is true as well for what happens in atoms and cells as for what happens to suns that explode and even in relationships or societies unther pressure : 'they explode'...when they approach the point of meaningless :Zero...you can fight it, but you can't stop it.

b) All matter posseses 'energy'

c) All kinds of energy produced the first 'cel', the first not 'purely' matterly form of consciousness. 'Consciousness' still functions according to the structure of the atom , with the centre of the atom that can interact with the negatively charged electrons that surround it. The center can also 'not act' when it uses it's 'neutron' charge (+ and - in balance) It is thesame model as the 'decision-making-model' in our heads.

d)Cells learnt how to multiply themselves by dividing themselves...they already had a kind of intelligence they heritated from mineral life, light, water, air...and they passed it on to us. When those first cells died , they past their intelligence to the new ones, but not in yet in a genetical way...because they did not 'discover' how to divide themselves yet. Maybe they past it on in a spiritual way.

axioma 1
a)biological life and matter are one

b)there still is a connection between both, not only the earth giving us food and the sun giving us light,
,but we still beiing earth, light, waves....conscious energy

axioma 2
a)there still is a connection between biological life itself

b)that connection is influenced by the events, by thaughts, by words, by acting...

c)there is an ever changing and evoluating hierarchy in the network of biological life, even in your own 91

d)the way one thinks and speeks and evoluates does not only depend from him or her itself but also from the genetical, emotional and cultural influences from the environment

e)we'll have to 'balance' before we decide on important matters, study, not blindly 'follow'

axioma 3
a)What happens to our last 'biological' consciousness when we die ? It returns to it's former components...but let us not forget that we are light and waves and fire and anti-matter as well as 'earth to earth'. We also maybe keep on evoluting according to our merits and the progres that is made on earth as well. So indirectly we maybe can become
a kind of 'advisers' and not only continue our lives through our genetical heritage.
So you see fantasy and believing can be wonderfull and if they are based on science...they can be a hope for the future ?
b)Life is full of beautiful symbolism, isn't it ?

octo, from the Philosophers For Peace -group 0032 472 759 268 fa092640@skynet.be users.skynet.be/octo

37.the way life operates
In each epoch of civilisation people wrote. In the beginning they didn't write about how after the big-bang, the invisible forms of matter we call 'radiation' created the first atoms, how later on planets were formed and how the first cells came into existence.
In fact 'coming into existence' is not the right word to express something concerning evolution...everything that exists existed already for eternity.
The main reason why life exists anyhow is because something without a form, something meaningless, cannot exists...a form of matter that tends to become equal or smaller then zero, explodes. This was the reason for the bigbang. To much pressure on anything and
anywho and new situations and creations and development will follow. One can say that we are who we were ment to be because in fact we were there already in the form of radiation earlier then the first atom that was created...which also isn't a correct way of putting it because the first atom already was a piece of the first radiation and so on.
We came a long long way and in fact we're much older then the latest bigbang some 15 billion years ago.
If some day maybe the last human beiing on earth or in space will die, a part of him will become once again a form of radiation...in fact for a part we are radiation...but we cannot touch it...or can you 'touch' your conversation when you are phoning without wire ? When you study science, you will find a lot of metaphors that will try to show you how life operates. 'Life'...not only our life, but the total beiing of it.
To become a more conscious person, this 'feeling one with life' is the first step we should learn to take. Just like nature can miror itself in each drop of dawn in the morning, we, if we allow some light in our consciousness, we can feel the unity of the universe inside ourselves. Whenever we feel 'divided' we should try to imagine the basic principles mentioned above. Feeling one with nature isn't so hard to do when you take a walk in a quiet place...and even those who live on ther country somethimes forget about their links with the univers. Always remember, even in a flat on the fourth floor it's possible to feel good.The trouble is that we mostly feel seperated from our origins because of the fact that we must eat and have shelter every day, we are social beiings...our worries about things like money and other material needs are a risk to feel divided with who in fact we are.
An even greater risk that threatens our feeling well and undivided, are our negative emotions. Even if we do not have financial problems, even if we like our job...negative
92
emotions can make us completely nuts. As long as we can feel some positive emotions there still is hope for each of us. At the same time, while following the line of positivity and while trying to understand negative emotions...we should be severe to them...they only come our way in order to teach us who we really are and why everybody must take responsability for his own life, not trying to seek a revench for the pain one suffered or started. How can we use those positive emotions to create a better relationship with ourselve, with the ones we meet every day and with the rest of the world ?
Why we allow so many people of using emotions or money wrongly to spoil a part of our lives with their lies ...aren't we around to teach them a lesson from time to time ?
Good and evil do exists, but the devil is our own creation. We musn't allow anyone or ourself to divide us in any way.
'God' is our own invention too and this idea or this feeling indeed can help a lot of us...but it can also, once again, 'divide' ourselves in groups of different believers.
Why should someone who plays rugby look down on someone who plays football...they are both sports aren't they ? Why should protestants want to fight catholics in Northern Ireland or why should sijiets murder sunnis or vice versa ? Division always looks around the corner...if you are a happy couple ...why invite trouble ? Sometimes life uses differences and trouble to obtain some purification, the less conscious we are about this way of progressing, the later we realise what is happening to us in the meanwhile.
In Europe we do not go to war any more against each other. How was it possible that war broke out then before ? Wasn't war always the last phase of economical competition between tribes or countries ? Always some leading economical groups in society make war with the help of their political friends...they cannot do so if the ones who chose them, take an undivided decided action against them.
No country can afford to go to war when small businessmen, farmers and workers go on strike against it. Sometimes life succeeds in creating the conditions to make such positive things possible...aldough a lot more coordination between different worldevents stays needed. In other cases things go from bad to worse with seemingly no end to it.
Just like in our own little lifes with their ups and downs and downfalls.

38.special kinds of observations
*Yesterday I saw two chairs standing near the water. All the year they had waited for me till I would find the right time to sit on one of them. Seasons past by. It was now summer. A hot day in the afternoon.
I sat myself down and after a while I noticed the shadow of the hughest tree of the parc in the water. The slightest movement of the smalest fish can make the water move all the end through the other side of the pond. The air was filled with a little wind, enough to make the tree dance in the rimpels of the water.
The branches of the three grew bigger and then again smaller, like if some kind of fluid was passing through them. The branches seemed to become a gigantic pump through wich it's blood was pumped.
I imagined this was like when someone gets a hartattac or something...a vain breaking while to much pressure made it explode. The dancing leaves in the water seemed to be like the smallest bio in our longs, very meryly operating in their territory. I sat so silent and forgot about the parc, concentrating on this essence of life, that once my concentration was broken I saw the shy wild parccat with a whole bunch of her young traversing the parc, tails in the air...so that was why I turned back a few hours earlier when I wanted to get me a cat with someone I know...lifes work in often predicting, unexplainable ways. When I wanted to get some food for the cats the whole lot of them flew in all directions...one little cat forgot on her trip in the outside that their is water where
93

land ends...and fell in the water...swimming onto a nest surrounded by water. When I took the boot to catch the wild cat, a stupid idea, I discoverd that a pair of waterbirds indeed had made a nest on top of a whole lot of lost wood I had put in the water.
*If you pay attention to what is beeing said between two people or more, it is the result of what goes on in their separated minds...but in an aditional form. Even the place were one is, is the result of what went on in one or more minds. Both statements are the logic result of a number of things happening every day...slept upon through the night and getting more ready for execution the following day.
*I drew a picture while I was phoning with someone...first some geometrical blocs one after another, then I added a head that smiled and a tail...while the conversation continued I put eyes in the blocs and added some blocs unther the blocs and made trousers out of them...in the end it looked like an Asian dragon who was dancing.
The dragon was composed of some people, cheerfull. The thing I didn't told in the conversation was that the day before I was in the company of Asian people and their European friends, all very satisfied. I had completely no intention of drawing the dragon, I only saw in the end what I had drawn. Even more special was how I found the pub where those people were. I saw a falcon sitting on a wire when I drove to my chalet. Later on I went to find a pub were I could drink something and I saw a name of some pub called 'Falcongarden'. I entered and much to my suprise I ended up amongst the friends I mentioned above. The day befor after watching a documentary on the stupid war of imperialism in Vietnam and a conversation with the Vietnamese wife who has a take away in the village I knew after the firework I watched with her husband and children that some Asian encounter was again to take place...but on the moment of seeiing the falcon, I even had forgot about it.
After that events in the evening I put on the television and on that very moment a Falcon was catching one of my favorite birds who comes to eat here often...that day I had seen a remarkely big one for his size (not a falcon). Those special birds,... when I saw one one day a man came to visit me a few hours later and later on he build many nests for birds in the parc where I live. Birds, they live on the branches, those vains from the earth.
More then a month after writing this I haven't had time any more to visit my Asian friends...because other events who made me put more attention to my work, crossed my way.
*I called my philosophical project in the parc 'food for the mind'...isn't everything food for the mind, even the real earthly food itself ?
*Images of people, dead or alife can somethimes be more 'present' then real presence...it's just presence in another way I think. Light is knowledge.

social ethics
*A woman who contributed her life to the working class died in april I read. Someone wrote an article to remember the story of her life. I enjoyed it very much.
*The leaders of Israel and Palestine keep on wasting their future away...while Irak is staying hell on earth. When people desire a more just share of the wealth, they are crushed in history. Socialist orientated small groups do seem to recognise more and more the valuable points in each others explanation, but they do not admit it as such.
emotional weight
*Some people will always tend to hurt others just because they themselves war hurt before. Whether they were themselves to blame or not. Their beiing clever to achieve the revenche, goes beyond a lot of imagination. A lot of the tricks are so transparent that you provoke yet more of their anger if you find a subtile way of letting them know you read their mind. Be aware of those how tell you that they had a very bad relationship and still suffer from it...listen to people who are gratefull about their experiences and to people who have
94
forgiven. What I endured in life is not understandable for the majority of people I know.
*Sometimes I ask myself whether children with parents that were not so close together as they taught have less opportunity to lead a stable life...but I do feel that every person who was born couldn't have done otherwise...this has nothing to do with reiincarnation in the hindoe-way, but because of the forces of circumstances that are pushing people to make people because of the genes that have to be spread and the lessons about oneself and others that have to be understood. One can only understand this thoroughly if you imagine all personages connected in the same story, seen from different angles.

39.how even you and a small community can save the world
It was now almost then years ago since I wrote the following words :
"Peace will come in the hart of the ones with the honnest souls. Preserve the earth from destruction and lead the people towards better lives. The world is one, never ever forget. There is only one life and one world, take your responsibility and live as intense as possible.
Be light to be a guide. Go to the streets, speak of joys to be. Your place is everywhere you will feel free. Observe, restrain your forces.
Show them what the material world and the spiritual matter is all about. The truth is very simple. It's hidden in the past, lives in the present and needs the future. Why is there so little joy to be found amongst many ? People do not wonder enough about who they really are and what the life they lead really means. They should be more philosophers than materialists, they should ask themselves why they live in a society of wealth and poverty, peace and war, stress at work and unemployment. But there are other reasons for the lack of joy also...reasons one cannot write about yet...and reasons one cannot write about."
Looking back at those words at the end of july 2006, I can indeed say that peace can only come in my heart the day people start thinking and acting to make this world a good place to live for everyone. Why should we let the direction of this world in the hands of a tiny minority exploiting it for the sake of the same minority ? Why should we be forced to sit down and watch this world go to pieces more and more, day by day ? The ones we are used to see on our screens, shaking their 'important' hands, having a drink behind their long negociating tables, planning wars and presenting themselves as the saviours of the human race, in fact are the same ones that feed barbarity.
They prevent people from having a meaningfull job and hold them into a kind a slavery. They controle States and companies and therefore have a great power over our lives. They in fact dictate what news is to be brought and they keep on writing their own bloodly version of history.
And what about we ? We accept the hundred ways in which they controle our lives. When will it get through to a majority of us...the condition this world is in, is the result of our unconsciousness and our unwillingness to do something about it...we gave and give them a free hand. Will we further allow them to lie to us about what real freedom and human values are all about ? We won't...and 'we' begins with us.
Which are the reasons why we often have a lack of joy and personal and social commitment ? If we want to know where our negative emotions come from and who in fact we are...we should not primaraly go to our different kind of existing churches for an explanation. If you like to go to churches and read some ancient texts, then do it in a way that you keep in mind that the people who wrote those texts were a product of their time as much as we are now. Philosophical answers and faith can as well be found in the things that science reaches us then in several holy texts. It is to be said that some of them have become
95

outdated, especially those who consider humour a dangerous thing and who teach that one kind of believers is 'better' then another one. But let us consider ourselves as human beiings in stead of uncritical followers of some kind of believe. By connecting philosophy with science I'll try to prove that believing in what science teaches us does not necessarily go against religious aspirations as eternal life.

40.What we really are and where we came from.
In fact in our search for the meaning of life, we can start by realising that something can only exist if it has a meaning, a sense.
Why is that ? Because something without a form cannot exist...every kind of matter that tends to take a space which tends to approach or equalise to 'zero' ...it explodes. It's just like 'the' or one of the 'big-bangs' of the history of universe. To much pressure on a certain point, makes everything explode, in both the micro and makro world...who in fact are one : stars, atoms, cels, ...even our relations...to much pressure makes new developments possible...if these are improving the position of the old situation...we call something 'meaningfull'.
The laws of nature developed very ideal conditions for life as we know it to get started. After the big-bang there wasn't really anything one could 'touch'. Matter existed as different kind of radiation. In Dutch the word for 'radiation' is 'straling'...when someone is happy we say he looks 'stralend'. It were the laws and try-outs of radiation that produced the first atom and later on the planets and the climate conditions that created the first cell and so on. It really is an amazing story which one can look up for oneself. So next time you walk through a forest be also aware of the speed with which the earth unther your feet still travels in the direction it was pushed some 15 billion years ago.
All that beautifull past, all the wisdom the first cells atained when they learned how to divide to stay alive...all of that stuff is still living the very moment you read these words. When we die a part of us becomes minnerals and so on, but the radiation leaves our bodies...the study of the way our mind observes and some personal experiences I prefer not calling 'mystical', as well of some scientifical studies lead me to strongly believe that our lives not only have a social meaning...but on a personal level we interact to create the conditions that bring us closer to our soul. Our soul, not only the pieces of genetical heritage goiing back to the first cells...but the essence that is really ours...maybe it's our continiously enriched radiation from so long ago.
In fact, isn't everything that exists not only one soul ? We see 'God' as the ideal abstract person which controls everything, but in fact the purpose of our evolution is to make this world work so that we materially can live in peace to spend more and more time in comparing the ways in which we give meaning to our lives. To someone who believes in reincarnation we would say that the same person can appear unther aproximatly the same conditions after a billion big-bangs for exemple...or maybe we could answer that we were already there as a piece of all the ones we descended from. We are a great mix, but the navigator inside us should always follow the line of his hart, not the line of how much money he can make or how he can take a revench on someone. We should all try to overcome all our philosophical, religious and personal differences and negative emotions based on what ever happened in the past and forget our bloody history and start again by focussing on the present and wishing good things for the future to come.

Matter and spirit have always been one. Matter was energy and energy always means the possibility of creation and evolution.
Even if one tries to destroy energy you always get a change of form, no vanishing into nothing. 'The meaning of life' is something that has always been there. The journey from nature to human culture was a very long one.
96
Matter contains energy that has prepared the coming into beiing of spiritual energy...or maybe matter originally alwa was the total collected energy between two big bangs.
The first meaning of life is therefore the coming into existence, the maintenance and growth of spiritual matter. All chemical and fysical powers like temperatures, distances, speeds, pression, time as well;
all movements from atoms and cells ...everything serves the growth of spiritual energy.
It has always been like this, because electrons cannot be destroyed. Our mind is not only composed by the electrons of all our braincells, but of the atoms of all our other cells. In fact we can say that all our cells have a specific consciuousness.
The question 'who are we', can best be answered by 'where do we come from'. That question no longer is a monopoly of religion. 'Religion' comes from the French word 'relier', combining. Combining science and philosophy and politics and psychology, helps us to understand the real meaning of our lives. 'Faith' can be based upon a beautiful smile or brilliantly used words or notes as well...the answer to the question 'the meaning of life', never only is intellectual.
In fact the ones who wonder to much about whether there is or isn't a God, are occupied with the following question : 'Is there an energy that has less or as much or more consciousness as we...and did that energy not have to travel all the way from radiation to atom to cell and human being to achieve this consciousness ' ? What kind of energy is present in before a big-bang ? The enriched energie of the previous cycle of big-bang and colapse in one point again ...or is it every time the same kind of energy starting all the way from the same energylevell ?
So in fact what some call 'god' could be the expression of the longing for more energy, more enriched consciousness...in the present, future and past, the past, beiing the previous enrgylevellsituation. In fact when when die we maybe still have our radiation as a form of beiing aware.
It thus seems that the creation of endless energy always restarts with not wanting to be nothing or nobody...both non existing things. 'Radiation' thus is the combination of all kinds of energy that existed in a cyclus between two big-bangs and which wants to start again and start something new.
Is it Einstein and others and their books and heritage or the radiation they are amongst us that makes me conclude all this after years ? Who knows...because I somethimes don't I believe.
Rather then beiing divided into traditional believers and their divisions on the one hand and those who believe in another way and it's divisions... aren't there enough other questions we should resolve ?
Why isn't there a system for managing society that makes ignorance, war, poverty and famine impossible ?
How come the relationship between 'lovers' or other relationships can be so complicated ?
So, in one question : 'why does man have so much difficulties with those strange 'things' like god, dead, history, money or values like friendship, family, pleasure,lust, ... ' ?
I think for one part it is because we haven't learned to observe objectively enough...aren't our observations continously beiing deformed by our own or the negative emotions of others ?
On the other hand it seems like maybe even before the ejaculation and the landing of the egg, there's a game between coalitions of genes goiing on...like as if our past seeks to continue it's story in the future already...
not wanting to become 'meaningless' but learning the lessons the previous generations we ones were still had and have to learn. So in fact life has always been and is an endless school, teaching in many ways.
97
41.We are also family, friends and lovers
When you take a close look at your own live and that of people you know, you surely often observe that it seems like personalities with opposite emotional characteristics have married or other, less official relationships.
It starts with attraction and falling in love and its degrees, that depend on how deep the relation, not only between the consciousness of the lovers is, but also how profound teir link with the collective consciousness is ( their degree of involvement in seeking where they position themself in their personal evolution and their degree of intrest in all kind of sciences; especially human sciences : psychology, history, literature,...). The quality of such a relationship also is chalenged by the quality of the links with the different kinds of social or psychological relationships surrounding the couple.
In many cases a love, is simply sabotaged by the social living conditions ( as often ones cultural development is). In all cases love is determined by the genetical heritage and the education of the persons who are attracted to one another, because they find something 'stronger' or 'sweeter' in one another. People that have not learned to be emotionally independent will try to attract someone 'stronger' then them...the strong one will feel good, because, he or she is 'helping'...genetically spoken maybe this might be a contribution to an emotionally stronger child...but this is wanting to play some kind of Superbeing; life does not work in this way.
Because, if you look closely, the 'weak' one (and almost always each person has a stronger and weaker side) , the 'weak'-part 'gives' to the stronger one also, ...he or she teaches him or her to be more confident or look for somebody more emotionally equal.
Can somebody emotionally less unstable change her or his genetical code of behaviour and become stronger, and what is the relationship between beiing aware of all this and the subconscious and unconscious ? A person can be aware of things, this means, he is conscious of things. Depending on her or his educational, genetical and emotional background, one will start 'reasoning' about the elements in ones consciousness, with maybe to much the accent on money-linked problems or reasoning with an emotionally overreacting mind. If one does not choose for the hart or for the intuitive richness a spiritual link can bring along it will take getting over a lot of confusion to find ones road on life again.
Somebody who is open to his or her relation with 'nature' and feels a link with eternal things, can reach her or his 'inner' better.
People who have reached their 'soul' and are free from negative emotions , are not far away from an inner contact.
The really spiritual stuff, is the inner life you feel inside when you reach a non-emotional dialogue with yourself...and if you're lucky...with the person you love.
Because if you meet somebody on the same 'frequence' , love can reach high mountains. You can stay there more easily if you do not get into other relationships that reach a sexual level; because then you will again feel the power of what instincts can do in starting the process of emotional thinking again. (or maybe the 'new' person should be 'evoluated' or 'emotionally-strong' to ) I don't know yet, but this kind of situation would open the box of negative emotions as well I think. The atoms and cells, responsible for this behaviour can't act otherwise, because their original blueprint was one egg and one spermatozoid. That is why everybody in fact longs for one steady lover.
One lover. In the story of your own growingprocess towards your soul, this is a positif something, provided that you don't look for a partner because of material reasons, or reasons of emotional insecurity. The relationship between two people can be so intens, that you can support that your partner still has somebody else...but in the end...all persons will bear the weight from the ones that suffer under the differences in communicating in all it's ways. (with words, body,prescence...).
98
When you have a good relationship with someone, or a good period in a relationship with someone, you can 'admit' you 'know' somebody else...otherwise there is something wrong...finding out where, is a mutual as well as an individual process; where the 'pain in the hart' or certain illusions force you to do some things or to speak some words that again, create new situations.
I can imagine that married people, who married mainly out of emotional or 'resonable' reasons, are forced by their souls to look for someone else, and I can imagine that they stay together because of their young children for example.
I also can imagine that they even have no sexual relationship any more, but I cannot imagine one of the two staying single, then you stay a victime of the other, because your lack of beiing able to communicate to another man or woman in all it's different ways.
Now the real problem in getting out of this kind of situation is , not beiing able to talk about it...because people are not taught to see the whole philosophical picture, they keep on using the old ways of thinking. 'Good', 'Bad' and 'Victim' in stead of looking to the specific genetical and emotional energy that is present in a relationship...only by doiing so, you reach your soul and from their onwards (and earlier) you get more open for an energy where no 'burning of negative emotions' is necessary any more...except if emotional love tricks you again. In the end you'll know the difference between emotional love and intuitive love and their variations.
If you have a good love-life, your innercommunication functions better as well.
It's a pitty we use the word Love also in a sexual meaning; why not use the word Sex or Body-desire for the biological part of Love ?
Maybe you are just honnestly and simply happy with somebody and you do not need other experiences because you know nobody is perfect. .I hope you do not start thinking that you are missing something, or that your life was incomplete because of one partner all your life...nobody is the same. Maybe I don't have to teach you about love at all... how to interpretate the sounds, the words, the images, the events, the 'electricity', we can all learn to 'feel', instead of just 'hearing' and 'seeiing'. A lot of suffering, your own or that from others, will teach you when you cannot help or love any more. Have confiance, in the end it is a beautiful scenario, ones you've liberated yourself from to much suffering that makes you ill. Your hidden forces want to express themselves through everything that lives and everything lives...exept people who don't want to become really themselves.

42.there was life after dead

introduction : my inspirationmap
-----------------------------------------
Nothing is more 'real' then living life itself, how real art as well can be.
We all, we are characters in a real novel that has been going on since ages.
Persons create persons and then vanish again.
Since thousands of years we try to put our experiences in to signs.
The more you understand about it, the harder sometimes to put it down in words.
The good man does, continues to live after him
The evil also. Positive and negative interact in completion.
The sence of it all, in every way a powerfull, meaningfull something.
One can only observe and react, starting from an indifferent equilibrium
Science can give us a logical explanation about life.
A trained observer experiences more then the logic of things
Objectiv sciences mostly only have an eye for their field.
Phylosophy, Psychology and history must unifie the other logic.

99

Einstein put together the achieved and unveiled a new point of view.
Time, space and matter became more relativ then we tought.
Religion tried to make us believe in Gods and God.
Kowledge and truth still were far away from proving a new kind of unity.
Marxists tried to understand the laws of history.
Conservative establishment was against the sence of life socialism discovered.
But nobody could controle the subjectiv factor.
Freud and others tried to show the role of the unconscious.
But they did not discover the deeper meaning of life.
We all, could be more people looking for the meaning of life.
A meaning that surpasses life and dead.
But we are trapt in a lot of kinds of habits and 'pain'.

Life itself is a source of inspiration for everything I wrote about in every literary form.
I can stop writing and let it go by me till I understand the meaning of it better within a few years...or I can try to make a rapport of it every day. I taught about the structure of my day and had a look at my work and the things I studied, the documentaries I kept on video, some newspaper-articles which I kept because I thought they had a lasting value. To make this understandable voor readers, I first had to bring them a number of philosofical life-attitudes. How to start this ? Those attitudes were partly the result of a critical study of the existing attitudes and partly the result of my own practical experiences midst all kinds of persons which are to be found in everyones life.
We've all got them : family, bedfriends, friends, social and political persons,... .

With all that 'brainstorming' goiing on in my head, I was afraid of 'boiling over' and remaining on my chair till inspiration came, looked like dangerousely reaching a unallowable border. I went outside to sit on a chair and stumbled back inn. Symbolically I closed the door. Something cracked inside me.
I closed my eyes for the last time here on earth. An unexpected goodbye, where I had philosephed a lot about. A few things I had imagined, became true. The experience itself was aldough quite different, something compareable whith what I had experienced during the cremation of an old colleague of mine. There was this kind of magnetism that started in my feet and got upwards, like it seemed to be coming from the ground. When it reached my hart, I taught 'oh', 'something is definitly wrong with me'. But no, the magnetism accelerated it 's speed and once in my head, it became a kind of more-dimmensional triangle, pyramide kind of 'lightdimension' which, like a starship in scinece-fiction vanished into space. This form of yellow kind of light, did it disapear into the spaces of mikrokosmos or the ones of macrokosmos ? Or was there an indifferent equilibrium inbetween ?
Probably I was in tthe anti-matter that every matter has, in the mikrokosmical world ...but that world is eveywhere, even in the makro-world. So I did solve a part of the mystery 'god'.
In any case, there was life after dead.

During my life, I had three different options about dead. We surely fell back into the elements from which we were composed; energies like minerals, water, air, light and waves with each their own kind of consciousness. Since we were connected genetically with the rest of the biological world...we were not dead in that sense. As a third option I already suspected that all ones usable experiences in life, which had started with the genetical three ...befor ones life; after dead could be used as an energy working in two directions. That energy, like the electrons it was made of, is undestroyable; it can only
100
change in form...and that is what happens to us before and during and after our life.
I experienced my 'dead' as beiing reborn in an other dimmension, in the awareness that 'I' and 'we' had already lived for ever...far before the existing of the first atom and the first cell...as a kind of physcical energy with a 'soul'. The feeling I had, was like watching the light that from the eveningcolors passes into the dark of the night and in a number of lightgradations is beiing born again in the morning.
Just as like when you are living, when you do not know if there is life after dead, when you are dead , you do not know if you still have a body or not. This is strange, very strange...from one 'mystery' you in fact dive into another.

My individuality begon a long journey alongside our collective and individual past to the point of my dead, where individuality again seemed to vanish in collectivity and yet it had a separated existence at the same time. It all happened rather fast, but on earth I would have needed many pages to discribe. The voyage I was on, went from atom to cell and the building up of our existing society, it was like checking an encyclopedy...but yet far more 'clever' than 'digital'. The more clear the message and contents from the journey were, the more effort the voyager had spent in his life, to understand the meaning of life.

The spiritual world was like a kind of internet-community, composed of the different kinds of tempers
of everyone who had existed sofar. Every life was a kind of 'home-page' in fact...with branches to all the ones in the human story they had known. 'Had known' or 'knew'...it was not yet clear to me.
It seemed that the better it became to live on earth, the more beautifull the symbolism between the ones that already past away(the pastaway's) became. Was this the moving-spring of the interaction between the two worlds ?

As soon as I reached a certain point NOW on my and our earthly past, the new laws of my new form of existence, became clear to me. They not only made my speechless, I also could not 'speek' any more, when I realised in which manner I could only express myself at the biologically lving persons.
There also was the awareness that they could use my energy and I theirs...but only in a symbolical, intuitiv manner through toughts and dreams and images and things that happened...a kind of 'inspiration' in fact.
I did not only have a 'voice' any more, I also did not 'see' any more...because I myself had become a part of light and air and all the other elements I was composed of...without knowing exactly what...like one can not see ones own intestinals and like one can only see onself in a mirror. We only can feel the intensity of who we are. Still I was able to think by means of images and taughts, like one can see images in his head in a biological body...aldough some scientists say that they aren't there.
Another thing that became clear to me, was that I did not knew if I could still 'hear', because like something that was said...I could remember hearing voices and sometimes I wondered if a voice wasn't a taught.

With 'being dead' the 'emphasis' was beiing put more on 'feeling', even 'tought' was one. Trying to feel with who in life you really were connected with. Not literaly 'feeling', but 'touching each other in the spirit', not in the 'mind'(like in the soul) on earth...but it still seemed much like the positive feelings parents and friends can have unther each other. It became clear to me that during ones life on earth all the consciousness and deeds one collects; all that positive and negative energy that interacts...at the same time on the 'other side' is beiing put together like a puzzle. The final 'result' gives you the amount of
101
'selfknowledge' you have reached when you die.
Ones earthly 'soul', based on positive and negative emotions, who commands ones earthly life; sometimes let's go some pieces of 'spiritual information', we the 'pastaway's' , need...in order to be able to 'give'. Ones final dead is the unified picture of your life, offered to you. From the moment you understand this at the other side, you get a kind of spiritual orgasm that enables you to realise that you are not alone at the other side...and that one can communicate as well with other spirits over there.
Just like on earth one needs other people to be oneself. On earth somethimes some people are aware of these things, but those moments seem to disappear because the amount of events that come and go. On the 'other side' there also are thimes when one can isolate oneself...that often are moments when one is the most in unity with everyone and everything. Not always nevertheless.

Like on earth, life after dead is not always 'romantic'...because the proces of consciousness that started with the voyage from atom to cell, organism, animal, men and society...that proces continues after dead. It depends on your merrits whether you are armed to be able to continue that awareness-project. Your 'hierarchy' as well depends from your merrits...and this has not much to to with the diploms you got, neither with the kind of work you did? You ,'biological living ones' should be amazed about some people you taught you knew and who they are over here. But later more about that. If I get permission to say something about it, I will, but I have a feeling I won't.
To be able to explain all this I have to get back to my puzzle of life
I did not only have a 'voice' any more, I also did not 'see' any more...because I myself had become a part of light and air and all the other elements I was composed of...without knowing exactly what...like one can not see ones own intestinals and like one can only see onself in a mirror. We only can feel the intensity of who we are. Still I was able to think by means of images and taughts, like one can see images in his head in a biological body...aldough some scientists say that they aren't there.
Another thing that became clear to me, was that I did not knew if I could still 'hear', because like something that was said...I could remember hearing voices and sometimes I wondered if a voice wasn't a taught.

With 'being dead' the 'emphasis' was beiing put more on 'feeling', even 'tought' was one. Trying to feel with who in life you really were connected with. Not literaly 'feeling', but 'touching each other in the spirit', not in the 'mind'(like in the soul) on earth...but it still seemed much like the positive feelings parents and friends can have for each other. It became clear to me that during ones life on earth all the consciousness and deeds one collects; all that positive and negative energy that interacts...at the same time on the 'other side' is beiing put together like a puzzle. The final 'result' gives you the amount of 'selfknowledge' you have reached when you die.
Ones earthly 'soul', based on positive and negative emotions, who commands ones earthly life; sometimes let's go some pieces of 'spiritual information', we the 'pastaway's' , need...in order to be able to 'give'. Ones final dead is the unified picture of your life, offered to you. From the moment you understand this at the other side, you get a kind of spiritual orgasm that enables you to realise that you are not alone at the other side...and that one can communicate as well with other spirits over there.
Just like on earth one needs other people to be oneself. On earth somethimes some people are aware of these things, but those moments seem to disappear because the amount of events that come and go. On the 'other side' there also are thimes when one can isolate oneself...that often are moments when one is the most in unity with everyone and everything. Not always nevertheless.
102
Like on earth, life after dead is not always 'romantic'...because the proces of consciousness that started with the voyage from atom to cell, organism, animal, men and society...that proces continues after dead. It depends on your merrits whether you are armed to be able to continue that awareness-project. Your 'hierarchy' as well depends from your merrits...and this has not much to to with the diploms you got, neither with the kind of work you did? You ,'biological living ones' should be amazed about some people you taught you knew and who they are over here. But later more about that. If I get permission to say something about it, I will, but I have a feeling I won't.
To be able to explain all this I have to get back to my puzzle of life

There was a reason why I had lived and why still live
I 'watched' the places in the world that I had abondoned and 'saw' de growth of the harvests on the fields near the roades I had lived and traveled. I saw the cars on the roads and the smoke coming from factories and some houses. I saw the animals,but he people, I did not see. Maybe I was in the people and that is why I could not see them any more.
Very strange in the begining. My friends only lived in my memories...I only could see them in my memories, which was a way of better understanding how they felt...even on a present stage basis.
But how they felt did not preoccupy me at the moment, I needed my energy to concentrate on a text of a novel or essay I wanted to complete. I had called the introduction 'my inspiration maps'.
I saw the text lying on my desk, but how could I finish this book ?
Maybe there somewhere was a writer with still a biological life to lead, who read one of my former works and did not have any inspiration of from himself at the moment. During my life I had called into existense enough energy to allow me at this moment to be 'connected' with a living soulmate.
I would finish my book, through him. Sometimes he would be aware of my special kind of presence without knowing. Sometimes we were aware of each other, when he walked amongst the threes in the wood and taught about something he read about me. I always wanted to plant a wood myself and there was this writer who lived in a wood near a pont and entered his chalet, took the newspaper and cut out my foto and an article on my life. It gave me new energy to continue writing. A lot of writers were still continuiing something amongst 'us' and 'them'. Sometimes there seemed to be no difference amongst 'them' and 'we'. Aldough we did not see 'them' busy with something...we felt what was going on in their world. Like the living sommetimes were busy with the question what would happen after their dead, we, 'pastaways' were busy wondering what our next life in the 'afterafterworld' would be like. Our form of energy in the afterworld wasn't eternal either and one day would change it's form as well. Qualitivaly we had we had bettered ourselves because we mainly communicated with spirits from the afterworld that used to havethe same interests as we. It was signitivaly how each of us tried to do this in his own way.
Those who as farmers had been concerned about agriculture, received energy from those who liked doiing this on earth. Communication between both sides worked as a system of connected fluids in different spaces. The greadyness of a minority of farmers or landowners on earth often prevented the flowing of communication between farmers that were past away and those still active on earth. Sometimes the representatives of the farmers in the afterworld came looking for advice with spirits that often had to deal with the same problems when they worked as farmers for exemple.
Then their was a communication amongst them and only the fact of this 'exchange' itself made it possible to generate some actions below that would improve something or that made farmers below aware. But sometimes it looked like a neverending struggle.
103

In the afterworld, the ones who caused those problems in the past suffered untill some improvement was made.
So my friend the medium-writer had to tell people below to watch out and think about the suffering of their relatives in an heaven, that wasn't always 'heaven' to them. Their relatives or people responsible for some misery of others should have to do something about it...befor they end in the same position. If they act know, collaboraters of blockades between this world and the next shall free themselves. In the afterworld the painly part of the existence of ordinary working people is more quickly healed then of those who were responsible for big decissions. People who had mainly good intentions adapt very easily in what the afterworld has to offer. People who produced many goog waves anddid many good things to help others ...still can feel how they are doiing...without suffering and without beiing able to help them, when they aren't conscious enough to ask it.
Those wise 'afterworld'-men only can give some inspiration and advice, but the 'antennes' of the biologically living people have to be functiong...and they don't when they are not in an emotional balance. Someone with to much negative emotions is a real problem for both the one below who is partly responsible for those emotions as for the one on earth. In many cases, help must come from other identities.
The afterworld in which we function, only can make us philosophing about our 'afterafterworld' because from time to time some 'spirits' disappear here, like on earth, some 'souls' dissapear.
We use the term 'afterspiritss' here. We are trying to find the way to get in contact with them. Like on earth we still are in a kind of phase in between. Such a phase, like on earth you can divide in a number of stages of progressing or backsliding consciousness. Once more, what was already clear to me on earth became more clear to me in the afterworld. Everything is one and connected, but there are a numbe of phases. Like from silence seven sounds are born, with whom one can compose music, like from white all other colors are born. Like tought, feelling and inspiration can produce at least seven expressions of literature...from shouting to poetry.....Like one can touch someones skin in several ways as well. It was rather strange that some of us missed those last feelings and others didn't. Wy ? Again a question for us to solve. Did 'time' only continued to exist for those not feeling well because of existing ?
Looking out for a new stage of existing in our development was a new kind of enigma, riddle to us.
I , unlike others, did not believe that we were going to reincarnate in an other earhly body after disapearing out of the afterlife. I believed more in spiritual growth and trying to show the ones on earth, our genetical three, we partly left behind; that they had to help themselves to be get conscious happy and make a better world...in order to have a better life as well in the afterworld and help us at the same time by doing so. Our mutual development was interdependend.
I wasn' t much 'home-sick', I did not want to go back to the physical soullife, that was the embryo of our spirit and I did not think it was possible to return. Maybe I never know if some of my friends in the afterworld would have indeed reincarnated...or if they would have been 'promoted' to the afterafterworld. They'd better leave those reincarnation-ideas to the policy of the 'wisdom of the genetics' of the earth. I , for the moment was already satisfied enough sharing the positive events on earth and seeing there really was a lot of hope for the world.
We spirits, in fact lived partly in the same world as the earth-people. Because we were pure air and light and waves...again, we were part of their chain of nutrition...and we had an influence on their daily lives. Some of my friends in spirit even went so far to think they could partly return by beiing present in genetical material. "No wonder an ejaculation is
104
such a crowdy buzzy rush-thing", I joked. There had to be a number of connections between the three different kind of worlds, just like the past and the present and the future are in fact one...maybe the earthly-life, the afterworld and the afterafterworld were one as well,all together interacting in a dialectical way.
In the afterworld it was as well 2003 as below, and I was there since 1979 already. We used the same time and in fact there only was one...others said that according to Einstein everything was possible, even returning to the middle ages as a baby...but I answered that they should not use Einsteins inventions to but him those words in his mouth. By the way, did anybody see Albert here ?
Nobody answered, so probably he already was in the future.

I 'listened' to stories of the lives of my friends in spirit, and I answered just by beiing 'present', that's the way we talk over here. My conclusions were sent to the interfering frequencies of the medium-writer on earth I was in contact with...not like 'dictating', but just 'waving' some inspiration together, like one picks flowers and afterwards gives them as a present. My memories and his experiences produced the rest of the spiritual food. It depended of what kind of literature the medium-writer wanted to write in, in which neighbourhood in the spiritual world I was to be found.
He is a good writer, because I often am to be found on high frequencies.
I decided to review some of the things I wrote in my time. In my earthly days I always had to look and look again to find my text...here they came faster then an internetconnection to me, without having to type something on a search-machine. The fact that I was buzzy doing that was enough for the writer to have courage to continue with his work on special energies after his morningwalk. Maybe some day, he would discover us ? My wish to write again, became his wish to write again and otherwise.
Where to write about ? About the ones who comit suicide on earth ? Some of them exausted themselves on earth because they had to many good intentions towards to much people...they recovered more quickly the the ones who spent a life complaining about their lives. Sometimes they didn't cure at all. A lot of people who had died and who were no suiciders, in fact were suiciders on a long time basis. They could cure spiritually as well because it wasn't always there fault that they didn't discoverd the role of structures and people and emotions in their lives.
Sometimes we in the afterworld supose that the afterafterworld can guide some energy from the ones with less energy to the ones with not enough energy. I think I'm not ready for that job jet.
I had to many experiences giving my energy away for free in my lifetime...maybe it never was my decision...and maybe the decision was taken above my head.
To change energy seemed to be to me a far healtier proces then only profiting from someones stock. It means learning to express yourself and act in the commun interest I think. I means recognising ones limits and possibilities in the total picture of connections. In the afterworld those who can give advice, do not have to suffer any more by taking over the sorrow of others.
I discovered that the more people were victims of fear and not-knowing, the more they were influenced by negative ideas. The negative influence of pastaways who did much damage below, lived after them, but could not come back. Only the positive could come back. It really was encouraging. The meaning of life, in fact was that everyone should learn how to get really 'strong' and 'good' in order to learn how to be able to be a good advicer in the 'hereafter'.
If you didn't discover the truth about your own life, you would return to the pure elements of nature, without being aware of who you in fact were. The meaning of life was, is and shall thus be of preparing yourself for afterlife, each in ones own way...whether that is
105
cultivating tomatoes or writing, it can have the same result. Life is not only transmitted through genes, but also by means of air and light and waves and the rest of nature's transport.
Life can be passed on, not only genetecally, but also by the elements in nature unther the form of energy...if it had gained the power to do so. Important to know was that one always could be present in the dimmension you left...not only genetically...but also in the elements you fell apart in.
Even past, present and future were one and for some in a large extent for-feelable.
From my new kind of feeling I could pas this to the writer that I cared for almost half of a century (even when I was alife). He had read a few of my novelles. I could help him finish his search...and I proved him that only 'the good' , the source of everything could return. Because I knew he still needed prove...so I helped him. He knew that 'nothing' could not existed...because everything always tends to explode when it is equal or near ZERO...something without contence cannot exists, meaninglesnes cannot exist. The smalle something gets the more pressure is exposed on it. This is the same for stars as for human relations.
He knew that the electrons were the undestroyable brics of everything. He knew a lot about the elements eand the game of electrons with their proton and neutron charged atomnucleons and their condition of indifferent equilibrism. Whenever he was studying I helped him reach the symbolism behind al those laws. He was enormously interested in the things of science. He realisied he always met the right persons and read the right books to help him answering the links between life and dead.
He found out that with every end of something fysical, chemical,...)the consciousness of those elements moved to the not yet vanished elements...because the wisdom of the original composition did not have to disapear. Thus physics and chemics became biology, because the main law of life is that everything is an evolution to more and more consciousness. The first cells die without beiing able to multiply themselves.
The consciousness of those cells came as a kind of energy 'visiting' the folowing cells that still had a classical living string with nature ...in those days when there were not yet organisms thar could move independendly. The consciousness of the 'dead' but not 'dead' material (who was transformed in another kind of matter) came visiting the new still living cells giving them 'advice'. Those visits let to cells beiing able to DIVIDE themselves...which let to biological reproduction , the first independent organisms and a consciousness that became more the just the sum of the elements and combinations it was build of. Nature was trying to teach us, that in order to survive you had to learn how to divide. Then came the step from animal to men...from looking to things to thinking about things. Men build relationships in their tribe, later their village, their town and so on. On a graveyard in a village you can see the amount of combination life used to use to guide the game of attraction and repulsion, of equality...to always filter passed and present.
Poverty, wars and natural disasters have intervened in this 'wanting to be of beiing'...they must be prevented because they disrup things on a certain level. We have to get aware of this.

43.innercommunication

the way our mind works in a spiritual way
Wish I could write this in every language and dialect ; each with it's own charm. 'Charm' is already French...we are one big family with the same roots. One morning, a million years ago, 'African Lucy in the sky with diamonds', saw the sun rising in the east and went to Asia.Then people followed the sun towards the West, and discovered Europe and America
106
Everything is always on it's way to expression. Nature, since the very beginning worked endlessly on a system of reproduction and finer and finer communication...not only bussines-communication. People learn to express who they are and what they have with each other. In order to understand themselves they have to observe how their mind works.
The system even works without words and has many different forms of expression. Everything is experience and expression.
The most difficult or complicated experiences will have to sink to the bodem of the river of life...in order to keep on feeling strong enough to continue ones road in life. On such moments we can think positive again... on such moments we can write again for example. The muse is then bigger then the a-muse. One must always pick the best words to express something; when one writes a birth card to a new born one does not put on it : 'welcome to the world, come and collect your scars'.
If we really discover the beauty in ourselve, no one ever shall go and fight wars or nobody will get emotionally hurt.


getting closer to the mysteries of our mind…and getting enthousiastic about life again.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
T O O L S
ABT Analysing back in time and forward
Exem. If one wants to know why we can take part in bourgeois political elections or not it’s necessay to not just study the history of our country but it’s necessary to dig for the roots of history, namely the economical develepmont that always determines the groups that are in power. ( See my homepage users.skynet.be/octo unther 'history'.)
On the biological field it’s also a bit like imaging how cells evoluated to organisms and furhermore untill our intellect started evoluating…your trying to remember is like your cells, trying to remember their own past. ( See my homepage unther 'philosophy'.)
On the psychological field, all those things connected with our soul, can be retought of to…the more one gets experienced in life the more one can discover why your life was what it was. By doing so you can reach the beginning of what is meant with those conditions who are a greater dimmension then everything concerning the ‘soul and all his positive and negative emotions’ The ‘elements of the soul’ are based on the elements of the body and his needs and senses. Physics and Chemics were the bricks of Biology and Psychology…did they all together produce the spiritual world or were they beiing put together by a kind of main dimmension of that spiritual world ?
The answer to this question can be found in the question : ‘what is attraction’ ?
Attraction has driven atoms and moleculs and minerals aswell as the light and fluids to form life as we know it…and our developing consciousness has developed the way we live. All this is one song. (See my homepage unther 'poetry' and 'media')
THE FOLOWING PHENOMENS ,like ABT ARE ALL TOOLS FOR
REACHING CONSCIOUSNESS ABOUT THOSE INTERDISCIPLINAR KINDS OF CREATIVITY WHO MUST HELP US TO UNDERSTAND MORE ABOUT SPIRITUALITY. Good Luck. Maintaining the same level of consciousness shall prove to be not so easy, confronted with the practical challenges of every day life.
But it’s only in the interaction between theory and practice that our more then just ‘psychological ‘ voices can be understood. On the top of this kind of understanding one will understand how your environment will help you succeed in doiing what you were existentially ment for. (see tool ‘existential menu’ EXM’)

107
AFT AFTERTHOUGHT
By this is meant all the psychological kinds of REASONING we can use to respond on practical things that happen to us or our relation with everybody and everything as were the practical things about this are concerned…to put it more easy : All those things a computer can ‘reason’ about also.
AFTVOI AFTERVOICE
If we manage to put of this ‘computerfunction’ in us, the higher dimmension in us starts ‘advicing’. We can put this compterfunction of by reaching a certain degree of wisdom and calm in our life… or by living as spontanueously as certain children can…or by just doiing the dishes, or doiing some kind of work you do almost automatically, or by beiing close to nature. Exem. : when you get inspiration to write, but you can't get it on paper yet////or when you've had a 'fight in words' with someone and you want to take an emotional distance from him or her.
AX AXIOMA
In order to understand some practical experiences and to discover the laws by which they occur or happen, we can put forward some suppositions and test them to keep on ameliorating our findings and axiomas so in the end we should be able to feel the laws by which life moves… . By doiing so we come close to the spiritual matter…but we will never fully understand everything about it…maybe because we cannot support the degrees of truth about or own life and that of others….
Exemples for axioma : " Our ‘spirit’ is born when our soul stops existing" (when our emotional life here dies together with our body). « There is a kind of conversation between living souls and spiritual powers » or « there is no inter soul-spiritual contact between spiritual powers, they continue their own development in another world ».
« Reincarnation is only a biological issue...we cannot return ». « Soul-matter is passed on by our genes, spiritual matter can not be passed in this dimmension ». « In order to give our spiritual development a bonus we must learn how to get a strong soul in this earthly dimmension ...this means getting independent of negative emotions».
« Can we change our existential menu ? »
BIT BACK IN TIME
Images and circumstances...of the past, still clear in ones head. This is the proof that present and past are one...to prepare the inevitable future. The only thing that does not exist (time) is the strongest one.

COINNUM COINCIDENCE number
COINTHA " thaught
COINTIM " time
COININT " intuition
COINPLA " place
COINBOO ¨ " opening book on certain page with something relevant at the moment
COINCIR " circumstances
To be solved individually .All ‘coincidence cases’ : maybe it's just the INNER VOICE OR THOUGHT THAT’s getting confused : difficult to separate
CONF CONFUSION
See former comment on COIN-cases, (also possible with other tools)
COMA CONSCIOUSNESS OF MATTER
See for exem. text ‘Wo we were’ unther philosophy
COMBT COMBINING TEXT (thought, intuition...)
I do not know myself anymore what I meant with this. Maybe it will come back to me in a strange way. Oh yes, for exemple one reads a text in a book which refers to a problem
108
your facing and which you are writing also about...and an inner discussion begins (which looks a bit like the method of 'thesis, anti-theses, syntheses')
DR IAW DREAMIMAGE AWAKE
Is a kind of inner-voice like information, that like an inner-voice also can be literally or symbollically meant. Sometimes what the image means can occure as a fact that explains something during the day but sometimes even a few days later or more… ? (PS I call it ‘dream’-image because even if one is awake you can have those ‘dream’-kind informations. Sometimes even just talking to people you can have those dream-kind impressions…one forgets them easily and remembers them somethimes meeting those people or things again. The real important ones you never forget.
DRQ DREAM ON QUESTION
When you really want some info or some guiding concerning decisions you have to take…you can get valuable answers…on condition you are fysically and mentally not to weak at that moment…then you get rather confused answers.
DRE DREAM
Without the need to analyse, because you considered the dream as a kind of ‘after-meal’-effekt or a quick mix of the passed day...or based on fear or other negative emotions. You forget those kinds of dreams easily and they not often come back in the day-time as images that come back again.
DRSY DREAMSYMBOLISM
Very special energetic images that almost ‘touch’ ones deepest self. Once you start doubting what they ‘mean’ and start giving a second or third…explanation they seem to lose their importance or value and it is more difficult trying to remember them for a long time.
DR+1+2 INTERCONN.dreams
Once I dreamt I was putting tons of fallen fruit on a truck that would drive the fruit to the siropfactory. When I came back home they told me my oldest son had been working with my sister and her husband, he namely had been doiing the same work I dreamt of. I did not know before and that kind of work is not often done on the fruitfarm where my son rarely works.
It was a surprise to me ,the more I was spending the night of my dream near the sea, a 150km away. Interconnected. ?
DR+ - DREAMANALYSING
DR+ is when you have no problem analysing the dream. DR- is when dreamanalysing can make you confused, you cannot enjoy dreamanalysing at that moment or in the period you are because of mainly fysical or (and) psychological reasons you are having in a period of your live
(can be a moment, minutes, hour,day, week, years…)where you can not reach your inner relationship very clearly. It’s best to let pass those moments, hoping to be able to let go the ‘weight’ and negative energy in yourself by eating less or different, walking, laughing, enjoying what you do, slow down…only take decisions when you found the real you again.
DIA DIALOGUE
Some people have a very good vision-orientated memory. Alike one can have a memory for dialogues . To bad a lot of people remember the dialogues they should forget or the ones they misinterpretated. This disturbs the understanding between people…but like in the world of physics with it’s + an - laws, dialogues have already brought a lot of people to a deeper understanding of themselves and their relations. (communication.)
DIA+1+2 " more then two
The same as above ; but throwing one bal in the air and catching it, is not the same as playing with 2,3, 4… It’s a different dimmension of observing what happens.
Analysing what really happened happens almost always afterwards.
109
ED ENERGY DOWN
You know the feeling, you felt good and very quickly it seems something fysically is missing, something the soul or the embryo of the spiritual energy in yourself needed.
Somethimes this feeling dissapears by eating something with sucre(do not get adicted…), by drinking water…by goiing somewhere else in your usual places of environment where other confrontations await. One can wonder in the last place which energy is using which energy to do or think or say what (only insiders will understand...people with temporally or constant law levels can 'eat' you)
EM+ EMOTIONS pos.
There is more water in our belly then in our lungs because emotions mainly come from the belly…when we’re little,we cry when we cannot get satisfaction in our needs :food, affection…some of us learn to be more content then others.
Turning the folowing negative emotions into positive ones is often a longlife task :
Fear into fearlesness, Jealousness into comprehension, Egoism into sharing, to Dominating lust into balancing the male and female energy in yourself,
Fanity into Humbleness, Ignorance into Knowing, understanding…, Bach Flower Remedies have beautiful descripions about this…but like in positively thinking the remedy (or in case of the Bach Flowers the fluid) not only helps alone. Positively thinking cannot do without conflicts as well as the homeopathic stuff cannot do without the action of the evoluating person.
Theory goes together with practice
EM- " neg.
Getting stuck in them prevents you from evoluating.
EXM EXISTENTIAL MENU
If you are getting to much away of what you should be doiing with your life , then negative emotions and feelings aswell as positive ones...or things that happen can be used by life to correct you.
More about this very important energy later. Maybe my main exi.menu is about introducing a new kind of political system, but in order to be able to do so we’ll have to make people stronger in their pshygological, soul related life…therefore this study.
Or maybe my main exi.menu shall be explaing the difference between soul and spirit or the relation between them : must we get ‘stronger’ here in order to evoluate in another dimmension more favourably, or to be able to let those after us function better...during and after our own life ?
EUREKA -axioma. Thesis : idealist axioma. Antithesis : materialist axioma. Synthesis : indifferent equilibre.
The idealist axioma is based on the axioma that you keep on functioning OUTSIDE the body, related to the energy you left behind before you died. Everyone evoluates in the direction of his dead, a moment when one becomes an unbodylike energy that will become part of the further evolution of the ones you leave behind...or evoluates more or less independently according to ones merits. My materialist eureka is based on the fact that spiritual life can only exist within a biological ‘house’ and is genetically bound by means of family and further on….a statement that not necessarely means accepting the fact of interrelations between the material and spiritual world. Iisn't our earthly soul something in between the idealist and materialist vision , an embryo for the spiritual dimmension ?
That's why next to the material and idealist axioma’s I also put forward the synthese : an axioma of
‘indifferent equlibre’ stating that once the biological life comes to an end we return to the consciousness of the elements that made us : minneral, water, air, light…hidden in the anti-matter of them…maybe enjoyable as well,but unconscient ? So just by beeiing air and light an minnerals...they join the living in an indifferent way...feeding the living ones,
110
taking biologically part in their existence...and by their indifference, maybe have an influence after all.
FACL FACT OF LOGIC
Rationality and his wife Logica is the most important tool in this material world.
FAO FUNCTIONING AS ONE - AS A WHOLE
When you are in a period when you can really use the EXI..MENU tool, you will notice that everything you need is been given to you , in order to be able to do it…in the slightest detail you then can observe this in what’s happening. After such a period (exemple writing, …)you do not stop evoluating and sometimes you will need new experiences- not necessarily on your main exi.menu.-experiences that will be more difficult to you, but with faith the exi.Menu -line and moments will come back again. Using the word FAITH, I realise that I forgot another strong tool and energyform to put in this list.FAITH
FEE+ FEELINGS pos.
Are the result of the battle between + and - emotions : beiing happy, sympathic, glad, liking someone, loving someone (and all the opposite possibilities)
FEE- " neg.
FFIM FORWARDED FUTURE IMAGES
Sometimes mostly in the morning you get a picture (a kind of dream-image) that does not seem to relate with something or someone…but at the same time you know through your inner-voice(a kind of stronger dimmension than your intuitivity) that object or person will occur to you that day. A very strong exemple you find page 93(the statue)
FFIM have as a characteristic that they are related with following your roots, your EXI.MENU. These kind of clear exemples not often show temselves. Trying to separate thought from innervoice in doiing this
FIVPOT FIRST IMPRESSION VIEWPOINT THEORY
One can put the folowing axioma hereby « The fivpot is connected with the existential menu »also. Ones first impression of someone is very important...a lot of things can happen in between and viewpoints can evoluate...but in the end you understand the role of someone in your life. Sometimes you start doubting the meaning of your first impression. If it's a negative impression it maybe wasn't that persons own fault ? Some first impressions even are accompanied a picture with some symbolism which takes many years or a lifetime to understand. If you become very good in this item, one day you can help judge others, once you become a spirit with a lot of earthly merits.
FOFE FORFEELING (kind of inner voice)
You know for sure something nice or not is gooing to happen…usally something that will make a big change in the lives of others and eventually or logically, your own life…
Or it can just be something funny that will happen. That’s a good description, it’s like something funny just happened.
FOFEI FORFEELING IMAGE(same as fofe, by means of image)
FOFET FORFEELING THOUGHT
FTG FEELING TO GOOD (related with EXM) On such moments you are tempted to do some free-wil action to help someone... . Afterwards it sometimes seemed not be be your own decision alone.
FORO FOLOWING OWN ROOTS(related EXM)
In times when rational decission making is needed. In moments when you make decission : if you not orientate on your own strength and if you are to compassionate with the ones who should rely on their own strength to be happy...you often take the wrong decisions.
FORG... FORGOTTEN...Inner Voice, Image, Intuition, Thaught, Words, Instinkt, Happening, Dream, Timing, Handwriting(change)what is needed comes back : (should be a very interesting axioma to examine in relation with spirit).
111
FWAH Free -will actions help
One cannot push others to do something if there is no inner change within them
HART : one cannot do something one dislikes when it comes from the hart(+ -)
HUMOR maybe the lightest material, the closest to the spiritual dimmension, maybe not
FORW FORWARDING(reason fantasises with situations, plans…)can the inner voice fantazise also with future ?
G GENETICAL HERITAGE
The practical automatisms that make biological life possible, biological material itself.
We not only suffer for reasons that we provoked ourselves, but also whe are have to deal with our genetical heritage. Exem. you can get cancer because of what happened before you were born, because of malfunctionment, or by environmental reasons, or by weakening yourselfs in many ways maybe also.
GC GENETICAL CONSCIOUSNESS
The politics, the consciousness that makes the G move. The spirit behind the G-matter.
GW GETTING W. (or WO) insiders(relat.exm ?)
HA HAPPENING
Occuring facts ; often on the wright moment (or is every moment wright taking into account that everything and everyone finds itself on a certain point of his or hers or it’s evolution ?)
HASY HAPPENING AND SYMBOLISM
Often it seems that spiritual or pshygological(soul-related) powers hide behind, or are the force behind what happens…as if they want to express something
HEA HEALTH
The relation between spirit and soul is often very efident, as far as viruses (or fractures…)are not concerned (not in all cases)
HESPMA HERITAGE OF SPIRITUAL MATTER
Is this the deserved communication from spiritual world ? If there is communication and there is, because everything is one world then maybe just asking strength generates the energy necessary for seeiing new possibilities to solve something… or just feel good.
HI HIDDEN INFO
The info you should be getting from the outside-world or the one you hide away from in yourself
K KNOWLEDGE
Everything concerning physics, chemics, biology, pshygology,economics, politics, sociology, spirituality
KTO KLICKING TO OLD(descending evolutionary ladder)
when one should abandon old points of view, or transform them into new
LA LUNATIC AXIOMA's
LAT LIVING APART TOGETHER
LGW LETTING GO WEIGHT
By means of humor, funny observations, getting fysical (working in garden…)making love, swimming, showering, those good toilet-visits…
LIAP LETTING IT ALL PASS
Very special intuitiv way of analysing things, events, feelings, evolutions…best in nature, because nature pulls your energy up again…maybe this is the border with the spiritual world...to be compared with inner peace, but goes together with images, explanations...(related to ABT-analysing back in time, but this is much more with thought)
LT LIVING TOGETHER
LOMEM LOVEMAKING (emotional)
LOM FY " (mechanical)
LOM PRE " (prescence)
LOMFA " (fantasy)
112
LOMINS " (instinktivly)
LOM- " (wasted)
See my many texts (essays and litterature on this tool, used for people to grow, but they not always realise it on their way of discovering the real meaning of earthly and heavenly love. They often get stuck in combats.
LS LONETIC SYNDROME
Crash of almost every tool. Patiently wait till it’s over. Often best is doiing nothing to remain calm. Wondering from where this LS comes will not help you. Accept and let it pass, your faith will get you further through the mist. Maybe thinking of snow on a high mountain or the air seen from a plane can help you. Discover yourself.
LW LOVE WRITINGS
IHA interaction in what happens
For insiders, because danger of confusion and in worser case : lonetic syndrome
IT INTERTHOUGHT
During a discussion some people thinking not by coincidence the same thing.
IM IMAGE
IMSY IMAGE SYMBOLISM
INT INTUITION(intuition is not inner voice,intuition is highest dimmension of soul near the spiritual border)when there is no negative emotion or feeling involved, intuition is not of a negative kind…only an opinion to guide you, or something to make you light, just like humor does
INTSYM INTUITION SYMBOLISM
IP INTERPRETATION
somethimes at the same moment, somethimes few minutes, hours later or next morning, sometimes days, months years later your views can change when you get new meanings about the symbolism of some events or persons.

IV+ INNER VOICE,higher energy then intuition (from over the border of classical matter, anti-matter ?)
When there is no negative intuition involved, inner voices are never negative (+ an - is not used in a moral way in these explanations , but as energy-related conditions and force of circumstances. The degrees of Innervoice follow the same scheme as I explained in EUREKA (the stronger, the more independent from classical matter)
IV- "
IVeq inner voice : indifferent equalism
Is the main condition for beiing able to start having a spiritual vision
N observing nature
NES NEVER EXPRESSED SENTENCES
Arise mostly in interesting psychological conflikt-situations. Learn to listen and put yourself above negative emotions.
NI Novel Idea
P PRACTICAL(exem.garage visit)
PIA Producing Intuitive Analyses(consi.it al.
See letting it all pass(liap) , but more spiritual analyses then intuitive ones…or are these kind of analyses only possible when you are completely a spirit ?
PH PHOTOIMPRESSION
First impressions you get from seeiing a picture
PO POLARITY
Like the weather moods change according to laws , events also can
PSOEC political, social, econo.facts
PR special ways of 'p(r)aying
113
By using all tools correctly, spontaneously, when you feel good. It’s our task to feel good
QUO QUOTES (own)
QU " (from others)
QUE + questions asked at other beiings
QUE - inner questions
QUE+- questions asked at higher level
R relations
RCOP recognising possibilities
SESY SENTENCE (symbolism)
SR sense of reality
SFoA STARTING FROM o analysing
SI SECRET INFO
What is to soon for somebody to know…because of unmaturity, or beiing able to bear
SJA SJAMANISM
EBA EARTHLY BOUND ACTIVITY ( when to much use of intelect...do something with your hands)
TRAMAT transaction living matter
Insiders (see texts 'doodongewoon', 'bijzondere energiën,... colors, special energies of exclusive kind)
TSR Time and Space Relativity
Relativity, synchronism (exemple : computerschemes)
TTEST TELEPATHY TEST(exem.being looked at)
Mainly fys., stronger between differ.+-
THEOR theory (confront cfr with word theus)
UT USE OF TIME
WOEN WORDENERGY sounds also(exbyLM)
WOSY WORDSYMBOLISM
Collective consciousness
Individual Conciousness

44.Hello Humanity,

Do you remember how we, long before the chicken and long before the first eg and the first atom...how we lived together as one energy in one smal basic point ?
Our home was a tiny bit bigger then zero...and almost aproaching 'zero'...would certainly mean 'exploding', the 'big bang'...because something without sense, without meaning...without containence...cannot exist.
Do you still remember how our bog-ore form of life started billions of years ago ?
As pure radiation we easily didn't believe in death, not in zero and neither in ghosts. We just were full of energy, full of radiation, we just were light that for ever slowly met heights and downs, progressing and retarding, maybe once again worked at the creation of the first atom of matter. We just couldn't say no to our growing desire of consciousness...after our galaxy had colapsed into one point again on a previous occasion. As bundeled light we could feel each others experiences and through the grandparents of electricity and magnetism we once again began a new adventure.
We created the earth in very conscience manner.
The first ten seconds after the big-bang indeed were the ejaculation of all ages...you still repeat it from time to time. Even after we had created our earth, our supereg...the work was not over yet. We had to form cells and organisms...and the human beiing.
The beautiful documentaries we make of this evoluation coincidence with an age that the struggle for possesion of raw materials and markets once again threatens the very
114
existence of our kind. Some politicians try to hide this and they say that it only is a battle between races, languages, religions and nations. They are so afraid of losing their place in the sun, that in the proces of submission of reason and human imagination they try to keep on ruling by showing how gut butchers they are.
They are becoming anachroncic. We should distilate a comon wisdom from all experiences of the past.
What keeps us so divided? We can explain live without having to kill each other because we don't agree in our visions upon life and death ? We fall apart in matter and radiation after our death. Radiation created matter and we remain radiation in the end...with it's own kind of consciousness. We also keep on living through our genetical connections. We are all together one enormous composition. Each generation we try out new formulas, new compositions...to get rid of our negative emotions more and more. 'Existing' is completing each other in various ways. The more we use our talents the more intense the radiation we leave behind will be.
As long as we do not make ourselves nervious we don't make the ones we love nervious...to be continued

45. Même toi et une petite communauté peut sauvgarder le monde
Il ya maintenant dix années que j'écrivais les mots suivants :

"La paix viendra dans le coeur des gens avec l'esprit honnête. Péservez le monde de déstruction et guidez les gens vers des vies meilleurs.
N'oubliez jamais que le monde est indivisible. Il n'ya qu'une vie et un monde, prenez vote résponsabilité et vie le plus intense que possible. Soyez légère en guidant. Allez vers les gens et parlez des joies à venir. Ta place serais partout où tu te sentiras libre.
Observez, controlez tes forces. Expliquez eux ce que c'est le monde matériel et la matière spirituelle. La vérité est très simple. La vérité se cache dans le passé, elle vie dans le présent et elle a besoin du futur. Pourquoi on trouve pas assez de joie parmis beaucoup de gens ?
Les gens ne s'étonnent pas assez de qui il vraiement sont et de ce que ça veut dire cette vie qu'ils mènent. Ils devraient être plus philosophes que matérialistes, ils devraient se poser la question pourquoi ils vivent dans un monde de richesse et pauvreté, guerre et paix, stress sur leur travail et chomage. Mais il ya d'autres raisons pour le manque de joie...des raisons donc ont ne peut pas écrire encore et des raisons donc personne ne peut écrire."
Quand je regarde ses mots de nouveau,fin de juillet 2006, je sais seulement dire que la paix peut venir dans nos coeurs le jour où les gens commençent réfléchir et agir pour faire de ce monde une place meilleure pour vivre ensemble. Pourquoi nous laisserions la direction de ce monde dans les mains d'une petite miniorité qui l'exploite à la faveur du même miniorité ? Pourquoi on serait obligé à ne rien y faire et à regarder comment le monde se détériore de plus en plus ? Ceux qu'on voit d'habtitude se donner leur mains 'importants' ou buvant quelques chose derrière leur grands tables de négociation en préparants leurs guerres et en présentant eux-mêmes comme les sauveteurs de la race humain en effet sont les mêmes qui nourissent la misère du monde contemporain. Ils empêchent les gens d'avoir un travail util et les gardent dans une sorte d'esclavage moderne. Ils controlent les états et les compagnies et maintiennent un pouvoir énorme sur nos vies. Ils controlent la grande partie des media et il continuent à écrire leur propre version sanglante de l'histoire.
Et nous-autres alors ? On accepte les cent manières dont eux il controlent nos vies. Quand est-ce que la majorité d'entre nous comprendrais que la condition de ce monde est le résultat de notre inconscience et notre refus de changer quelque chose...ont leur
115
donne presque carte blanche pour faire ce qu'ils veulent. Est-ce qu'on va tolérer qu'ils continuent à mentir sur ce que c'est en réalité la liberté et les valeurs humains ? Non, on va plus nous laisser faire...et nous...ça commence avec toi-même.
Quelles sont les raisons pour lesquelles on n'a pas assez de courage sur le plan personel et social ? Si ont veut savoir d'où nos émotions négatives viennent et qui nous sommes...on ne devait pas aller le demander uniquement dans les temples des nos différents réligions. Si vous aimez à lire les anciens textes alors lisez les en étant conscient que les gens qui ont écrivés ces textes étaient un produit de leur temps et qu'on doit trouvé notre chemin propre à notre temps.
Les réponses philosophiques et la foi ont les peut trouver aussi bien dans la science et souvent dans une certaine façon il ya pas de contrediction entre la science et les aspirations d'une vie éternelle.

46.Ce que nous sommes et d'où on vient
En effet on peut commencer notre recherche sur le sense de la vie par nous réaliser que quelque chose peut simplement exister si ça a un sens. Pourquoi ? Parce que quelque chose sans forme ne peut pas exister...tous forme de matière qui veut prendre une espace qui approche ou veut s'égaliser avec 'zéro'...explose. C'est juste comme le big-bang (ou les big-bangs) de l'histoire de l'univers.
Trop de pression sur un point fait exploder tout dans le monde mikro autant que dans le monde makro...n'importe comment on définie nous même ou dans quelle stade on était : étoile, atom, cellule, même nos propre relations...trop de pression rendent des nouveaux evolutions possible...quand ses evolutions improuvent la position de la vielle position...on dit que quelque chose a une sense.
Les lois de la nature ont developées les conditions idéales pour que la vie biologique vraiement demarerait. Après le big-bang il n'y avait vraiement pas quelque chose qu'on pouvait 'toucher'.
La matière existait seulement comme différents formes de radiation(entre eux nous nous touchaient dans notre forme primaire aussi vous pourriez dire). En Néerlandais le mot pour 'radiation' est 'straling'...quand quelqu'un est heureux on dit qu'il nous semble 'stralend'. C'étaient les lois et les essaies de la radiation qui ont produit la première atome et après les planètes et les conditions climatiques favorables à créer la première cellule etc... . C'est vraiement une histoire formidable que chacun peut rechercher pour soit-même. Alors,la prochaine fois que tu te promène dans un bois, réalisez vous avec quelle vitesse la terre sous tes pieds voyage dans l'univers dans la direction dans laquelle elle a été poussé il y a 15 milliards d'années. Tout ce passé étonnante, toute cette sagesse les premières cellulles ont atteint avant d'apprendre comment se diviser pour rester en vie...tout ça continue d'exister au moment même que vous lisez ces mots. Quand nous mourons un partie de nous deviennent des minnérals etc, mais la radiation quitte nos corps. L'étude de la façon donc nous observons et quelques expériences personelles je ne préferais pas nommer 'mysticals', aussi bien que certains études scientifiques m'ont ammené à croire que nos vies n'ont pas simplement un sens social...mais aussi que sur le plan personel on interact pour créer les conditions qui nous amènent plus proche de notre ame. Notre ame, non pas seulement les pieces d'héritage genétique des premiers cellules...mais l'essentiel qui vraiment fait de nous ce qu'on est...peut-être c 'est notre radiation constament enrichi pendant ses derniers 15 miljards d'années.
En effet, n'est-ce pas tous qui existe une âme ? On voit 'Dieu' comme l'idéale person abstract qui controle tout, mais en effet le but de notre évolution est à faire travailler le monde d'une façon qu'on peut vivre en paix matériellement pour avoir plus de temps à comparer les différents façons donc on donne une significtion à nos vies. A quelqu'un qui croit dans la réincarnation on pourrais répondre que la chance que
116
quelqu'un réapparaitrais dans les mêmes conditions...pourrais durer quelques milliers de big-bangs par exemple ...ou qu'on était déjà la comme des pieces divisées dans tous les vies qui ont vécu devant notre existence comme telle. On est une mix, mais le navigateur dans nous même devrait toujours suivre la ligne de son coeur, pas la ligne de combien d'argent en plus on peux gagner ou comment on peut se revencher sur quelqu'un. On devait tous essayer de surmonter nos différences philosophiques, réligieux, sociales et nos émotions negatives basées sur n'importe quoi qui c'est passé dans le passé et on devait oublier notre histoire sanglante et ont devait recommencer en mettant le focus sur le présent et en voulant des bons choses pour notre future.
La matière et l'esprit ont toujours été une. La matière était de l'energie et l'energy veut toujours dire la possibilité de création et evolution. Même en essayant de détruire l'energie on n'obtient qu'un changement d'énérgie. 'Le sens de la vie' est quelque chose qui a toujours existé. Le voyage de nature à la culture humaine a été tres long. La matière contiens de l'energie qui a préparé le dévelopement de l'energie spirituelle...ou bien la matière originelle était toujours la totalité d'énergie collectée entre deux big-bangs. La première signification de la vie est d'abord le cultivage de matière spirituelle. Tous les forces comme temperatures, distances, vitesse, pression et temps, tous les mouvements d'atoms et cellules...tous servent la croissance de l'énergie spirituelle. Ca a toujours été comme ça. Notre esprit n'est pas seulement composé des electrons de tous les cellules de notre cerveaux mais de tous les atoms des autres cellules. En effet on peut dire que tous nos cellulles ont une conscience spécifique.
La question 'qui sommes nous'peut être reondu par 'd'où est-ce-qu'on vient. Cette question n'est plus une monopoly de la réligion. 'Religion' vient du mot 'relier', faire des combinaisons. Des combinaisons entre les sciences et la philosophy, les politics et la psychology nous aide à mieux comprendre le vrai sens de nos vies. La 'foi' peut être basé sur un ri magnifique ou des mots bien utilisés ou sur la musique...la réponse sur la question 'sens de la vie' n'est pas uniquement intellectuelle.
En effet ceux qui se demandent trop s'il y a un Dieu ou pas, se préoccupent avec la question suivante :'Est-ce-qu'il ya une energie qui a moins ou plus de conscience et pouvoir que nous...et est-ce-que cet energie n'a pas du faire le voyage entre radiation, atom, cellule et nous pour atteindre ce conscience ? Quelle sorte d'énergie est-ce-qu'il ya present avant le big-bang ? Est-ce que c'est l'énérgie enrichi du big-bang avant ou est-ce-que c'est toujours la meme point de départ ?
Avec le mot 'Dieu' on veut simplement expresser le désir de plus de conscience...et ça c'est le but de toute l'evolution en effet.
Il parait alors que la création d'energy éternelle toujours recommence avec ne pas vouloir être personne ou rien...tous les deux des choses qui n'existent pas. Ca veut aussi dire que si quelqu'un meurt celui -là reste ou peut prendre la forme d'une energy dont on ne sait pas beaucoup...même si on sait beaucoup sur la 'radiation'. 'Radiation' est donc originellement la combinaison de tout les formes d'energy qui existaient dans un cycle entre deux big-bangs et qui veut commencer de nouveau ou faire quelque chose de nouveau. Est-ce-que c'est Einstein et d'autres et leurs livres et héritage ou bien est-ce que c'est la radiation parmis nous qui me font conclure tout ça ?
Who knows...both probably ? I believe. Quelque chose qui dit 'il ya 'plus' dans la vie'c'est déjà assez...il faut pas vouloir prouver.
C'est uniquement pour les curieux et ceux qui en ont besoin des preuves.
Plustôt que rester divisés entre croyants classiques, croyants nouveaux et 'incroyant'(ça n'existe pas, car ça a aussi une forme) et tous leur subdivisions...il y a assez de questions pratique pour résoudre dan ce monde. Pourquoi il n'y pas une système pour gérer la société qui rends impossible ce que personne ne veut : ignorance, guerre, pauvreté, faminne... ?
117
Pourquoi les relations humains souvent fournissent beucoup d'angoisse et chagrin ? Dans une seule question : 'pourquoi l'humain a-t-il autant de problèmes avec des mots comme 'dieu, mort, histoire, argent ou valeurs comme amitié, famille, plaisir, désir,... ? Je crois que pour un part c'est parce que il me semble que nos observations sont souvent troublés par nos émotions négatives...parvenant de nous même ou d'autres. D'une autre coté c'est comme peut-être même devant l'ejaculation etc il y a déjà un effort et une conquerence entre des différents genes...qui même font des coalitions...comme si notre passé cherche constament à prolonger le future dans le présent...ne voulant pas devenir 'sans signification'...mais toujours àla recherche des lessons voulaient apprendre mais n'ont pas pu terminer.
het lijkt soms of het verboden is van verliefd te worden 118
Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ze ook aan wie te geven.
Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.
Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene.
Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe.Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat.
Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie.
Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn.
Als geest en materie één zijn en eeuwig bestaan en de rode, wetenschappelijk aantoonbare wetten van de materie, altijd aan een verfijning van de geest gewerkt hebben; ...hoe komt het dan dat voor het begrijpen van allerlei soorten verhoudingen tussen mensen, zeker die, die met het intieme zijn te maken hebben, je met die rode wetten alleen niet ver komt ? Mensen zijn niet alleen bij mekaar omdat ze geografisch gezien in mekaars buurt woonden of elkaar toevallig tegenkwamen...of mekaar ekonomisch nodig hebben...ze trekken de moeilijkheden die ze nodig hebben om te groeien vaak zelf aan...vooral diegenen die eigenlijk niet veel groei nodig hebben, lijken soms nog het meeste moeilijkheden aan te trekken.
Verliefd worden, een onmogelijke zaak soms...de praktisch te regelen zaken, de aktualiteit volgen rond werkloosheid,armoede en oorlog slorpen ons in meerdere of mindere mate volledig op. De studie naar de redenen van allerhande dergelijke ellende en de propaganda in dienst van de oplossingen houden ons over het algemeen te weinig bezig. Maar bovenal gebruikt de liefde ons al te vaak om ons het onderscheid tussen mensen en wat hen in ons aantrekt en afstoot duidelijk te maken.
Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed, het universum dat uitdeint en weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook wat van. Die filosofische speurtocht naar de zin van het leven, sommige theorieën die men rond de praktijk van de mens en zijn menselijke relaties uitgewerkt, blijken in de praktijk rondom ons veelal te kloppen...al kan je een mens en zijn relaties niet in om 't even welke theorie gieten.
Zo hebben vele alleenwonenden hun boezemvrienden wel een aantal redenen om niet bij mekaar te wonen...wellicht omdat ze te openhartig over hun al of niet platonische verhoudingen zijn...en ook omwille van de verplichtingen die ze, terrecht of onterrecht nog bij de voorgeschiedenis van hun leven terrecht of onterrecht, menen te hebben.
Vanuit de subjektiviteit van een situatie lijkt iedereen tijdens konflikten wel gelijk te willen hebben...het is hoe men zich op korte of lange termijn voelt dat bepalend voor iemands beslissingen is. Misschien is het iemand zijn lot van bijvoorbeeld te blijven schrijven en daarvoor veel alleen te moeten zijn. Misschien is het iemands lot van verder in de omgeving van je kinderen te blijven. Alles is op een bepaald punt altijd het resultaat van wat eraan voorafging. Schrijven over de veiligste manier om emotionele windhozen met vrouwen en mannen en kinderen te vermijden, is nog niet zo simpel. Er monogaam mee samenwonen is, afhankelijk van iemands karakter en opdracht in 't leven een heel goed recept ter voorkoming van onrust. Ook in gemengde gezinnen met kinderen is samen leren omgaan met mekaar een opdracht.
Het zou zo simpel kunnen zijn. 'Indien gij niet wordt als deze kinderen'...1meisje, 1 jongen. Zo simpel blijft het voor velen echter niet. We zijn nu 2006.
In de tijd van onze grootouders en ouders, het eerste grote stuk van vorige eeuw, bleef men bij mekaar wonen tot één van de twee sneuvelde of vredig doodging. Dit feit wil natuurlijk niet zeggen dat het toen allemaal beter tussen man en vrouw was. Nu valt het door de meeste mensen niet te verdragen als de partner iets met iemand anders heeft, hoe geestelijker het nieuwe paar bij mekaar staat, hoe erger meestal voor de vorige partner. Dit 'dicht bij mekaar staan' heeft soms ondoorgrondelijke redenen en soms is het zoeken naar een andere partner alleen maar zin in avontuur of gebeurdt het uit revanche...of om de partner te vlug af te zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.
Het lijkt wel dat hoe meer je elkaars gedachten kunt vertolken zonder dat de andere ze uitspreekt, hoe dichter geliefden naar mekaar toegroeien en hoe intenser ook hun innerlijke band wordt. Het waarom van zowel verliefdheden als scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we vertegenwoordigen en zijn vele stukjes van zij die voor ons kwamen.
Het leven stuurt de ene vele paden in, een ander krijgt er minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ? Aan alles alleen op ons eentje te doen, hebben we niet veel, we zoeken gezeldschap. We beseffen het niet altijd, maar toch willen we gewoon in onszelf tot rust komen, via de invloed van anderen. Dat tot rust komen heeft ook, maar niet zozeer met de lichamelijke kant van de liefde te maken. Buiten de al eens overhoop gegooide gevoelswereld in ons eigen gaan we zoals velen velen uit werken of niet, of verplaatsen ons met onze auto's of met de zeldzame bussen. Als we door één van onze dorpen stapen, lijken we wel een rare snuiter , want voetgangers kom je op de buiten nog zelden tegen in de dagen van tegenwoordig. Ook in de steden vereenzamen mensen soms. Het is niet alleen mensellijk kontakt en innerlijke rust dat we zoeken...we willen weten hoe ons leven in mekaar zit. Niet zozeer op filosofisch gebied, want daar zijn er velen onder ons te materialistisch voor geworden, maar gewoon ons liefdesleven, dat willen we toch wel begrijpen. Alhoewel we het leven van zij die er niet meer zijn verderzetten, spreken de graven niet meer, op de voetpaden kom je zelden iemand tegen voor een meer dan gewoon gesprek. De visuele media houden iedereen in hun ban. Als je naar de beeldbuis kijkt moet je altijd veel selekteren, zappend op zoek naar een goede documentaire of een film met menselijke inhoud.
Boeken over relaties zijn er in overvloed...toch zullen we in de praktijk de konfrontatie met de voor ons nuttige dingen daarin moeten aangaan.
Eenmaal door eigen 'fout ' of die van de andere, of door de eigen voorgeschiedenis of die van de andere of de door beiden afgeweken baan van vrouw, man, kinderen... uiteengegaan, lijkt het vervolg van het verhaal wel een hopeloos kluwen van opeenvolgende pogingen om weer ongekomplikeerd gelukkig te worden. Eerst kom je dan soms iemand tegen die het schuldgevoel van de vrouw of man nopens haar of zijn slipper moet wegnemen en de eigen hulpeloosheid daarrond moet uitgommen. Als dat dan niet lijkt te lukken, gun je mekaar weer een eigen leven. Eigenlijk wil men terug naar het gelukkige, geregelde leven van vroeger. Als het niet de bedoeling is dat je opnieuw gaat samenleven, duiken er voor beiden of één van beiden een reeks onoverkomelijke obstakels op. Men zegt dat de liefde dan wel alles kan overwinnen, maar daar moet je dan wel met z'n beiden rijp voor zijn...of het nu om gescheiden mensen of LAT-relaties of welke vorm van samenleven dan ook gaat.
Bovendien zijn er in iedere liefdessituatie ook nog eens een aantal oude, onverwerkte emoties naar de anderen buiten het koppel toe...zodanig dat niet iedereen op elk moment rijp is om te gaan samenwonen of zo. Diegene die kiest om temidden van z'n onopgeloste gegevenheden van vroeger te blijven leven, neemt soms het risiko van niet meer aan zijn of haar beste energie te kunnen er dan op de koop toe bij. Eigenlijk blijft men dan vaak aan z'n oude toestand hangen, maar dan in het geval van een zielsgenoot gelukkig met iemand die zoveel interessen en dichterlijk aanvoelen delen kan.
Als men eerlijk met zichzelf is en indien diegene die men liefheeft niet uit het zware deel van zijn of haar emoties losraakt, is het slechts voor weinigen een haalbare oplossing van een nieuwe relatie in alle openheid te kunnen beleven. Cruciaal blijft dat de vrouw of man in kwestie eigenlijk meestal onbereikbaar blijft als vrouw of man aan iemands zijde.
Hij en zij hebben dan voortdurend 'loslaten' te leren, de twijfelende tegenpartij heeft dan leren tevreden te zijn met de situatie waarin hij of zij zich bevond. Om hem of haar te bewijzen dat een dergelijke verhouding soms niet houdbaar is, worden zij of hij dan verliefd op iemand anders die ook vaak ergens aan een andere driehoek ontsnapt is en er ook niet helemaal aan ontsnapt is, al bevindt die iemand zich op welk een letterlijke afstand van enkele duizenden kilometers van die situatie. Het lijkt dan of dat iedere betrokkene partij in zo'n situatie niet wil of kan kiezen, wat ze ook proberen Op de meeste momenten is er steeds één konstante, het naar de eenvoud willen, één lief aan je zij...je kan niet iedereen plezieren...hoeveel eenzame mensen er ook bestaan. De mens is op liefdesvlak immers heel individualistisch ingesteld.
Je kan proberen op al die regels een uitzondering te zijn, je kunt er echter moeilijk aan ontsnappen. Misschien alleen door een onverschillig evenwicht tegenover zware, negatieve emoties te leren hanteren. 'Onverschillig evenwicht' wil niet zeggen dat je niks om iemand geeft...je helpt er de andere soms beter mee dan 'mee te lijden'.
Het lijkt wel een taboe van het in het bijzijn van iemand waar je een dubbel intieme verhouding mee hebt (geestelijk en lichamelijk) iets over een ander iemand waarmee je één of beide kanten ook hebt, te zeggen...als je amok vermijden wil. Het is aan eenieder van de betrokkenen om uit te vissen met wie wat nu eigenlijk het beste klikt. Tijdens dit proces geldt niet zozeer het bekende 'eerlijk duurt het langst' maar eerder 'de waarheid omtrent iemands leven komt uiteindelijk bovendrijven'... . Vreemd genoeg, maar waar, als je altijd open en eerlijk bent en je wordt desondanks of juist daarom voortdurend emotioneel aangevallen omdat je een ander van een andere verhouding die je hebt, inlicht...dreig je daar op den duur aan onderdoor te gaan. Je zult zelfs merken, dat hoe monogaam je ook bent, je moet oppassen van je niet ergens schuldig aan een anders problemen gaan te voelen.
Een vrouw of een man, of beiden, die zich niet goed meer bij mekaar voelen bewerkstelligen bij mekaar dat ze zich voor derden beginnen openstellen.
De kinderen leren er na verloop van tijd ook hun eigen lessen uit. Iedereen lijkt op bepaalde tijden onder de vorm van zijn vrouw of haar man of de kinderen of daarbuiten te worden gekonfronteerd met diegenen waar ze hun levenslessen mee te leren hebben. Het lijkt wel of in sommige levens in de eerste verhoudingen de tegenstellingen mekaar aantrekken...trouw tegenover minder trouw ingesteld bijvoorbeeld. In kombinatie met breeddenkend is de uitkomst van dergelijke verhouding in veel gevallen de ene of andere komplikatie door derden...waarbij in het merendeel van de gevallen het spel van 'moeten kiezen voor...' begint. Menselijk absurd, wordt het op het eerste zicht wanneer de keuze precies door materiëel welzijn ingegeven wordt. 'Op het eerste zicht', want eigenlijk is je leven iets waarvan je de gevolgen die dat dat leven op anderen heeft, en het waarom daarvan, nooit volledig begrijpt...da's iets dat verborgen in het kollektief bewustzijn ligt. Het kollektieve bewustzijn, de trauma's van generaties terug die zich nog altijd blijven vertalen in overdominante bindingen tussen ouders en kinderen en omgekeerd, tussen vrienden en vriendinnen, collega's...enz.
Een driehoeksverhouding evolueert soms tot een soort monogame LAT- situatie waarbij de ex in de eerste plaats tot boezemvriend(in) evolueert. Men laat de vroegere liefde ook nog in z'n leven toe voor de vriendschap en de cultuur, het gesprek achter een thee of een pint...vrijen, en ergens hoopt men dan dat er weer een zielsgenoot op het levenspad komt...iemand die jezelf ook weer geestelijk en lichamelijk raakt...tot de band zo hecht wordt dat je(soms weeral) besluit van er met z'n twee voor te gaan.
Vreemd, zo'n vertrouwd onderhuids verlangen naar lichamelijke intimiteit die weer een sluis van de hemel opendraait en bij wijlen zo'n gigantisch meer van rust op 't eind kreëert. Terwijl dan altijd weer die rust op je turbines valt en je er een geweldige energie genereert.
De kracht om dagelijks te leven, beter opgewekt met z'n twee.
Sommigen menen van anderen dat zij vrouwenlopers of mannenzot zijn. Heroplevingen van de lichamelijke en andere kant van relaties, hoeven niet aan de porno of pillenindustrie gebonden te zijn. Levenslot, levensslot...het antwoord zit hem in één letter. Welk is het levenslot en het levensslot van diegenen op onze weg...breken zij wel of niet uit het oude karkas van maar te blijven lijden...dan is dat inderdaad hun lot. Soms weten ze niet wat er gaande is, soms willen ze het niet weten en in 't begin van een relatie mogen ze het eigenlijk niet weten...wat de eigenlijke bedoeling van hun liefde is, anders werkt de verliefdheid niet.
Soms kom je in 't stad mensen van allerlei leeftijden tegen, vol van depressie en pillen; je herkent de symptomen van een paar mensen die je kent. De psychologische leefwereld tast het imuunsysteem van de biologische wereld aan. Pillendraaiers kunnen zelden helpen en sommige vrienden verkondigen dingen die het allemaal alleen maar erger maken door absoluut partij te kiezen ipv het totale plaatje te snappen...wat voor buitenstaanders eigenlijk heel moeilijk is. Man en vrouw zitten met een bibliotheek van doorgegeven ervaringen en pogingen om hun eigen te willen zijn in hun wezen. Soms zit in dat willen veel te veel met het genetische verbonden tegenstrijdigheid.
Soms ziet een buitenstaander toch meer dan zij zelf. Het is de confrontatie met jezelf en anderen die je moet leren aankunnen. Vertrekkend van de vreugde die je binnenin voelen kan en zo tot zelfwaarde en kreativiteit komen...je eigenheid dan kunnen en mogen beleven is het grootste geschenk dat je dan kan overkomen.
Je moet bij momenten na teveel denken toegeven dat eenzaamheid je op kan eten...en dat je om te kunnen voelen er echt moet voor openstaan. Zonder innerlijke rust, werkt dit echter niet. Je kan toch niet de hele dag zoals zovelen alleen maar genoeg hebben aan oppervlakkige, praktische dingen, zonder bij de zin van het leven stil te staan.
Is er daar nergens een geestesgenoot die niet op weg naar alleen oppervlakkig willen leven is ? De echte waarheid omtrent het te volgen levenspad wordt dan wel met de jaren duidelijker en duidelijker , maar het is telkens wachten op de evolutie van anderen om zelf verder naar het soort dubbele verlichting dat we zoeken : geestelijke en lichamelijke intimiteit, door te stoten. Sommige zielsgekwetste mensen zullen in dit proces naar innerlijke rust proberen van anderen te kwetsen...of ze nu zelf de oorzaak van hun kwetsuren zijn of niet. De wegen om dat te bereiken tarten alle verbeelding...inbegrepen 'schatje' hier en 'schatje' daar.
Al moet men in feite dankbaar zijn om wat men verduurde, het kan soms allemaal niet blijven duren.
Sommigen zijn anti-bloem, anti-zoet en anti-dier en trekken de tegengestelde polen tóch aan.
Hun kinderen weten soms niet wat hen overkomt en blijven vaak lang naar een passend dekseltje zoeken.
De woorden die gewisseld worden zijn altijd een mengeling van wat er op die momenten op alle fronten leeft. Hoe beter je dat doorhebt, hoe moeilijker het te verwoorden valt...en toch vindt je eens je dat beseft dan moment na moment de juiste woorden om uit te spreken...welke soms nare gevolgen ze op het eerste gezicht soms ook voor jezelf of anderen hebben. Soms is het beter van alle vrouwen als je zussen en mannen als je broers te beschouwen tot je weet voor wie je weer kiezen moet. Kiezen tot je jezelf van het zware uit dat duizenden of tientallen jaren oude verleden kan ontdoen.
Als je in 't begin iemand teveel idealiseert is dat ondertussen vaak het begin van een te vroeg einde.
Een einde kan soms heel lamentabel verlopen als één van de twee z'n eigen weg niet aan 't volgen is.
Soms moeten we dan weer om kracht vragen aan iets buiten ons...aan de energie van al diegenen die het al wel kunnen doorspartelen hebben...of die nu nog leven of niet ? Misschien zijn wij die energie eenvoudigweg wel. Jezelf al eens door anderen van op een afstand en kortbij laten observeren...daar kan een mens veel van leren.
De dood bij leven al achter de rug hebben...is zoveel kennis,inzicht en wijsheid verzameld hebben dat je totaal vrij van vrees bent geworden en vol van overgave aan je innerlijke goede gevoel. Intimiteit, inzicht en inkomen...of wat de meeste mensen in meer of mindere mate boeit.
Het ontdekken van diegene in jezelf die voortdurend de mogelijkhedenen tot oplossingen in jezelf of in anderen afweegt...is het ontdekken van samenhang. De enorme input van je omgeving moet altijd worden gezift.
Als je je goed in je vel voelt, schijnt het licht schijnt soms op de boom vóór je ruit en drukt diens schaduw al door de wind dansend op het gordijn uit. De boom zwiept en zwiept soms, lichtjes door de wind beveeld, zo komt de wereld vanuit onze innerlijke rust dan op ons over...en eerst dan kunnen we waarlijk lief hebben, liefhebben vanuit innerlijke rust.
Dan zien we in dat de liefdesrivaliteit onder mensen enorm ver kan gaan...en op een bepaald punt aanbeland, ons niet meer verontrusten kan.
Als die rivalitieit zich in de strijd om geld en goederen vertaalt, verliezen we onze tijd en staan we nog nergens. Iedere dag moet men tussen het al en jezelf een brug bouwen om de innerlijke kalmte weer te vinden. Een dag kan op duizenden manieren beginnen...maar veel wegen en wegjes om te volgen zijn er niet. Voordat je op een dag zo'n weg vindt, moet je de betekenis van je nacht en de vorige dag begrepen hebben...ook al bevatten je dromen geen fundamentele boodschap en vormen ze een gekke collage met alleen flarden uit de vorige of andere dagen...ze zijn dan gewoon een verwerking van de vorige dag, niet van een hele periode of een half leven. Bewaar je intiemste gedachten voor diegenen die echt je leven willen delen, volgens welke formule dan ook.
Menselijke contacten zijn op het verleden gebasseerd en schuiven in het heden naar hun enig mogelijke plaats in de toekomst. Sommige mensen verliezen iemand door een overlijden van iemand, anderen op andere manieren. Een verlies, van welke aard dan ook zit altijd vol tijdelijk onbeantwoorde vragen. We kennen allemaal mensen die op bepaalde dagen heel humoristische dingen rond de dagelijkse gebeurtenissen of zo kunnen verzinnen.
Op andere dagen redeneren en spreken ze alleen in zwart en wit, die dagen of momenten zijn hun klassegenoten alleen lui ofwel alleen vlijtig en alles gaat te traag of te snel, afgemeten aan hun eigen dan ineengekrompen visie...humor en filosofie en inzicht zijn dan ver te zoeken...en zo zijn er nog vele variaties die met angst of verlies te maken hebben...met ervaringen in het genetische verleden en in het zelf geleefde leven. Sommige van die dingen lijken wel onuitwisbaar uit bepaalde karakters en toch leert het leven iedereen veranderen of stagneren. Denk en hoop niet te vaak dat je voor je inzichten daaromtrent echt gewaardeerd wordt. Zich kritischer naar anderen gedragen is dan de boodschap...dan kun je zelf meer tegen een stootje. Iedereen is immers een cel van het grote geheel dat geest des universums noemt...en voor een groot stuk voor z'n eigen geluk verantwoordelijk...maar velen hebben de samenhang van hun leven met dat in de buitenwereld niet door.
De manier van je omgaan met je eigen en anderen bepaald immers je eigen goedvoelen en je mag je door niemand laten overwoekeren. Velen onder ons zijn gevangenen van hun eigen predestinatie...ze lijken zich alleen maar vrij door het leven te bewegen...in feite zoeken ze voortdurend aan hun eigen, door anderen vastgelegde coördinaten te ontsnappen. Tijdens hun tocht volgen ze de voetstappen van hun medegevangenen of duwen hen vóór zich uit. Het valt in 't begin niet mee van je eigen route te volgen.
Heel veel van het gedrag van anderen heeft met de invulling van hun liefdesleven te maken, maar dat snappen ze niet altijd omdat ze nog door een berg emotionele zwaarte van hun eigen en anderen moeten. Knikkers zijn ze. Zoals onbekende planeten, vol van dominerende kleuren, hun geheimen verbergend in hun gesmolten glazen waarheden. Als je ze in het licht houdt geven ze hun fantasieën toch prijs. De fantasie die ze genereren, hun verloren blijheid, zou wel eens het antwoord op al hun vragen kunnen zijn. We zijn allen knikkers en ons verleden speelt met ons, al van vóór we zijn geboren. Komen er nieuwe knikkers in het spel, dan duiken de oude vragen weer onder nieuwe of vertrouwde vormen op.
Als je voor jezelf een grote ruimte geschapen hebt in je geest, duurt het soms toch niet lang voor een klein vervelend woord, idee...als een geurtje de hele ruimte verpest ...niet panikeren dan, dat gebeurdt dan om onze alertheid niet laten in te dommelen. Hetzelfde met helder water en modder en met principes die je soms heel hard buigen moet om anderen toe te staan van zich volgens hun eigen methode naar geestelijke groei toe te werken. Sommige mensen, ook diegenen die je goed gevoel op de proef stellen, zijn toch zo mooi dat je de bus zou willen zijn die hen naar hun bestemming voeren mag. Soms moet je ze toch alleen maar groeten en je eigen weg voortzetten...want ze willen een privéchauffeur voor zich hebben.
Je eigen weg. Elke dag is er één om te herinneren, een jaarring in je leven, zoals een boom die heeft. Op een echt goeie dag zie je ineens het zonlicht dat weer door de wolken breekt ander. Het licht verschijnt dan weer op de scène van het levend theater dat het dagelijks leven is.
Het licht verspreidt zijn helderheid dan tot diep in je ziel en injekteert je dan met een vurig verlangen naar je nobelste doelstellingen. het licht verzekert je dan dat hetgeen je aan positiefs in het verleden soms voelde nog steeds heel waardevol in het heden zou kunnen blijken te zijn...zelfs al zijn het dingen die weinigen kunnen schelen en zijn het enkelingen die het voor een stuk begrijpen. De graad van bewustzijn die we bereiken, probeert op de ons omringende wezens af te stralen. Sommigen willen ons voor een lagere graad van bewustzijn winnen en inspannen. Daar kiezen we toch niet voor ? Vertrouwen moet onze gids blijven, een gids door moeilijke momenten en eenzaamheid en isolatie. Hoe zouden wij de hoop kunnen opgeven...de reis door onze wereld moet worden voltooid...zal nooit zijn voltooid, ook niet na dit leven...na de volgende big-bang begint het allemaal op een ander nivo weer en weer opnieuw, met miljarden jaren tussen. De kwaliteit van observatie van elke soort energie waarmee we omgeven zijn, zal stijgen en op termijn in dit big-bangtijdperk of volgende week of in een ander big-bang tijdperk aan anderen ten goede komen, daar moeten we met z'n allen van overtuigd blijven. We moeten het dagelijkse NU zo goed mogelijk proberen in te vullen met liefde en solidariteit en rust in ons eigen...wie goed doet, goed ontmoet passeert eerst langs weten wat 'goed' doen is, dat leert het leven ons.
Iedere dag is weer een balanceren tussen ons eigen bewustzijn en dat van de anderen...in het teken van al die aparte, verspreide en verengde verhalen achter de feiten.
Het leven als een kunstwerk, uitgebeeld door die zich soms tegenovergesteld of eensgezind gedragende artiesten die we allen zijn. Het begon nooit, want altijd diende het NIET niets of niemand te willen zijn, te worden bevochten. Kleiner of gelijk aan nul kan niemand of niets worden en alles heeft een vorm. Daardoor die big-bang en al die onzichtbare straling die een gevolg was van het weer terug in één punt samenkomen van alle energie uit het vorige theaterstuk. Als een artiest schiep die straling weer het eerste atoom en de eerste cel en de eerste mens. Wij zijn nog altijd bezig met de voorwaarden te scheppen dat iedereen rondom ons niet niemand wordt...we dagen mekaar voortdurend uit.
Ochtendstemmingen bijvoorbeeld. Hoe gaat het met ons vandaag ? Was gisteren toen iets zoals een zware last die op ons viel ? Zelfs om kracht vragen hielp misschien gisteren niet. Soms lijken we wel van alle energie te zijn afgesloten. Misschien kwam het door het weer eens overmoedig projekteren van die boeiende toekomst die we ons een week geleden voorgesteld hadden...een toekomst aan de zijde van iemand met toch wel heel wisselende stemmingen soms.
Die dag verleden week was eigenlijk zo goed verlopen totdat haar of zijn melancholie ontwaakte en de te ontknopen strikken met de personages van het verleden weer vast toegetrokken werden. Haar of zijn onmacht naar anderen dan hemzelf of haarzelf toe, had weer toegeslagen en hij of zij moest weer de volle laag ervan inkasseren. Hij of zij mailde haar zijn of haar inzichten, herstelde en ze werd weer wat rustiger... tijdelijk...weer tijdelijk ...tot de konflikten met anderen eerst weer gaan liggen zullen zijn ?
Wat een verkwisting van energie voor beiden en anderen...als je op het verkeerde moment in mekaars omgeving bent. Geen bijgelovige theorieën of ontrafeling van komplexe psychologische diepteanalyses brengen dan nog enig soelaas. Kennis, zo simpel als licht en toch soms niet hanteerbaar als de wolken in je hoofd dicht zitten. Kom dan ook niet aandraven met God, want dat zijn gewoon de anderen en jezelf. Wordt weer zeker van je eigen rol in het stuk...de 'inzichten'. Net zoals mensen naar sociale gelijkheid verlangen en gegarandeerd gedonder op hun kop krijgen, zo is het soms ook met de liefde. Waar blijft soms dan weer het sensuele gele, dat met een schot in de bergen van angst mensen weer in hun oasetoestand herscheppen kan ? Te lang mekaar niet zien of de lichamelijkheid in een relatie verwaarlozen, schept afstand en eenzaamheid. Voor je je weer onder mensen vertoondt moet je dat dan eerst wegwerken : een praatje tegen de hond die z'n been ophief : "ziet dat ge je kloten niet netelt", of tegen de spin : "ziet dat ge die vlieg vangt tegen dat ik terug ben". Meer heb je soms niet nodig om door te kunnen gaan. Tijdens je wandeling vindt je dan wat klein behuisde paddendikkoppen in een bijna uitgedroogde plas en je zet ze in een vijver. Je ziet dan kalfjes in de wei staan en je vindt een verbod om hen te slachten een heel hoog goed.
Toch komt er ondertussen nog altijd geen revival misschien...maar je breekt er toch het ijs in jezelf en naar anderen toe mee.
De dagen erna groeit er misschien een gevoel van sterkte en vertrouwen in jezelf en anderen.
Je bestudeert de politieke weldaden en rotzooi in de wereld het fascisme, want de wereld bestaat niet uit liefde alleen en het lijkt je dat zo'n apparaat slechts kan geboren worden uit frustratie en haat, uit armoede en hebzucht...allemaal dingen met biologische en sociale zowel als persoonlijke achtergronden en drijfveren.
'Kwaad' bestaat inderdaad...en het wordt erger naarmate het fascisme in de wereld groeien kan.
De lookalike van je pomphouder was dan wel op het nippertje niet voor de partij die het moderne, op hebzucht gebasseerde fascisme gestalte gaf, hij genoot wel van je reisverhalen die hem op een ander been probeerden zetten. De macho's in 't gewone dorpscafé bij de twee gele vriendinnen smolten onder hun gewoon zachte manier van zijn...hier kon geen rascisme groeien. Toen je er 's anderendaags aan terugdacht streelde het beeld van een jong meisje dat pas leerde fietsen het verdriet in je dichtersogen. Weer een dag later stierf er in een ander dorp een man terwijl hij zijn konijnen ging voederen...de beestjes huppelden dartel over het erf...'t leek gewoon niet erg...zo te sterven met zachtheid omgeven...een beetje zoals die vrouw die tussen haar bloemen dood neerviel nadat ze de buren nog een ijsje had gebracht.
Soms zouden we een beroep moeten kunnen doen op een energie die voor ons zoals een satelliet z'n straling naar een ontvanger zend. In de satellietwereld gaat dat de dag van vandaag alleen als je 'betaalt' hebt...in een vergelijking uitgedrukt, in psychologische taal als je je doorheen je zware emoties gewerkt hebt...kan de universele vreugde die je om te leven nodig hebt, binnenstromen.
Emoties. Zelfs een hond heeft emoties, als hij achter het hek voor de ochtendwandeling te wachten staat, ruikt hij zelden het stukje vlees dat zijn baas naast het hek heeft neergelegd...zo verzaakt hij dan aan zijn primaire behoefte in ruil voor de ontdekking van de wereld. Emoties, zelfs al zijn ze triest, zijn een stap naar gevoelens, naar meer en meer onvermijdelijke spirituele groei als je er voor openstaat en je bepaalde uitdagingen aangaan durft.
Eigenlijk zouden we voortdurend voor onszelf en naar anderen toe bezig moeten zijn met het beste voor ons en hen te willen. Vanuit ' het goede te willen vespreiden' door het regelmatig voor iedereen te wensen, zou een hele andere logika kunnen ontstaan. Je kan het leven niet vanuit het een of ander gedrag van egoïstische genen alleen verklaren...er is meer aan de hand.
Soms kom je altijd mensen tegen met weer andere specifieke problemen...tracht ze te begrijpen voor je beslist een eind met hen mee te gaan. Geef meer raad dan oordeel.
Laten we geen tijd en energie steken in het emotioneel bestoken van mekaar...het is allemaal tijd en energie die ons verdeeldt en vervreemdt van het échte onrecht in de wereld.

Tijd, relativiteit en liefde
Als je een lang leven wil moet je met iemand leven die eigenlijk niet bij je past.
De minuten duren dan uren.
Als je een kort leven wil, ga je zo in mekaar op, dat de tijd lijkt stil te staan, zo snel gaat ie voorbij.
De muzemuis die bij je past weet dat je op sandalen uit de filosofische Peloponesos loopt.
Je weet dat ze naar sereniteit zoekt, het soort dat we eens kwijt, weer opbouwen moeten.
Als ze eruit gemaakt is, zal ze ze vinden, zoniet is ze bezig ze te verwerven.
Zo ontsnapt ze soms een beetje aan al wat men dan vaak onbewust ontgroeit.
Op bepaalde momenten in de dag is ze er, wijl ze er toch niet is.
Als ze er is, plant ze de zaden voor hernieuwd ontluiken in de volgende dag.
Kruin en wortel reageren op een specifieke manier aan haar verbonden.
De atoomsplitsing van een woord is soms al voldoende om ons over grenzen te verenigen.
Hopelijk is dit zo sterk dat de buitenwereld het niet splijten kan.
Je herkent haar ingredients, alleen met plannen maken soms te greedy.
Als een kever wil ze niet van je vinger, maar laat je haar vallen... wil ze er dan nog op ?
Alles doen alsof het de eerste en de laatste keer was en toch een zee aan tijd ervaren.
Weten dat elke ervaring tegelijk een oude en een nieuwe is.
De momenten, heel innig verbonden met waar we van komen,
telkens wanneer een vogel zich tot armlengte waagt;
wat daar uit voortkomt wil je wel met haar delen,
zolang ook haar antennes ontvangen kunnen.
Met of zonder woorden over voorbije geschiedenissen en nieuwe,
met of zonder de loutering van onze lichamen, ons niet schamen voor zogezegde inperfektie.
Ons in aardse en hemelse aanrakingen bekwamen,
alles komt tesamen, terwijl het nooit gescheiden was.
Haar aparte stijl raakt de mijne aan.
Hoe al die genetische,sociale en liefdeskarma van verleden naar toekomst sluizen ?
Hoe het heden aanpakken, indelen, beleven ?
Zoals de big-brother van de satelliet-tv geen signaal meer zendt als je niet betaalt;
valt ons goedvoelen weg indien we de voeling met onze specifieke eigenheid kwijt zijn.
Beetje bij beetje of helemaal ineens.
to be continued






De aarde, strafkamp of geluksoord... wie over dimmensies heenkijkt ziet de wetmatigheden en de humor van de grote drama's.
De patroonheilige van plotseling toeslaande onrust bij vrouwen,
met z'n onterrechte reputatie van beul, wordt weer aanroepen.
Schotelt men hem op de valreep van een wolkenloze hemel,
gauw nog wat nieuwe gëaccumuleerde pijn van vroeger voor ?
Op z'n hoede reageert hij op te euforisch, op te gereserveerd,
op te angstig, op te verdrietig, op te romantisch, op van bij de aanvang reeds door meerderen gekoesterd verlangen...
vanuit een betrokken evenwicht
vanuit een hart dat het unieke in de mens van het teveel verstand en het vergaan behoeden wil.
De oude sloten en verboden laten zitten waar ze moeten...
waar het de eigen sloten van anderen zijn geduldig laten betijen...tot men ze vanuit innerlijke kracht, zelf doorbreekt op
een al eeuwen gekend aantal jaren, dagen en uren.
Iedereen moet gewoon volgen waar hij of zij zich goed bij voelt...of er daar ook uitzonderingen op zijn ?
Het teveel aan praktische bezwaren verzint wel weer wat.
Altijd wordt het lot anders beschoren van zodra je het
werkwoord liefde tegen elke opoffering aanvaard.
Alle energie die hij ooit kreeg en krijgt gaf en geeft hij terug
bij elke wens om gunstige wendingen kreëert hij een tegoed op de toekomst...voor zover die z'n eigen weg niet verduistert.
Of hij al of niet aan die wendingen deelnemen zal...
altijd staat er al wel iemand klaar om opdrachten over te nemen...
ook iemand met de illussie dat hij misschien alle sleutels tot het in mekaar krijgen van de puzzel van het leven heeft.
Dankbaar om al hetgeen hij doormoest en kreeg.
Hoopvol op een beminnen vanuit eigen aard,
dat zodra het wou beginnen altijd vanuit vele hoeken werd bekijft.
Naargelang de uitputtingsgraad kon het allemaal wel eens minder zijn... .
Voorlopig is dat echter weer iets van 't verleden... .
"Je moet wel serieus verliefd zijn om me een andere muze toe te wensen", zegt men dan...verliefd, gehavend, soms zittend beiden in dat woord.
Zo er ook een patroonheilige is voor het strelen van alle vrouwen met een innerlijke leegte
en de patroonheilige van de onrust bij vrouwen hem ooit tegenkomt, zal deze laatste hem direkt herkennen...vanwege waarschijnlijk totaal opgebruikt.
U bevindt zich, beste lezer, op de wereld van één eitje en één zaadje...al verscheidenheid aan energieën genoeg