houden van

het lijkt soms of het verboden is van verliefd te worden

Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ze ook aan wie te geven.
Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.
Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene.
Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe.Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat.
Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie.
Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn।

Als geest en materie één zijn en eeuwig bestaan en de rode, wetenschappelijk aantoonbare wetten van de materie, altijd aan een verfijning van de geest gewerkt hebben; ...hoe komt het dan dat voor het begrijpen van allerlei soorten verhoudingen tussen mensen, zeker die, die met het intieme zijn te maken hebben, je met die rode wetten alleen niet ver komt ? Mensen zijn niet alleen bij mekaar omdat ze geografisch gezien in mekaars buurt woonden of elkaar toevallig tegenkwamen...of mekaar ekonomisch nodig hebben...ze trekken de moeilijkheden die ze nodig hebben om te groeien vaak zelf aan...vooral diegenen die eigenlijk niet veel groei nodig hebben, lijken soms nog het meeste moeilijkheden aan te trekken.
Verliefd worden, een onmogelijke zaak soms...de praktisch te regelen zaken, de aktualiteit volgen rond werkloosheid,armoede en oorlog slorpen ons in meerdere of mindere mate volledig op. De studie naar de redenen van allerhande dergelijke ellende en de propaganda in dienst van de oplossingen houden ons over het algemeen te weinig bezig. Maar bovenal gebruikt de liefde ons al te vaak om ons het onderscheid tussen mensen en wat hen in ons aantrekt en afstoot duidelijk te maken.
Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed, het universum dat uitdeint en weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook wat van. Die filosofische speurtocht naar de zin van het leven, sommige theorieën die men rond de praktijk van de mens en zijn menselijke relaties uitgewerkt, blijken in de praktijk rondom ons veelal te kloppen...al kan je een mens en zijn relaties niet in om 't even welke theorie gieten.
Zo hebben vele alleenwonenden hun boezemvrienden wel een aantal redenen om niet bij mekaar te wonen...wellicht omdat ze te openhartig over hun al of niet platonische verhoudingen zijn...en ook omwille van de verplichtingen die ze, terrecht of onterrecht nog bij de voorgeschiedenis van hun leven terrecht of onterrecht, menen te hebben.
Vanuit de subjektiviteit van een situatie lijkt iedereen tijdens konflikten wel gelijk te willen hebben...het is hoe men zich op korte of lange termijn voelt dat bepalend voor iemands beslissingen is. Misschien is het iemand zijn lot van bijvoorbeeld te blijven schrijven en daarvoor veel alleen te moeten zijn. Misschien is het iemands lot van verder in de omgeving van je kinderen te blijven. Alles is op een bepaald punt altijd het resultaat van wat eraan voorafging. Schrijven over de veiligste manier om emotionele windhozen met vrouwen en mannen en kinderen te vermijden, is nog niet zo simpel. Er monogaam mee samenwonen is, afhankelijk van iemands karakter en opdracht in 't leven een heel goed recept ter voorkoming van onrust. Ook in gemengde gezinnen met kinderen is samen leren omgaan met mekaar een opdracht.
Het zou zo simpel kunnen zijn. 'Indien gij niet wordt als deze kinderen'...1meisje, 1 jongen. Zo simpel blijft het voor velen echter niet. We zijn nu 2006.
In de tijd van onze grootouders en ouders, het eerste grote stuk van vorige eeuw, bleef men bij mekaar wonen tot één van de twee sneuvelde of vredig doodging. Dit feit wil natuurlijk niet zeggen dat het toen allemaal beter tussen man en vrouw was. Nu valt het door de meeste mensen niet te verdragen als de partner iets met iemand anders heeft, hoe geestelijker het nieuwe paar bij mekaar staat, hoe erger meestal voor de vorige

partner. Dit 'dicht bij mekaar staan' heeft soms ondoorgrondelijke redenen en soms is het zoeken naar een andere partner alleen maar zin in avontuur of gebeurdt het uit revanche...of om de partner te vlug af te zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.
Het lijkt wel dat hoe meer je elkaars gedachten kunt vertolken zonder dat de andere ze uitspreekt, hoe dichter geliefden naar mekaar toegroeien en hoe intenser ook hun innerlijke band wordt. Het waarom van zowel verliefdheden als scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we vertegenwoordigen en zijn vele stukjes van zij die voor ons kwamen.
Het leven stuurt de ene vele paden in, een ander krijgt er minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ? Aan alles alleen op ons eentje te doen, hebben we niet veel, we zoeken gezeldschap. We beseffen het niet altijd, maar toch willen we gewoon in onszelf tot rust komen, via de invloed van anderen. Dat tot rust komen heeft ook, maar niet zozeer met de lichamelijke kant van de liefde te maken. Buiten de al eens overhoop gegooide gevoelswereld in ons eigen gaan we zoals velen velen uit werken of niet, of verplaatsen ons met onze auto's of met de zeldzame bussen. Als we door één van onze dorpen stapen, lijken we wel een rare snuiter , want voetgangers kom je op de buiten nog zelden tegen in de dagen van tegenwoordig. Ook in de steden vereenzamen mensen soms. Het is niet alleen mensellijk kontakt en innerlijke rust dat we zoeken...we willen weten hoe ons leven in mekaar zit. Niet zozeer op filosofisch gebied, want daar zijn er velen onder ons te materialistisch voor geworden, maar gewoon ons liefdesleven, dat willen we toch wel begrijpen. Alhoewel we het leven van zij die er niet meer zijn verderzetten, spreken de graven niet meer, op de voetpaden kom je zelden iemand tegen voor een meer dan gewoon gesprek. De visuele media houden iedereen in hun ban. Als je naar de beeldbuis kijkt moet je altijd veel selekteren, zappend op zoek naar een goede documentaire of een film met menselijke inhoud.
Boeken over relaties zijn er in overvloed...toch zullen we in de praktijk de konfrontatie met de voor ons nuttige dingen daarin moeten aangaan.
Eenmaal door eigen 'fout ' of die van de andere, of door de eigen voorgeschiedenis of die van de andere of de door beiden afgeweken baan van vrouw, man, kinderen... uiteengegaan, lijkt het vervolg van het verhaal wel een hopeloos kluwen van opeenvolgende pogingen om weer ongekomplikeerd gelukkig te worden. Eerst kom je dan soms iemand tegen die het schuldgevoel van de vrouw of man nopens haar of zijn slipper moet wegnemen en de eigen hulpeloosheid daarrond moet uitgommen. Als dat dan niet lijkt te lukken, gun je mekaar weer een eigen leven. Eigenlijk wil men terug naar het gelukkige, geregelde leven van vroeger. Als het niet de bedoeling is dat je opnieuw gaat samenleven, duiken er voor beiden of één van beiden een reeks onoverkomelijke obstakels op. Men zegt dat de liefde dan wel alles kan overwinnen, maar daar moet je dan wel met z'n beiden rijp voor zijn...of het nu om gescheiden mensen of LAT-relaties of welke vorm van samenleven dan ook gaat.
Bovendien zijn er in iedere liefdessituatie ook nog eens een aantal oude, onverwerkte emoties naar de anderen buiten het koppel toe...zodanig dat niet iedereen op elk moment rijp is om te gaan samenwonen of zo. Diegene die kiest om temidden van z'n onopgeloste gegevenheden van vroeger te blijven leven, neemt soms het risiko van niet meer aan zijn of haar beste energie te kunnen er dan op de koop toe bij. Eigenlijk blijft men dan vaak aan z'n oude toestand hangen, maar dan in het geval van een zielsgenoot gelukkig met iemand die zoveel interessen en dichterlijk aanvoelen delen kan.
Als men eerlijk met zichzelf is en indien diegene die men liefheeft niet uit het zware deel van zijn of haar emoties losraakt, is het slechts voor weinigen een haalbare oplossing van een nieuwe relatie in alle openheid te kunnen beleven. Cruciaal blijft dat de vrouw of man in kwestie eigenlijk meestal onbereikbaar blijft als vrouw of man aan iemands zijde.

Hij en zij hebben dan voortdurend 'loslaten' te leren, de twijfelende tegenpartij heeft dan leren tevreden te zijn met de situatie waarin hij of zij zich bevond. Om hem of haar te bewijzen dat een dergelijke verhouding soms niet houdbaar is, worden zij of hij dan verliefd op iemand anders die ook vaak ergens aan een andere driehoek ontsnapt is en er ook niet helemaal aan ontsnapt is, al bevindt die iemand zich op welk een letterlijke afstand van enkele duizenden kilometers van die situatie. Het lijkt dan of dat iedere betrokkene partij in zo'n situatie niet wil of kan kiezen, wat ze ook proberen Op de meeste momenten is er steeds één konstante, het naar de eenvoud willen, één lief aan je zij...je kan niet iedereen plezieren...hoeveel eenzame mensen er ook bestaan. De mens is op liefdesvlak immers heel individualistisch ingesteld.
Je kan proberen op al die regels een uitzondering te zijn, je kunt er echter moeilijk aan ontsnappen. Misschien alleen door een onverschillig evenwicht tegenover zware, negatieve emoties te leren hanteren. 'Onverschillig evenwicht' wil niet zeggen dat je niks om iemand geeft...je helpt er de andere soms beter mee dan 'mee te lijden'.
Het lijkt wel een taboe van het in het bijzijn van iemand waar je een dubbel intieme verhouding mee hebt (geestelijk en lichamelijk) iets over een ander iemand waarmee je één of beide kanten ook hebt, te zeggen...als je amok vermijden wil. Het is aan eenieder van de betrokkenen om uit te vissen met wie wat nu eigenlijk het beste klikt. Tijdens dit proces geldt niet zozeer het bekende 'eerlijk duurt het langst' maar eerder 'de waarheid omtrent iemands leven komt uiteindelijk bovendrijven'... . Vreemd genoeg, maar waar, als je altijd open en eerlijk bent en je wordt desondanks of juist daarom voortdurend emotioneel aangevallen omdat je een ander van een andere verhouding die je hebt, inlicht...dreig je daar op den duur aan onderdoor te gaan. Je zult zelfs merken, dat hoe monogaam je ook bent, je moet oppassen van je niet ergens schuldig aan een anders problemen gaan te voelen.
Een vrouw of een man, of beiden, die zich niet goed meer bij mekaar voelen bewerkstelligen bij mekaar dat ze zich voor derden beginnen openstellen.
De kinderen leren er na verloop van tijd ook hun eigen lessen uit. Iedereen lijkt op bepaalde tijden onder de vorm van zijn vrouw of haar man of de kinderen of daarbuiten te worden gekonfronteerd met diegenen waar ze hun levenslessen mee te leren hebben. Het lijkt wel of in sommige levens in de eerste verhoudingen de tegenstellingen mekaar aantrekken...trouw tegenover minder trouw ingesteld bijvoorbeeld. In kombinatie met breeddenkend is de uitkomst van dergelijke verhouding in veel gevallen de ene of andere komplikatie door derden...waarbij in het merendeel van de gevallen het spel van 'moeten kiezen voor...' begint. Menselijk absurd, wordt het op het eerste zicht wanneer de keuze precies door materiëel welzijn ingegeven wordt. 'Op het eerste zicht', want eigenlijk is je leven iets waarvan je de gevolgen die dat dat leven op anderen heeft, en het waarom daarvan, nooit volledig begrijpt...da's iets dat verborgen in het kollektief bewustzijn ligt. Het kollektieve bewustzijn, de trauma's van generaties terug die zich nog altijd blijven vertalen in overdominante bindingen tussen ouders en kinderen en omgekeerd, tussen vrienden en vriendinnen, collega's...enz.
Een driehoeksverhouding evolueert soms tot een soort monogame LAT- situatie waarbij de ex in de eerste plaats tot boezemvriend(in) evolueert. Men laat de vroegere liefde ook nog in z'n leven toe voor de vriendschap en de cultuur, het gesprek achter een thee of een pint...vrijen, en ergens hoopt men dan dat er weer een zielsgenoot op het levenspad komt...iemand die jezelf ook weer geestelijk en lichamelijk raakt...tot de band zo hecht wordt dat je(soms weeral) besluit van er met z'n twee voor te gaan.
Vreemd, zo'n vertrouwd onderhuids verlangen naar lichamelijke intimiteit die weer een sluis van de hemel opendraait en bij wijlen zo'n gigantisch meer van rust op 't eind kreëert. Terwijl dan altijd weer die rust op je turbines valt en je er een geweldige energie genereert.De kracht om dagelijks te leven, beter opgewekt met z'n twee.

Sommigen menen van anderen dat zij vrouwenlopers of mannenzot zijn. Heroplevingen van de lichamelijke en andere kant van relaties, hoeven niet aan de porno of pillenindustrie gebonden te zijn. Levenslot, levensslot...het antwoord zit hem in één letter. Welk is het levenslot en het levensslot van diegenen op onze weg...breken zij wel of niet uit het oude karkas van maar te blijven lijden...dan is dat inderdaad hun lot. Soms weten ze niet wat er gaande is, soms willen ze het niet weten en in 't begin van een relatie mogen ze het eigenlijk niet weten...wat de eigenlijke bedoeling van hun liefde is, anders werkt de verliefdheid niet.
Soms kom je in 't stad mensen van allerlei leeftijden tegen, vol van depressie en pillen; je herkent de symptomen van een paar mensen die je kent. De psychologische leefwereld tast het imuunsysteem van de biologische wereld aan. Pillendraaiers kunnen zelden helpen en sommige vrienden verkondigen dingen die het allemaal alleen maar erger maken door absoluut partij te kiezen ipv het totale plaatje te snappen...wat voor buitenstaanders eigenlijk heel moeilijk is. Man en vrouw zitten met een bibliotheek van doorgegeven ervaringen en pogingen om hun eigen te willen zijn in hun wezen. Soms zit in dat willen veel te veel met het genetische verbonden tegenstrijdigheid.
Soms ziet een buitenstaander toch meer dan zij zelf. Het is de confrontatie met jezelf en anderen die je moet leren aankunnen. Vertrekkend van de vreugde die je binnenin voelen kan en zo tot zelfwaarde en kreativiteit komen...je eigenheid dan kunnen en mogen beleven is het grootste geschenk dat je dan kan overkomen.
Je moet bij momenten na teveel denken toegeven dat eenzaamheid je op kan eten...en dat je om te kunnen voelen er echt moet voor openstaan. Zonder innerlijke rust, werkt dit echter niet. Je kan toch niet de hele dag zoals zovelen alleen maar genoeg hebben aan oppervlakkige, praktische dingen, zonder bij de zin van het leven stil te staan.
Is er daar nergens een geestesgenoot die niet op weg naar alleen oppervlakkig willen leven is ? De echte waarheid omtrent het te volgen levenspad wordt dan wel met de jaren duidelijker en duidelijker , maar het is telkens wachten op de evolutie van anderen om zelf verder naar het soort dubbele verlichting dat we zoeken : geestelijke en lichamelijke intimiteit, door te stoten. Sommige zielsgekwetste mensen zullen in dit proces naar innerlijke rust proberen van anderen te kwetsen...of ze nu zelf de oorzaak van hun kwetsuren zijn of niet. De wegen om dat te bereiken tarten alle verbeelding...inbegrepen 'schatje' hier en 'schatje' daar.
Al moet men in feite dankbaar zijn om wat men verduurde, het kan soms allemaal niet blijven duren.
Sommigen zijn anti-bloem, anti-zoet en anti-dier en trekken de tegengestelde polen tóch aan.
Hun kinderen weten soms niet wat hen overkomt en blijven vaak lang naar een passend dekseltje zoeken.
De woorden die gewisseld worden zijn altijd een mengeling van wat er op die momenten op alle fronten leeft. Hoe beter je dat doorhebt, hoe moeilijker het te verwoorden valt...en toch vindt je eens je dat beseft dan moment na moment de juiste woorden om uit te spreken...welke soms nare gevolgen ze op het eerste gezicht soms ook voor jezelf of anderen hebben. Soms is het beter van alle vrouwen als je zussen en mannen als je broers te beschouwen tot je weet voor wie je weer kiezen moet. Kiezen tot je jezelf van het zware uit dat duizenden of tientallen jaren oude verleden kan ontdoen.
Als je in 't begin iemand teveel idealiseert is dat ondertussen vaak het begin van een te vroeg einde.
Een einde kan soms heel lamentabel verlopen als één van de twee z'n eigen weg niet aan 't volgen is.
Soms moeten we dan weer om kracht vragen aan iets buiten ons...aan de energie van al diegenen die het al wel kunnen doorspartelen hebben...of die nu nog leven of niet ?

Misschien zijn wij die energie eenvoudigweg wel. Jezelf al eens door anderen van op een afstand en kortbij laten observeren...daar kan een mens veel van leren.
De dood bij leven al achter de rug hebben...is zoveel kennis,inzicht en wijsheid verzameld hebben dat je totaal vrij van vrees bent geworden en vol van overgave aan je innerlijke goede gevoel. Intimiteit, inzicht en inkomen...of wat de meeste mensen in meer of mindere mate boeit.
Het ontdekken van diegene in jezelf die voortdurend de mogelijkhedenen tot oplossingen in jezelf of in anderen afweegt...is het ontdekken van samenhang. De enorme input van je omgeving moet altijd worden gezift.
Als je je goed in je vel voelt, schijnt het licht schijnt soms op de boom vóór je ruit en drukt diens schaduw al door de wind dansend op het gordijn uit. De boom zwiept en zwiept soms, lichtjes door de wind beveeld, zo komt de wereld vanuit onze innerlijke rust dan op ons over...en eerst dan kunnen we waarlijk lief hebben, liefhebben vanuit innerlijke rust.
Dan zien we in dat de liefdesrivaliteit onder mensen enorm ver kan gaan...en op een bepaald punt aanbeland, ons niet meer verontrusten kan.
Als die rivalitieit zich in de strijd om geld en goederen vertaalt, verliezen we onze tijd en staan we nog nergens. Iedere dag moet men tussen het al en jezelf een brug bouwen om de innerlijke kalmte weer te vinden. Een dag kan op duizenden manieren beginnen...maar veel wegen en wegjes om te volgen zijn er niet. Voordat je op een dag zo'n weg vindt, moet je de betekenis van je nacht en de vorige dag begrepen hebben...ook al bevatten je dromen geen fundamentele boodschap en vormen ze een gekke collage met alleen flarden uit de vorige of andere dagen...ze zijn dan gewoon een verwerking van de vorige dag, niet van een hele periode of een half leven. Bewaar je intiemste gedachten voor diegenen die echt je leven willen delen, volgens welke formule dan ook.
Menselijke contacten zijn op het verleden gebasseerd en schuiven in het heden naar hun enig mogelijke plaats in de toekomst. Sommige mensen verliezen iemand door een overlijden van iemand, anderen op andere manieren. Een verlies, van welke aard dan ook zit altijd vol tijdelijk onbeantwoorde vragen. We kennen allemaal mensen die op bepaalde dagen heel humoristische dingen rond de dagelijkse gebeurtenissen of zo kunnen verzinnen.
Op andere dagen redeneren en spreken ze alleen in zwart en wit, die dagen of momenten zijn hun klassegenoten alleen lui ofwel alleen vlijtig en alles gaat te traag of te snel, afgemeten aan hun eigen dan ineengekrompen visie...humor en filosofie en inzicht zijn dan ver te zoeken...en zo zijn er nog vele variaties die met angst of verlies te maken hebben...met ervaringen in het genetische verleden en in het zelf geleefde leven. Sommige van die dingen lijken wel onuitwisbaar uit bepaalde karakters en toch leert het leven iedereen veranderen of stagneren. Denk en hoop niet te vaak dat je voor je inzichten daaromtrent echt gewaardeerd wordt. Zich kritischer naar anderen gedragen is dan de boodschap...dan kun je zelf meer tegen een stootje. Iedereen is immers een cel van het grote geheel dat geest des universums noemt...en voor een groot stuk voor z'n eigen geluk verantwoordelijk...maar velen hebben de samenhang van hun leven met dat in de buitenwereld niet door.
De manier van je omgaan met je eigen en anderen bepaald immers je eigen goedvoelen en je mag je door niemand laten overwoekeren. Velen onder ons zijn gevangenen van hun eigen predestinatie...ze lijken zich alleen maar vrij door het leven te bewegen...in feite zoeken ze voortdurend aan hun eigen, door anderen vastgelegde coördinaten te ontsnappen. Tijdens hun tocht volgen ze de voetstappen van hun medegevangenen of duwen hen vóór zich uit. Het valt in 't begin niet mee van je eigen route te volgen.
Heel veel van het gedrag van anderen heeft met de invulling van hun liefdesleven te maken, maar dat snappen ze niet altijd omdat ze nog door een berg emotionele zwaarte van hun eigen en anderen moeten. Knikkers zijn ze. Zoals onbekende planeten, vol van dominerende kleuren, hun geheimen verbergend in hun gesmolten glazen waarheden. Als je ze in het licht houdt geven ze hun fantasieën toch prijs. De fantasie die ze genereren, hun verloren blijheid, zou wel eens het antwoord op al hun vragen kunnen zijn. We zijn allen knikkers en ons verleden speelt met ons, al van vóór we zijn geboren. Komen er nieuwe knikkers in het spel, dan duiken de oude vragen weer onder nieuwe of vertrouwde vormen op.
Als je voor jezelf een grote ruimte geschapen hebt in je geest, duurt het soms toch niet lang voor een klein vervelend woord, idee...als een geurtje de hele ruimte verpest ...niet panikeren dan, dat gebeurdt dan om onze alertheid niet laten in te dommelen. Hetzelfde met helder water en modder en met principes die je soms heel hard buigen moet om anderen toe te staan van zich volgens hun eigen methode naar geestelijke groei toe te werken. Sommige mensen, ook diegenen die je goed gevoel op de proef stellen, zijn toch zo mooi dat je de bus zou willen zijn die hen naar hun bestemming voeren mag. Soms moet je ze toch alleen maar groeten en je eigen weg voortzetten...want ze willen een privéchauffeur voor zich hebben.
Je eigen weg. Elke dag is er één om te herinneren, een jaarring in je leven, zoals een boom die heeft. Op een echt goeie dag zie je ineens het zonlicht dat weer door de wolken breekt ander. Het licht verschijnt dan weer op de scène van het levend theater dat het dagelijks leven is.
Het licht verspreidt zijn helderheid dan tot diep in je ziel en injekteert je dan met een vurig verlangen naar je nobelste doelstellingen. het licht verzekert je dan dat hetgeen je aan positiefs in het verleden soms voelde nog steeds heel waardevol in het heden zou kunnen blijken te zijn...zelfs al zijn het dingen die weinigen kunnen schelen en zijn het enkelingen die het voor een stuk begrijpen. De graad van bewustzijn die we bereiken, probeert op de ons omringende wezens af te stralen. Sommigen willen ons voor een lagere graad van bewustzijn winnen en inspannen. Daar kiezen we toch niet voor ? Vertrouwen moet onze gids blijven, een gids door moeilijke momenten en eenzaamheid en isolatie. Hoe zouden wij de hoop kunnen opgeven...de reis door onze wereld moet worden voltooid...zal nooit zijn voltooid, ook niet na dit leven...na de volgende big-bang begint het allemaal op een ander nivo weer en weer opnieuw, met miljarden jaren tussen. De kwaliteit van observatie van elke soort energie waarmee we omgeven zijn, zal stijgen en op termijn in dit big-bangtijdperk of volgende week of in een ander big-bang tijdperk aan anderen ten goede komen, daar moeten we met z'n allen van overtuigd blijven. We moeten het dagelijkse NU zo goed mogelijk proberen in te vullen met liefde en solidariteit en rust in ons eigen...wie goed doet, goed ontmoet passeert eerst langs weten wat 'goed' doen is, dat leert het leven ons.
Iedere dag is weer een balanceren tussen ons eigen bewustzijn en dat van de anderen...in het teken van al die aparte, verspreide en verengde verhalen achter de feiten.
Het leven als een kunstwerk, uitgebeeld door die zich soms tegenovergesteld of eensgezind gedragende artiesten die we allen zijn. Het begon nooit, want altijd diende het NIET niets of niemand te willen zijn, te worden bevochten. Kleiner of gelijk aan nul kan niemand of niets worden en alles heeft een vorm. Daardoor die big-bang en al die onzichtbare straling die een gevolg was van het weer terug in één punt samenkomen van alle energie uit het vorige theaterstuk. Als een artiest schiep die straling weer het eerste atoom en de eerste cel en de eerste mens. Wij zijn nog altijd bezig met de voorwaarden te scheppen dat iedereen rondom ons niet niemand wordt...we dagen mekaar voortdurend uit.
Ochtendstemmingen bijvoorbeeld. Hoe gaat het met ons vandaag ? Was gisteren toen iets zoals een zware last die op ons viel ? Zelfs om kracht vragen hielp misschien
gisteren niet. Soms lijken we wel van alle energie te zijn afgesloten. Misschien kwam het door het weer eens overmoedig projekteren van die boeiende toekomst die we ons een week geleden voorgesteld hadden...een toekomst aan de zijde van iemand met toch wel heel wisselende stemmingen soms.
Die dag verleden week was eigenlijk zo goed verlopen totdat haar of zijn melancholie ontwaakte en de te ontknopen strikken met de personages van het verleden weer vast toegetrokken werden. Haar of zijn onmacht naar anderen dan hemzelf of haarzelf toe, had weer toegeslagen en hij of zij moest weer de volle laag ervan inkasseren. Hij of zij mailde haar zijn of haar inzichten, herstelde en ze werd weer wat rustiger... tijdelijk...weer tijdelijk ...tot de konflikten met anderen eerst weer gaan liggen zullen zijn ?
Wat een verkwisting van energie voor beiden en anderen...als je op het verkeerde moment in mekaars omgeving bent. Geen bijgelovige theorieën of ontrafeling van komplexe psychologische diepteanalyses brengen dan nog enig soelaas. Kennis, zo simpel als licht en toch soms niet hanteerbaar als de wolken in je hoofd dicht zitten. Kom dan ook niet aandraven met God, want dat zijn gewoon de anderen en jezelf. Wordt weer zeker van je eigen rol in het stuk...de 'inzichten'. Net zoals mensen naar sociale gelijkheid verlangen en gegarandeerd gedonder op hun kop krijgen, zo is het soms ook met de liefde. Waar blijft soms dan weer het sensuele gele, dat met een schot in de bergen van angst mensen weer in hun oasetoestand herscheppen kan ? Te lang mekaar niet zien of de lichamelijkheid in een relatie verwaarlozen, schept afstand en eenzaamheid. Voor je je weer onder mensen vertoondt moet je dat dan eerst wegwerken : een praatje tegen de hond die z'n been ophief : "ziet dat ge je kloten niet netelt", of tegen de spin : "ziet dat ge die vlieg vangt tegen dat ik terug ben". Meer heb je soms niet nodig om door te kunnen gaan. Tijdens je wandeling vindt je dan wat klein behuisde paddendikkoppen in een bijna uitgedroogde plas en je zet ze in een vijver. Je ziet dan kalfjes in de wei staan en je vindt een verbod om hen te slachten een heel hoog goed.
Toch komt er ondertussen nog altijd geen revival misschien...maar je breekt er toch het ijs in jezelf en naar anderen toe mee.
De dagen erna groeit er misschien een gevoel van sterkte en vertrouwen in jezelf en anderen.
Je bestudeert de politieke weldaden en rotzooi in de wereld het fascisme, want de wereld bestaat niet uit liefde alleen en het lijkt je dat zo'n apparaat slechts kan geboren worden uit frustratie en haat, uit armoede en hebzucht...allemaal dingen met biologische en sociale zowel als persoonlijke achtergronden en drijfveren.
'Kwaad' bestaat inderdaad...en het wordt erger naarmate het fascisme in de wereld groeien kan.
De lookalike van je pomphouder was dan wel op het nippertje niet voor de partij die het moderne, op hebzucht gebasseerde fascisme gestalte gaf, hij genoot wel van je reisverhalen die hem op een ander been probeerden zetten. De macho's in 't gewone dorpscafé bij de twee gele vriendinnen smolten onder hun gewoon zachte manier van zijn...hier kon geen rascisme groeien. Toen je er 's anderendaags aan terugdacht streelde het beeld van een jong meisje dat pas leerde fietsen het verdriet in je dichtersogen. Weer een dag later stierf er in een ander dorp een man terwijl hij zijn konijnen ging voederen...de beestjes huppelden dartel over het erf...'t leek gewoon niet erg...zo te sterven met zachtheid omgeven...een beetje zoals die vrouw die tussen haar bloemen dood neerviel nadat ze de buren nog een ijsje had gebracht.
Soms zouden we een beroep moeten kunnen doen op een energie die voor ons zoals een satelliet z'n straling naar een ontvanger zend. In de satellietwereld gaat dat de dag van vandaag alleen als je 'betaalt' hebt...in een vergelijking uitgedrukt, in psychologische taal als je je doorheen je zware emoties gewerkt hebt...kan de universele vreugde die je om te leven nodig hebt, binnenstromen.
Emoties. Zelfs een hond heeft emoties, als hij achter het hek voor de ochtendwandeling te wachten staat, ruikt hij zelden het stukje vlees dat zijn baas naast het hek heeft neergelegd...zo verzaakt hij dan aan zijn primaire behoefte in ruil voor de ontdekking van de wereld. Emoties, zelfs al zijn ze triest, zijn een stap naar gevoelens, naar meer en meer onvermijdelijke spirituele groei als je er voor openstaat en je bepaalde uitdagingen aangaan durft.
Eigenlijk zouden we voortdurend voor onszelf en naar anderen toe bezig moeten zijn met het beste voor ons en hen te willen. Vanuit ' het goede te willen vespreiden' door het regelmatig voor iedereen te wensen, zou een hele andere logika kunnen ontstaan. Je kan het leven niet vanuit het een of ander gedrag van egoïstische genen alleen verklaren...er is meer aan de hand.
Soms kom je altijd mensen tegen met weer andere specifieke problemen...tracht ze te begrijpen voor je beslist een eind met hen mee te gaan. Geef meer raad dan oordeel.
Laten we geen tijd en energie steken in het emotioneel bestoken van mekaar...het is allemaal tijd en energie die ons verdeeldt en vervreemdt van het échte onrecht in de wereld.

Tijd, relativiteit en liefde
Als je een lang leven wil moet je met iemand leven die eigenlijk niet bij je past.
De minuten duren dan uren.
Als je een kort leven wil, ga je zo in mekaar op, dat de tijd lijkt stil te staan, zo snel gaat ie voorbij.
De muzemuis die bij je past weet dat je op sandalen uit de filosofische Peloponesos loopt.
Je weet dat ze naar sereniteit zoekt, het soort dat we eens kwijt, weer opbouwen moeten.
Als ze eruit gemaakt is, zal ze ze vinden, zoniet is ze bezig ze te verwerven.
Zo ontsnapt ze soms een beetje aan al wat men dan vaak onbewust ontgroeit.
Op bepaalde momenten in de dag is ze er, wijl ze er toch niet is.
Als ze er is, plant ze de zaden voor hernieuwd ontluiken in de volgende dag.
Kruin en wortel reageren op een specifieke manier aan haar verbonden.
De atoomsplitsing van een woord is soms al voldoende om ons over grenzen te verenigen.
Hopelijk is dit zo sterk dat de buitenwereld het niet splijten kan.
Je herkent haar ingredients, alleen met plannen maken soms te greedy.
Als een kever wil ze niet van je vinger, maar laat je haar vallen... wil ze er dan nog op ?
Alles doen alsof het de eerste en de laatste keer was en toch een zee aan tijd ervaren.
Weten dat elke ervaring tegelijk een oude en een nieuwe is.
De momenten, heel innig verbonden met waar we van komen,
telkens wanneer een vogel zich tot armlengte waagt;
wat daar uit voortkomt wil je wel met haar delen,
zolang ook haar antennes ontvangen kunnen.
Met of zonder woorden over voorbije geschiedenissen en nieuwe,
met of zonder de loutering van onze lichamen, ons niet schamen voor zogezegde inperfektie.
Ons in aardse en hemelse aanrakingen bekwamen,
alles komt tesamen, terwijl het nooit gescheiden was.
Haar aparte stijl raakt de mijne aan.
Hoe al die genetische,sociale en liefdeskarma van verleden naar toekomst sluizen ?
Hoe het heden aanpakken, indelen, beleven ?
Zoals de big-brother van de satelliet-tv geen signaal meer zendt als je niet betaalt;
valt ons goedvoelen weg indien we de voeling met onze specifieke eigenheid kwijt zijn.
Beetje bij beetje of helemaal ineens.
to be continued

De aarde, strafkamp of geluksoord... wie over dimmensies heenkijkt ziet de wetmatigheden en de humor van de grote drama's.
De patroonheilige van plotseling toeslaande onrust bij vrouwen,
met z'n onterrechte reputatie van beul, wordt weer aanroepen.
Schotelt men hem op de valreep van een wolkenloze hemel,
gauw nog wat nieuwe gëaccumuleerde pijn van vroeger voor ?
Op z'n hoede reageert hij op te euforisch, op te gereserveerd,
op te angstig, op te verdrietig, op te romantisch, op van bij de aanvang reeds door meerderen gekoesterd verlangen...
vanuit een betrokken evenwicht
vanuit een hart dat het unieke in de mens van het teveel verstand en het vergaan behoeden wil.
De oude sloten en verboden laten zitten waar ze moeten...
waar het de eigen sloten van anderen zijn geduldig laten betijen...tot men ze vanuit innerlijke kracht, zelf doorbreekt op
een al eeuwen gekend aantal jaren, dagen en uren.
Iedereen moet gewoon volgen waar hij of zij zich goed bij voelt...of er daar ook uitzonderingen op zijn ?
Het teveel aan praktische bezwaren verzint wel weer wat.
Altijd wordt het lot anders beschoren van zodra je het
werkwoord liefde tegen elke opoffering aanvaard.
Alle energie die hij ooit kreeg en krijgt gaf en geeft hij terug
bij elke wens om gunstige wendingen kreëert hij een tegoed op de toekomst...voor zover die z'n eigen weg niet verduistert.
Of hij al of niet aan die wendingen deelnemen zal...
altijd staat er al wel iemand klaar om opdrachten over te nemen...
ook iemand met de illussie dat hij misschien alle sleutels tot het in mekaar krijgen van de puzzel van het leven heeft.
Dankbaar om al hetgeen hij doormoest en kreeg.
Hoopvol op een beminnen vanuit eigen aard,
dat zodra het wou beginnen altijd vanuit vele hoeken werd bekijft.
Naargelang de uitputtingsgraad kon het allemaal wel eens minder zijn... .
Voorlopig is dat echter weer iets van 't verleden... .
"Je moet wel serieus verliefd zijn om me een andere muze toe te wensen", zegt men dan...verliefd, gehavend, soms zittend beiden in dat woord.

Zo er ook een patroonheilige is voor het strelen van alle vrouwen met een tijdelijke innerlijke leegte en de patroonheilige van de onrust bij vrouwen hem ooit tegenkomt, zal deze laatste hem direkt herkennen...vanwege waarschijnlijk totaal opgebruikt.U bevindt zich, beste lezer, op de wereld van één eitje en één zaadje...al verscheidenheid aan energieën genoeg


We are also family, friends and lovers
When you take a close look at your own live and that of people you know, you surely often observe that it seems like personalities with opposite emotional characteristics have married or other, less official relationships.
It starts with attraction and falling in love and its degrees, that depend on how deep the relation, not only between the consciousness of the lovers is, but also how profound teir link with the collective consciousness is ( their degree of involvement in seeking where they position themself in their personal evolution and their degree of intrest in all kind of sciences; especially human sciences : psychology, history, literature,...). The quality of such a relationship also is chalenged by the quality of the links with the different kinds of social or psychological relationships surrounding the couple.
In many cases a love, is simply sabotaged by the social living conditions ( as often ones cultural development is). In all cases love is determined by the genetical heritage and the education of the persons who are attracted to one another, because they find something 'stronger' or 'sweeter' in one another. People that have not learned to be emotionally independent will try to attract someone 'stronger' then them...the strong one will feel good, because, he or she is 'helping'...genetically spoken maybe this might be a contribution to an emotionally stronger child...but this is wanting to play some kind of Superbeing; life does not work in this way.
Because, if you look closely, the 'weak' one (and almost always each person has a stronger and weaker side) , the 'weak'-part 'gives' to the stronger one also, ...he or she teaches him or her to be more confident or look for somebody more emotionally equal.
Can somebody emotionally less unstable change her or his genetical code of behaviour and become stronger, and what is the relationship between beiing aware of all this and the subconscious and unconscious ? A person can be aware of things, this means, he is conscious of things. Depending on her or his educational, genetical and emotional background, one will start 'reasoning' about the elements in ones consciousness, with maybe to much the accent on money-linked problems or reasoning with an emotionally overreacting mind. If one does not choose for the hart or for the intuitive richness a spiritual link can bring along it will take getting over a lot of confusion to find ones road on life again.
Somebody who is open to his or her relation with 'nature' and feels a link with eternal things, can reach her or his 'inner' better.
People who have reached their 'soul' and are free from negative emotions , are not far away from an inner contact.
The really spiritual stuff, is the inner life you feel inside when you reach a non-emotional dialogue with yourself...and if you're lucky...with the person you love.
Because if you meet somebody on the same 'frequence' , love can reach high mountains. You can stay there more easily if you do not get into other relationships that reach a sexual level; because then you will again feel the power of what instincts can do in starting the process of emotional thinking again. (or maybe the 'new' person should be 'evoluated' or 'emotionally-strong' to ) I don't know yet, but this kind of situation would open the box of negative emotions as well I think. The atoms and cells, responsible for this behaviour can't act otherwise, because their original blueprint was one egg and one spermatozoid. That is why everybody in fact longs for one steady lover.
One lover. In the story of your own growingprocess towards your soul, this is a positif something, provided that you don't look for a partner because of material reasons, or reasons of emotional insecurity. The relationship between two people can be so intens, that you can support that your partner still has somebody else...but in the end...all persons will bear the weight from the ones that suffer under the differences in communicating in all it's ways. (with words, body,prescence...).
When you have a good relationship with someone, or a good period in a relationship with someone, you can 'admit' you 'know' somebody else...otherwise there is something wrong...finding out where, is a mutual as well as an individual process; where the 'pain in the hart' or certain illusions force you to do some things or to speak some words that again, create new situations.
I can imagine that married people, who married mainly out of emotional or 'resonable' reasons, are forced by their souls to look for someone else, and I can imagine that they stay together because of their young children for example.
I also can imagine that they even have no sexual relationship any more, but I cannot imagine one of the two staying single, then you stay a victime of the other, because your lack of beiing able to communicate to another man or woman in all it's different ways.
Now the real problem in getting out of this kind of situation is , not beiing able to talk about it...because people are not taught to see the whole philosophical picture, they keep on using the old ways of thinking. 'Good', 'Bad' and 'Victim' in stead of looking to the specific genetical and emotional energy that is present in a relationship...only by doiing so, you reach your soul and from their onwards (and earlier) you get more open for an energy where no 'burning of negative emotions' is necessary any more...except if emotional love tricks you again. In the end you'll know the difference between emotional love and intuitive love and their variations.
If you have a good love-life, your innercommunication functions better as well.
It's a pitty we use the word Love also in a sexual meaning; why not use the word Sex or Body-desire for the biological part of Love ?
Maybe you are just honnestly and simply happy with somebody and you do not need other experiences because you know nobody is perfect. .I hope you do not start thinking that you are missing something, or that your life was incomplete because of one partner all your life...nobody is the same. Maybe I don't have to teach you about love at all... how to interpretate the sounds, the words, the images, the events, the 'electricity', we can all learn to 'feel', instead of just 'hearing' and 'seeiing'. A lot of suffering, your own or that from others, will teach you when you cannot help or love any more. Have confiance, in the end it is a beautiful scenario, ones you've liberated yourself from to much suffering that makes you ill. Your hidden forces want to express themselves through everything that lives and everything lives...exept people who don't want to become really themselves.


introduction : my inspirationmap
-----------------------------------------
Nothing is more 'real' then living life itself, how real art as well can be.
We all, we are characters in a real novel that has been going on since ages.
Persons create persons and then vanish again.
Since thousands of years we try to put our experiences in to signs.
The more you understand about it, the harder sometimes to put it down in words.
The good man does, continues to live after him
The evil also. Positive and negative interact in completion.
The sence of it all, in every way a powerfull, meaningfull something.
One can only observe and react, starting from an indifferent equilibrium
Science can give us a logical explanation about life.
A trained observer experiences more then the logic of things
Objectiv sciences mostly only have an eye for their field.
Phylosophy, Psychology and history must unifie the other logic.

Einstein put together the achieved and unveiled a new point of view.
Time, space and matter became more relativ then we tought.
Religion tried to make us believe in Gods and God.
Kowledge and truth still were far away from proving a new kind of unity.
Marxists tried to understand the laws of history.
Conservative establishment was against the sence of life socialism discovered.
But nobody could controle the subjectiv factor.
Freud and others tried to show the role of the unconscious.
But they did not discover the deeper meaning of life.
We all, could be more people looking for the meaning of life.
A meaning that surpasses life and dead.
But we are trapt in a lot of kinds of habits and 'pain'.